ตอนที่ 2

“ยินดีด้วยนะครับ สำหรับธุรกิจใหม่ ขอให้ไปด้วยดีนะครับคุณเรียว”

“ขอบคุณครับ..”

นี่เป็นประโยครอบที่ร้อยได้แล้วละมั้ง ที่ผมได้ยินตั้งแต่ที่ผมมาที่นี่..บนเรือสำราญแห่งนี้ ..งานฉลองคาสิโนแห่งใหม่ที่เปิดในประเทศเพื่อนบ้านของผมเอง

ใจจริงผมไม่อยากจัดหรอก งานไร้สาระอะไรแบบนี้..แต่ผมก็ต้องทำ นั่นเป็นเพราะผลประโยชน์ทางธุรกิจล้วนๆ

มันเป็นเรื่องธรรมดา ที่นักธุรกิจไม่ว่าจะสายสีขาวหรือสีเทาแบบผม ทุกคนจำเป็นต้องอาศัยหลักการ น้ำพึ่งเรือเสือพึ่งป่า ทุกคนต้องพึ่งพาอาศัยกันถึงจะอยู่รอด

หรือเรียกง่ายๆ ก็คือ ใครมีผลประโยชน์เราก็คบ ใครไม่มีเราก็ไม่จำเป็นต้องยุ่ง แต่ถ้าใครสร้างปัญหาและความน่ารำคาญ เราก็..ฆ่า

ผมจำเป็นต้องยิ้มต้อนรับและพูดจาดีกับทุกคน ทั้งๆ ที่ในใจแม่งรู้อยู่ตลอด ว่าไอ้คนพวกนี้ถือมีดไว้ข้างหลังทั้งนั้น

ถ้าผมล้มเมื่อไร ไอ้คนพวกนี้แทงผมไม่ยั้งแน่..แต่แล้วไงล่ะ ถ้ามันแทงมา ผมก็จะสวนกลับ และไม่สวนธรรมดาด้วย เพราะผมจะทำให้แม้แต่แรงดิ้นมันก็ทำไม่ได้!

“เสียดายนะครับ ที่คุณท่านไม่มางานนี้ด้วย”

“ครับ ท่านงานเยอะครับช่วงนี้..”

“แบล็กวูฟยิ่งใหญ่อันดับหนึ่งของเอเชียขนาดนี้ ไม่เยอะก็แปลกแล้วล่ะครับ..ยังไง ผมก็ขอแสดงความยินดีล่วงหน้ากับคุณเรียวด้วยนะครับ กับตำแหน่งว่าที่ประมุขแบล็กวูฟคนต่อไป..”

หึหึ...ประจบเก่ง!

และนี่ก็เช่นกัน ..ที่ผมไม่ได้ยินครั้งแรกตั้งแต่อยู่ในงานนี้ และเชื่อเถอะประโยคต่อไป ก็มาเหมือนพล็อตละครน้ำเน่าแน่นอน...ที่ทายตอนต่อไปได้

ฝากฝังแก๊งตัวเอง..

“ผมกลุ่มดาร์ค ยังไงก็ขอฝากตัวด้วยนะครับ..มีอะไรคุณเคนเรียกใช้ผมได้เสมอ”

แม่นขนาดนี้ กูเปลี่ยนอาชีพจากมาเฟียไปเป็นหมอดูดีมั้ยว่ะ?!

“ครับ ขอให้สนุกกับงานคืนนี้นะครับ..ผมขอตัวก่อน”

เห้อออ..น่าเบื่อ

แม่ง ไอ้ไนท์ ไอ้ซัน ไอ้เค ดันเบี้ยวผมไม่ยอมมางานนี้ด้วย

เหอะ..ออกจากเรือเมื่อไร ผมจะไปตบกบาลพวกมัน

“มีใครโทรหากูมั้ย”

“ไม่มีครับนาย”

อืม..ไม่มีสินะ..

