ตอนที่8

“หึ้ยยย”

ภควัตรอารมณ์เสียที่หญิงสาวรู้แผนของเขาจนได้ไหนๆตอนนี้หญิงสาวก็รู้แล้วเขาก็คงจะไม่ทานปลากระป๋องคลุกเกลือต่อไปแล้วเขาจึงเอื้อมช้อนจะไปตักแกงส้มของโปรดเขามาทานแต่ก็โดนมือของหญิงสาวยกถ้วยแกงส้มหนีไปก่อน

“ทำอะไรคะ..คุณภาคไหนบอกไม่อร่อยไงคะ..”

พิมริสารีบดึงถ้วยและจานกับข้าวที่เธอทำมาใกล้ตัวของเธอเป็นการห้ามไม่ให้เขามาตักกับข้าวที่เขาบอกว่ามันไม่อร่อยของเธออีกในเมื่อเขาไม่ชอบอาหารฝีมือของเธอก็อย่าคิดที่จะได้ทานมันอีกเลย

“ทำอะไรคะ..คุณภาคไหนบอกไม่อร่อยไงคะ..”

พิมริสารีบดึงถ้วยและจานกับข้าวที่เธอทำมาใกล้ตัวของเธอเป็นการห้ามไม่ให้เขามาตักกับข้าวที่เขาบอกว่ามันไม่อร่อยของเธออีกในเมื่อเขาไม่ชอบอาหารฝีมือของเธอก็อย่าคิดที่จะได้ทานมันอีกเลย

“คุณ!!!”

ภควัตรต้องอารมณ์เสียกับการเอาคืนของหญิงสาวตอนนี้เขาก็หิวมากแล้วด้วยแต่ก็ยังมาโดนหญิงสาวแกล้งคืนอีก

“ตอนนี้พิมก็อิ่มด้วยแล้วงั้นพิมขอเทอาหารที่ไม่อร่อยพวกนี้ทิ้งเลยนะคะ”

พิมริสานึกขำให้กับอาการกระฟัดกระเฟียดของชายหนุ่มที่ไม่ได้ดั่งใจพร้อมทั้งยังบอกกับเขาอีกว่าตอนนี้เธออิ่มแล้วและยังรวบจานกับข้าวทั้งหมดมาเทอาหารทิ้งที่ถังขยะต่อหน้าต่อตาเขาอีกเป็นการเอาคืนอย่างสาสมเธอรู้สึกหมั่นใส้เขาตั้งแต่เมื่อเช้าแล้วด้วยซ้ำ

“นี่คุณ...โถ่!!!”

ภควัตรนั่งหัวเสียมองการกระทำหญิงสาวอย่างที่เขาทำอะไรไม่ได้เขาไม่คิดว่าเธอจะกล้าต่อต้านเขาขนาดนี้ครั้งนี้เขาประมาทเธอจนเกินไปแต่ยังไงเขาก็จะไม่ยอมแพ้หญิงสาวแน่นอน

“เฮ้ออ!!”

หลังจากที่จัดการกับอาหารบนโต๊ะเรียบร้อยแล้วหญิงสาวก็รีบหนีหนาชายหนุ่มเข้ามาอยู่ในห้องทันทีเพราะไม่อยากที่จะมองอาการของเขาตอนนี้เหมือนกันตอนนี้เธอรู้สึกว่าหัวใจเธอเต้นรัวไม่เป็นจังหวะเพราะเธอไม่คิดว่าตัวเธอเองนั้นจะกล้าทำแบบนั้นกับชายหนุ่มคงเป็นเพราะความโกรธที่ไม่ชอบให้ใครมาว่าเรื่องอาหารที่เธอทำนั่นเองตอนนี้เธอก็นึกหวั่นใจเสียแล้วสิเธอกลัวว่าชายหนุ่มจะไม่ยอมแพ้แล้วหาเรื่องมาแกล้งเธอบ่อยๆอีกนั่นเอง

21.00 น.

วันนี้หญิงสาวเตรียมจัดที่นอนของเธอเรียบร้อยบนโซฟาในห้องนั่นเองอีกทั้งตอนนี้เธอยังล้มตัวลงนอนอย่างไม่สนใจชายหนุ่มอีกด้วย

ทางด้านชายหนุ่มก็เช่นกันเขาไม่ยอมพูดจาอะไรกับหญิงสาวเมื่อเธออยากนอนที่โซฟาเขาก็จะปล่อยให้เธอนอนที่นั่นดีเสียอีกเขาจะได้นอนที่เตียงนี้คนเดียว

3วันต่อมา

วันนี้เป็นฤกษ์แต่งงานของทั้งสองในเวลาสามวันที่ผ่านมาทั้งสองก็พึ่งเจอหน้ากันก็วันนี้นี่แหละเพราะชายหนุ่มยังเคืองที่หญิงสาวทำกับเขาอยู่ไม่หายจึงหนีไปอยู่ที่ท้ายไร่จนกระทั่งธีรดลต้องไปตามให้กลับมาทันงานแต่งแต่ทั้งชายหนุ่มและหญิงสาวก็ยังไม่ยอมพูดคุยกันอยู่ดี

20.00 น.

