บทที่5

ศิวัฒน์ที่หลังจากส่งภรรยาเสร็จก็รีบเข้ามาที่บริษัททันทีเนื่องจากว่าเช้านี้เขามีประชุม แต่สายตาเหลือบไปเห็นหญิงสาวคนหนึ่งที่กำลังหันซ้ายแลขวาหาอะไรสักอย่าง ใช่!ผู้หญิงที่เขาว่าถึงคือเธอคนนั้น ทำไมมันถึงบังเอิญขนาดนี้นะ

"มีอะไรให้ช่วยหรือเปล่าครับ"

"อ้าว...คุณทำงานที่นี่หรือคะ"

"ครับ"

"เอ่อ…พอดีฉันจะไปแผนกบริหารน่ะค่ะแต่ไม่แน่ใจว่าอยู่ชั้นไหน"

หล่อนตอบ

"ไปพร้อมผมได้ครับ ผมจะไปทางนั้นพอดี"

"อ๋อค่ะ"

"เจอกันตั้งหลายครั้งผมยังไม่รู้จักชื่อคุณเลยนะครับ"

ชายหนุ่มบอกยิ้มๆ

"อ...เอ่อ...ฉันชื่อกวางค่ะ"

หญิงสาวที่มีอาการเคอะเขินตอบตะกุกตะกัก

"ผมศิวัฒน์...หรือเรียกวัฒน์เฉยๆก็ได้ครับ"

"ค่ะ"

"แล้วคุณมาที่บริษัทนี้ทำไมเหรอครับ หรือคุณทำงานที่นี่"

เขาถามอย่างใคร่รู้ นี่บริษัทเขาก็จริงแต่เขาคงไม่มีเวลามานั่งจำพนักงานทุกคนหรอกกระมังเเต่ถึงทำงานที่นี่จริงเขาก็ต้องคุ้นหน้าบ้างสิ

"ฉันมาทำงานที่นี่วันแรกค่ะ"

"อ้าวเหรอครับ ถึงว่าผมไม่คุ้นหน้าคุณกวางเลย"

เกวลินไม่ได้ตอบอะไรได้แต่ส่งยิ้มอย่างเป็นมิตรให้กับชายหนุ่ม เมื่อไหร่จะถึงสักทีนะชั้นสิบเอ็ดเนี่ย ลิฟต์ตัวนี้เคลื่อนช้าหรือเป็นเพราะหล่อนอยู่ในนี้กับเขาเพียงแค่สองคนกันนะมันถึงทำให้หล่อนรู้สึกวูบวาบในใจ อีกนิดหล่อนจะเก็บอาการปลื้มเขาไม่อยู่แล้วนะ ช่างเป็นผู้ชายที่หล่อ ดูดี แถมอัธยาศัยดีอีกด้วย

ติ๊ง!! เสียงลิฟต์ดังขึ้นเหมือนเสียงระฆังที่ช่วยชีวิตเจ้าหล่อนไว้เกวลินแอบถอนหายใจก่อนจะเดินตามชายหนุ่มไป

"สวัสดีค่ะบอส อ้าว...มาด้วยกันเหรอคะ รู้จักบอสแล้วเหรอกวาง"

นุชนารถเอ่ยถามเพราะเห็นว่าหลานสาวตนนั้นเดินตามหลังเจ้านายหนุ่มมา

"คะ?..."

เกวลินขานรับอย่างงุนงง อะไรกันทำไมป้าของเธอถึงเรียกผู้ชายคนนี้ว่าบอส..หรือว่าเขาจะเป็น...

"อ่า…ขอโทษทีนะครับที่ไม่ได้บอกคุณกวาง ผมทำงานที่นี่ในตำแหน่งประธานบริษัทน่ะครับ"

"ป…ประธานหรือคะ"

"ครับ"

เขาตอบยิ้มๆ

"บอสคะ ส่วนนี่ก็เกวลินหรือยัยกวางที่นุชเคยบอกน่ะค่ะ เข้ามาเริ่มงานวันนี้วันแรก"

"ครับ น่าจะได้เวลาเริ่มประชุมแล้วเตรียมเอกสารให้ผมเรียบร้อยแล้วใช่ไหมครับ"

เขาเอ่ยถามเลขา

"เรียบร้อยค่ะ"

เขาหันไปมองร่างเล็กที่ยืนก้มหน้างุดอยู่ก่อนจะเดินเข้าห้องประชุมไป เขารู้สึกถูกชะตากับเด็กคนนี้จริงๆ ใช่เด็กหล่อนยังเด็กอายุอานามน่าจะยี่สิบสามยี่สิบสี่กระมัง

"งานหนักมากเลยเหรอคะช่วงนี้"

พิณนาราเอ่ยถามสามีเนื่องจากช่วงหนึ่งถึงสองอาทิตย์ที่ผ่านมานี้สามีกลับเข้าบ้านในช่วงหัวค่ำทุกวันซึ่งปกติเขาจะกลับไม่เกินห้าโมงเย็นเเต่ช่วงนี้หนึ่งทุ่มบ้างสองทุ่มบ้างและยังหอบเอางานมาทำที่บ้านอีกเป็นกอง..แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่เคยขาดตกบกพร่องกับเรื่องบนเตียง บางคืนหล่อนหลับไปแล้วเขายังปลุกก็มี

"นิดหน่อยครับ พอดีที่บริษัทเห็นพ้องกันว่าจะปรับเปลี่ยนการวางแผนวางระบบใหม่ช่วงนี้เลยหนักหน่อย"

เขาบอกภรรยา

"อ๋อค่ะ...ไปอาบน้ำเถอะค่ะ เดี๋ยวลงมากินข้าว"

หล่อนบอกก่อนจะรับเอากระเป๋าเอกสารพร้อมกับสูทตัวนอกที่เขาพาดไว้กับแขนแกร่งมาถือไว้

"พิณกินแล้วเหรอ"

"มื้อเย็นงดค่ะ ไดเอท"

หล่อนตอบสามียิ้มๆก่อนจะเอาของไปเก็บ

ศิวัฒน์ส่ายหน้าเบาๆกับภรรยา ภรรยาของเขาช่างเป็นคนรักสวยรักงามเสียจริง