ในขณะที่ผมเดินออกจากสังคมที่น่าเบื่อพร้อมกับลูกน้องราว ห้าคน เพื่อที่จะไปพักผ่อน เสียงของคนที่ผมจ้างมาสร้างสีสันในเรือแห่งนี้ก็ลอยเข้าหูผมมาทันที

“คุณเรียวขาาาาา”

หึ ..แน่นอน งานแบบนี้ กับกลุ่มคนสายทางนี้ ถ้าไม่มีผู้หญิงก็คงเป็นไปไม่ได้..

ผมจัดเต็มกับงานนี้ รวมถึงขนผู้หญิงมานับร้อยชีวิต เพื่อเอนเตอร์เทนแขกร่วมงานผมล้วนๆ

พรึบ!

แต่ไม่ทันที่่เธอจะเข้าถึงตัวผม บอดี้การ์ดผมก็มากันตัวเธอออกไปซะก่อน

“ขอดูบัตร..”

ลูกน้องผมพูดออกมานิ่งๆ และแน่นอนบัตรที่ว่า ก็คือบัตรที่ยืนยันตัวตนว่าคือ ผู้หญิงที่พวกผมจ้างมาบนเรือแห่งนี้..

ผมไม่ยุ่งหรือหิ้วผู้หญิงที่ไหนสุ่มสี่สุ่มห้าหรอกครับ โดยเฉพาะในงานนี้..อย่างที่บอก มีแต่คนถือมีดรอแทงผมกันทั้งนั้น..

และทันทีที่ลูกน้องผมพูดไปอย่างนั้น เธอก็หยิบบัตรแล้วยื่นส่งไปให้

ทางลูกน้องผมก็ตรวจสอบกับระบบในมือถือทันที ก่อนที่จะหันมารายงานผม

“มีตัวตนในรายชื่อผู้หญิงที่นายจ้างมาที่เรือนี้ครับ”

ตลอดหลายชั่วโมงที่ผ่านมา ผมมัวแต่คุยและเจรจาธุรกิจ เลยไม่ได้จัดการผู้หญิงสักคน และตอนนี้ก็..ได้เวลาแล้วล่ะ แม้จะเหนื่อยเล็กน้อย แต่ขอสักนิดแล้วกันว่ะ

อื้มมม...นมใหญ่ ผ่าน

หน้าตาก็.. แม้ว่าจะดูรู้ว่าผ่านศัลยกรรมมา แต่ก็เอาเถอะ ถือว่าผ่าน!!

ผมหันไปพยักหน้าส่งให้ลูกน้องและพวกมันก็รู้กัน

นั่นก็คือ กันตัวผู้หญิงคนนี้เอาไว้ แล้วเดินตามผมไปยังห้องเชือดโดยเฉพาะ ที่ผมให้ลูกน้องผมเปิดเอาไว้..

อันที่จริงผมมีห้องส่วนตัวอีกฝั่ง..แต่ส่วนนั้นผมไม่ให้ใครเข้าถึงได้ ยกเว้นลูกน้องสนิทของผมและผมเองเท่านั้น เพราะผมถือคติที่ว่า ทุกอย่างที่เป็นของผม คนอื่นห้ามแตะ และทุกสถานที่ที่เป็นที่ส่วนตัวของผม คนอื่นห้ามเข้า..

ปัง!

“ถอดเสื้อออก”

ทันทีที่ประตูห้องปิดลง..ผมก็สั่งเสียงเรียบ พร้อมกับลูกน้องสนิทสองคนของผมที่ยืนข้างๆ โดยลูกน้องอีกสามคนยืนรออยู่หน้าห้อง

“สามต่อหนึ่งเหรอคะ ตื่นเต้นดีจังเลย”

สามรุมหนึ่งเหี้ยอะไร

หึ..ผมเปลี่ยนใจเอาเธอออกไปดีมั้ยเนี่ย!

ที่ผมบอกไปแบบนั้น เพราะสำหรับผมแล้วคนแปลกหน้าที่เข้ามาไม่ว่าจะหญิงหรือชาย จะเข้ามารูปแบบไหน ผมก็ต้องตรวจสอบให้ดีก่อน..

