ตอนที่ 11 มนุษย์ป้าชอบหาเรื่อง

“ โต๊ะของน้องถูกคุณหมอฐาณัฐสั่งให้รปภ.ย้ายไปไว้หน้าห้องทำงานของเขาเรียบร้อยแล้วล่ะ “ 

“ อะ อ้าวทำไมละคะ อยู่รวมกันแบบนี้ก็ดีอยู่แล้วนี่ “ 

เมื่อคำตอบที่ได้ฟังมันทำให้ร่างบางรู้สึกไม่โอเคร 2 คิ้วเล็กก็ขมวดเข้าหากันเป็นปม เธอไม่เข้าใจว่าทำไมโต๊ะของเธอถึงได้ถูกสั่งให้ยกไปไว้หน้าห้องทำงานของคุณหมอหนุ่ม ทั้งๆที่เมื่อวานมันยังตั้งรวมๆกับพยาบาลคนอื่นอยู่เลย 

เนื่องจากเธอเป็นพยาบาลผู้ช่วยไม่ใช่พยาบาลทั่วไปที่คอยดูแลคนไข้ มันจึงทำให้ตัวเธอนั้นได้อภิสิทธิ์ในการมีโต๊ะทำงานเป็นของตัวเอง โดยทั้งโต๊ะจะมีคอมพิวเตอร์ เครื่องมือต่างๆครบครันเพื่อที่จะช่วยคุณหมอดูว่าในแต่ละวันเขานั้นมีตรวจคนไข้ที่ไหน ตึกไหนบ้าง แต่ยังไม่ทันที่หญิงสาวรุ่นพี่จะตอบคำถามของร่างบางก็มีเสียงของใครอีกคนพูดแทรกขึ้นมาก่อน 

“ นั่นสินะทำไมกันปกติแล้วไม่ว่าผู้หญิงคนไหนก็ไม่สามารถเข้าใกล้คุณหมอฐาณัฐสุดหล่อของพวกเราได้ แต่เธอเพิ่งมาแค่วันเดียวได้อภิสิทธิ์อะไรไปนั่งประจำการอยู่ที่หน้าห้องของคุณหมอได้ “  

และแล้วเสียงนั้นก็เป็นเสียงของรุ่นพี่สาวที่เป็นพยาบาลประจำการอยู่ที่นี่มาก่อน เธอคนนั้นเดินเข้ามาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าของร่างบางก่อนที่จะเอ่ยคำพูดมากมาย แต่ฟังยังไงก็ดูเหมือนคนไม่พอใจหนำซ้ำประโยคที่เอื้อนเอ่ยยังมีการพูดเหน็บแนม ซึ่งตัวรติเองก็ไม่ได้หูฝาดและไม่ได้โง่พอที่จะไม่รู้ว่ามันหมายถึงอะไร แต่แค่ยังคงเก็บอาการให้ดูเป็นปกติ ก่อนที่จะสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆและทำการเอ่ยถามเธอคนนี้ออกไป

“ พี่กำลังจะพูดถึงอะไรคะ “ 

“ หึ ก็ฉันกำลังจะบอกว่าเธออ่อยคุณหมอท่าไหนถึงทำให้ผู้ชายเจ้าระเบียบอย่างคุณหมอณัฐสั่งให้รปภ.ย้ายโต๊ะทำงานของเธอไปตั้งไว้หน้าห้องของเขาได้ ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ไม่ว่าผู้หญิงคนไหนก็ไม่เคยมีใครได้อภิสิทธิ์แบบนี้และไม่มีใครสามารถเข้าใกล้คุณหมอสุดหล่อประจำโรงพยาบาลของเราได้เลยสักคน “ 

และแล้วร่างบางก็ได้รู้ว่าเธอคนนี้กำลังจะเปิดศึกกับเธอแน่ๆ ก็ไอ้คำพูดสองแง่สองง่ามที่ถูกเปล่งออกมาดูก็รู้ว่าไม่พอใจ และถามว่าตัวรติเองพอใจไหมตอบเลยว่าไม่ ถึงเธอจะเป็นเพียงพยาบาลที่เข้ามาทำงานที่นี่ได้แค่ 2 วัน แต่มันก็ไม่ควรไหมที่จะมาพูดอะไรแบบนี้ เธอคิดว่าโรงพยาบาลของเธอไม่ควรจะมีคนประเภทนี้อยู่ที่นี่เลยด้วยซ้ำ 

