บทที่ 4 ถูกขาย

เสียงลมและเสียงน้ำทำให้เธอค่อย ๆ ลุกไปเปิด แหวกผ้าม่านนั้นออกไปมองภายนอกก็ถึงกับตกใจเบิกตากวางอ้าปากค้างกับน้ำทะเลที่ไกลสุดลูกหูลูกตาไม่เห็นแม้แต่ภูเขาหรือบ้านเรือน

"ตายจริงนี่เราอยู่ที่ไหนกัน"

มุกนารากล่าวพึมพำให้กับตนเองก่อนที่เธอจะหันหมุนมองดูห้องนอนให้ทั่ว ๆ ด้วยความตกตะลึงเพราะข้าวของเครื่องใช้เหล่านี้ล้วนแต่มูลค่าราคาแพงยิ่งกว่าข้าวของที่บ้านหลังที่เลี้ยงเธอมาอีก

"นี่เรากำลังอยู่บนเรืออย่างนั้นเหรอ แล้วทำไมเราถึงได้อยู่ในห้องที่ดีแบบนี้ ขนาดห้องบนคอนโดของคุณหนูเก็จฟ้าข้าวของเครื่องใช้ยังไม่ดีขนาดนี้เลย หรือว่าคุณหนูเก็จฟ้ามาเที่ยวที่นี่แล้วพาเรามาด้วย ว่าแต่ทำไมถึงจำอะไรไม่ได้เลยนะพอรู้สึกตัวตื่นถึงได้มานอนหลับบนเตียงนี้ได้ล่ะ"

มุกนาราก็ยังคงกล่าวพึมพำกับตนเองเช่นเดิมพร้อมกับนึกคิดแต่ก็คิดไม่ออกว่าเธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง ก่อนที่เธอจะเดินตรงไปที่ประตูเปิดแง้มออก แต่กลับเห็นชายชาวต่างชาติคนหนึ่งรูปร่างอ้วนสูงกว่าเธอเพียงเล็กน้อยสวมใส่ชุดสูทในมาดของหนุ่มนักธุรกิจ ยืนส่งยิ้มให้กับเธอด้วยสายตาเจ้าชู้มองตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยสายตาที่อยากจะเปลืองเสื้อผ้าออกไปจากร่างกายของเธอด้วยสายตาที่หยาดเยิ้ม มุกนาราถึงกับสะดุ้งตกใจค่อย ๆ เดินถอยหลังกลับเข้ามาในห้อง พยายามที่จะดึงประตูปิดแต่แรงอันน้อยนิดของเธอก็ไม่สามารถดันปิดประตูบานนั้นได้ เพราะชายหนุ่มชาวต่างชาติคนนั้นผลักประตูอย่างแรง ทำให้เธอกระเด็นล้มลงกับพื้นและเขาได้เดินเข้ามาในห้องก่อนที่จะหันไปกดล็อคประตูอย่างแน่นหนาเดินตรงมาหาเธออย่างช้า ๆ

“ว่าไงสาวน้อยฉันอุตส่าห์รอตั้งนาน เมื่อไหร่เธอจะฟื้นสักทีฉันไม่ชอบนอนกับร่างที่ไร้วิญญาณหรอกนะคนสวย ถึงเธอจะแต่งตัวมอซอเสื้อผ้าเก่าไปหน่อย แต่รอให้ผ่านคืนนี้ไปฉันจะเนรมิตรให้เธอเป็นเจ้าหญิงเลยทีเดียวถ้าเธอทำให้ฉันพอใจ ดวงตาของเธอช่างสวยจริงนะฉันชอบ”

ชายหนุ่มร่างอ้วนพูดออกมามองมาที่เธอด้วยสายตาที่ตะกละตะกลามส่งผลให้มุกนาราถึงกับขนลุกรีบลุกขึ้น แล้วก้าวเดินหนีวนไปรอบ ๆ ห้อง

“คุณจะทำอะไรฉัน ฉันไม่รู้จักคุณฉันต้องการพบคุณเก็จฟ้าเท่านั้น”

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า แม่ผู้หญิงไทยคนนั้นน่ะเหรอ เธอจะไปหาเขาทำไมที่จริงแล้วผู้หญิงไทยคนนั้นก็น่าสนใจมากเลยทีเดียว แต่ดูจากท่าทางแล้วข้างในคงจะเน่าเละไม่เบา แต่อย่างเธอฉันหวังว่าคงจะเป็นสาวบริสุทธิ์อย่างที่ผู้หญิงไทยคนนั้นบอกให้กับฉันหรอกนะ อุตส่าห์ซื้อเธอมาในราคาแสนแพง แถมยังแอบลักลอบนำเธอขึ้นเรือมาด้วย”

“ว่าไงนะคะคุณหนูเก็จฟ้าขายฉันให้กับคุณงั้นเหรอ เป็นไปไม่ได้คุณกำลังโกหกฉัน”

“เธอไม่เชื่อฉันงั้นเหรอ ถ้าไม่เชื่อก็ลองดูคลิปวีดีโอนี้ดูสิ”

