1 ชิรัน

สยบรักหัวใจมาเฟีย

ตอนที่1

ชิรัน

ร่างสูงของชิรันเดินเข้ามาในห้องทำงานและเดินไปนั่งลงยังโต๊ะทำงานตัวใหญ่โดยมีเจย์ลูกน้องคนสนิทเดิมตามเข้ามาในห้องด้วย

"นายจะรับกาแฟเลยไหมครับ?"เจย์ที่เดินตามเจ้านายเข้ามาในห้องทำงานก็เอ่ยถามขึ้นทันที

"อืม"ชิรันรับคำในลำคอพร้อมกับหยิบแท็บเล็ตราคาแพงที่วางอยู่บนโต๊ะทำงานตรงหน้าขึ้นมาเปิดดูกราฟหุ้นอย่างเช่นทุกวันอย่างที่ทำเป็นประจำ

"แล้วขนมทานคู่กับกาแฟนายจะรับอะไรดีครับสโคนกับเนยหรือครัวซองดีครับ?"เพราะในเวลาตอนเช้าของทุกวันชิรันผู้เป็นเจ้านายมักจะชอบดื่มกาแฟพร้อมกับขนมสักหนึ่งอย่างก่อนที่จะเริ่มทำงาน

"สโคนก็ได้"ชิรันตอบแต่สายตายังคงจ้องกราฟหุ้นสีเขียวที่อยู่บนแท็บเล็ตอย่างไม่ละสายตา

"ได้ครับนายถ้าอย่างงั้นนายรอสักครู่นะครับ"เจย์เอ่ยบอกและกำลังจะหมุนตัวเดินออกจากห้องแต่หยุดเท้าที่กำลังจะก้าวเดินเมื่อชิรันผู้เป็นเจ้านายเรียกเขาเอาไว้

"เดี๋ยวเจย์"

"ครับนาย นายมีอะไรหรือเปล่าครับ?"เจย์หมุนตัวกลับมาแล้วเอ่ยถามขึ้นทันที

"ไปเรียกผู้จัดการมาพบกูด้วยตอนนี้"

"ได้ครับนาย"เจย์พยักหน้าอย่างเข้าใจก่อนจะหมุนตัวเดินออกจากห้องทำงานของชิรันไป เมื่อเจย์เดินออกไปแล้วชิรันก็วางแท็บเล็ตลงบนโต๊ะทำงานและหมุนเก้าอี้ออกไปมองวิวที่ด้านนอกกระจกบานใหญ่ภายในห้องทำงาน

ชิรันกวาดสายตามองวิวรอบๆบนตึกสูงของโรงแรมตัวเองอย่างภาคภูมิใจเพราะโรงแรมเอสอาร์ โฮเต็ล กรุป เป็นโรงแรมที่ชิรันสร้างมันขึ้นมาด้วยสองมือของเขาเอง

ในวันที่ชิรันเรียนจบมาจากอังกฤษและบินกลับมาที่ประเทศไทย ชิรันได้ตั้งเป้าหมายกับตัวเองไว้ว่าอยากจะเป็นเจ้าของโรงแรมเขาอยากจะพาโรงแรมของตัวเองขึ้นไปอยู่ในอันดับต้นๆของประเทศไทยให้เป็นที่รู้จักของทุกคน

ชิรันตั้งมั่นและมั่นใจมากว่าต้องทำมันให้ได้ เขาเลยเดินเข้าไปคุยกับวิญญูผู้เป็นพ่อและมัทนีผู้เป็นแม่ว่าอยากทำธุรกิจเกี่ยวกับอสังหาริมทรัพย์โดยการสร้างโรงแรม

พอวิญญูผู้เป็นพ่อและมัทนีผู้เป็นแม่ฟังจบท่านทั้งสองคนก็ต่างพากันส่ายศีรษะอย่างไม่ยอมเพราะพวกท่านอยากให้ตัวชิรันได้บริหารบริษัทของครอบครัวต่อจากวิญญูนั้นก็คือธุรกิจนำเข้าและส่งออกระหว่างประเทศ

ซึ่งชิรันไม่ชอบและชิรันก็ยังยืนยันว่าจะทำในสิ่งที่เขาอยากทำเท่านั้นพอเรื่องนี้รู้ถึงหูของสุรสีห์ผู้เป็นปู่ซึ่งเป็นประมุขใหญ่ของบ้านท่านก็ได้เรียกชิรันเข้าไปคุย

ตอนแรกชิรันคิดว่าผู้เป็นปู่จะดุว่าที่เขาไม่ยอมดูแลธุรกิจของครอบครัวต่อแต่เปล่าเลย ท่านสนับสนุนเขาเต็มที่อยากทำอะไรทำผู้เป็นปู่พร้อมซัปพอร์ตเขาเสมอแถมท่านยังอาสาออกเงินทั้งหมดให้ชิรันมาลงทุนสร้างโรงแรมอีกด้วย