และเมื่อพูดจบผู้หญิงตรงหน้าก็ไร้ความเคอะเขินใดๆ ทั้งสิ้น เธอปลดเสื้อผ้าจนไม่เหลือสักชิ้นออกไปด้วยความรวดเร็ว พร้อมกับเดินกรีดกรายราวกับว่าตัวเองสวยเหมือนนางงามระดับโลกยังไงยังงั้น แต่สำหรับผมแล้ว ผู้หญิงก็เหมือนๆ กัน เอาเสร็จก็แยกย้าย

และก่อนที่เธอจะถึงตัวผม ลูกน้องผมที่รู้จักผมดี ก็ดันหน้าเธอออกไปจนหงายเงิบ ก่อนที่ไอ้ยูตะจะหยิบเสื้อผ้าและกระเป๋าของเธอขึ้นมาตรวจสอบ ส่วนไอ้พี ก็ลูบคลำผู้หญิงตรงหน้ารวมถึงตรวจสอบทุกซอกทุกมุมของร่างกาย เพื่อให้แน่ใจว่าเธอไม่ได้ซ่อนอาวุธไว้ตรงไหน

เดี๋ยวนี้นวัตกรรมมันไปใกล้ ใครจะไปรู้ มันอาจจะเป็นเข็มยาพิษเล็ก หรืออาวุธที่สามารถแอบซ่อนใต้ผิวหนังมนุษย์ก็ได้..

“อื้ออออ อ่าาาา”

นี่แค่ตรวจสอบเฉยๆ ยังครางซะขนาดนี้ ตอนเอาจะขนาดไหน..

..และผม ก็ไม่ชอบฟังเสียงครางน่ารำคาญของผู้หญิงที่ผมเอาซะด้วยสิ..

“หุบปาก.. แล้วตอนเอาก็ห้ามส่งเสียงให้ได้ยินเด็ดขาด”

หลังผมพูดเสร็จ เธอก็เงียบไปในทันที จนกระทั่งลูกน้องของผมตรวจสอบเสร็จแล้วว่าปลอดภัย พวกมันสองตัวก็เดินออกจากห้องไปอย่างรู้งาน

“อ่าววว สุดหล่ออีกสองคนไปไหนล่ะคะ แล้วเอาเสื้อผ้าเกรทไปไหนนนน”

แน่นอน อาวุธอาจจะแฝงอยู่ในเสื้อผ้าหรือในกระเป๋าก็ได้ รวมถึงอุปกรณ์สื่อสาร หรืออะไรที่คาดว่าจะแฝงกล้องได้ ผมก็ต้องเก็บให้ห่างตัวให้หมด

นั่นก็คือ ถ้าใครจะนอนกับผม เธอต้องมาแต่ตัว ตัวจริงๆ ที่ไม่มีเสื้อผ้าใส่

แต่เรื่องแบบนี้ ผมไม่จำเป็นต้องตอบคำถามของเธอหรอกนะ..

ผมเปลี่ยนเป็นไปนั่งลงตรงเตียงและกวักนิ้วเรียกเธอที่ยังงุนงงไม่หาย ว่าผู้ชายอีกสองคนออกไปไหน แต่แล้วเธอก็เปลี่ยนเป็นยิ้มทันทีเมื่อเห็นหน้าผม..

ถึงแม้จะ หุ่นดี หน้าสวย แต่เห็นแบบนี้แล้วผมก็หมดอารมณ์ว่ะ..

ผู้หญิงอะไร เสียดายที่อดมีผัวสามคนในเวลาเดียวกัน?

แต่เอาเถอะ ผู้หญิงพวกนี้ผมจ้างมา พวกเธอเป็นแบบนี้ก็ไม่แปลก...

