ตอนที่ 2 : สตรีร้ายกาจหลอกคน

ตอนที่

[2]

สตรีร้ายกาจหลอกคน

ฝู่อ้ายและฝู่อินที่นอนหลับไปด้วยความอ่อนเพลียต้องเป็นอันสะดุ้งโหยงเมื่อได้ยินเสียงกรีดร้องที่ดังออกมาจากในโลงศพของผู้เป็นนาย

!!!

ทั้งสองมองหน้ากันก่อนที่จะจับมือกันไว้โดยไม่รู้ตัว ในตอนนั้นเองที่ฝู่อินก็เริ่มคิดบางอย่างได้จึงได้ผละออกจากฝู่อ้ายเพื่อลุกขึ้นแล้วเดินไปใกล้โลงศพมากขึ้น ทว่าไม่ทันจะได้ทำสิ่งใด เสียงฝีเท้ามากมายก็ดังขึ้นที่ด้านหลัง

ทุกคนสีหน้าเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก ยกเว้นก็เสียแต่เหรินฮุนที่เต็มไปด้วยความเคร่งขรึม สายตาของเขาจดจ้องไปที่โลงไม้สีดำไม่วางตา

“เสียงอันใดกัน ผู้ใดกรีดร้องยามค่ำคืนเช่นนี้” เหรินฮูหยินเอ่ยถาม แม้ในใจจะรู้สึกหวาดหวั่นบางประการ

“ฮะ ฮูหยินคือว่า…” ฝู่อ้ายเสียงสั่นเครือ มือเรียวชี้ไปยังโลงศพด้วยความกล้า ๆ กลัว ๆ ทันใดนั้นเอง โลงศพที่ไร้ความเคลื่อนไหวก็เริ่มมีเสียงประหลาดดังขึ้น

ตุบ ๆ ๆ ๆ

พากันทำเอาคนที่อยู่แถวนั้นต่างสะดุ้งโหยง

“ฮูหยินน้อย ผีฮูหยินน้อย!!” ก่อนจะพากันรวมตัวเข้าหากันด้วยความกลัว

เหรินฮุนตวัดสายตามองบ่าวที่พูดจาไม่เข้าท่าคราหนึ่ง ก่อนที่เขาจะทำท่าเดินเข้าไป

“อาฮุน เจ้าจะทำอันใด” ถานจี้เสี่ยหรือเหรินฮูหยินรั้งแขนของบุตรชายเอาไว้

“ข้าจะไปดูเองขอรับท่านแม่”

“แต่…”

ตุบ ๆ ๆ

เสียงปริศนายังคงดังออกมาอีกครั้ง ครานี้มันรัวยิ่งกว่าเดิม ฝู่อินที่อยู่ใกล้โลงศพยิ่งกว่าผู้ใดได้ถอยหลังไปด้วยความตกใจ

ก่อนที่เหรินฮุนจะถึงโลงศพของภรรยา จากเสียงปริศนาก็กลายเป็นสั่นไหวอย่างรุนแรง จากนั้นโลงศพสีดำขนาดใหญ่ก็กลิ้งตกลงมาจนเกิดเสียงดังตุบ

“กรี๊ดดดดดดดดดดดด”

โลงศพที่ตั้งตระหง่าน จู่ ๆ ก็กลิ้งลงมาฝาโลงจากที่เคยปิดสนิทก็เปิดออกทำให้ร่างที่อยู่ในนั้นกลิ้นหลุน ๆ ออกมาด้วย พร้อมกับร่างซีดขาวของใครบางคน ที่บัดนี้มิใช่ร่างไร้วิญญาณที่แน่นิ่ง

แต่ร่างนั้นกลับขยับได้!!

และสายตาไร้แววก็ทอดมองมายังกลุ่มพวกเขาที่ยืนมองอยู่ เพียงเท่านั้น บ่าวรับใช้ที่ยืนเกาะกลุ่มต่างก็วิ่งหนีคนละทิศละทางราวกับนกแตกรัง

“นี่มัน!”

