ตอนที่6. เหมือนจะขาดใจ

“วันนี้พี่เจียอีเหนื่อยไหมเจ้าคะ”

“หือ? เจ้ากลัวพี่เหนื่อยจนไม่มีแรงทำเรื่องที่ติดค้างเจ้าไว้รึ”

เยว่ถิงถิงทำหน้างุนงงครู่หนึ่งก่อนจะเข้าใจสิ่งที่สามีพูด นางหน้าแดงขึ้นมาทันที

“ข้าไม่ได้หมายถึงเรื่องนั้น...”

ใบหน้างามแดงเรื่อ นางตีแขนเขาไม่แรงนัก แต่เจียอีหัวเราะในลำคอ จับไหล่เมียสาวให้ลุกขึ้นแล้วประคองไปที่เตียง นิ้วมือหยาบกระด้างค่อยๆ คลายสายรัดเอวนางอย่างอ่อนโยน

“ทะ...ท่าน...พี่...พี่เจียอี” นางผลักมือเขาออกเบาๆ “ดับเทียนก่อนสิเจ้าคะ”

“ไม่” เขายิ้มเจ้าเล่ห์ “หากดับเทียนแล้ว ข้าคงมองไม่เห็น”

“ยังจะมองอะไรอีก” นางแสร้งทำตาดุใส่เขา

“ภรรยาพูดแล้ว” เขายิ้มใส่ดวงตาคู่งาม “ข้าไม่ควรมอง แต่ต้องลงมือเสียแล้ว”

“ว้าย! อุ๊บ!”

ร่างบางถูกมือใหญ่กดลงบนที่นอน สาบเสื้อของนางคลายออกเห็นเอี๊ยมบังทรงสีขาวละมุนตา มือใหญ่จัดการอาภรณ์ออกหมดเหลือเพียงร่างเปลือยเปล่าเกลี้ยงเกลาดุจหยกเนื้องาม ภายใต้แสงเทียนเช่นนี้ เยว่ถิงถิงเขินอายจนหน้าแดงจัดราวจับไข้ นางยกมือขึ้นหมายปิดส่วนกลางของร่างกาย แต่เจียอีคว้ามือนางไว้ได้ทัน แล้วโน้มหน้าลงใช้ลิ้นแยกกลีบเนื้อบอบบางออก

“ไม่ได้นะ ตรงนั้น ...อ๊า” นางไม่คิดว่าเขาจะใช้ปากและลิ้นกับส่วนนั้นของนาง ความรู้สึกวาบหวิวเกิดขึ้น ช่องท้องปั่นปวนไปหมด

เจียอีไม่อาจต้านทานความปรารถนาที่อดกลั้นมานานได้ เขาไล้เลียกลีบเนื้อสีอ่อนตรงหน้า ปล่อยมือจากข้อมือของนางแล้วก็ส่งนิ้วเข้าไปควานหาตาน้ำ ร่างเล็กบิดกายเร่าส่งเสียงครางออกมาทันที เขารู้ว่าควรเล้าโลมนางมากกว่านี้ แต่เขาต้องการนางเหลือเกิน ช่องทางคับแคบถูกนิ้วกร้านบุกเบิกเส้นทาง จากหนึ่งนิ้วเป็นสองนิ้วเพื่อเตรียมความพร้อม เขาจูบและดูดกลีบดอกไม้สาวขณะขยับนิ้วเข้าออกเพื่อเรียกน้ำหวานจากช่องทางคับแคบ น้ำเมือกวาวใสไหลเอ่อล้นเต็มฝ่ามือ เขาจึงเพิ่มเป็นสามนิ้ว

“พี่...พี่เจียอี...” เยว่ถิงถิงสะบัดหน้าไปมา ยกมือขึ้นลูบไล้หน้าอกบรรเทาความเสียวซ่านที่ได้รับ สองขาแยกออกกว้างพลางร่อนสะโพกขึ้นรับจังหวะจ้วงแทงของนิ้วร้ายกาจ

