บทที่1.จบตอน

“เปล่า เอ่อ ทิมฉันอิ่มแล้ว จะกลับหานิยายในเว็บอ่าน แกไปกับฉันมั้ย”

“แต่ว่าพี่ทิมต้องพาหนูนาไปดูหนังต่อนะคะพี่หงส์” สรินนาที่แสดงออกชัดเจนว่ารักเพื่อน (สาว) ของตนแสดงท่าทีเป็นปฏิปักษ์ทันทีเมื่อเห็นว่าชายหนุ่มที่หมายปองให้ความสำคัญกับหญิงสาวหน้าตาบ้านๆ อย่างนวลหงส์ มากกว่าคุณหนูแสนสวยเช่นเธอ

“เอ่อ คือ ว่า” นวลหงส์อึกอักมองหน้าเพื่อนรักอย่างลำบากใจ

“ฉันไม่ว่าง ฉันจะไปกับเพื่อนฉันถ้าเธออยากไปดูหนังก็ไปคนเดียวสิ” ในที่สุดทินวัฒน์ก็เอ่ยตรงๆ ตัดเยื่อใยไม่ให้สาวน้อยสานต่อ แต่สาวน้อยกลับไม่สะทกสะท้านกลับยิ่งปลาบปลื้ม

ว้าวววว ช่างเหมือนพระเอกปากร้ายที่พูดตัดเยื่อใยนางเอกในนิยายที่เธอชอบอ่านไม่มีผิด สรินนายิ้มหวานนึกว่าตนเป็นนางเอกในนิยายที่เจอพระเอกปากร้ายจึงได้แต่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่และพยายามสานต่อความสัมพันธ์

“ไม่เป็นไรค่ะ ถ้าอย่างนั้นหนูนาไปกับพี่ทิมกับพี่หงส์ก็ได้”

“ไม่ได้” สองเสียงของเพื่อนรักพูดขึ้นพร้อมกันจนสรินนาหุบยิ้มฉับ

“ทำไมคะ พี่ทิมอย่าลืมนะว่าคุณลุงกับคุณป้าให้พี่ทิมดูแลหนูนาอย่างดี หนูนาอุตส่าห์ตามใจพี่ทิมมากินหมูกระทะข้างทางกระจอกๆ แบบนี้ก็ดีเท่าไหร่แล้ว ทั้งๆ ที่คนอย่างหนูนานี่ไม่อยากมาเหยียบร้านโกโรโกโสแบบนี้ด้วยซ้ำ..” เสียงของสรินนาไม่ได้เบาเลยสักนิดแล้วเธอก็ลุกขึ้นยืนกอดอกเชิดหน้ากราดมองไปทั้งร้านด้วยสายตาเหยียดหยัน แล้วมีหรือที่เจ้าของร้านสาวสวยอย่างพี่แอรินจะไม่ออกอาการคันยุบยิบๆ

“อ้อ.. เหรอคะ คุณหนูสรินนาผู้สูงส่ง อิ่มแล้วใช่ไหมคะนี่ถึงได้มีแรงพูดถ้าอย่างนั้นก็เชิญลุกได้นะคะ ดูสิคะลูกค้ารอเข้ามาใช้บริการร้านโกโรโกโสของพี่แอรินคนสวยอยู่เชิญค่ะๆ เอ้าเด็กๆ มาเก็บโต๊ะ ค่าอาหารทั้งหมด ก็หนึ่งพันบาทถ้วนพอดี”

พี่แอรินเดินปรี่มาทันทีที่สาวน้อยผู้เย่อหยิ่งพูดจบพร้อมทั้งบรรดาลูกน้องเข้าเก็บโต๊ะโดยไม่สนใจสาวน้อยที่ยืนหน้าแดงก่ำด้วยอารมณ์พลุ่งพล่านและยิ่งเดือดพล่านมากขึ้นเมื่อรอบตัวมีแต่ลูกน้องในร้านของแอรินและหนึ่งในนั้นก็เป็นลูกจ้างต่างด้าวที่แอรินจ้างมาอย่างถูกต้องตามกฎหมายและอยู่กับแอรินมานาน

“ยี้ นี่อย่ามาโดนตัวฉันนะอีพวกต่างด้าว” สาวน้อยโวยวายเมื่อลูกจ้างสาวชนเธออย่างจงใจนิดด้วยรู้กิตติศัพท์ความแรงของคุณหนูสรินนาเป็นอย่างดีพอๆ กับนายสาวของตน

“ว้ายตายแล้ว ขอโทษค่ะ” ลูกจ้างสาวต่างด้าวเอ่ยออกมาด้วยสำเนียงไทยแปร่งหูลนลานและเอาผ้าเช็ดโต๊ะเช็ดเนื้อตัวของสรินนาอย่างขอโทษขอโพยเมื่อแอบจงใจทำน้ำหกรดแขนเรียวของอีกฝ่าย

