บทที่ 2. ฝนฟ้าทำท่าจะลงโทษ

“โหนี่แก คนอ่านนิยายของอิงดาราเยอะจริงๆ ด้วย” ทินวัฒน์เอ่ยขึ้นเมื่อเข้ามานอนแอ้งแม้งในห้องของสาวโสด เขาก็สามารถปลดปล่อยตัวตนที่แท้จริงออมาได้โดยไม่ต้องกลัวว่าใครจะรู้ว่าแท้จริงแล้วเขาเป็นอย่างไร

“ใช่ ฉันบอกแกแล้วไงว่า อิงดาราเขาเขียนนิยายสนุกและโรแมนติกมากๆ แล้วพระเอกของเขาก็ช่างน่ารักน่าใคร่อะไรเช่นนี้ เนี่ยถ้าฉันได้ผู้ชายน่ารักอบอุ่นโรแมนติกรักนางเอกเหนือสิ่งอื่นใดเหมือนพระเอกในนิยายของเขานะฉันรักตายเลยแก อิอิ แต่เสียดายที่เขาป่วยไม่รู้ว่านิยายเรื่องนี้จะลงให้ได้อ่านต่อมั้ย” นวลหงส์ทำท่าฝันหวานเมื่อนึกถึงพระเอกในนวนิยายของอิงดาราที่เธอเป็นแฟนพันธ์แท้อยู่แล้วก็ทำหน้าเมื่อยๆ เมื่อกล่าวประโยคสุดท้าย

“จริงเหรอแก”

“ฮื่อ” หญิงสาวพยักหน้าเบาๆ

“แบบนี้แกก็ไม่มีพระเอกให้จินตนาการว่าตัวเองเป็นนางในนิยายที่เขาเขียนล่ะสิ”

“แหม นังนี่แกก็พูดเกินไป ผู้หญิงสวยสมบูรณ์แบบอย่างฉันสักวันก็ต้องมีผู้ชายที่ตาถึงล่ะน่า” นวลหงส์แย้งเพื่อนรักอย่างมั่นใจท่าทางลอยหน้าลอยตาของเธอช่างน่าหมั่นไส้นักในสายตาของทินวัฒน์

“โธ่เอ๊ย อย่างแกผู้ชายที่ไหนจะมามองยะ วันๆ อยู่แต่ในโรงงานเลิกงานก็มาขลุกตัวอ่านนิยายในห้อง ถามจริงๆ เถอะ นอกจากฉันแล้วมีผู้ชายแท้ๆ ที่ไหนเคยจับมือแกบ้างไหมฮะนังหงส์ปีกหัก..” ทินวัฒน์พูดอย่างหมั่นไส้คันปากจนทนไม่ไหว

“นี่แกอย่ามาเรียกฉันว่าหงส์ปีกหักนะไม่ชอบ พูดเหมือนอีตาช้างน้ำนั่นเลย พูดถึงอีตานี่ทีไรขนหัวลุกทุกทีผู้ชายอาร้าย ปากจัดชะมัด”

“ระวังเถอะแกยิ่งเกลียดเขาว่ายิ่งเจอนะเว้ย”

“เชอะ อย่างอีตานั่นเราจะไปเจอกันตอนไหนวะ เขาน่ะระดับไหนแล้ว ไม่มีทางมาเดินสวนทางกับเราหรอก อย่างวันนี้ที่เจอกันสงสัยสวรรค์กลั่นแกล้งฉันแหงๆ ยังไม่พอยังมาเจอยายคุณหนูนาเน่าอีก เขาเรียกว่าซวยนะแก”

“จริงด้วยแก พูดแล้วฉันยังขนลุกไม่หายผู้หญิงอาร้ายไร้ยางอายที่สุด นางแทบจะกอดปล้ำฉันกลางร้านหมูกระทะแกก็เห็น อุ๊ยๆๆ พูดแล้วทิมมี่ขนหัวลุกค้า..” ทินวัฒน์พูดพลางทำท่าวี้ดว้ายขนลุกขนพองจนหญิงสาวอดที่จะหัวเราะเสียงดังไม่ได้