“ฮูหยิน!!” แม้แต่เหรินฮูหยินผู้ที่ไม่หวั่นเกรงสิ่งใดก็ล้มพับไปเมื่อเห็นภาพตรงหน้า ด้านฝู่อินนั้นถอยหลังจนร่างหงายหลังไปเพราะสะดุดกับของสำหรับใช้ในพิธี ส่วนฝู่อ้ายนั้นเป็นลมไปก่อนหน้าแล้ว ด้านจางจู้หยวนและจางตานฉง แม้จะหวาดกลัวแต่ก็ต้องรีบพาฮูหยินใหญ่ไปดูแลเสียก่อน ก่อนจะเรียกหมอและนักพรตมาที่จวนเป็นการด่วน

ด้านเหรินฮุน แม้เขาจะตกใจในคราแรกที่จู่ ๆ ก็เกิดเหตุการณ์เช่นนี้ขึ้น แต่ร่างกายของเขาก็ยังคงแน่นิ่ง ยืนที่เดิมอย่างมั่นคง สายตาคมจดจ้องไปที่ร่างขาวตรงหน้า และคิ้วก็ต้องขมวดเข้าหาเมื่อเห็นว่ามีบางอย่างผิดปกติ ก่อนที่ทั้งสองเท้าจะก้าวฉับ ๆ เข้าไปหาภรรยา และตัดสินใจจับหมับเข้าที่แขนอีกอีกฝ่ายและเมื่อสัมผัสบางอย่างได้ สายตาของเขาก็ตวัดไปมองหน้าของหญิงสาวทันที

“นี่เจ้ายังไม่ตายหรือ”

“…..”

เหตุการณ์ที่ฮูหยินน้อยผู้ล่วงลับของตระกูลเหรินฟื้นคืนมาสร้างความแตกตื่นไม่น้อยสำหรับคนในจวน หลายคนต่างหวาดกลัว ในตอนที่เป็นคนก็ร้ายกาจมากอยู่แล้ว หากเป็นผีจะไม่ยิ่งกว่านั้นหรือ ทว่าทุกความคิดก็ถูกสยบลงจากท่านหมอตู้ที่ยืนยันว่า กู้ซูฉินนั้นฟื้นคืนมาจริง ๆ หาใช่วิญญาณแต่อย่างใด

“นี่จะเป็นไปได้อย่างไรคนตายและฟื้นเช่นนั้นหรือ เห็นชัด ๆ ว่านางนั้นสิ้นไปไปแล้วจริง ๆ” แม้กระทั่งท่านหมอตู้ยังอดแปลกใจไม่ได้ เขาเป็นคนตรวจอีกฝ่ายอีกกับมือก็พบว่ากู้ซูฉินนั้นสิ้นลมแล้วจริง ๆ

นับว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ราวกับปาฏิหาริย์

“ยินดีกับท่านรองแม่ทัพด้วยขอรับ ฮูหยินน้อยไม่เป็นอันใดแล้ว” หมอชราเอ่ยยินดีกับคนที่ยืนนิ่งไม่ไหวติงเอาแต่มองร่างของภรรยาที่บัดนี้กำลังนอนนิ่งทว่าไม่ได้หลับแต่อย่างใด แม้ตู้เหลียงจะรู้สึกสงสัยหลายอย่างแต่เขาก็ต้องเก็บความประหลาดใจเอาไว้ในใจแล้วเอ่ยยินดีกับรองแม่ทัพหนุ่ม

“ลำบากท่านหมอแล้ว” เหรินฮุนประสานมือคารวะท่านหมอมากฝีมือ

“พวกคุณเป็นใครเหรอคะ” ก่อนที่ทุกคนจะหันไปมองทิศทางของเสียงที่ไม่พูดอันใดเลยมาตั้งแต่ต้น

ชายหนุ่มใช้สายตาสำรวจอีกฝ่ายนิ่ง ๆ ก่อนจะพูดออกมา

“ไม่ตายก็ดีแล้ว”

“…..”

