บทที่7

"วันนี้พิณจองตั๋วเครื่องบินแล้วนะคะ จองล่วงหน้าถูกลงตั้งเยอะแหนะ"

หล่อนบอกกับสามีที่กำลังจะล้มตัวลงนอน อีกหนึ่งเดือนข้างหน้าเป็นวันเกิดของหล่อนและเขาสัญญาว่าปีนี้จะพาหล่อนไปฉลองวันเกิดที่นิวยอร์ก

"ครับ"

เขาเอ่ยรับก่อนจะกระชับกอดภรรยาให้แน่นขึ้น ใบหน้าคมก็เริ่มซุกไซร้ซอกคอขาวของภรรยา เขาเหนื่อยกับงานทุกวันก็จริงแต่เขาไม่เหนื่อยที่ต้องร่วมรักกับภรรยามันเหมือนได้เติมพลังงานให้เขามากกว่า

"อื้ออ…วัฒน์!"

สาวเจ้าครางออกมาเบาๆ

ศิวัฒน์ไม่รอให้ภรรยาห้ามปราบ เขาไม่รอช้าที่จะประกบริมฝีปากบางทีทีลิ้นก็ทำหน้าที่ควานรับความหวานจากปากภรรยาส่วนมือปลาหมึกก็เลื่อนมาบีบเค้นเต้าอวบอิ่ม มือเรียวบางพยายามดันแผงอกสามีออกและก่อนจะหายใจหอบออกมาเมื่อเขาปล่อยให้ริมฝีปากบางเป็นอิสระ

"คืนนี้พักก่อนได้ไหมคะ พิณไม่ไหวจริงๆนะ"

หล่อนทำเสียงออดอ้อนสามี

"คุณจะไม่ได้พักเพราะทำเสียงแบบนี้นั่นแหละพิณ"

เขาพูดก่อนจะก้มลงมาประกบปากภรรยาสาวอีกครั้งแต่เจ้าหล่อนเบือนหน้าหนีทัน

"นะคะวัฒน์ พรุ่งนี้พิณมีงานแต่เช้า"

หล่อนอ้อนพร้อมกับทำตาปริบๆ

"ยกเดียว"

เขาต่อรอง

"วัฒน์!"

หญิงสาวทำหน้ายู่ใส่สามี

หล่อนไม่รู้หรือไงว่าท่าทีอ้อนๆเเบบนี้มันทำให้เขาอดใจไม่ไหวจริงๆ อยากจะขย้ำแม่ตัวดีเสียเดี๋ยวนี้จริงๆ

"นะครับ ยกเดียว รอบเดียวเราจะได้รีบมีเบบี๋ไงครับพิณ"

"คนบ้า! ไม่เหนื่อยบ้างหรือไงคะ"

"ถึงเช้ายังไหวเลย"

เขาตอบเพียงแค่นั้นก่อนจะก้มลงประกบริมฝีบางสีชมพูระเรื่อของภรรยาอีกครั้ง ครั้งนี้เจ้าหล่อนไม่ได้ขัดขืนอะไร เขาจึงค่อยๆเปลื้องชุดนอนของภรรยาออกไปอย่างแนบเนียน ก่อนจะค่อยๆเบือนใบหน้าหล่อเหลาไปหยอกล้อกับยอดถันสีชมพูของเจ้าหล่อน ตอนนี้ทั้งสองไม่มีเสื้อผ้าอาภรณ์ปกปิดกายสักชิ้น ศิวัฒน์น้อยยิ่งชูชันขึ้นเมื่อเห็นทรวดทรงของภรรยาที่ไม่ว่าจะเห็นกี่รอบก็ไม่ทำให้เขาเบื่อเลยสักครั้ง คนใต้ร่างร้องครางออกมาเสียงเบาด้วยความเจ็บก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นความสุขสมเมื่อชายหนุ่มเริ่มขยับสะโพก ไม่นานทั้งสองก็พากันถึงฝั่งฝัน...เมื่อเสร็จยกแรกยกที่สองที่สามก็ต้องตามมา...เพราะคนอย่างศิวัฒน์ไม่จบยกเดียวแน่นอน!

เวลาเพียงหนึ่งเดือนผ่านไปอย่างรวดเร็วหล่อนตั้งตารอที่จะได้ไปทริปนิวยอร์กครั้งนี้กับเขาทุกๆปีวันเกิดหล่อนจะได้ฉลองที่เมืองไทยแต่ปีนี้หล่อนจะได้ไปฉลองวันเกิดถึงนิวยอร์กเมืองในฝันที่หล่อนยังไม่เคยไปและอยากไปใช้ช่วงเวลาพิเศษกับคนที่แสนจะพิเศษ