“นังบ้า แกหัวเราะซะปากกว้างขนาดนั้นรักษาภาพพจน์หญิงไทยใจงามหน่อยสิเธอ”

“แหมก็มันขำนี่ แล้วแกก็รักษาภาพพจน์ชายไทยใจกล้าด้วยเธอ อิอิ”

แล้วทั้งสองก็เพลิดเพลินกับการอ่านนวนิยายจาก เว็บไซด์ บ้านนิยาย ดอทคอม ซึ่งเป็นเว็บไซด์ที่นักเขียนคนโปรดของนวลหงส์ คือ อิงดารา สร้างขึ้นเพื่อแฟนๆ นวนิยายของเธอ และตอนนี้เว็บไซด์บ้านนิยายของอิงดารา ก็กำลังได้รับความนิยมจากนักอ่านนวนิยายออนไลน์เป็นอย่างมาก ผลงานนวนิยายของอิงดาราก็กำลังโด่งดังขายดิบขายดีจนน่าอัศจรรย์มีการนำไปสร้างเป็นละครก็หลายเรื่อง และผลงานของเธอทุกๆ ชิ้นนวลหงส์ก็มีครบทุกเล่ม จะมีก็เพียงแต่ผลงานเรื่องล่าสุดของอิงดาราที่ยังไม่วางแผงเพราะนวนิยายเรื่องล่าสุดของนักเขียนคนนี้เพิ่งจะขึ้นเรื่องใหม่ไว้ในเว็บไซด์และก็กำลังอยู่ในระหว่างการประพันธ์เรื่อง เจ้าบ่าวบ้านไร่ จนเวลาล่วงเลยมาจนสองทุ่มครึ่ง ทินวัฒน์ก็ต้องหน้าหงิกเมื่อเสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์ดังขึ้นและเขาก็รู้ว่าใครโทรมาเพราะตั้งเสียงไว้เป็นพิเศษ

“แกฉันกลับก่อนนะ ดูสิหม่ามี้โทรมาตามบ่นฉันหูชาเลยที่ปล่อยให้ยายหนูนาเน่ากลับบ้านคนเดียว ยี้ฉันล่ะสยองแม่หนูนานี่จริงๆ แกว่าฉันจะทำไงดีวะนังหงส์”

“แกก็บอกพ่อกับแม่แกไปเลยสิว่าแกไม่ชอบผู้หญิง ชอบผู้ชายเอาะๆ น่ะ”

“นังบ้า ฉันซีเรียสนะเนี่ย” ทินวัฒน์สะบัดเสียงใส่เพื่อนรักด้วยท่าทางจริงจัง

“ฉันกลัวนี่ ไม่รู้จะเริ่มต้นอย่างไร เนี่ยพ่อกับแม่ฉันก็ถามทุกวันว่าเมื่อไหร่ฉันจะแต่งงานแต่งการ อยากอุ้มหลาน เฮ้อ ทำไมฉันไม่มีพี่น้องมั่งวะ เป็นลูกคนเดียวนี่มันไม่สนุกเลยนะแก” ทินวัฒน์บ่นอย่างกลัดกลุ้ม

“แกก็กลัวเกินเหตุ พ่อกับแม่แกอาจจะรับได้ก็ได้ ยังไม่ลองจะรู้ได้ไงว่าพวกท่านรับไม่ได้ที่แกเป็นแบบนี้” หญิงสาวให้กำลังใจเพื่อนรัก

“ก็ฉันไม่กล้านี่แกก็รู้ว่าปาป๊าฉันดุแค่ไหน”

“เอาเถอะแก คงมีสักวันที่เรามีความกล้าพอ

“ถ้าอย่างนั้นฉันกลับนะ”

“ให้ไปส่งมั้ย”

“ไปส่งก็ดี”

“โอเค เดี๋ยวหยิบเสื้อคลุมก่อน..” แล้วทั้งสองสาวก็เดินลงมาจากจากห้องสาวโสด นวลหงส์ร้องบอกน้าสาวว่าจะไปส่งเพื่อนรักแล้วก่อนจะขับรถมอเตอร์ไซค์คันโปรดออกไป...