“ทำให้ฉันมีอารมณ์ ถ้าทำไม่ได้ในห้านาที ก็ไสหัวออกไปซะ”

ทันทีที่ผมพูดจบและยกนาฬิกาขึ้นมาดู ส่วนเธอก็จัดการถอดกางเกงผมออกทันที

“ใหญ่มาก”

หึ..แน่ล่ะ ของผมไม่ธรรมดา

เธอมองมันเหมือนสิ่งตรงหน้าเป็นเหมือนอาหารเมนูโปรด ก่อนจะดึงส่วนที่ยังไม่มีอารมณ์ตามที่ผมว่า ออกมาเล่นและลูบขึ้นลงไปมาอย่างเชียวชาญและช่ำชอง

เธอค่อยๆ โลมเลียไปมาตรงปลายยอด ผ่อนหนักช้าสลับไป ก่อนจะเอาเข้าลึกสุดออกสุดในปากของเธอ จนกระทั่งในที่สุด ผมก็เริ่มมีอารมณ์ร่วมออกมา

บ๊วบบ บ๊วบบบ

ผมมองผู้หญิงตรงหน้าที่กระทำกับเจ้าโลกของผมอย่างมีลีลาลาและท่วงทีที่ไม่ธรรมดา..ก็แน่ล่ะ..นั้นมันอาชีพเธอ

เอาล่ะ..ตอนนี้ผมเริ่มมีอารมณ์แล้ว เพราะฉะนั้น..ได้เวลาของผมแล้วสินะ..

ผมเปลี่ยนเป็นลุกขึ้นยืน และจับหัวเธอที่ยังคาส่วนของผมไว้ในปากและยังไม่ลดละที่จะดูดโลมเลียภายในโพรงปากนั้นไว้แน่น

ปั่ก ปั่ก ปั่กๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ

ผมออกแรงกระแทกตามแรงที่เหลืออยู่มากมาย พร้อมกับกดหัวเธอเคลื่อนไหวตามความต้องการของผม..

แม้ว่าตอนนี้เธอจะพยายามดันหัวเธอออก เพราะปากเธออาจจะรองรับแรงกระแทกจากผมไม่ไหว..แต่ผมก็ไม่สนใจ..

อึกๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ

“อ่าาาาาา”

ตอนนี้ผมแตกในปากเธอเป็นที่เรียบร้อย

ผมถอนส่วนของผมออกมาอย่างช้าๆ ส่วนผู้หญิงอีกคนก็กลืนน้ำที่ผมปล่อยลงไป พร้อมกับโลมเลียส่วนของผมอีกเล็กน้อย

ผมถอยห่างออกมา ก่อนจะเก็บส่วนที่ใหญ่โตของผมเข้าดังเดิมและใส่กางเกงให้เรียบร้อย เพื่อเตรียมตัวออกจากห้องนี้ไป

“คุณเรียวจะไปไหนคะ แล้วเกรทล่ะ..ทำให้เกรทก่อนสิคะ”

ภาพตรงหน้าผม เป็นภาพที่ผมชาชิน..ผู้หญิงสวย หุ่นดี ที่ไม่มีเสื้อผ้าสักชิ้น..

แต่ถ้าผมไม่สนใจและไม่ต้องการ ต่อให้ยั่วยวนผมขนาดไหนผมก็ไม่สนใจ เหมือนกับเธอในตอนนี้ยังไงล่ะ

และที่สำคัญ ผมไม่เคยช่วยหรือเล้าโลมให้คู่นอนของผมทุกคน ถ้าอยากมากนักเธอก็ต้องช่วยตัวเองให้เรียบร้อยก่อน ส่วนผมก็มีแค่หน้าที่เสียบเท่านั้น แต่อย่างกรณีนี้ ผมเสร็จแล้ว เพราะฉะนั้น...เธอก็หมดประโยชน์แล้วล่ะสำหรับผม

“ทำเอง”

ผมพูดนิ่งๆ ก่อนจะจับลูกบิดเปิดประตูออกไป..

