ตอนที่ 4 ถูกจับได้ [2/2]

ไม่เพียงแค่นั้น นางยังเป็นฝ่ายขยับเสียเอง แต่เขาไม่ปล่อยให้นางเป็นฝ่ายควบคุมได้นาน เหว่ยเทียนเซียวช้อนสองขาของนางขึ้นมาอุ้ม จากนั้นก็กระแทกกระทั้นตัวตนของเขาใส่นางอย่างบ้าคลั่ง ระบายความคับแค้นที่นางเคยทำกับเขาเอาไว้ทั้งหมด

“อร๊าๆ” เด็กสาวกรีดร้องด้วยความสุขสม ยิ่งเขารุนแรงเท่าไหร่ นางก็ยิ่งพอใจ ความกระสันถูกเติมเต็มอย่างสมบูรณ์ เสียงเนื้อกระทบเนื้อ เสียงครางหยาบโลน ดังระงมไปทั่วห้องขัง

ความแข็งแกร่งของเหว่ยเทียนเซียวนับว่าเหนือกว่าบุรุษทั่วไป ยิ่งเมื่อได้เป็นฝ่ายควบคุม ชายหนุ่มก็ทั้งอึดทั้งทน ร่างบอบบางถูกพลิกเปลี่ยนท่าทางไปหลายท่า ทั้งที่สองแขนถูกผูกโยงไว้กับขื่อ ชิวว่านถูกระบายพิษออกจากร่างจนเริ่มได้สติ แต่บุรุษที่ยืนกระแทกกระทั้นนางจากทางด้านหลังเหมือนจะยังเมามันอยู่ จนกระทั่งส่วนนั้นถูกอัดกระแทกเข้ามา สติของชิวว่านก็คืนกลับมาเต็มที่

เหว่ยเทียนเซียวที่พึ่งปลดปล่อย เห็นนางนิ่งไป จึงเอ่ยถาม “ได้สติแล้ว?”

“อืม ท่านช่วย เอ่อ...”

เขาถอดถอนตัวตนออกมาช้าๆ ก่อนจะเดินอ้อมไปยืนเบื้องหน้า มองเข้าไปในดวงตาที่กลับมาเป็นสีจาง “พิษกำหนัดอันใด ถึงได้ทำให้มีพลังเพิ่มขึ้น” เหว่ยเทียนเซียวถามเสียงเรียบนิ่ง

“พิษบูชาหยาง” นางตอบอย่างไม่คิดปิดบัง

“เจ้าติดพิษนี้ได้อย่างไร”

“ติดมาจากท่านแม่ของข้า”

แม่ทัพหนุ่มเงียบไปหลายอึดใจ ถึงได้ยอมปลดโซ่ให้นาง จากนั้นก็ตะโกนสั่งให้คนส่งเสื้อผ้าเข้ามาให้ ก่อนจะหันกลับมาบอกชิวว่านด้วยท่าทางเย็นชา “จนกว่าข้าจะรู้ความจริงทั้งหมด เจ้าจงอยู่ที่นี่อย่างสงบในฐานะอนุของข้า แล้วอย่าได้คิดหนีเป็นอันขาด”

ชิวว่านได้แต่พยักหน้ารับ เพราะนางไม่คิดจะหนีไปตอนนี้อยู่แล้ว นางจะไปไหนได้ ก็ยามนี้นางมิอาจเข้าใกล้บุรุษ

หลังจากที่ถูกส่งมาที่เรือนหลังใหม่ ชิวว่านก็ได้พบอาโหยว เรือนหลังนี้ไม่ใช่เรือนที่นางเคยพักรวมกับอนุทั้งสาม แต่เป็นเรือนเล็กที่อยู่ติดกับเรือนใหญ่ของเหว่ยเทียนเซียว ชิวว่านหาใช่คนโง่ นางย่อมไม่คิดว่าเหว่ยเทียนเซียวใจดีกับนางแน่ เขาน่าจะสนใจพิษในตัวนางมากกว่า

“คุณหนู พวกเราจะทำอย่างไรดีเจ้าคะ”

“ปล่อยไปก่อนเถิด ตอนนี้พิษในร่างของข้าควบคุมยากเหลือเกิน หากเข้าใกล้บุรุษคงเกิดเรื่องอีกแน่ สู้อยู่ใกล้ๆ เขาไว้ดีกว่า อย่างน้อยเขาก็แข็งแกร่งพอที่จะช่วยข้าระบายพิษได้”

“โธ่ คุณหนูของบ่าว” อาโหยวได้แต่ถอนใจออกมา ก่อนจะนึกอะไรได้ “พวกเราหาทางส่งข่าวไปบอกนายท่านดีหรือไม่เจ้าคะ”

“อืม ข้าก็คิดเช่นนั้น คงต้องรอให้ท่านพ่อมารับ” ชิวว่านหลับตาพิงขอบอ่าง ปล่อยให้สาวใช้ล้างผมให้

ภายในห้องทำงานในจวนแม่ทัพ สี่รองแม่ทัพถูกเรียกมาประชุมด่วน เรื่องแรก แน่นอนว่าต้องเป็นเรื่องของเด็กสาวต่างแคว้นที่ปลอมตัวเข้ามา เพราะถึงอย่างไร เหว่ยเทียนเซียวก็ยังไม่วางใจ เขาจึงสั่งให้คนไปสืบ

ส่วนเรื่องถัดมาคือเรื่องร้อนจากในวัง ด้วยความที่ฮ่องเต้ยังไม่ยอมแต่งตั้งองค์รัชทายาท บรรดาองค์ชายจึงเริ่มเปิดศึกกันอย่างลับๆ และไม่นานมานี้ องค์ชายหกโอรสที่พึ่งถือกำเนิดจากฮองเฮาพึ่งจะถูกลอบสังหาร ตอนนี้อาการเป็นตายเท่ากัน ฮ่องเต้จึงทรงมีพระราชโองการให้แม่ทัพเหว่ยกลับไปประจำการที่เมืองหลวง ในตำแหน่งแม่ทัพองครักษ์หลวงมีหน้าที่คอยปกป้องเมืองหลวงและราชวงศ์ ทั้งที่ชายแดนยังไม่สงบ การที่ทรงทำเช่นนี้ เพราะป้องกันไม่ให้เหว่ยเทียนเซียวใช้โอกาศนี้ก่อความวุ่นวาย

“ท่านแม่ทัพ กลับไปไม่ได้นะขอรับ หากท่านไป แคว้นอื่นต้องโจมตีเราแน่” รองแม่ทัพเอ่ยออกมาอย่างร้อนรน แต่เหว่ยเทียนเซียวทำได้เพียงยกมือนวดขมับ “ข้าขัดราชโองการไม่ได้ มิเช่นนั้นฮ่องเต้จะมีเหตุผลพอที่จะประหารข้า”

เกิดความเงียบขึ้นในห้องทำงานของแม่ทัพ รองแม่ทัพทั้งสี่ได้แต่นึกสาปแช่งฟ้าดิน แต่ท้ายที่สุดแล้ว เหว่ยเทียนเซียวก็ต้องกลับเมืองหลวงอยู่ดี