บทที่3

กาแฟร้อนๆกับขนมปังหนึ่งแผ่นถูกยกมาเสิร์ฟในเวลาแปดนาฬิกาตรงซึ่งเลยเวลาปกติมาเกือบหนึ่งชั่วโมง

"กาแฟสอง ครีมหนึ่ง น้ำตาลหนึ่ง และขนมปังหนึ่งได้แล้วค่ะ"

แม่ครัวคนสวยของศิวัฒน์เอ่ยบอกผู้เป็นสามีที่กำลังเดินลงมาจากชั้นบนของตัวบ้าน

"ทำไมพิณไม่ปลุกผม"

คนตื่นสายทำหน้ายุ่ง

"เห็นคุณหลับสบายนี่คะ พิณเลยไม่อยากปลุก"

"เพราะพิณทำให้ผมตื่นสาย"

คนที่โดนหาว่าเป็นคนผิดหน้าร้อนผ่าว อีกทั้งแม่บ้านก็ต่างพากันส่งยิ้มแซวมาให้อีก คนบ้า!!!

"วัฒน์!!!"

"ครับ"

เขาตอบรับภรรยาหน้าทะเล้น

"คราวหน้าคุณพิณชงกาแฟไม่ต้องเติมน้ำตาลแล้วนะคะ"

แม่บ้านอาวุโสสุดของบ้านพูดขึ้น

"ทำไมคะ"

"เพราะความหวานของน้ำตาลคงจะสู้ความหวานของคุณๆไม่ได้หรอกค่ะ"

"ป้าครับ!"

กลับเป็นศิวัฒน์เสียเองที่มีอาการเก้อเขินก่อนจะเฉไฉเดินไปนั่งจิบกาแฟ

"ยังไม่ไปทำงานอีกหรือคะ"

พิณนาราเอ่ยถามสามี เพราะยังเห็นเขาใส่ชุดอยู่บ้านสบายๆอยู่เลย

"วันนี้ไม่มีงานอะไรมาก ผมอยากอยู่ที่บ้านกับพิณมากกว่า"

"วันนี้พิณต้องเข้าร้านค่ะ พิณนัดลูกค้าไว้"

"ผมไปที่ร้านกับพิณด้วยก็ได้นี่"

เขาบอก

"อาจจะนานเลยนะคะ กลัวคุณจะเบื่อเอา"

"ผมรอได้ อยู่ที่บ้านคนเดียวเหงาจะตาย"

"ตามใจแล้วกันค่ะ"

เมื่อเขายืนยันอย่างนั้นหล่อนก็ไม่อยากจะขัด

ร่างหนาเดินดูรอบๆร้านของภรรยาสาวอย่างให้ความสนใจ ซึ่งภรรยาสาวของเขามีความสนใจในด้านนี้นานแล้ว ก่อนที่สองปีหลังมานี้จะคิดเปิดร้านจริงๆจังๆ ซึ่งเป็นร้านตัด-เช่าชุดแต่งงาน ส่วนตัวเขาจากที่ไม่เห็นด้วยอยากให้หล่อนทำงานบ้านเล็กๆน้อยๆที่บ้านมากกว่า แต่มาคิดอีกทีมันก็ไม่ได้เสียหายอะไรหากมันเป็นความสุขของเจ้าหล่อน

"อุ๊ย!"

"ขอโทษครับ เป็นอะไรหรือเปล่าครับ"

เขาเดินดูรอบๆร้านจนเพลินทำให้ชนเข้ากับลูกค้าสาวอย่างจัง

"ม...ไม่เป็นไรค่ะ"

"ขอโทษจริงๆนะครับ ผมไม่ทันมองจริงๆ"

"ฉันก็ขอโทษเช่นกันนะคะ เดินดูชุดเพลินไปหน่อย"

หล่อนบอกก่อนจะยิ้มฝืดๆให้ชายหนุ่ม

เหมือนจริงๆ ผู้หญิงคนนี้มีรอยยิ้มที่เหมือนภรรยาสาวของเขาจริงๆ เป็นรอยยิ้มที่ละมุนและทำให้ใจเขาสั่นไหวทุกครั้ง

"เชิญคุณลูกค้าทางนี้เลยค่ะ

เสียงพนักงานสาวจะเอ่ยขึ้น ศิวัฒน์จึงปรับสีหน้าให้เป็นปกติ

"ค่ะ"

หญิงสาวเดินตามพนักงานสาวของร้านออกไป

"รอนานไหมคะ"

ไม่กี่นาทีหลังจากนั้นพิณนาราก็เดินออกมาจากห้องลองชุดทันที

"ไม่นานครับ"

เขาบอก ก่อนจะเดินไปโอบเอวหญิงสาว

"ไปทานข้าวกันดีกว่าค่ะ พิณหิวแล้ว"

"ครับ"

เขาตอบรับภรรยา พร้อมกับก้มหน้าไปหอมอีกฟอดใหญ่

"วัฒน์! อายคนอื่น"

พิณนาราแหวสามี

"อายทำไม ไม่เห็นมีใครเลย ถึงมีก็ไม่เห็นแปลกผัวหอมเมียแปลกตรงไหน"

"ไม่คุยด้วยเล่า!"

หญิงสาวหน้าแดงเป็นลูกมะเขือเทศเดินหนีเขาออกไป

ศิวัฒน์ส่ายหน้าเบาๆให้กับความน่ารักของภรรยาสาว ก่อนจะเดินตามเจ้าหล่อนออกไป