บท
ตั้งค่า

บทที่ 4 สัมผัสริมฝีปาก

บทที่ 4

สัมผัสริมฝีปาก

ปลุกเสน่ห์แห่งสตรี

“มะ...หมายความว่า”

คนตัวเล็กเมื่อได้ฟังก็หน้าแดงก่ำ หวนคิดไปว่านางไม่เคยมีคนรักเลย ไม่เคยแอบรักหรือชอบพอบุรุษคนใด ไม่เคยคบหาบุรุษผู้ใด แตกต่างจากคุณหนูตระกูลเติ้งผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นบุปผางามแห่งวงสังคมที่เคยมีคนรัก มีชายหนุ่มเข้ามาเกี้ยวพาติดพัน เช่นนั้นคุณหนูเติ้งจึงงดงามและเย้ายวนมากกว่านางงั้นหรือ

จางซินเหยียนผู้เมามายพยายามผูกเรื่องราวเข้ากับคำสอนของสหายวัยเยาว์อย่างขาดสติ หากนางมีสติสักนิดนางย่อมฉุกใจคิดได้ว่าสิ่งที่สหายบอกกล่าวนั้นมันไม่สมเหตุสมผลเลยแม้แต่นิดเดียว

สีหน้าของหญิงสาวครุ่นคิดจนหัวคิ้วขมวดเข้าหากัน และนั่นทำให้อี้เฟยหลงพิศมองอย่างไม่วางตา

‘ใบหน้ายามตรึกตรองของเจ้า ช่างน่าหลงใหลเสียจริง ไม่ว่าจะผ่านไปอีกกี่วัน อีกกี่เดือน หรืออีกสักกี่ปี เจ้าก็ยังคงหลอกง่ายเสมอสินะซินเอ๋อร์ ข้าพูดอะไรเจ้าก็เชื่อโดยง่าย ใสซื่อเสียจริง...’

“แล้วจา...ทำอย่างไรข้าม่ายเคยมีคนรักมาก่อน”

นางยกมือขึ้นตบหน้าผากอย่างสิ้นหวัง ชาตินี้นางคงไม่สามารถดึงเสน่ห์แห่งสตรีเพศออกมาได้แน่ๆ

“ไม่เป็นไรซินเอ๋อร์ใจเย็นก่อน ข้าเป็นสหายของเจ้า เช่นนั้นข้าจะช่วยเจ้าเอง”

“จริงเหรอ! เจ้าจาช่วยข้าจริงๆ เหรออาหลง”

หญิงสาวดีใจจนเผลอตัวยื่นมือไปจับมือชายหนุ่ม เมื่ออีกฝ่ายพยักหน้าตอบรับ นางก็ถึงกับกระโดดดีใจจนตัวลอย ทว่าจังหวะที่ร่างร่วงลงสู่พื้นนางกลับเซถอยหลังไปหลายก้าว จนคนตัวโตต้องปราดเข้าไปประคองไม่ให้นางหงายหลังล้มลงเสียก่อน

“ละแล้ว...เจ้าจาช่วยข้าอย่างไรเล่าในเมื่อเจ้าม่ายใช่คนรักของข้าเสียหน่อย”

“แค่ช่วยเหลือเล็กๆ น้อยๆ ไม่ต้องเป็นคนรักก็ทำได้”

เฟยหลงพูดด้วยท่าทางสบายๆ ราวกับเป็นเรื่องง่ายๆ ไม่ได้กดดันให้อีกฝ่ายรู้สึกเครียด ซึ่งซินเหยียนเห็นท่าทางเช่นนั้นของสหายหนุ่มก็เผลอรู้สึกผ่อนคลายไปกับเขาด้วย ด้วยนางไว้วางใจในตัวสหายเป็นทุนเดิม

คุณชายอี้เดินไปนั่งที่ตั่งกว้างริมหน้าต่าง ซึ่งเวลานี้พระอาทิตย์ได้ทอดอ่อนลงสู่เส้นขอบฟ้า แสงสีทองระเรื่อเรืองถักทอเข้ามากระทบร่างสูง

“อาหลงเจ้าหล่อมากจริงๆ เป็นความหล่อที่แทบละสายตาไม่ได้เลย”

จางซินเหยียนมองแสงสีทองที่กระทบลงบนเรือนกายสูงโปร่ง ใบหน้าหล่อเหลาคมคายยากจะหาใครเทียบ เขาหล่อจนนางแทบลืมหยุดหายใจ และนึกเสียดายที่จะไม่ได้เห็นใบหน้าหล่อๆ เช่นนี้เพราะท้ายที่สุดถ้านางไม่ได้แต่งงาน นางก็คงต้องตายด้วยน้ำมือของนางร้ายในบทที่สิบห้า

“มานั่งนี่สิซินเอ๋อร์”

คุณชายอี้ตบลงที่ตั่งข้างกายเพื่อให้หญิงสาวผละจากโต๊ะอาหารมานั่งข้างๆ คุณหนูหกจางเดินเซเล็กน้อยแต่ท้ายที่สุดก็ไปนั่งข้างๆ คุณชายอี้แต่โดยดี

