Chapter 4 กับดักรัก

“มองๆ มองจนตาจะหลุดออกจากเบ้าอยู่แล้วนังชะนีน้อยหอยสังข์” เสียงเปาเปาเพื่อนสนิทของฉัน เอ่ยแซวด้วยน้ำเสียงกระแนะกระแหน

“อย่าแม้แต่จะคิดนะ ยัยพลอย ถ้าไม่อยากน้ำตาเช็ดหัวเข่าน่ะ” บิวตี้เอ่ยเตือนพลอยใสด้วยความเป็นห่วง เพราะใครๆ ต่างก็รู้กิตติศัพท์ของหนุ่มหล่อเจ้าของสนามเป็นอย่างดี ว่าเขาน่ะเป็นผู้ชายที่ร้ายกาจขนาดไหน

“ทำไมอะ ถ้าฉันจะคิดอะไรกับเขาขึ้นมา ทำไมฉันต้องน้ำตาเช็ดหัวเข่าด้วย เขาดูเป็นผู้ชายอ่อนโยนดีออก” ฉันหันหน้าไปมองบิวตี้ ก่อนที่จะเอ่ยถามด้วยความสงสัย ทำไมมันถึงต้องพูดว่าฉันจะเสียใจ และทำไมมันถึงห้ามไม่ให้ฉันอยู่ใกล้เขาด้วย

“นี่แกอย่าบอกนะว่า แกยังไม่รู้จักกิตติศัพท์ของเขาน่ะ” บิวตี้เอามือเท้าสะเอวข้างหนึ่ง และใช้มืออีกข้างชี้นิ้วมาที่ฉัน ก่อนที่มันจะเลิกคิ้วถามฉันด้วยสีหน้าตกใจ

“…”

“ยัยพลอย มันจะไปรู้อะไรเกี่ยวกับคุณวาโยล่ะอีตี้ มันพึ่งจะมารับงานที่นี่เป็นวันแรกเองนะ”

“แกตั้งใจฟังฉันให้ดีนะ คนที่แกอยู่ด้วยเมื่อกี้น่ะ เขาคือคุณวาโย เขาเป็นเจ้าของสนามแข่งรถที่นี่ และเขาก็โคตรเจ้าชู้เลย อย่าแม้แต่จะคิดไปหลงรักเขาเชียว ถ้าไม่อยากเสียใจ” บิวตี้เอ่ยบอกฉันช้าๆ ชัดๆ ด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“แต่เขาดูเป็นคนดีมากเลยนะ” ฉันเอ่ยออกมา ตามที่ฉันได้สัมผัสความอ่อนโยนจากเขาเมื่อครู่

“แกพูดแบบนี้ แสดงว่าแกชอบคุณวาโยแล้วใช่ไหมยัยพลอย” เปาเปาเอ่ยถามฉัน ก่อนที่มันจะเอามือปิดปากตัวเองและเบิกตากว้างมองฉัน

“ปะ...เปล่า ฉันพึ่งรู้จักเขา ฉันจะชอบเขาได้ยังไงกันล่ะ” ฉันรีบเอ่ยปฏิเสธเปาเปาทันที

“แต่สายตาแกมันฟ้องว่าแกชอบเขา” บิวตี้เอ่ยออกมาเหมือนจับผิด

“แต่จะว่าไปมันก็ไม่แปลกนะ ที่ยัยพลอยจะชอบคุณวาโยนะอีตี้ เพราะขนาดแกกับฉันยังชอบเขาเลย” เปาเปาเอ่ยพูดด้วยสีหน้ายิ้มๆ

“เราก็แค่แอบปลื้มเขาหรือเปล่าวะ ซึ่งเขาก็ไม่มีทางที่จะชายตามองพวกเราหรอกอีเปา แต่ที่ฉันเตือนยัยพลอย เพราะฉันไม่อยากเห็นมันเสียใจไง” บิวตี้เอ่ยพูดน้ำเสียงจริงจังอีกครั้ง

“ปะๆ กลับได้แล้ว อย่าซีเรียสสิ ฉันไม่ได้คิดอะไรกับเขาสักหน่อย” เมื่อฉันเห็นว่าบิวตี้เริ่มจะจริงจังมากเกินไป ฉันจึงรีบชวนทั้งสองกลับที่พักทันที และหลังจากวันนั้นฉันก็เป็นเรซควีนให้กับคุณวาโยเรื่อยมา ส่วนเขาก็ดูแลเทคแคร์ฉันเป็นอย่างดี จนกระทั่งฉันกับเขาเริ่มสนิทกันในระดับหนึ่ง ฉันเริ่มมีใจให้เขาเรื่อยๆ จนมาวันหนึ่ง เขาเลี้ยงฉลองสาว ๆ เรซควีนที่คลับเพื่อเป็นการขอบคุณ และคืนนั้นด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่ฉันดื่มเข้าไป ทำให้ฉันใจกล้าบ้าบิ่นมาก ที่กล้าดึงเขา เข้ามาจูบอย่างเงอะงะภายในคลับในมุมที่ลับตาคน เขาไม่ได้ปฏิเสธกับการกระทำของฉัน แต่เขากลับจูบตอบฉันอย่างหนักหน่วงและเร่าร้อน จนฉันต้องทุบอกแกร่งเขาเบาๆ เพราะฉันเริ่มจะหายใจไม่ทัน จนกระทั่งเขาถอนจูบออก และส่งสายตาหวานซึ้งให้ฉัน ก่อนที่เขาจะกระตุกยิ้มมุมปาก และอุ้มฉันเดินขึ้นชั้นบนภายในคลับ

จากนั้นฉันและเขาก็เหมือนติดบ่วงเสน่หา และเริ่มบรรเลงศึกรักกันบนเตียงในห้องลับ ที่อยู่ในห้องทำงานของเขา เขาเป็นผู้ชายคนแรกของฉัน ที่ฉันเต็มใจมอบสิ่งที่หวงแหนที่สุดให้เขา และหลังจากวันนั้น ฉันก็ยอมเป็นเด็กของเขา เพียงหวังว่าสักวัน เขาจะหันกลับมารักฉันบ้าง แต่จากวันนั้นจนถึงวันนี้ ฉันก็ได้รู้แล้วว่า ฉันไม่เคยได้ไปนั่งอยู่ในใจของเขาเลยแม้แต่น้อย…