“สวัสดีครับคุณพิม..ผมจอมพลน้องชายพี่ภาคครับส่วนนี่คุณพ่อผมครับ”

จอมพลเดินเข้ามาในงานพร้อมอินธรพ่อของเขาเมื่อเห็นหญิงสาวที่อยู่ในชุดเจ้าสาวยืนข้างๆพี่ชายของเขาที่นั่งอยู่บนรถเข็นหน้างานจึงรีบเข้าไปทำความรู้จัก

“สวัสดีค่ะ”

พิมริสารู้ว่าทั้งสองเป็นใครก็ส่งยิ้มพร้อมสวัสดีทักทายตามมารยาท

“หนูพิมสวยมากเลยนะวันนี้”

อินธรอดที่จะชมลูกสะใภ้ของเขาไม่ได้เพราะวันนี้เธอสวยหวานเหมาะกับลูกชายของเขาเสียจริงอีกทั้งกิริยามารยาทยังเรียบร้อยอีกด้วย

“ขอบคุณค่ะ”

พิมริสาขอบคุณพ่อสามีของเธอที่เธอดูแล้วว่าทั้งน้องชายและพ่อของชายหนุ่มที่เอจะแต่งงานด้วยช่างมีอัธยาศัยดีแตกต่างจากชายหนุ่มเหลือเกิน

“วันแต่งงานทั้งทีนายยิ้มหน่อยสิ”

จอมพลหันไปทางพี่ชายของเขาพร้อมใช้มือตบบ่าของพี่ชายของเขาเบาๆว่าควรที่จะยิ้มหน่อยเพราะนี่มันเป็นวันแต่งงานของตัวเองผิดกับเจ้าสาวที่ส่งยิ้มให้แขกในงานตลอดเวลา

“หึ...แกกับคุณพ่อเข้าไปในงานเถอะ”

ภควัตรพูดพร้อมปัดมือให้ทั้งพ่อและน้องชายของเขาเข้าไปนั่งในงานเพราะตอนนี้เขาไม่มีอารมณ์ยิ้มรับแขกอะไรทั้งนั้นเขานึกหมั่นใส้หญิงสาวที่ไม่รู้ว่าจะยิ้มอารมณ์ดีอะไรนักหนาแทนที่จะอายว่ากำลังจะแต่งงานกับคนพิการแต่หญิงสาวกลับมีอาการแบบนี้มันไม่ได้เป็นไปตามที่เขาหวังเลยสักนิด

“คุณพ่อครับนี่พี่ผมมันกำลังเล่นอะไรอยู่”

จอมพลเห็นตั้งแต่เดินเข้ามาแล้วว่าพี่ชายของเขานั่งอยู่บนรถเข็นอันที่จริงพี่ชายเขามันไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อยนี่นาเขารู้ว่าพี่ชายเขาต้องเล่นอะไรแผลงๆอย่างที่ชอบทำเป็นแน่

“พี่แกจะเล่นอะไรมันก็เรื่องของพี่แกฉันจะรอดูวันที่มันแก้ปัญหาไม่ตก”

อินธรรู้ว่าลูกชายคนโตของเขาทำแบบนี้เพื่ออะไรและก็ดูออกอีกว่าอนาคตเรื่องที่ลูกชายของเขาคิดว่ามันสนุกมันจะเป็นเรื่องราวที่ทำให้แก้ปัญหาไม่ตกและเขาคิดว่าที่ลูกชายเขาทำแบบนี้เพื่อให้หญิงสาวรู้สึกไม่ดีแต่ป่าวเลยเขามองหญิงสาวแวบแรกก็ดูออกว่าเธอเป็นคนยังไงและผู้หญิงคนนี้แหละที่จะมาปราบความร้ายกาจของลูกชายเขาเรื่องนี้เขาจึงขอให้มันเป็นเรื่องของคนสองคนเขาจะไม่ยุ่ง

แขกในงานทุกคนที่มาวันนี้ส่วนมากเป็นคนงาในไร่ที่ถูกเชิญมากินเลี้ยงฉลองยินดีที่พ่อเลี้ยงของไร่นี้จะมีแม่เลี้ยงเสียทีบางคนที่ทำงานที่นี่ก็ยังไม่เคยเห็นพ่อเลี้ยงของที่นี่สักทีเพราะส่วนมากเขาจะรักสันโดษงานทุกอย่างเลยเป็นหน้าที่ของธีรดลเลขาของเขานั่นเองไม่มีใครสงสัยว่าทำไมพ่อเลี้ยงของพวกเขาต้องนั่งบนรถเข็นตลอดเวลาเพราะพวกเขารู้เรื่องจากเลขาชายหนุ่มว่าพ่อเลี้ยงของพวกเขานั้นเกิดอุบัติเหตุนิดหน่อยจึงทำให้ขาใช้งานไม่ได้นั่นเอง

“ทุกท่านที่มาในงานคืนนี้ผมขอถือโอกาสนี้ประกาศว่าผู้หญิงคนนี้จะมาเป็นแม่เลี้ยงของที่นี่อย่างเต็มตัวเธอจะช่วยงานที่ไร่ทุกอย่างทุกคนดีใจมัย”

“เฮ…/เย่../วู้ววว..”

เมื่อภควัตรเห็นว่าแขกทุกคนมากันครบแล้วเขาเองก็หยิบไมค์มาประกาศแนะนำหญิงสาวพร้อมยังบอกว่าเธอจะมาช่วยงานที่ไร่นี้ทุกอย่างอีกด้วยคนที่อู่ในงานทุกคนเห็นว่าเป็นเรืองที่น่ายินดีเลยช่วยกันปรบมือและส่งเสียงให้กำลังใจทั้งคู่