01

อัญญาก้มหน้าลงปล่อยน้ำตาที่ไหลออกมาจากดวงตากลมโต และยิ่งสั่นไหวมากกว่าเดิมที่คนตรงหน้านั้นคนรักของเธอก็ร้องออกมาด้วย เธอรู้ดีว่าคฑาเทพรักเธอมาก และเธอก็รักเค้ามาก แต่ด้วยทางที่ไม่ต่างกันเราจะขืนมันไปทำไร

"เทพจะไปคุยกับแม่เอง อัญญาอย่าไปจากเทพเลยนะ" คฑาเทพขยับตัวอ้าแขนก่อนรัดเอวคนรักไว้แน่น และซบลงที่ท้องแบนราบของเธอ

"เทพคุยไปก็ไร้ประโยชน์เปล่าๆ เทพเคยคุยกับแม่กี่ครั้งแล้วล่ะ แม่ก็ทำแค่ต่อหน้าเธอลับหลังก็เหมือนเดิม" อัญญายกมือมาลูบที่หัวของคฑาเทพ

"แต่เทพรักอัญญา เทพไม่อยากปล่อยอัญญาไป" คฑาเทพตอบกลับเสียงสั่น ตัวสะอื้นให้อย่างเสียใจ

"ถ้าเราคู่กัน สักวันเราก็ต้องกลับมาเจอกันอีก อัญญารักเทพมากนะ" อัญญาเอามือไปเชยหน้าของคฑาเทพขึ้นมา เอามือตัวเองลูบเอาน้ำตาที่ตกไหลอยู่นั้นลูบออกเบาๆ ส่งยิ้มหวานทั้งน้ำตาออกไป

"แล้วเทพโทรหาอัญญาได้ไหม" คฑาเทพถามพร้อมกับมือของมิจรานั้นมาแนบที่แก้มตัวเอง

"...."

"นะ.. ในสถานะเพื่อนก็ได้" คฑาเทพเอ่ยขอร้องด้วยน้ำเสียงที่อผ่วเบา

"ก็ได้ โทรหาอัญญาได้ถ้าอัญญาว่างอัญญาจะรับ ถ้าไม่ว่างอัญญาไม่รับและโทรกลับไปหานะ" อัญญาเอ่ยตอบกลับเสียงหวาน ด้วยเธอเองก็ต้องคิดถึงและโหยหาคนรัก

"ได้ๆ และอัญญาจะย้ายออกวันไหนหรอ"

"วันนี้ อัญญาเก็บของเสร็จแล้วลาเทพเสร็จอัญญาก็ไปแล้ว"

"แล้ว.. แล้วอัญญาก็ไปอยู่กับแม่ใช่ไหม"

"เปล่า อัญญากับแม่จะไปอยู่กันที่อื่น"

"ทำไมล่ะ อัญญาไปอยู่ที่ไหน" คฑาเทพยังคงถามต่อ

"อัญญาไม่บอก" อัญญาส่ายหน้า เธอรู้ดีว่าบอกคฑาเทพไปคฑาเทพต้องไปหาเธอแน่ๆ

"...."

"อัญญาไม่อยากให้เธอตามอัญญาอีก ต่อจากนี้เราสองคนก็จะอยู่สถานะเพียงแค่เพื่อน วันไหนที่ใจพร้อมเทพอาจจะรักใครชอบใครเทพก็ยอมเปิดใจ แต่ถ้าเทพยืนยันว่ายังรักอัญญาอยู่วันที่อัญญาพร้อมอัญญาก็จะมาพยายามสู้กับเทพอีกครั้ง"

อัญญาที่เห็นสีหน้าผิดหวัง ตาที่แดงก่ำและน้ำตาที่ไหลลงจากแววตาคมของคนรัก คฑาเทพแทบจะเป็นทุกอย่างในชีวิตของเธอ แต่เธอก็จำเป็นที่จะเดินออกห่าง เพราะไม่อย่างงั้นทั้งเธอ แม่เธอ และคฑาเทพก็อาจจะเป็นอันตราย