จะว่าไป ที่งานของผมประสบความสำเร็จ จนสามารถจัดงานฉลองในค่ำคืนนี้ได้ ไอ้ยูตะและไอ้พีก็มีส่วนช่วยไม่ใช่น้อย..

ปัง!

“พวกมึงสองตัว คืนนี้ไม่ต้องเฝ้ากูแล้ว.. มึงจะไปเอาผู้หญิงคนไหนในงาน หรือผู้หญิงในห้องก็ได้แล้วแต่มึง กูยกให้”

ผมพูดจบก็เดินออกจากตรงนี้ทันที..

เห้อ..วันนี้เหนื่อยมาทั้งวัน ผมว่าไปพักหน่อยดีกว่า..

วันนี้เป็นวันที่ผมทำภารกิจที่พ่อมอบหมายมาให้สำเร็จ และวันนี้ก็เป็นวันที่ผมรอเสียงโทรศัพท์จากผู้ที่มอบหมายภารกิจให้ผม..แต่ก็ไร้วี่แวว

ความจริงผมควรจะชิน และเลิกคิดได้แล้ว

ตั้งแต่เด็ก ถ้าไม่ใช่การมอบหมายภารกิจ ..ท่านแทบจะไม่เคยมาเจอผมเลยสักครั้ง เพราะฉะนั้นที่บอกทุกคนในงานไปว่า..พ่อผมงานยุ่ง...หึ!! ไร้สาระทั้งนั้น

คำว่า ยินดีด้วย ที่ผมได้ฟังจากปากใครก็ไม่รู้ในงานเป็นร้อยครั้ง ผมกลับไม่เคยได้ฟังจากปากของพ่อผมเลยแม้แต่ครั้งเดียว..

คำว่า เหนื่อยหรือเปล่า ที่ผมอยากได้ยิน ผมก็ไม่เคยได้ยินจากปากท่าน เลยสักครั้งเดียว..

ส่วนแม่ของผมนะเหรอ..ท่านเสียไปแล้วล่ะ ท่านเสียไปตั้งแต่ผมยังจำความไม่ได้เลยด้วยซ้ำ เพราะฉะนั้น ชีวิตผม ก็มีเพียงแค่พ่อคนเดียว คนที่คอยชี้เป็นชี้ตายผม คนที่บอกผมทุกวันให้ผมทำตัวให้สมกับการที่จะได้เป็น ประมุขคนใหม่ของแก๊งแบล็กวูฟ

นั่นคือความหวังและความฝันสูงสุดของพ่อผม..และผมก็ได้แต่คิด..ถ้าถึงวันนั้นจริงผมหวังว่า ผมจะได้ยินคำที่ผมอยากฟังจากปากของพ่อผมสักที

‘ยินดีด้วย ไอ้ลูกชาย...’

ติ๊ดด

แกร๊กก!

ผมสแกนบัตร และเปิดเข้ามาในห้องด้วยสภาพเหนื่อยกับความคิด เหนื่อยกับความรู้สึกของตัวเอง..นอกจากเรื่องของพ่อแล้ว ยังมีเรื่องที่วันนี้ทั้งวันผมต้องใช้สมองอย่างหนักในการคุยกับแต่ละคน..ก็อย่างที่บอก ทุกคนไม่ได้หวังดีกับผมจริงๆ หรอก..

ผมค่อยๆ ปลดเข็มขัด และปลดกระดุมเสื้อผ้าออกทีละเม็ดคลายความอึดอัดกับเสื้อผ้าทางการที่ใส่ พร้อมกับเดินลากเท้าไปยังเตียงนุ่ม..

ก่อนจะทิ้งตัวดิ่งลงในทันที..

นี่คือช่วงเวลาที่ผมรอคอย ช่วงเวลาแห่งอิสระที่ไม่ต้องระแวงใคร ไม่ต้องระแวงศัตรู เพราะตอนนี้ผมอยู่ในถิ่น ในที่ส่วนตัวของผมเอง

ปั่ก!

“โอ๊ย!!”

เฮ้ย!! เสียงผู้หญิง!!