Chapter 5 พาขวัญ

ก๊อกๆ

เฮือก!

เสียงเคาะประตูดึงสติของพลอยใสให้ตื่นจากภวังค์ เธอถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนที่จะเดินไปเปิดประตู

“พาขวัญ!” พลอยใสเปล่งเสียงตะโกนเรียกชื่อหญิงสาวที่ยืนยิ้มหวานให้เธอ อยู่หน้าประตูห้องด้วยความดีใจ

“โอ๊ยย ยัยพลอย ฮ่าๆ” พาขวัญพี่สาวฝาแฝดของพลอยใสหัวเราะทันที เมื่อพลอยใสกระโดดกอดเธอแน่นราวกับเด็กๆ

“ฮึก! แกมาถึงเมืองไทยตั้งแต่เมื่อไรพาขวัญ ไม่เห็นส่งข่าวบอกฉันบ้างเลย รู้ไหมว่าฉันคิดถึงแกมากขนาดไหน” พลอยใสเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงสะอื้นเบาๆ

“เอ๊า ร้องไห้ทำไมเนี่ย” พาขวัญลูบหัวน้องสาวฝาแฝดของเธอด้วยความเอ็นดู

“ก็คนมันคิดถึงนี่นา”

“ฉันก็คิดถึงแกที่สุดเลยพลอยใส” พาขวัญกอดตอบพลอยใสไว้แน่นเช่นกัน

“ปะๆ เข้าห้องก่อนเถอะ แล้วแกมาถึงเมืองไทยตั้งแต่วันไหนเนี่ย แดเนียลได้มาด้วยหรือเปล่า? มาอยู่ไทยกี่วัน?"

“ใจเย็นๆ ยัยแฝดน้อง ถามทีละคำสิ ฉันตอบไม่ทัน” พาขวัญกลั้วหัวเราะออกมา เมื่อพลอยใสเอ่ยถามเธอไม่หยุด

“ก็ฉันตื่นเต้นนี่นา อยู่ๆ แกโผล่มาที่ไทย แล้วครั้งนี้จะกลับมาไทย ก็ไม่เห็นส่งข่าวมาบอกฉันก่อนเลย” พลอยใสต่อว่าพี่สาวฝาแฝดของเธอไม่หยุด เพราะตั้งแต่พาขวัญย้ายไปอยู่กับสามีที่อังกฤษ พวกเธอก็ไม่ค่อยได้ติดต่อกันมากนัก

“ฉันกลับมาไทยได้เกือบอาทิตย์หนึ่งแล้ว อีกสองวันก็จะกลับอังกฤษแล้ว ฉันรอแกที่บ้านตากับยาย กะว่าจะรอเซอร์ไพรส์แกที่นั่น แต่แกก็ไม่กลับไปบ้านสักที จนฉันต้องมาหาแกถึงที่นี่เนี่ย ฉันกะจะดูให้เห็นกับตา ว่าน้องสาวแสนสวยของฉัน แอบซุกหนุ่มๆ ไว้ที่คอนโดหรือเปล่า ถึงไม่ค่อยกลับบ้านกลับช่องแบบนี้”

“...” พลอยใสชะงักนิ่งทันที เมื่อได้ยินประโยคสุดท้ายที่พาขวัญเอ่ยออกมา

“เป็นไร? ทำไมทำหน้าเศร้าแบบนั้น” พาขวัญเอ่ยถามพลอยใสด้วยน้ำเสียงห่วงใย ก่อนที่จะเอามือบางจับมือของพลอยใสไว้หลวมๆ

“ขวัญ...ถ้าพลอยทำตัวไร้ค่า ขวัญจะเสียใจไหม?” พลอยใสเอ่ยถามพาขวัญด้วยน้ำเสียงจริงจัง ก่อนมองพาขวัญด้วยแววตาสั่นไหว

“ฉันไม่มีทางดูถูกน้องสาวของฉันอย่างเด็ดขาด แต่แกจำไว้นะพลอย ถ้าจุดที่แกยืนตรงนั้น มันทำให้แกเจ็บมากพอแล้ว ขอให้แกถอยออกมา” พาขวัญเอ่ยบอกพลอยใสด้วยน้ำเสียงจริงจัง ก่อนที่เธอจะบีบมือพลอยใสเบาๆ เป็นการให้กำลังใจน้องสาวเธอ

“ฮึกๆ ฉันรักแกนะขวัญ ขอบคุณนะ” พลอยใสโผกอดพาขวัญไว้แน่น ก่อนที่เธอจะร้องไห้สะอึกสะอื้นเบาๆ

“ฉันจะไม่ถามแกหรอกนะว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใคร เพราะฉันไม่อยากรู้จักคนที่ทำให้น้องสาวของฉันต้องร้องไห้ และฉันจะไม่บังคับให้แกถอยออกมาตอนนี้หรอกนะ เพราะฉันรู้ว่าแกคงจะไม่ยอมเป็นของตายของใครนานๆ หรอกจริงไหม?"

พาขวัญเอ่ยถามพลอยใส ก่อนที่จะเอามือบางลูบหลังบางเบาๆ ถึงแม้ว่าพลอยใสจะไม่ได้บอกพาขวัญว่าเธอเจออะไรมา แต่ด้วยสายสัมพันธ์ความเป็นฝาแฝด พาขวัญจึงรับรู้ได้ว่า พลอยใสกำลังเสียใจกับเรื่องราวที่เธอกำลังเผชิญอยู่

"..."

"อย่าเศร้าสิ แกไม่ใช่คนที่จะมานั่งเสียใจอะไรแบบนี้นะ ถ้ามีแล้วไม่ดีก็หาใหม่สิ ฮ่าๆ" พาขวัญเอ่ยด้วยน้ำเสียงขบขัน เพื่อให้พลอยใสคลายความเศร้าลงได้บ้าง

“ฮ่าๆ นั่นสินะ ทำไมฉันถึงคิดไม่ได้"

"งั้นคืนนี้แกนอนค้างกับฉันที่นี่นะขวัญ"

“ได้สิ ถึงแกไม่ชวน ฉันก็กะจะมานอนกับแกที่นี่อยู่แล้วแหละ"

จากนั้นพลอยใสและพาขวัญก็นั่งคุยกันเรื่องสัพเพเหระไปเรื่อย ด้วยความที่นานๆ ทีพวกเธอจะเจอกัน จากนั้นทั้งสองก็พากันไปอาบน้ำ และมานอนกอดกัน เพื่อย้อนวัยเหมือนตอนเด็กๆ