มันจะมากเกินไปแล้วนะอีป้านี่มาหาว่าฉันอ่อยมาหาว่าฉันเล่นท่าอย่างนั้นหรอ รู้จักอีรติน้อยไปซะแล้วเพราะแบบนี้ไงฉันถึงไม่อยากให้ใครรู้ว่าฉันเป็นลูกหลานเจ้าของโรงพยาบาล เพราะถ้าเกิดทุกคนรู้ก็จะเกรงใจไม่กล้าใช้งานแล้วตัวฉันก็จะไม่รู้ธาตุแท้ของคนที่นี่ว่าเป็นยังไง 

รู้สึกคิดถูกที่บอกให้พี่รพีทำตัวเหมือนกับว่าไม่รู้จักฉัน ให้เก็บประวัติส่วนตัวของฉันเป็นความลับ เพื่อให้ทุกคนคิดว่าฉันเป็นพนักงานธรรมดาๆคนหนึ่งเหมือนๆกันกับพวกเธอ และแล้วฉันก็คิดถูกเพราะตอนนี้อีป้าแก่คนนี้แสดงธาตุแท้ให้ฉันเห็นแล้วว่านางไม่ใช่คนดี ที่สำคัญอย่าคิดว่าคนอย่างอีรติคนนี้จะยอมให้ใครมาด่าฟรีๆฝันไปเถอะ ฟาดมาฟาดกลับไม่โกงแน่นอนเดี๋ยวเจอกัน ‘ อีป้าหนังเหี่ยว ’

“ ขอโทษนะป้าไม่รู้หรอกนะว่าฉันทำยังไงคุณหมอถึงได้ติดอกติดใจขนาดนี้ แต่ที่แน่ๆ ณ ตอนนี้ฉันได้อภิสิทธิ์เหนือกว่า และฉันก็ได้เป็นผู้ช่วยคนสนิทแต่จะสนิทท่าไหน เอ้ย สนิทแบบไหนอันนี้ก็แล้วแต่จะคิด คนที่ไม่เคยได้อะไรหรือไม่เคยได้แตะต้องอะไรแบบนี้ก็คงต้องเหนื่อยหน่อยนะ อิจฉาตาร้อนต่อไปขอตัวค่ะจะไปเสวยสุขต่อ “ 

พรึ่บ

กรี๊ดดดด

“ อีเด็กบ้า อีเด็กเมื่อวานซีน ฝากไว้ก่อนเถอะ “ 

หญิงสาวพูดจบก็ทำท่าสะบัดผมทั้งที่รวบตึงในแบบฉบับพยาบาลไว้ ก่อนที่จะเดินชนไหล่ป้าแก่คนนั้นและสาวเท้าเดินตรงไปในห้องทำงานของคุณหมอฐาณัฐทันที เธอรู้สึกสะใจที่ตอกหน้าพยาบาลสาวรุ่นพี่คนนั้นกลับไปอย่างจัง โทษฐานที่กล้ามาหาว่าเธอถวายตัวให้กับคนตัวโตทั้งๆที่ก็ใช่ครึ่งนึงเหมือนกันแต่ก็นั่นแหละมันไม่ทั้งหมด

ที่สำคัญเธอไม่ชอบให้ใครมาดูถูกเหยียดหยามอะไรขนาดนี้ ถึงแม้ว่าจะมีส่วนเค้าโครงที่เป็นเรื่องจริงอยู่บ้างก็ตามแต่นั่นมันก็เป็นเพราะความเมา ที่สำคัญเธอรู้สึกหมันไส้ในความมั่นหน้ามั่นโหนกของอีป้าแก่เหลือเกิน อันที่จริงพยาบาลรุ่นพี่คนนั้นก็ไม่ได้แก่อะไรอายุประมาณ 30 ต้นๆ 

แต่ที่เธอพูดตอกกลับไปแบบนั้นเป็นเพราะว่ายังไงเสียเธอคนนั้นก็มีอายุมากกว่าเธอตั้งหลายปี ที่สำคัญแต่งหน้าจัดจนเหี่ยวไปหมดแล้ว ซึ่งเธอคิดว่าต่อให้โบ๊ะหนาแค่ไหนเครื่องสำอางก็ไม่ได้ช่วยให้ดูเด็กลงเลยสักนิด กับกันยิ่งพอกยิ่งดูเหมือนผีจูออนถ้าเจอตอนกลางคืนไม่รู้เลยว่าเป็นผีหรือว่าเป็นคน เหมือนกันจนแยกแทบจะไม่ออกเลย

“ ปากแซ่บใช้ได้นี่ “