บทนำ

สยบรักหัวใจมาเฟีย

บทนำ

โรงแรมเอสอาร์ โฮเต็ล กรุป

ตึก ตึก ตึก

เสียงรองเท้าหนังของร่างสูงสง่าที่ดังกระทบกับพื้นกำลังก้าวเดินเข้ามาในโรงแรมทำให้พนักงานทุกคนที่ยืนกันอยู่บริเวณรอบๆนั้นรีบค้อมศีรษะทำความเคารพให้กับท่านประธานของโรงแรมทันทีเมื่อเห็นว่าท่านประธานเดินเข้ามา

ชิรันเจ้าของโรงแรมหนุ่มหล่อวัยสามสิบกว่าสาวเท้าเดินเข้ามาในโรงแรมโดยมีเจย์ลูกน้องคนสนิทเดินตามหลังมาติดๆ

เจย์รีบเดินไปกดลิฟต์เฉพาะผู้บริหารระดับสูงให้กับผู้เป็นเจ้านายทันทีเพราะรู้ว่าชิรันไม่ชอบรออะไรนานๆ ทั้งคู่ยืนรอลิฟต์ไม่นานประตูลิฟต์ก็ถูกเปิดออก

ชิรันก้าวเท้าเดินเข้าไปในลิฟต์ตามด้วยเจย์ ก่อนที่เจย์จะเอื้อมมือไปกดปุ่มลิฟต์ไปยังชั้นสามสิบซึ่งเป็นชั้นสูงสุดและเป็นห้องทำงานของเจ้าของโรงแรมอย่างชิรัน

ในขณะที่เจย์กำลังจะกดปิดลิฟต์ก็ได้ยินเสียงของหญิงสาวดังขึ้นจากทางด้านนอกและกำลังวิ่งตรงมายังลิฟต์ที่เขากับชิรันผู้เป็นเจ้านายยืนอยู่

ตึก ตึก ตึก

"รอด้วยค่ะ รอด้วยค่ะอย่าพึ่งปิดลิฟต์นะคะ"เสียงรองเท้าผ้าใบของหญิงสาวในชุดนักศึกษาดังกระทบกับพื้นกำลังรีบวิ่งไปยังลิฟต์ของโรงแรมที่กำลังจะปิดลงพร้อมกับร้องตะโกนบอกให้คนข้างในกดปุ่มลิฟต์ให้หยุดค้างไว้ก่อน ก่อนที่เธอจะรีบวิ่งตรงไปที่ลิฟต์ด้วยความรวดเร็วเพื่อไม่ให้คนข้างในลิฟต์รอนาน

"ขอบคุณนะคะที่รอ"เสียงหวานกล่าวขอบคุณคนข้างในที่กดลิฟต์รอเธอพร้อมกับรีบค้อมศีรษะเล็กน้อยให้กับผู้ชายที่อยู่ในลิฟต์ทั้งสองคนก่อนที่หญิงสาวจะเผลอไปสบเข้ากับสายตาของผู้ชายรูปร่างสูงหล่อคนที่ยืนอยู่ภายในลิฟต์

"เออคือว่าละ..."เจย์กำลังจะอ้าปากบอกกับหญิงสาวว่าลิฟต์ตัวนี้ไม่สามารถไปได้แต่ก็ต้องหยุดชะงักเมื่อชิรันผู้เป็นเจ้านายพูดแทรกเขาขึ้นมาก่อน

"จะยืนอีกนานไหมฉันไม่มีเวลาว่างมากมายืนรอเธอหรอกนะ!"คำพูดของชิรันทำให้เจย์หันไปมองหน้าชิรันด้วยความงุนงงปกติชิรันไม่ชอบให้ใครขึ้นลิฟต์ไปด้วยเพราะหวงความเป็นส่วนตัวมากแต่วันนี้มาแปลกกลับให้สาวน้อยตากลมคนนี้ไปด้วย

"ขะ...ขอโทษค่ะ อ๊ะ!"เสียงทุ้มที่ดังขึ้นทำให้ชมพู สะดุ้งตัวขึ้นด้วยความตกใจก่อนที่จะรีบเดินเข้าไปในลิฟต์แต่ด้วยความรีบร้อนทำให้ชมพูสะดุดเข้ากับขาของตัวเองจึงทำให้ตัวของเธอเซถลาตรงไปหาชิรันที่ยืนอยู่

ชิรันเมื่อเห็นร่างบางเซถลามาหาเขามือหนาทั้งสองข้างก็ยกขึ้นมาแล้วคว้าเอวเล็กมากอดไว้เพราะกลัวว่าเธอจะล้มเอาแต่ด้วยความที่ชมพูสะดุดขาตัวเองอย่างแรงจึงทำให้หน้าผากของเธอชนเข้ากับแผงอกของชิรันเข้าเต็มๆ

ปึก!

