ตอนที่5 เข้าถ้ำเสือ

19.00น.

“ขอบคุณที่มาส่งนะคะแม่ บ๊ายๆ” แป้งหอมโบกมือลาแม่สุที่ตื้อว่าจะขี่มาส่งเธอที่บ้านเพื่อนอย่างกล้วยหอม โชคดีที่เพื่อนเธอไม่ได้ออกมาอยู่ข้างนอกบ้าน ไม่งั้นแผนอันแยบยลที่เธอคิดมาได้โบ๊ะแตกไม่มีชิ้นดีแน่

“เฮ้อ~ เกือบแล้วไหมล่ะ หนูขอโทษนะคะแม่ แล้วหลังจากนี้หนูจะเป็นเด็กดีให้แม่นะคะ” เมื่อพูดขอโทษขอโพยแม่สุอยู่เบาๆคนเดียว แป้งหอมก็รีบเดินออกมาจากบริเวณบ้านของเพื่อนสาวอย่างกล้วยหอมทันที

“วินๆๆๆๆ” เมื่อเดินตามทางมาได้สักพักแป้งหอมก็รีบกวักมือเรียกวินมอเตอร์ไซค์ที่กำลังขี่ผ่านมาทันที

“จะไปไหนน้อง” 

“ไปผับXXX”

“150 ไปไหมน้อง?” เมื่อได้ยินราคาที่วินบอกมาคิ้วของแป้งหอมก็กระตุกยิกๆทันที

“ทำไมมันแพงอย่างนี้ละพี่”

“โอ๊ยน้องนี้มันก็ค่ำแล้ว รถก็ติด อีกอย่างที่ที่น้องจะไปนะรถมันโคตรติด พี่คิดราคานี้คือถูกแล้วนะ จะไปไม่ไป ถ้าไม่ไปพี่ไปแล้วนะ เสียเวลาทำไมหากิน”

“เฮ้ยๆๆๆพี่รอหนูก่อน ไปๆๆๆ” แป้งหอมรีบกระโดดขึ้นมอเตอร์ไซค์พี่วินอย่างไว ถ้าเธอไม่ขึ้นคันนี้ก็ไม่น่าจะได้ไปแล้วแหละ เพราะตั้งแต่เธอเดินเท้าออกมาจากบ้านกล้วยหอมก็มีวินคันนี้นี่แหละที่พึ่งขับผ่านเธอคันแรก

15นาทีผ่านไป

ผับXXX

“ถึงแล้วน้องแต่พี่ส่งได้แค่ตรงนี้นะ ตอนนี้ตำรวจกำลังลง น้องดูหน้าเด็กเกินไปเดี๋ยวจะโดนรวบกันไปทั้งสอง” 

“อ้าว!ตำรวจลงหรอพี่ แล้วเขาจะกลับตอนไหนอ่ะ”

“ประมาณสองทุ่มครึ่งแหละน้อง ไปหาอะไรกินรอเลยก็ได้นะ คงอีกนาน พี่ไปละ”

“ค่ะ เฮ้อ~ ถ้าไม่ได้ครั้งนี้นะ กูก็ไม่มีตั้งกลับบ้านละจ้า” แป้งหอมก้มดูเงินในมือก็ต้องถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมาทันที จ่ายค่าวินไป150ตอนนี้เธอเหลือติดตัวอยู่เพียงแค่100เท่านั้น

“ไปแต่งหน้าเพิ่มอีกนิดหน่อยดีกว่า สวยได้อีกฮิฮิ” แป้งหอมเดินไปประทินโฉมที่ห้องน้ำของปั๊มทันที 

“ม๊วฟฟฟฟ! สวย!!! อ๊ะ สองทุ่มครึ่งแล้วนี่น่า เดินไปดูหน่อยดีกว่าว่าตำรวจไปหรือยัง”

แป้งหอมที่แต่งองค์ทรงเครื่องเสร็จแล้วก็เดินออกจากห้องน้ำของปั๊มน้ำมันและตรงไปที่หน้าผับทันที

“โหหหห คนเยอะจังแล้วมีแต่คนที่แต่งตัวสวยหล่อทั้งนั้นเลย แล้วฉันจะเข้าไปได้ไหมเนี่ย” เมื่อแป้งหอมเดินมาถึงหน้าผับสุดหรูแล้วก็ต้องอ้าปากค้างให้กับจำนวนคนมหาศาลที่ต่อแถวรอเข้าผับทันที มันเยอะมากจนแทบจะเดินเหยียบกันอยู่แล้ว

'เหล้ามันอร่อยขนาดนั้นเลยหรอว่ะ' แป้งหอมได้แต่คิดในใจ เพราะว่าตัวเธอนั้นถึงจะเกเรมากๆแต่มือและปากของเธอไม่เคยคิดที่จะแตะแอลกอฮอล์เลยแม้แต่นิดเดียวเพราะแม่สุเธอขอไว้ และเธอก็ไม่อยากผิดสัญญากับแม่เหมือนกัน

“อ๊ะนั่น!” สายตาของแป้งหอมเหลือบไปเห็นป้ายหนึ่งที่เขียนไว้ว่า ‘กู้เงินทางนี้’ เธอเลยเดินเลี่ยงออกมาจากแถวที่กำลังจะต่อเข้าไปในผับทันที และเดินไปตามทางที่ป้ายนั่นเขียนไว้แทน เมื่อเดินมาได้เรื่อยๆแป้งหอมก็เจอกับประตูประตูหนึ่งที่เขียนไว้ว่ากู้เงินแต่ก็ไม่สามารถเดินเข้าไปได้เพราะโดนการ์ดตัวยักษ์ใหญ่ขวางทางไว้อยู่

“มาทำอะไรที่หนู แถวนี้ไม่เหมาะกับเด็กหรอก รีบกลับบ้านไปหาแม่ไป๊!!!”

“โห~ ไอ้พี่(หัว)ล้าน ทำไมไล่ลูกค้าอย่างนี้ละ นิสัยไม่ดีเลยนะพี่อ่ะ”

“อีหนู เอ็งมาทำอะไรตรงนี้ห๊ะ! บอกแล้วไงว่าแถวนี้มันไม่เหมาะกับเอ็งหรอก” คิ้วของการ์ดที่ยืนอยู่หน้าประตูกระตุกยิกๆทันทีที่ได้ยินไอ้เด็กตัวกระโปกเท่านี้มาด่าว่าเขาหัวล้าน 

“มาตรงนี้ ก็ต้องมายืมเงินอยู่แล้วป่ะพี่ล้าน” ถ้าไม่ได้เงินวันนี้อีแป้งหอมจะไม่ยอมกลับแน่นอน หึ!

“มายืมเงิน? แน่ใจนะ ถ้ากูไปบอกเสี่ยแล้วกลับมาเอ็งห้ามหนีนะเว้ย”

“ได้!! รีบไปบอกเสี่ยของพี่เลย ว่าหนูมายืมเงิน”

“เออๆๆ”

“รีบกลับมาเร็วๆนะพี่ หนูกลัวผี!!!” เพราะข้างหลังที่เธอยืนอยู่นั่นมันเป็นป่าทึบไปหมดเลย ไม่รู้ว่าเขามีป่าไว้หมกศพพวกมายืมเงินแล้วไม่คืนหรือเปล่าก็ไม่รู้ บรึ๊ย!!!!