Chapter 6 คู่แฝด

รุ่งเช้า…

พลอยใสเดินทางมาสนามแข่งโดยมีพาขวัญติดตามมาด้วย แต่พาขวัญเธอสวมเสื้อฮู้ดใส่หมวกและใส่แมสก์ปิดบังใบหน้า เพราะเธอกลัวผิวขาวๆ ของเธอจะไหม้ เพราะอากาศที่เมืองไทยค่อนข้างร้อน

ในขณะที่พลอยใสและพาขวัญกำลังเดินผ่านห้องทำงานของวาโย พลอยใสก็ชะงักนิ่งทันที เมื่อได้ยินเสียงครางเล็ดลอดออกมาจากห้องทำงานของชายหนุ่ม จนทำให้พาขวัญต้องพลอยหยุดชะงักเดินไปด้วย

"ซี้ดดด อ่าาา เสียววว"

"เสียวไหมคะ โยขาาา"

"ดูดแรงๆ ซี้ดดด เสียวหัวฉิบ"

“หืมมม น่าเกลียดชะมัด อดอยากปากแห้งมาจากเนี่ย ถึงได้เอากันตั้งแต่เช้าเนี่ย” พาขวัญเอ่ยพึมพำ ก่อนที่เธอจะหันไปมองห้องที่มีเสียงครางดังเล็ดลอดออกมา

“...”

“ไปกันเถอะพลอย ฟังแล้วจั๊กจี้หูชะมัด” พาขวัญจับมือพลอยใสให้เดินออกมาจากตรงนั้น

“แกรู้เหรอว่าห้องแต่งตัวไปทางไหน?” พลอยใสเอ่ยถามพาขวัญ เมื่อเห็นพาขวัญจับมือเธอแล้วพาเดินจ้ำอ้าวไปทางห้องน้ำ

“ไม่รู้ ฮ่าๆ ห้องแต่งตัวอยู่ทางไหนอะ?” พาขวัญหัวเราะขบขัน ก่อนที่เธอจะเอ่ยถามน้องสาวฝาแฝดของเธอ

“มานี่...” พลอยใสจับมือพาขวัญแล้วพาเดินไปอีกฝั่ง เมื่อมาถึงห้องแต่งตัว พลอยใสก็ให้พาขวัญนั่งรออยู่ที่เก้าอี้หน้ากระจกใสบานใหญ่ จากนั้นเธอก็เดินเข้าไปเปลี่ยนชุด

“แหมๆ ยัยพลอย วันนี้แต่งตัวมิดชิดเชียวนะ กลัวดำหรือไงยะ” เปาเปาเอ่ยถามพาขวัญ โดยที่เธอไม่รู้ว่าคนที่เธอทักทายไม่ใช่พลอยใส และเมื่อพลอยใสได้ยินเสียงเปาเปาเอ่ยทักพาขวัญ พลอยใสก็หัวเราะขบขันอยู่ในห้องเปลี่ยนชุด

"กลัวดำสิยะ แดดที่เมืองไทยร้อนๆ" พาขวัญเอ่ยตอบเปาเปา ก่อนที่พาขวัญจะกลั้วหัวเราะออกมา เมื่อเห็นว่าเปาเปาทักผิดคน

“เฮ้ย! ทำไมยัยพลอยถึงมีสองคน” บิวตี้เอ่ยออกมาเสียงดังตกใจ เมื่อเห็นพลอยใสเดินออกมาจากห้องเปลี่ยนชุด

“แก มีฝาแฝดเหรอยัยพลอย” เปาเปาเอ่ยถามพลอยใสด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น เพราะพวกเธอไม่เคยรู้มาก่อนว่าพลอยใสมีฝาแฝด รู้แค่เพียงว่ามีพี่สาวที่สอบชิงทุนได้ไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ

“ใช่ ขวัญเป็นแฝดพี่ของพลอยเอง” พาขวัญเอ่ยตอบเปาเปาแทนพลอยใส

“ฉันก็ว่า ทำไมสำเนียงการพูดของยัยพลอยถึงดูแปลกๆ ไป” เปาเปาเอ่ยอมยิ้มอย่างเขินอาย เมื่อเธอทักผิดคน

“หน้าตาโคตรเหมือนกันเลย ต่างกันที่สายตาเท่านั้นเอง ยัยพลอยจะสายตาหวานๆ ส่วนยัยขวัญจะสายตาดุๆ หน่อย ถ้าไม่สังเกตไม่รู้เลยนะเนี่ย”

“โอ๊ยขนลุก” บิวตี้ลูบแขนตัวเอง

“หล่อนจะขนลุกเรื่องอะไรกัน ฉันกับพลอยใสไม่ใช่ผีสักหน่อย” พาขวัญเอ่ยถามบิวตี้ พาขวัญเป็นคนที่กล้าคุยกล้าถามกับคนที่พึ่งรู้จักเสมอ

“ก็พวกแกเหมือนกันจนฉันแยกไม่ออกน่ะสิ” บิวตี้เอ่ยตอบพาขวัญ

“ถ้าแกลองสังเกตดีๆ พวกเราไม่เหมือนกันเลยสักนิด” พลอยใสเอ่ยบอกเพื่อนทั้งสองคนของเธอ

"ให้ฉันสังเกตพวกแกกี่ที ฉันก็แยกพวกแกไม่ออกอยู่ดี แยกออกแค่ใส่เสื้อผ้าไม่เหมือนกันแค่นั้นแหละ ฮ่าๆ" เปาเปาเอ่ยหัวเราะขบขัน ก่อนที่พวกเธอจะแยกกันไปแต่งตัว เมื่อแต่งตัวเสร็จเรียบร้อย และกำลังจะเดินออกจากห้องแต่งตัว พาขวัญก็แต่งตัวมิดชิด ปิดหน้าปิดตาเช่นเดิม

“หล่อนกลัวดำขนาดนั้นเลยเหรอ พาขวัญ” บิวตี้เลิกคิ้วมองพาขวัญ ก่อนจะมองพาขวัญตั้งแต่หัวจรดเท้า

“ใช่ ที่เมืองไทยอากาศร้อนมาก เดี๋ยวผิวของฉันจะเสียหมด เพราะฉันกลัวว่า ถ้ากลับไปอังกฤษ แล้วสามีของฉันจะจำฉันไม่ได้น่ะสิ” พาขวัญเอ่ยตอบบิวตี้อย่างอารมณ์ขัน

“ย่ะ! แม่คนมีผัว”

จากนั้นพลอยใสก็ทำงานตามปกติ โดยมีพาขวัญนั่งรอบนอัฒจันทร์ และเมื่อหมดชั่วโมงทำงานพลอยใสก็เข้ามาเปลี่ยนชุด ก่อนที่เธอและพาขวัญจะเดินไปลานจอดรถ โดยที่พลอยใสหันไปเจอวาโยกับคู่ควงของเขากำลังเดินออกมาจากห้องพอดี ก่อนที่พวกเขาจะพากันเดินขึ้นรถแล้วขับออกไปด้วยกัน

“มองอะไรพลอย ขึ้นรถได้แล้ว” พาขวัญเอ่ยเรียกพลอยใสขึ้นรถ เมื่อเห็นน้องสาวฝาแฝดของเธอยืนเหม่อลอย มองรถคันหนึ่งที่ขับออกไปจนสุดสายตา