ตอนที่4

นทีเริ่มสนิทสนมกับพลอยฟ้ามากขึ้นเรื่อยๆ ทุกวันเธอมักจะมานั่งที่ใต้ตึกคณะบริหารเพื่อให้เขาช่วยสอนวิชาบัญชี ซึ่งพลอยฟ้าต้องแกล้งทำเป็นไม่เข้าใจทั้งที่เธอสามารถทำได้ด้วยตนเอง ทั้งหมดก็เพราะแค่อยากอยู่ใกล้คนที่แอบชอบ

ทั้งคู่อยู่ด้วยกันจนถูกคนอื่นในคณะมองว่ากำลังคบกัน พลอยฟ้าก็ปฏิเสธทุกครั้งกลัวนทีจะอึดอัดที่ถูกมองแบบนั้นกับคนที่ไม่ได้คิดอะไร เธอเลือกที่จะปิดบังความรู้สึกของตัวเองและได้อยู่ใกล้เขาในฐานะรุ่นพี่กับรุ่นน้องในคณะ

“พลอย เธอกับพี่เหนือยังไม่คืบหน้ากันอีกเหรอ ฉันอุตส่าห์เปิดทางให้แล้วนะ” มิรานั่งเท้าคางมองเพื่อนที่ยังไม่ยอมสารภาพกับรุ่นพี่เสียทีจนกินเวลามาหลายเดือน

“คืบหน้าอะไรล่ะ เขาไม่ได้คิดอะไรแบบนั้นกับฉันหรอก” พลอยฟ้าก้มหน้าสลด เธอเห็นแววตาที่เขามองเธอก็พอจะรู้ว่าเขารู้สึกกับเธอเป็นแค่รุ่นน้อง คนอย่างเขาคงไม่มีทางชอบคนธรรมดาแบบเธอได้หรอก

“ไม่ลองก็ไม่รู้นะ”

“แต่ถ้าลองแล้วทุกอย่างมันแย่กว่าเดิมล่ะ อยู่แบบนี้ก็ไม่แย่หรอกนะ”

เป็นคำพูดที่ดูเหมือนจะปลอบใจตัวเองเสียมากกว่า ใจของเธอตอนนี้มีเขาเข้ามาจนไม่สามารถเปิดใจให้ใครได้อีก ยิ่งเขาใจดีกับเธอ แสดงความอ่อนโยนกับเธอทุกวันเช่นนี้ เธอก็ยิ่งต้องหักห้ามใจเอาไว้เพื่อรักษาสถานะรุ่นพี่ รุ่นน้องที่สนิท

“เฮ้อ...ฉันล่ะกลัวเธอโดนหมาคาบไปก่อนจริงๆ แล้วจะเสียใจนะ”

“พอเลยๆ ไม่ต้องมายุฉันแล้ว” พลอยฟ้าส่ายหน้ายิ้มๆ ก่อนที่สายตาจะพลันหันไปเจอกับผู้เป็นพี่สาวที่กำลังเดินเข้ามาในตึกคณะของเธอ

“พี่แพร!” เสียงหวานตะโกนเรียกพี่สาวสุดสวย ผู้คนที่อยู่บริเวณนั้นหันมองตามเสียงของเธอก่อนจะพากันตกตะลึงในออร่าความสวยของแพรไหม อดีตดาวคณะนิเทศศาสตร์และยังเป็นเน็ตไอดอลชื่อดังอีกด้วย

“กำลังหาอยู่พอดี” แพรไหมรีบเดินผ่าฝูงชนตรงมาหาน้องสาวที่นั่งยิ้มโบกมือเรียกเธออยู่ไม่ไกล

“มาทำอะไรที่ตึกบริหารคะ”

“ขอยืมโทรศัพท์หน่อยสิ ของฉันแบตหมดเพื่อนก็กลับไปหมดแล้วด้วย” แพรไหมมาหาน้องสาวเพื่อขอยืมโทรศัพท์ เพราะไม่กล้ายืมของคนอื่นที่ไม่รู้จัก

“ได้ค่ะ” เพราะพลอยฟ้านับถือแพรไหมเหมือนพี่สาวแท้ๆ ของตน เธอจึงส่งให้อย่างไม่ต้องคิดมาก

“ขอบใจ รหัสเดิมใช่ไหม” แพรไหมรับโทรศัพท์ของน้องสาวก่อนจะถามรหัสเปิดเครื่องให้แน่ชัด

ทันทีที่ปลดล็อกหน้าจอโทรศัพท์ได้ รูปภาพของนทีลูกชายเจ้าของบริษัทชื่อดังก็ปรากฏขึ้นมาทันที แพรไหมขมวดคิ้วมองคนในรูปกับคนข้างๆ สลับไปมา แต่ไม่ยอมเอ่ยถามอะไรกับพลอยฟ้าสักคำ

“พลอย ฉันกลับบ้านก่อนนะ วันนี้ป๊าให้ไปช่วยงานที่ร้านน่ะ” มิราขอตัวกลับก่อนเพราะรู้สึกไม่ค่อยถูกชะตากับพี่สาวของเพื่อนมากนัก

“กลับดีๆ นะมิ้น”

“จ้า เธอก็ด้วยรีบกลับได้แล้ว” สองสาวร่ำลากันเสร็จสรรพ แพรไหมเห็นเพื่อนของน้องสาวเดินจากไปไกลจึงถือโอกาสนี้ถามเรื่องคนในรูปเสียเลย

“เธอกับเหนือเป็นอะไรกัน?”

“คะ? พี่แพรรู้จักพี่เหนือด้วยเหรอคะ”

“รู้สิ เขาดังจะตาย สรุปเป็นอะไรกัน คบกันเหรอ”

“เปล่าค่ะ ไม่ได้คบ เขาเป็นพี่ในคณะของพลอยค่ะ”

“แล้วทำไมต้องตั้งรูปหน้าจอด้วย” แพรไหมเค้นถามน้องสาวด้วยความอยากรู้

“พลอยแค่เห็นเขาหล่อดีน่ะค่ะเลยตั้งไว้” พลอยฟ้าตอบเสียงแผ่วเบา เธอลืมไปเสียสนิทว่าใช้รูปของนทีเป็นรูปหน้าจอโทรศัพท์

“เธอชอบเขาเหรอ”

พลอยฟ้าไม่ได้เอ่ยอะไร เพียงแค่พยักหน้าอย่างยิ้มๆ แทนคำตอบ แพรไหมมองกิริยาของน้องสาวจึงได้รู้ว่าพลอยฟ้าคงจะแอบชอบนทีข้างเดียว ริมฝีปากสวยแสยะยิ้มน้อยๆ ก่อนจะส่งโทรศัพท์คืนเจ้าของเครื่องไป

“พี่แพรถามทำไมเหรอคะ”

“เปล่า ไม่มีอะไรหรอก”

พลอยฟ้ามองพี่สาวที่จู่ๆ ก็นึกถามแล้วลุกขึ้นเดินออกไปด้วยความมึนงง ปกติพี่สาวเคยสนใจเรื่องของเธอเสียที่ไหนกัน แค่ยอมให้เธอเรียกว่าพี่ก็ดีใจมากแล้ว