Chapter 2 แค่คู่นอน NC

ชายหนุ่มพูดตะคอกใส่หญิงสาวเสียงดังลั่นห้อง ก่อนที่เขาจะลากเธอเข้าห้องนอน และผลักร่างบางลงไปบนที่นอนนุ่มอย่างแรง ก่อนที่เขาจะขึ้นคร่อมบนร่างบางทันที

“โอ๊ย! พลอยเจ็บนะคะพี่โย วันนี้พลอยขอพักนะคะ พลอยเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว”

“เธอพูดว่าเธอเหนื่อย แต่ทำไมฉันยังเห็นเธอส่งยิ้มให้ผู้ชายคนอื่นในสนามแข่งรถล่ะพลอย”

เมื่อชายหนุ่มเอ่ยจบประโยค เขาก็หันไปถอดเสื้อผ้าหญิงสาวออกอย่างรวดเร็ว ก่อนที่เขาจะหันมาถอดเสื้อผ้าของเขาออกเช่นกัน

“อื้อออ” หญิงสาวเปล่งเสียงครางอยู่ในลำคอ เมื่อชายหนุ่มก้มจูบริมฝีปากบางอย่างหนักหน่วงและเร่าร้อน เขาใช้มือบีบก้อนปทุมงามของเธอทั้งสองข้างอย่างแรง และใช้มืออีกข้างลากต่ำลงไปลูบไล้ที่กลีบเนื้อหวาน ก่อนจะใช้นิ้วชี้บดขยี้เข้าไปที่ติ่งสวาทอย่างหนักหน่วง เพื่อเพิ่มความกระสันเสียวให้แก่หญิงสาว

จากนั้นเขาใช้เข่าดันขาเรียวขาวให้แยกออกจากกัน ก่อนจะดันลำแกร่งขนาดใหญ่เข้าไปในร่องคับแคบทีเดียวมิดด้ามอย่างแรง

ปัก!

“ซี้ดดดด แน่น” ชายหนุ่มเปล่งเสียงครางออกมาอย่างพึงพอใจ ก่อนที่เขาจะขบกรามแน่นด้วยความเสียวซ่าน จนเส้นเลือดปูดออกมาบริเวณลำคอ

“อ๊ะ! จุก”

“อ่าาาา เธอไม่มีสิทธิ์ไปยุ่งกับผู้ชายคนไหนทั้งนั้น นอกจากฉัน จำไว้” มือสากจับขาเรียวข้างหนึ่งของหญิงสาวพาดบ่าแกร่ง ก่อนจะใช้มือสากจับเอวบางไว้แน่น และขยับเอวสอบเข้าออกด้วยจังหวะรัวเร็ว จนร่างบางสั่นคลอนไปทั้งตัวตามแรงกระแทกกระทั้น

“อ๊ะ อ๊ะ พะ...พลอยไม่ได้ยุ่งกับใครเลยนะคะพี่โย” พลอยใสเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงกระท่อนกระแท่น

“เธอไม่ต้องมาแก้ตัว เพราะฉันไม่ได้ตาบอด ที่จะไม่เห็นว่าเธอทำอะไรบ้างในสนามแข่งรถ”

“อื้ออออ” หญิงสาวเปล่งเสียงครางออกมาเสียงดังอย่างกลั้นเสียงไว้ไม่อยู่ เมื่อเขาใช้นิ้วบดขยี้ติ่งเสียว ก่อนที่เขาจะใช้ปากหนาดูดดึงเม็ดปทุมถันอย่างมูมมามสลับกันทั้งสองข้าง

"อ๊ะ อ๊ะ พี่โย พลอยไม่ไหวแล้ว จะ...จะเสร็จแล้ว" เมื่อหญิงสาวใกล้จะแตะขอบสวรรค์อยู่รำไร จนร่องรักตอดกระตุกรัดลำแกร่งไม่หยุด ร่างแกร่งก็กระหน่่ำกระแทกกระทั้นลำแกร่งเข้าใส่ร่องแคบอย่างบ้าระห่ำ

“อ๊างงง / อืมมม” เมื่อทั้งคู่แตะขอบสวรรค์พร้อมกัน ชายหนุ่มพ่นน้ำรักใส่ร่องแคบทุกหยาดหยด ก่อนที่เขาจะทิ้งตัวลงนอนข้างๆ ร่างบางสักพัก จากนั้นเขาก็ลุกขึ้นและหยิบเสื้อผ้าที่หล่นอยู่ข้างๆ เตียงมาสวมใส่ทันที

“พี่โยเคยรักพลอยบ้างไหมคะ?” หญิงสาวเอ่ยถามชายหนุ่มด้วยเสียงสั่นเครือ เมื่อเห็นเขาวางเงินไว้ข้างๆ เตียงปึกหนึ่ง

“เธอก็รู้คำตอบของฉันอยู่แล้วหนิ อย่ามาถามคำถามสิ้นคิดแบบนี้กับฉันอีก” ชายหนุ่มหันมามองร่างบางที่นอนอยู่บนเตียงที่มีผ้านวมห่อหุ้มร่างบางเอาไว้แวบหนึ่ง ก่อนที่เขาจะเอ่ยตอบหญิงสาวด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง และเดินออกจากห้องไป

เมื่อหญิงสาวได้ยินคำตอบของชายหนุ่ม เธอถึงกับน้ำตาคลอเบ้าและมองตามร่างแกร่งด้วยแววตาเศร้า หญิงสาวได้แต่คิดอยู่ภายในใจว่า สิ่งที่เธอเป็นอยู่ตอนนี้ มันเป็นสิ่งที่เธอเลือกเองตั้งแต่แรก...