"อัญญาสัญญากับเทพได้ไหมอัญญาจะไม่มีใคร อัญญาสัญญากับเทพได้ไหม" คฑาเทพช้อนตาลงมองคนรัก และเมียของตัวเอง ที่ต่อจากนี้ไม่นานสถานะก็คงจะเป็นเพียงแค่ 'เมียเก่า'

"อัญญาสัญญา วันหนึ่งถ้าเทพยืนยันที่จะรักอัญญา อัญญาจะกลับมาหาเทพ" อัญญาพยักหน้า เพราะเธอก็ไม่คิดที่จะไปรักใครได้อีก นอกจากคฑาเทพตรงหน้าคนนี้ของเธอ

"เทพจะรออัญญานะ คอยรับโทรศัพท์เทพด้วย" คฑาเทพส่งยิ้มอย่างอบอุ่นให่เช่นเดิม ก่อนที่จะลุกขึ้นและจับมือทั้งสองข้างของอัญญานั้นมากอบกุมเอาไว้

"ค่ะ อัญญารักเทพนะ ขอโทษที่อัญญาไม่สู้และเลิกพยายามทั้งที่เทพพยายามมาตลอด เทพสัญญานะจากนี้จะไม่ร้องไห้ ถ้าคิดถึงก็โทรมา ทักมา อัญญาจะรีบตอบกลับให้เร็วที่สุด" อัญญายิ้ม

"ค่ะ เทพไม่โทษอัญญาหรอก ส่วนหนึ่งก็เพราะตัวของคเทพเอง" คฑาเทพไม่เคยคิดที่จะโกรธหรือโทษอัญญาเลย เพราะถ้าเค้าพยายามกว่านี้ ปกป้องคนที่รักได้ เธอก็คงไม่เหนื่อยและมาขอเลิกกับเค้า ทั้งที่เธอรักหรอก

จะโทษใคร ก็โทษตัวของเค้าเอง

"อัญญาไปก่อนนะคะ แล้วสักวันหนึ่งถ้าเราคู่กัน ต่อให้มีอุปสรรคใหญ่ขนาดไหนมาขวางกั้นเราก็จะยังคู่กันเสมอ"

"ค่ะ เทพจะรอวันนั้นนะ รอจนกว่างานแต่งที่เทพจัด จะเป็นชื่อคฑาเทพและอัญญา" คฑาเทพปล่อยมือออกจากมือของอัญญา เปลี่ยนมายกมือขึ้นลูบหัวทุยของเธอเบาๆ ด้วยความรักและเอ็นดู

"อัญญาก็จะตั้งตารอวันนั้นให้มาถึงไวๆ นะคะ" อัญญายิ้มจนตาหยี แม้วันนี้เราจะจากกันแต่เธอเองก็ภาวนาว่าในวันข้างหน้าเราก็จะกลับมารัก กลับมาอยู่ด้วยกันอีก และจะไม่มีวันจากกันไปไหนได้อีก

"ค่ะ เดินทางปลอดภัยนะคะอัญญา" คฑาเทพยิ้มอย่างอบอุ่นส่งให้เธอ แม้ในใจจะเจ็บจนจุก แทบจะล้มทั้งยืนที่เสียคนรักไป

"อัญญารักเทพนะ คฑาเทพที่รักของอัญญา" อัญญาเองก็ส่งยิ้มกลับ ก่อนที่จะค่อยๆ ก้าวขาออกไป ขาที่ตอนนี้นั้นมันเริ่มที่จะอ่อนแรงลงเรื่อยๆ

"เทพเองก็รักอัญญา รักมากด้วย" คฑาเทพขยับตัวไปดึงอัญญามา และประกบเอาปากตัวเองนั้นลงที่ปากของอัญญา ความรู้สึกที่ดีแบบนี้ ปากที่ทั้งนุ่มทั้งหวาน สัมผัสมาแทบจะทุกครั้งที่เจอหน้า