“กรี๊ดดดด นังบ้าแกเอาผ้าขี้ริ้วมาเช็ดตัวฉันทำไมเนี่ย ยี้ ไม่ต้องๆๆ ไปห่างๆ ฉัน พี่แอรินคะค่าอาหารมันจะแพงเกินไปไหมคะ อะไรหนูนากินแค่นิดเดียวตั้งเป็นพัน” สาวน้อยปัดมือลูกจ้างของแอรินให้พ้นตัวก่อนจะเดินมาเผชิญหน้ากับแอรินที่ยืนกอดอกมาองผลงานของลูกน้องด้วยความพอใจ

“อุ้ยยย.. คุณหนูนาคนสวยขาไม่แพงหรอกค้าเนี่ยร้านอาหารข้างทางนะคะ หากเป็นร้านอาหารในห้างหรือร้านหรูๆ อย่างที่คุณหนูนาเคยเข้าไปรับประทานพันเดียวไม่พอนะคะ ต้องเข้าใจนะคะว่าทุกวันนี้ข้าวของมันแพง อีกอย่างคุณหนูนาก็กินเหลือด้วย ดูสิหมึกกับกุ้งเหลือตั้งสองสามชิ้น ต้องเสียค่าปรับด้วยนะคะนี่จริงไหมหงส์ ทิม” สุดท้ายพี่แอรินก็โบ้ยมาทางเพื่อนรักทั้งสองที่ยืนทำหน้าปูเลี่ยนอยู่โดยไม่ให้ทันตั้งตัว และทั้งสองก็ได้แต่พยักหน้าและยิ้มแหยๆ ให้เจ้าของร้านแต่ก็แอบสะใจลึกๆ คนอย่าง สรินนานั้นต้องเจอกับพี่แอรินคนสวยจึงจะสมน้ำสมเนื้อ

“เอ่อ ฉันไปก่อนนะทิม แล้วเจอกันใหม่..” ว่าแล้วนวลหงส์ก็คว้ากระเป๋าใบเก่งที่มีขนาดใหญ่เกินตัว เดินออกไปก่อนอย่างรู้เอาตัวรอดเป็นยอดมนุษย์

“หงส์รอฉันด้วย ทิมไปแล้วนะพี่แอริน ฝากด้วยนะครับ” และทินวัฒน์ก็เดินตามเพื่อนรักไปติดๆ และทันที่จะได้นั่งซ้อนท้ายรถจักรยานยนต์คันเล็กของนวลหงส์ซึ่งรีบขับออกไปทันที สรินนาที่วิ่งตามออกมาทำได้เพียงแต่ยืนกรีดร้องโวยวายอยู่หน้าร้านด้วยความฉุนเฉียวที่ถูกทิ้งซึ่งๆ หน้า

“อ๊ายยยย ไอ้พี่ทิมบ้า คอยดูนะหนูนาจะฟ้องคุณพ่อ” สาวน้อยกระทืบเท้าเร่าๆ อยู่หน้าร้านอย่างไม่อายใคร พลางกราดตามองคนในร้านที่มองเธอเป็นตาเดียวอย่างเกรี้ยวกราด

“มองทำไมอีพวกชอบแส่เรื่องชาวบ้าน” สรินนากรีดเสียงใส่คนในร้านอย่างไม่เกรงใจใคร เธอมักเป็นเช่นนี้เสมอด้วยว่าเธอนั้นเป็นลูกสาว สส. คนดังและผู้ทรงอิทธิพลของอำเภอนี้ใครๆ ก็ย่อมเกรงกริ่ง

“อุ้ย พ่อแม่พี่น้องขาเชิญก้มหน้าก้มตารับประทานอาหารให้อร่อยนะคะ เชิญๆ ค้าอย่าสนใจเสียงนกกระแตแต้แว้ดเลยนะคะ เอ่อคุณหนูนาขา ถ้าอย่างนั้นพี่แอรินก็ขอค่าบริการทั้งหมดด้วยนะคะ หนึ่งพันบาทถ้วนค่า” แอรินพูดพลางแบมือตรงหน้าสาวน้อยที่มองเธอตาเขียวขุ่นอย่างไม่เกรงกลัว ใครจะกลัวยายคุณหนูขี้วีนนี้ก็กลัวไป แต่สำหรับพี่แอรินคนสวยแล้ว หากไม่แน่จริงก็คงไม่อยู่มาถึงวันนี้

“เอาไปเลย ขี้งกที่สุด” สรินนาควักเงินในกระเป๋าใบหรูยัดใส่มือพี่แอรินก่อนจะกระแทกเท้าเดินจากไป ท่ามกลางอาการถอนหายใจโล่งอกของใครหลายๆคน

“เด็กอะไรร้ายกาจจริงๆ” แอรินบ่นตามหลังสาวน้อย “หมวยขาวีน” ไปพลางส่ายหน้าอย่างระอิดระอาใจ