"โอ๊ย! ขะ...ขอโทษค่ะฉันไม่ได้ตั้งใจ"ชมพูสาวน้อยตากลมลูบหน้าผากตัวเองไปมาด้วยความเจ็บก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นไปสบตาเข้ากับสายตาคมของชิรันจังๆ

"เธอควรระวังให้มากกว่านี้นะ"ชิรันบอกเสียงนิ่งพร้อมกับปล่อยมือหนาออกจากเอวเล็ก

"ขอโทษอีกครั้งค่ะ"ชมพูค้อมศีรษะเล็กน้อยเพื่อเป็นการขอโทษผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าก่อนที่จะถอยหลังไปเล็กน้อย

"ปิดลิฟต์มองอยู่ได้"ชิรันหันไปพูดกับเจย์ที่เอาแต่ยืนมองหน้าเขาไม่ยอมกดลิฟต์

"ครับนาย...เออแล้วคุณจะไปชั้นไหนครับผมจะได้กดชั้นถูก?"เจย์พยักหน้าให้กับชิรันก่อนที่จะเอ่ยถามกับหญิงสาวในชุดนักศึกษาที่ยืนอยู่

"ชั้นยี่สิบห้าค่ะ ขอบคุณนะคะ"ชมพูก้มศีรษะให้เล็กน้อยและส่งยิ้มให้เจย์

"ชั้นยี่สิบห้าเหรอครับคุณมาทานอาหารที่โรงแรมเหรอครับคือห้องอาหารที่โรงแรมเราเปิดเจ็ดโมงนะครับแล้วตอนนี้มันก็พึ่งหกโมงเอง"เจย์เอ่ยถามพร้อมยกนาฬิกาที่ข้อมือขึ้นมาดูเวลาเพราะตอนนี้ห้องอาหารของโรงแรมยังไม่เปิด

"อ๋อเปล่าหรอกค่ะวันนี้ฉันมีนัดมาออดิชั่นที่ชั้นยี่สิบห้าค่ะ"เสียงหวานเอ่ยตอบออกไป

"ออดิชั่นเหรอครับเออ...ไม่ทราบว่าคุณมาออดิชั่นอะไรเหรอครับอย่าหาว่าผมละลาบละล้วงเลยนะครับคือผมก็ทำงานที่นี่แต่ไม่รู้ว่ามีงานอะไรทำไมถึงต้องมีออดิชั่นด้วย?"เจย์เอ่ยถามพร้อมลอบมองไปยังเจ้านาย

"พอดีว่าฉันสมัครเข้ามาเป็นนักเปียโนที่จะมาเล่นประจำที่โรงแรมค่ะแต่ว่าผู้จัดการบอกว่าต้องมาออดิชั่นก่อน"ชมพูตอบอย่างยิ้มๆ

"อ๋ออย่างนี้นี่เองอย่างไงก็สู้ๆแล้วกันนะครับ"เจย์เอ่ยบอก

"ขอบคุณนะคะ"ชมพูเอ่ยบอกพร้อมกับส่งยิ้มออกไปให้เจย์ก่อนที่ประตูลิฟต์จะถูกเปิดออกที่ชั้นยี่สิบห้าพอดี

ติ๊ง

"ถึงชั้นยี่สิบห้าแล้วฉันขอตัวก่อนนะคะ"ชมพูค้อมศีรษะเล็กน้อยให้เจย์และหันไปค้อมศีรษะให้ชิรันก่อนที่จะเดินออกไปจากลิฟต์โดยที่มีสายตาของชิรันประธานหนุ่มมองตามออกไปจนสุดสายตา