“อึก..อ๊ะ ข้า...ใกล้แล้ว พี่...พี่เจียอี อ๊ะ อร๊ายยย” ร่างบางเกร็งกระตุกน้ำสวาทหลั่งจนไหลเปื้อนเปรอะต้นขา

เจียอีไม่รั้งรออีกต่อไป เขาขยับกายถอดเสื้อผ้าของตนอย่างรวดเร็ว เพียงถอดกางเกงไปพ้นเรียวขา แก่นกายใหญ่โตก็ผงาดออกมา เขาใช้มือสาวลำเอ็นของตนอีกมือยังคงลูบไล้กลีบเนื้อที่สั่นระริก

“ถิงถิง มันจะเจ็บอยู่บ้างแต่ข้าจะพยายามเบามือ”

เขาพูดเสียงพร่าก่อนจะหันไปหยิบตลับขี้ผึ้งที่ซ่อนไว้ใต้หมอนออกมา เยว่ถิงถิงปรือตาขึ้นมอง เห็นเพียงเขาใช้นิ้วป้ายยาในตลับแล้วลูบไล้บริเวณปากถ้ำ เนื้อยาเย็นและหอมละมุน ปลายนิ้วที่เปื้อนยาลูบไล้เนินเนื้อ นางบิดเอวไปมาด้วยความเสียวซ่าน และรอคอยให้เขาเข้ามาเติมเต็ม

ชายหนุ่มประคองลำเอ็นค่อยๆ กดลงไปในร่องสวาท ความชุ่มชื้นและขี้ผึ้งตลับนี้ทำให้ลำเอ็นค่อยๆ เข้าไปในช่องทางคับแคบนี้ได้ แต่เขายังต้องดุนดันเข้าที่ละน้อย ดึงลำเอ็นออกแล้วดันกลับเข้าไปใหม่ ค่อยๆ เพิ่มความลึกเข้าไปที่ละนิด การเคลื่อนไหวเนิบช้านี้ทำให้เขาเหงื่อแตกพลั่ก แต่ก็เสียวซ่านเกินบรรยาย ดวงตาหวานฉ่ำจ้องมองสีหน้าเคร่งเครียดของเขา นางขยับสะโพกอย่างไม่รู้ตัว จังหวะที่เขากดลำเอ็นลงมานางก็ดันสะโพกขึ้นรับพอดี ท่อนเอ็นใหญ่ยาวจึงพุ่งเข้าไปจนมิดโคนกระแทกถูกมดลูกจนร่างเล็กสั่นระริกขึ้นมาทันที

“โอ้ววว ถิงถิง ...เข้าไปหมดแล้ว”

“อื้อ...พี่เจียอี”

“เจ้า...ไหวหรือไม่” เขาถามทั้งที่รู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก ผนังอ่อนนุ่มตอดรัดหนุบหนับ แก่นกายเสียวซ่านจนแทบบ้าแล้ว

“ไหว...อึก...ไหวเจ้าค่ะ” นางพยักหน้ารับ มันเจ็บมาก แต่ก็รู้สึกแปลกๆ นางบิดเอวเล็กน้อยก็ได้ยินเสียงสูดลมหายใจลึกของเจียอี

“แน่นจัง ลำเอ็นของพี่เจียอีใหญ่มากเหลือเกิน”

“ถิงถิง...ข้าจะขยับแล้วนะ”

เขาพูดพลางลูบไล้ทรวงอกคู่งาม นางพยักหน้ารับ เขาก็ขยับเอวโยกเบาๆ ร่างกายของเยว่ถิงถิงร้อนรุ่ม แรงตอดรัดทำให้เจียอีขยับโยกเอวตามใจปรารถนา ตักตวงความสุขจากภรรยาตัวน้อยที่ยามนี้ผลิบานเต็มที่เพื่อเขา

“พี่เจียอี”