“จะ...จาทำอะไร”

เอ่ยถามพลางกะพริบตาปริบๆ เมื่อจู่ๆ อีกฝ่ายก็จับปลายคางแล้วดันใบหน้าของนางให้แหงนเงยขึ้นเล็กน้อย

“สอนให้รู้จักเพศตรงข้ามอย่างไรเล่า เพื่อที่จะดึงเสน่ห์แห่งสตรีเพศออกมา”

คนตัวเล็กได้ยินเช่นนั้นจึงไม่ได้ขัดขืน จนเมื่อใบหน้าคมคร้ามโน้มต่ำลงมา ต่ำลงมา ต่ำลงมา รับรู้ได้ถึงลมหายใจร้อนที่เป่ารดลงบนพวงแก้ม ก่อนที่เรียวปากของนางจะถูกปิดด้วยเรียวปากของเขาชนิดที่นางไม่ทันตั้งตัว

“อื้อ”

ดวงตากลมโตเบิกโพลงเมื่อถูกประกบปาก แต่เพียงครู่เดียวอี้เฟยหลงก็ผละออก พลางจ้องมองใบหน้าแดงก่ำระเรื่อไปด้วยเลือดฝาดของสหายวัยเยาว์

ดวงตาของนางพร่างพรายวิบวาวเจือไปด้วยความเขินอายและมึนเมาขาดสติ อี้เฟยหลงต้องหักห้ามใจเพื่อที่จะไม่ก้มลงไปจูบนางซ้ำๆ แล้วทำในสิ่งที่ปรารถนามาโดยตลอด

“เวลาถูกเพศตรงข้ามสัมผัส เจ้าต้องโอนอ่อนห้ามทำตัวแข็งเหมือนท่อนไม้ เมื่อถูกจูบเจ้าต้องค่อยๆ หลับตาลงอย่างช้าๆ ไม่ใช่เหลือกตาเหมือนจะถูกฆ่าเช่นนั้น”

“ปะ...เป็นเช่นนั้นเอง”

หญิงสาวพยักหน้างึกๆ สับสนเมื่อถูกสหายตำหนิและแนะนำในเวลาเดียวกัน ความจริงนางต้องผลักไสที่เขาฉกฉวย แต่นางกลับงุนงงเพราะท่าทางที่นิ่งเฉยของเขา

จางซินเหยียนพยายามควบคุมจังหวะการเต้นของหัวใจให้คงที่ แต่มันช่างยากเย็นเสียเหลือเกิน เพราะเวลานี้นางรู้สึกราวกับว่าหัวใจกำลังจะกระเด้งกระดอนออกจากอกเสียกระนั้น

ตึก! ตึก! ตึก!

เป็นนางที่เขินอาย อีกทั้งยังทำอะไรไม่ถูก ในขณะที่อี้เฟยหลงไม่รู้สึกรู้สากับการสัมผัสริมฝีปากของนางเลย เขาบริสุทธิ์ใจที่จะช่วยเหลือนาง ในขณะที่นางกลับอ่อนไหวไปกับสัมผัสของเขาอย่างน่าอาย

‘ใช่สิ...เพราะข้าเป็นเพียงสหายวัยเยาว์ เป็นเพียงตัวประกอบในนิยาย พระเอกอย่างอาหลงย่อมไม่หวั่นไหวไปกับการสัมผัสปากตัวประกอบหรอก ต้องเป็นปากของนางเอกเท่านั้นที่จะทำให้เขาหวั่นไหว’

จางซินเหยียนสูดลมหายใจเข้าปอดลึก เพียงถูกจูบความมึนเมาก็จางหายไปกว่าหลายส่วน ในเมื่อสหายอุตส่าห์มีน้ำใจช่วยเหลือ นางจะคิดเล็กคิดน้อยและคิดไปเองไม่ได้เด็ดขาด

“เข้าใจแล้วอาหลง ข้าจะตั้งใจ!”

คนเมาเอ่ยออกไปอย่างฮึกเหิม ด้วยหวังที่จะมีชีวิตรอดไปจนแก่เฒ่าโดยไม่ถูกฆ่าตายไปเสียก่อน

แววตามุ่งมั่นของสหายสาวทำให้คนเจ้าเล่ห์เกือบจะหลุดหัวเราะออกมา แต่กระนั้นเขากลับทำท่าทางขึงขังจริงจัง ราวกับว่าไม่ได้รู้สึกอะไรกับนางเลย ทั้งที่ภายในอกซ้ายนั้นแทบจะระเบิดออกมา

การได้สัมผัสริมฝีปากนุ่มเย้ายวนของสตรีผู้เป็นรักแรกและจะเป็นรักเดียวทำให้หัวใจของคุณชายอี้พองฟูคับแน่นไปทั้งอกเลยทีเดียว

ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
สแกนคิวอาร์โค้ดเพื่อดาวน์โหลดแอปHinovel