00

( 00 ) บทนำ

ตึกสูงกว่าสามสิบชั้นผู้คนมากมายที่ผ่านไปผ่านมาต้องหยุดมอง ตึกที่สูงลิ่วยิ่งในยามกลางคืนที่สถานที่นี้แปรเปลี่ยนเป็นร้านอาหารไฮโซ ให้เศรษฐีคนรวยนั้นพาภรรยา ครอบครัวของตัวเองมานั่งทานข้าวกันบนชั้นดาดาฟ้า

สถานที่นี้เป็นสถานที่ทำงานของสถาปนิกภายใน และกว่าสิบชั้นของที่นี่จะเป็นสถานที่ถ่ายพรีเวดดิ้งให้แก่บ่าวสาว หรือในบางครั้งก็จะเป็นสถานที่งานแต่งงาน งานหมั้น หรือจะเป็นสถานที่ขอแต่งงาน เซอร์ไพรส์ ง้องอนกันสถานที่แห่งนี้ก็ย่อมจัดสถานที่ได้

แต่ด้วยสถานที่แห่งนี้นั้นมีแต่คนไฮโซ คนมีเงิน มากมายหลายตาที่สนใจด้วยออกข่าวและเป็นที่รู้จักในวงกว้าง กว่าที่จะจองคิวที่นี่ได้ก็ไม่ใช่เรื่องงาน และบางทีคิวนึงต้องรอหลายเดือนทำให้บางคนนั้รก็ต้องถอดใจและไปจ้างที่อื่นแทน

"คุณคฑาเทพครับ ตอนนี้คิวงานเราเต็มมากยาวไปจนถึงปลายเดือนปีหน้าแล้วครับ"

เลขาคนสนิท เคนตะ เอ่ยตอบกลับเจ้านายของตัวเองที่ตอนนี้กำลังนั่งทำงานหน้าเครียดอยู่

ด้วยปัจจุบันนี้คนส่วนมากสนใจงานก็มากล้นด้วยทั้งงบประมาณ วัสดุ และอื่นๆ อีกมากมายที่เจ้าของตึกนี้ต้องดูแลและทั่วถึงเพื่อไม่ให้เกิดปัญหา หรือผิดพลาดได้

ทั้งเดือนมานี้จึงใช้เวลาอยู่กับการทำงาน กลับบ้านแทบยังไม่ถึงสองอาทิตย์ เพราะห่ามเช้าห่ามค่ำทำงานจนไม่หยุดพัก พร้อมกับจัดระบบระเบียบของพนักงานให้เข้าที่เข้าทาง

"อืม" เจ้านายหนุ่มเพียงแค่พยักหน้า และก้มหน้าก้มตาทำงานต่อ เค้าอยากที่จะทำงานให้มันเสร็จเร็วๆ และไม่เป็นภาระต่อในอนาคต

คฑาเทพ หรือคนสนิทมักจะเรียกว่า 'เทพ' ชายหนุ่มวัย 28 ปี เป็นเจ้าของตึกสถาปนิกภายในขนาดใหญ่ ตอนเรียกสนใจเพียงแค่เรื่องเรียกมุ่นหน้ามุ่งตาเรียนมันจนในที่สุดก็ประสบความสำเร็จ

เพราะที่บ้านของชายหนุ่มนั้นก็ไม่ถึงกับรวยมาก แต่ก็พอมีพอใช้มีรถ ที่บ้าน มีทองมีเพชรให้ใส่ ทำให้คฑาเทพนั้นอยากที่จะรวยและเลี้ยงดูพ่อแม่ของตัวเอง และอยากที่จะสร้างครอบครัวซึ่งก่อนที่จะสร้างครอบครัวได้ก็ต้องมีกำลังทรัพย์มากพอที่จะเลี้ยงดูเมีย ดูลูกได้ให้เค้านั้นไม่ลำบาก

จนในที่สุดเค้านั้นก็ทำสำเร็จทั้งหน้าที่การงาน และหาแม่ของลูกเพื่อสร้างครอบครัวได้แล้ว เธอกับเค้าคบกันมา 5 ปี รู้จักกันตอนอยู่มหาลัยแต่ไม่ได้มีโอกาสสายสัมพันธ์กัน ก็อย่างที่พูดไว้ว่าตอนเรียนเค้ามุ่งหน้าแต่เรียนอย่างเดียวไม่สนใจเรื่องอื่นเลย

จนเธอนั้นได้มาสมัครงานในบริษัทของเค้า และอยู่ในตำแหน่งผู้ชายเคนซึ่งก็คือเลขา เคนมีอะไรให้ทำมากมายจึงได้ ไหว้วานให้เธอมาส่งเอกสารนู่น เอกสารนี่ จนผ่านไปเรื่อยๆ เค้าเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าไปหลงรักเธอได้อย่างไง

คงจะเพราะความดูแลเอาใจใส่ของเธอ ที่มักชอบเป็นห่วงเค้าเสมอ คอยอยู่เป็นเพื่อนตอนที่ทำงานดึกๆ ดื่นๆ จนนานวันเข้าก็แปรเปลี่ยนจากสถานะผู้ช่วยเลขา เป็นเมียของเค้า

"คฑาเทพคะ" ก่อนที่จะมีเสียงเสียงเรียกที่ดังเข้ามา และประตูที่เปิดกว้างเผยให้เห็นผู้หญิงที่ใส่ชุดกระโปรงเดรสสั้นเหนือเข่า แขนเสื้อเป็นผ้าฟูฟ่อง