แค่คิดว่าต่อจากนี้สัมผัสนี้จะหายไป ก็ทำเอาหัวใจแกร่งดวงนี้ของเค้าสั่นไหวอย่างแรง ผู้หญิงคนที่รักกำลังเดินออกไปทั้งที่รักกัน เค้านั้นไม่มีวันยอม

"อื้อออ~" อัญญาที่เคลิบเคลิ้มไปกับสัมผัสจูบที่หอมหวาน ที่คนรักอย่างคฑาเทพนั้นมอบให้ก็ทำให้ดวงใจของเธอนั้นเต้นแรง แต่เมื่อคิดขึ้นได้ว่านี่เป็นจูบบอกลา

ดวงใจดวงน้อยๆ ก็เริ่มสั่นคลอน มือที่กอดร่างหนาหาความอบอุ่นเข้ามาแผ่ซ่านกักเก็บความรู้สึกนี้เอาไว้ให้มากที่สุด ที่ต่อจากนี้เธอคงจะไม่ได้กอดอ้อมกอดที่มันแสนอบอุ่นนี้ได้อีก

เกือบสองเดือนแล้วที่อัญญานั้นย้ายออกมาจากบ้านที่คฑาเทพสร้างไว้สำเธอและเค้า ย้านออกมาอยู่กันสองคนแม่ลูกและเดินทางมายังจังหวัดสมุทรปราการ มาอยู่กับป้า

ตลอดเวลาที่ผ่านมานี้คฑาเทพเองก็โทรหาเธอไม่หยุด สายเรียกเข้าที่โทรมายังเบอร์เธอก็มักขึ้นด้วย 'คฑาเทพสุดที่รักของอัญญา' คฑาเทพเป็นคนตั้งไว้ตั้งแต่คบกันแรกๆ จนปัจจุบันนี้ชื่อก็คงเป็นอยู่เช่นเดิม

"อัญญาลูก แม่ถามอัญญาได้ไหมทำไมอัญญาถึงเลือกที่จะยอมแพ้" มาลัย แม่ของอัญญาเอ่ยถามลูกสาวเมื่อเห็นว่าเธอนั้นวางโทรศัพท์ลงข้างกาย ซึ่งก่อนหน้านี้นั้ยลูกสาวของเธอก็คงกำลังคุยกับอดีตลูกเขย แม้แต่ตอนนี้มาลัยเองก็ยังคงให้สถานะของคฑาเทพเป็นลูกเขยอยู่เช่นเดิม

"อัญญาไม่อยากให้แม่เทพมาทำร้ายแม่อีก แม่เทพเค้าคงต้องไม่หยุดแค่นั้นแน่ค่ะ" อัญญาเอ่ยตอบแม่ตัวเอง พร้อมกับลุกขึ้นยืนไปคนกับข้าวในหม้อ

"ถ้าที่อัญญากับเทพต้องเลิกกัน แม่ไปอยู่กับพ่อที่ต่างจังหวัดก็ได้ และอัญญาก็กลับไปอยู่กับเทพ" มาลัยเอ่ยบอกกับลูกสาว

"อัญญาไม่มีวันทิ้งแม่ค่ะ และแม่คิดว่าแม่ของเทพจะไม่ตามไปรังควานแม่หรอ แม่ดูถูกความร้ายกาจของแม่เทพไปแล้วค่ะ"

"ทำไมล่ะ แม่คฑาเทพโหดร้ายขนาดนั้นเลยหรอลูก"

"ยิ่งหว่าโหดร้ายอีกค่ะ ส่วนหนึ่งที่อัญญายอมออกมาจากชีวิตเทพก็เพราะว่าแม่เทพนั้นขู่ว่าถ้าอัญญาไม่ออกไปจากชีวิตคฑาเทพ แม่เทพจะสั่งให้คนมาทำลายข้าวของที่เทพนั้นเตรียมจัดส่งให้ลูกค้า"

*****