คนคนนี้พูดดี ๆ ไม่เป็นเหรอ ก่อนหน้าก็ครั้งนึงแล้ว ผู้ที่เพิ่งได้รู้ว่าตนเองกำลังได้มาสัมผัสประสบการณ์สุดแสนประหลาดได้แต่ขมวดคิ้วด้วยความไม่ชอบใจ

ทะลุมิติ?

ทะลุมิติเนี่ยนะ!?

แถมยังมาอยู่ในยุคโบราณเหมือนในซีรีส์ที่ชอบดูอีก นี่มันเกินความคาดหมายมากจริง ๆ

“ท่านแม่…”

ทว่าไม่ทันจะได้คิดอันใดมากเสียงหนึ่งก็ดังขึ้น เมื่อหันไปมองก็พบว่าเป็นเด็กน้อยที่มีหน้าตาที่น่ารักมากผู้หนึ่ง น่ารักจนใจเจ็บ

ทำไมน่ารักขนาดนี้ลูก!! เธออดไม่ได้ที่จะฉีกยิ้มให้เด็กที่ทำท่าจะวิ่งมาหา แต่แล้วก็ถูกคนรั้งเอาไว้

“คุณหนูอย่าเข้าไปเจ้าค่ะ”

“ข้าอยากไปหาท่านแม่ ท่านแม่อี้เออร์มาหาท่านแล้ว”

ท่านแม่เช่นนั้นหรือ หญิงสาวเบิกตากว้างขึ้น นี่เธอไปมีลูกตั้งแต่เมื่อใด!!

“โอ๊ย!!” ทันใดเองภาพบางอย่างก็ไหลเข้ามาในหัวจนต้องกุมศีรษะเอาไว้ด้วยความเจ็บปวดก่อนที่จะสลบไป

เดือดร้อนท่านหมอตู้ที่ต้องตรวจอาการหญิงสาวอีกครั้ง

แสงรุ่งอรุณสาดเข้ามาทางวงหน้าต่างทำให้คนที่หมดสติไปตั้งแต่เมื่อคืนเริ่มรู้สึกตัว แม้ว่าร่างกายจะสลบไปแต่หญิงสาวนั้นไม่ได้สิ้นสติไปอย่างสิ้นเชิงเพราะว่าหลังจากนั้นตนเองได้ไปพบกับเรื่องลึกลับบางอย่าง แม้จะตบหน้าตนเองเพื่อเรียกสติมากแค่ไหนก็ต้องยอมรับว่า…

นักวิจัยด้านพิษวิทยาและศาสตร์สมุนไพรมากฝีมือจากโลกอนาคต เฟยอี้หร่าน จะได้ทะลุมิติมาเป็นฮูหยินน้อยผู้ร้ายกาจของรองแม่ทัพผู้เกรียงไกรเหรินฮุนนามกู้ซูฉิน ในยุคโบราณที่ไม่เคยได้ยินจากที่ใดมาก่อนอย่างแคว้นโหรว นอกจากนั้นยังมีบุตรสาวแล้วหนึ่งคน แต่ด้วยความร้ายกาจที่ไม่เอาใครของเจ้าตัวเลยทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างกู้ซูฉินและคนอื่น ๆ นั้นไม่ดีนัก แม้กระทั่งบุตรสาวที่คลอดมาเอง และภาพต่าง ๆ ที่เข้ามาทำให้เห็นว่าเรื่องราวของกู้ซูฉินนั้นซับซ้อนกว่าที่คิด

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

ระหว่างที่กำลังคิดสิ่งใดเพลิน ๆ เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นก่อนที่ผู้มาจะพูดขึ้น

“ฮูหยินน้อยเจ้าคะ บ่าวเอง ฝู่อ้ายเจ้าค่ะ”

ทันใดนั้นใบหน้าที่อ่อนใสไร้เครื่องประทินโฉม ดวงตาสดใสไร้ความร้ายกาจอย่างที่เคยก็แปรเปลี่ยนเป็นความลึกล้ำบางประการ ก่อนที่มุมปากจะยิ้มขึ้น