"ออกไปก่อน" คฑาเทพหันไปหาเคนเลขาของตัวเองให้ออกไปก่อน เมื่อเห็นว่าคนที่เข้ามานั้นเป็นใคร นอกเสียจากเมีย

"มาหาคฑาเทพหรออัญญา" คฑาเทพส่งยิ้มอย่างอบอุ่นไปให้คนรักของตัวเอง ที่เดินเข้ามานั่งหย่อนลงบนเก้าอี้ ใบหน้าที่แต่งเติมด้วยเครื่องสำอางอ่อนๆ แต่ใบหน้าของเธอนั้นกับเข้มขรึม

"ค่ะ อัญญามีเรื่องจะคุยด้วย" หญิงสาวพยักหน้า จ้องมองคนรักของตัวเองที่คบกันมา 5 ปี เค้าดูแลเธอไม่ขาดตกบ่งพร่องตรงไหนเลย แต่จะดีกว่านี้ถ้าเค้าจัดการปัญหาที่ก่อกวนเธอมาตลอดที่คบกันได้ เธอคงมีความสุข

"อะไรหรอคะ" คฑาเทพวางปากกาลง เอ่ยถามคนรักด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน คำพูดคำจาที่ไพเราะ พร้อมกับรอยยิ้มที่อบอุ่น

"เราเลิกกันเถอะค่ะ" หญิงสาวตรงหน้าพูดออกมาอย่างไม่อ้อมค้อม เธอตัดสินใจแล้วว่าอย่างไงวันนี้เธอก็คงจบเรื่องราวความสัมพันธ์บองเราลง

อัญญา หรือ 'อัญญา' เธออายุ 28 ปี เท่ากับคฑาเทพแต่ฐานะของเธอกับเค้าแตกต่างกันริบหรี่เขาเป็นถึงผู้บริหารบริหารตึกสถาปนิกภายใน แม้ตอนแรกที่เค้ายังไม่ประสบความสำเร็จแต่ครอบครัวของเขาก็ถือว่าดี แต่กับเธอที่เป็นเพียงลูกแม่ค้าที่ขายกับข้าวเช้าวันนึงได้ไม่ถึงพันนึงเลยด้วยซ้ำ

เดือนเดือนนึงแทบไม่พอกิน เพราะต้องจ่ายค่ารถ ค่าน้ำค่าไฟ อาหารการกินอีกยิบย่อย และต้องเผื่อเงอนเอาไว้ตอนที่มีใครในบ้านเจ็บป่วย ครอบครัวเธอมีกันสามคนพ่อแม่ลูก ซึ่งต่างคนก็ต่างทำหน้าที่แม่ก็ขายกับข้าวเช้าที่ตลาด ส่วนพ่อก็ไปรับจ้างเป็นคนสวนที่ต่างจากหวัดวันไหนหยึดก็จะกลับบ้านมาหาครอบครัว

"ทำไมล่ะอัญญา" คฑาเทพที่ได้ยินก็ตกใจทันที ไม่คิดว่าคนรักของตัวเองจะมาพูดเรื่องนี้ เพราะตัวเองก็ไม่ได้ทำอะไรผิดเลย เมื่อวานยังนอนและทำกิจกรรมบทรัก ไม่มีวี่แววว่าเธอนั้นโกรธ หรือน้อยใจอะไร

"เราเหนื่อย" อัญญาก้มหน้าลง เธอไม้ได้หมดรักคฑาเทพ ไม่ได้มีคนใหม่ และที่สำคัญไม่ได้อยากเลิกกับเค้าเลย แต่ด้วยแรกกดดันคำด่า คำว่า และการรุกรานของใครบางคนที่มันเริ่มจะแรงขึ้นเรื่อยๆ

"ทำไมล่ะอัญญา.. อัญญาเหนื่อยอะไร" ชายหนุ่มรีบลุกออกจากเก้าอี้ วิ่งไปนั่งคุกเข่าหมุนเก้าอี้ของร่างเล็กนั้นมาหาตัว เอ่ยถามด้วยเสียงที่สั่นไหว

"แม่ แม่เทพมาทำร้ายของที่แม่อัญญาทำมา พังข้าวของที่แม่อัญญาทำมาพังหมด คฑาเทพรู้ไหมกว่าแม่อัญญาจะทำมาขายได้แต่ละหม้อต้องใช้เวลานานขนาดไหน บางคนสั่งเอาไว้เค้าจะคิดอย่างไง แม่อัญญาจะขาดรายได้ขนาดไหนรู้ไหม"

"...."

"เราเหนื่อยนะ ตั้งแต่แม่เธอรู้ว่าคบกันแม่เธอก็แสดงออกว่าไม่ชอบอัญญา อัญญายังพอทนได้ แต่สองปีหลังๆ ที่อัญญาเข้าไปอยู่กับเธอ และเธอที่ให้อัญญาลาออกจากงานแม่ก็เริ่มไม่หยุดที่คำพูด เริ่มไปวิจารย์ด่าว่าอัญญาต่อหน้าคนอื่น"

"...."

"โอเค อัญญาก็ยังคงทน แต่ทำไมแม่เธอถึงต้องไปยุ่งกับแม่อัญญาด้วย ตัวเธอเองก็ไม่เคยห้ามแม่เลยปล่อยให้เค้ามาทำอัญญาอยู่เรื่อย อัญญาเหนื่อย อัญญาเหนื่อยแล้ว อัญญาไม่ไหวแล้ว"

*******