ชายหนุ่มร่างอ้วนได้เปิดวีดีโอที่เขาให้ลูกน้องแอบถ่ายไว้ ตอนที่ตกลงราคากับหญิงสาวชาวไทยก่อนที่เขาจะบินออกจากประเทศด้วยเครื่องบินส่วนตัวมาลงที่ชั้นดาดฟ้าของเรือสำราญลำนี้ที่ได้ซื้อตั๋วจองเอาไว้แล้ว โดยเขาและลูกน้องได้แอบนำร่างของหญิงสาวไว้ในกระเป๋าใบโตมีช่องระบายอากาศทำให้เธอมีอาการหายใจและง่ายกับการแอบขึ้นเรือ ทำให้เจ้าหน้าที่ของทางเรือไม่สามารถตรวจจับหาหญิงสาวได้ เพราะเขาเป็นลูกค้าประจำของเรือลำนี้นั่นเอง มุกนารารีบยื่นมือไปหยิบโทรศัพท์มือถือจากมือร่างอ้วนนั้นมาดูก็ถึงกับหน้าซีด เพราะคนที่เห็นในภาพนั้นคือคุณหนูเก็จฟ้าจริง ๆ โดยมีชายสองคนประคองร่างของเธอที่ยังคงหลับไหล ก่อนที่คุณหนูเก็จฟ้าจะรับกระเป๋าเงินและส่งตัวเธอให้กับลูกน้องของชายชาวต่างชาติที่ยืนอยู่ข้างหน้าของเธอนี้ เพียงแค่ได้เห็นคลิปวีดีโอนี้น้ำตาของมุกนาราก็หลั่งไหลรินออกมาเป็นทางมือสั่งเทา ร่างกายถึงกับอ่อนเรี่ยวแรงแทบสิ้นสติ เธอไม่คิดว่าคุณหนูเกล็ดฟ้าจะโกรธเกลียดเธอได้มากขนาดนี้

“ฮือ ฮือ ฮือ”

มุกนาราปล่อยให้น้ำตาไหลรินอย่างไม่อับอายใด ๆ อีกแล้วชีวิตรู้สึกสิ้นหวัง ถึงแม้ตอนนี้เธอกำลังอยู่ในสถานการณ์ที่กำลังน่ากลัว

“ฉันว่าเธออย่ามัวแต่ร้องไห้ดีกว่า ฉันสูญเสียเงินไปมากเลยนะกับการซื้อความบริสุทธิ์ของเธอ เธอรีบมาทำหน้าที่ของเธอดีกว่า แต่สภาพของเธอตอนนี้ช่างมอมแมมเหลือเกิน รีบเข้าไปอาบน้ำแล้วมาสวมใส่ชุดที่ฉันเตรียมไว้ในตู้ชุดนั้นซะ ถ้าได้อยู่บนร่างกายของเธอคงจะเซ็กซี่น่าดูแม่สาวน้อย ขนาดเธอไม่แต่งหน้าเธอยังดูสวยขนาดนี้ หากเธอแต่งตัวให้ดูดีขึ้นมาหน่อยไม่แน่นะฉันอาจจะเลี้ยงเธอไว้เป็นอีหนูสักสองสามปี แต่ก่อนอื่นฉันขอหากำไรเล็ก ๆ น้อย ๆ ก่อนก็แล้วกัน”

ชายวัยกลางคนร่างอ้วนชาวยุโรปค่อย ๆ ก้าวเข้ามาหาเธอพยายามที่จะกระชากเธอเข้ามาสู่อ้อมแขนของเขา พยายามโน้มตัวลงเพื่อจูบหอมแก้มเธอมุกนาราถึงกับตกใจรีบยกมือปกป้องตัวเอง ทุบตีเข้าใส่ใบหน้าของชายคนนั้นอย่างบ้าคลั่ง

“เธอคิดสู้ฉันอย่างนั้นเหรอแม่สาวน้อย ก็ได้ในเมื่อเธอชอบความรุนแรงก็ไม่บอกฉันเองก็ชอบความรุนแรงเหมือนกัน”

ชายวัยกลางคนรีบยกมือขึ้นทำท่าจะตวัดตบใส่หน้าของเธอ แต่มุกนารากลับยกเท้าถีบที่หน้าท้องของเขาซะก่อน ทำให้ร่างนั้นถึงกับกระเด็นล้มลงกับพื้น มุกนาราไม่รอช้ารีบวิ่งเข้าไปกระทืบซ้ำที่ดวงใจของเขา ส่งผลให้ร่างของชายวัยกลางคนถึงกับตัวงอมือทั้งสองคุมเป้าร้องโอด ๆ อย่างน่าเวทนา มุกนารารีบไปเปิดประตูแล้ววิ่งออกไปอย่างไม่คิดชีวิต

ภายในห้องอาหารของเรือสำราญที่เต็มไปด้วยนักท่องเที่ยวมหาเศรษฐีมากหน้าหลายตา ทั้งคุณหญิงคุณนายคนร่ำคนรวยต่างก็มาอวดใส่เครื่องเพชรพลอย นั่งทานอาหารฟังเพลงมองดูการแสดงบนเวทีกันอย่างครื้นเครง อีกมุมหนึ่งของห้องอาหาร

“คุณคาร์เตอร์ดื่มมากเกินไปแล้วนะครับ”

ฟรานกล่าวขึ้นมาด้วยความรู้สึกเป็นห่วงในตัวของคาร์เตอร์เจ้านายหนุ่ม

“คอทองแดงอย่างฉันนายจะเป็นห่วงทำไมล่ะฟราน นี่ก็เรือสำราญของฉันไม่มีใครหน้าไหนจะกล้าเข้ามาทำอะไรฉันหรอก”