นี่ก็เข้าสู่ปีที่เจ็ดแล้วที่เอสอาร์ โฮเต็ล กรุปเติบโตขึ้นและเป็นที่รู้จักของทุกคนมากขึ้นชิรันทำมันสำเร็จเขาสามารถยกโรงแรมของตัวเองขึ้นไปเป็นโรงแรมที่ดีที่สุดในอันดับต้นๆของประเทศได้

ถ้ายกความสำเร็จนี้ให้กับใครสักคนชิรันจะไม่ยกมันให้ตัวเองแต่เขาจะขอยกมันให้กับผู้เป็นปู่เพราะว่าท่านเป็นผู้ที่สนับสนุนของชิรันมาโดยตลอดและทำให้ชิรันมีวันนี้

แต่ธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ไม่ใช่เพียงธุรกิจเดียวที่ชิรันทำเพราะชิรันยังมีร่วมหุ้นเปิดกาสิโนกับเพื่อนๆของเขาอีกด้วย

แต่มันไม่ใช่แค่นั้นเบื้องหลังของชิรันยังทำธุรกิจดำที่ผิดกฎหมายอีกนั้นก็คือค้าอาวุธสงครามเถื่อนฟอกเงินเรียกง่ายๆว่าธุรกิจมาเฟียนั่นแหละ

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

"เข้ามา"เสียงประตูห้องทำงานของชิรันดังขึ้น ชิรันจึงละสายตาจากการมองวิวและหมุนตัวกลับมาก่อนจะเอ่ยปากอนุญาต

แกร๊ก

"สวัสดีค่ะท่านประธานคุณเจย์บอกว่าท่านประธานเรียกพบอ้อนท่านประธานมีอะไรจะใช้อ้อนหรือเปล่าคะ?"อ้อนผู้จัดการโรงแรมหญิงวัยกลางคนเอ่ยถามขึ้นทันทีเมื่อเดินเข้ามาในห้องทำงานของท่านประธานโรงแรม

"เชิญนั่งก่อนคุณอ้อน"ชิรันผายมือเชิญให้ผู้จัดการนั่งลงที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้ามกับโต๊ะทำงานของเขา

"ค่ะ ท่านประธาน"อ้อนผู้จัดการพยักหน้าและเดินไปนั่งลงที่เก้าอี้

"ผมได้ข่าวว่าคุณกำลังรับนักเปียโนที่จะมาเล่นประจำที่โรงแรมใหม่?"ชิรันถาม

"ใช่ค่ะท่านประธานอ้อนกำลังจะให้น้องที่สมัครเข้ามาออดิชั่นดูเพราะว่าสมัครกันเข้ามาเยอะอยู่เหมือนกันค่ะ"

"ผมจำได้ว่าเราพึ่งจะรับนักเปียโนที่มาเล่นประจำที่โรงแรมเราเมื่อสองเดือนก่อนนี่แล้วทำไมต้องรับอีกหรือมีปัญหาอะไรที่ผมไม่รู้ไหม?"

"อันที่จริงก็มีค่ะนักเปียโนที่เรารับเข้ามาครั้งก่อน เทงานบ้างมาสายบ้างรีบกลับบ้าง อ้อนรู้สึกว่าไม่ไหวค่ะที่จะให้คนแบบนั้นทำงานที่โรงแรมของเราอ้อนเลยจัดการไล่ออกตามระเบียบไปแล้วค่ะท่านประธานไม่ต้องห่วงนะคะ"อ้อนเธอทำงานกับชิรันมาตั้งแต่สร้างโรงแรมใหม่เลยรู้ว่าเจ้านายของเธอไม่ชอบคนทำงานประเภทไหน

"อืม...ถ้าอย่างงั้นเชิญคุณไปทำหน้าที่ของคุณต่อเถอะ"ชิรันพยักหน้ารับอย่างเข้าใจ

"ค่ะ ท่านประธาน"อ้อนค้อมศีรษะเล็กน้อยให้ชิรันก่อนที่จะลุกขึ้นและเดินออกไปจากห้องทำงานพอดีกับที่เจย์เดินสวนเข้ามาพร้อมกับถาดกาแฟและขนมของผู้เป็นเจ้านาย

"กาแฟกับสโคนได้แล้วครับนาย"เจย์วางถาดกาแฟลงบนโต๊ะตรงหน้าของชิรัน

"อืม...ขอบใจ"ชิรันพยักหน้า

"เออ...นายครับคุณท่านโทรมาครับบอกว่าถ้านายว่างให้เข้าไปกินข้าวที่บ้านใหญ่ด้วย คุณท่านบอกโทรมาหานายแล้วแต่นายไม่รับ"เจย์เอ่ยบอก

"อืม...มึงออกไปได้แล้ว"ชิรันพยักหน้ารับรู้แล้วหยิบแก้วกาแฟขึ้นมายกดื่ม

"ครับนาย"เจย์ค้อมศีรษะเล็กน้อยและหมุนตัวเดินออกจากห้องทำงานของผู้เป็นเจ้านายไป เมื่อเจย์เดินออกไปแล้วชิรันก็หมุนเก้าอี้ออกไปมองวิวที่ด้านนอกเช่นเดิมพร้อมกับดื่มกาแฟไปด้วย