ตอนที่16 สิ่งที่ต้องตอบแทน

“เลือกได้หรือยังว่าจะเอาสีไหน” เสี่ยกันต์เอ่ยถามคนตัวเล็กที่เอาแต่พลิกโทรศัพท์ทั้งสี่เครื่องไปมาไม่หยุดไม่หย่อน ไม่รู้ว่าจะเลือกอะไรนานขนาดนั้นกับอีแค่สีของโทรศัพท์

“ยังเลยค่ะเสี่ย หนูเลือกไม่ถูกเลย มันสวยทุกสีเลยค่ะ”

“เลือกๆมาสักทีเถอะ ฉันมีงานที่ต้องกลับไปทำน่ะ ไม่ได้มีเวลาว่างทั้งวันมายืนรอเธอเลือกโทรศัพท์หรอกนะ”

“งื้ออออเสี่ยอ่ะ ก็หนูยังเลือกไม่ได้นี่น่า อ๊ะ!จริงสิ”

“อะไร? จริงสิอะไรของเธอ”

“เสี่ยใช้โทรศัพท์สีอะไรอยู่คะตอนนี้”

“หืม? สีดำน่ะ ทำไมหรอ” เสี่ยกันต์หยิบโทรศัพท์ของตัวเองขึ้นมาโชว์เพื่อยืนยันให้เธอได้ดู

“งั้นหนูก็เลือกได้แล้วค่ะ หนูจะเอาสีดำเหมือนของเสี่ย พี่คะหนูเอาสีดำหนึ่งเครื่องค่ะ” แป้งหอมหันไปบอกพนักงานที่ยืนรออยู่ทันทีที่เลือกสีของโทรศัพท์ได้แล้ว หลังจากที่ยืนจ้องมันมาประมาณครึ่งชั่วโมงได้

“ได้ค่ะคุณลูกค้า เอาความจุที่เท่าไหร่ดีคะ?”

“เอา128....”

“เอา1TBมาเลย เอาอุปกรณ์เสริมที่ต้องใช้ทุกอย่างมาด้วยเลยน่ะ” เสี่ยกันต์พูดตัดหน้าแป้งหอมทันที เพราะเขาต้องการซื้อของที่ดีที่สุดอยู่แล้ว 

“ทั้งหมด138,240บาทค่ะ รับเป็นบัตรเครดิตมานะคะ กรุณารอสักครู่นะคะ เดี๋ยวดิฉันจะรีบจัดการให้เดี๋ยวนี้เลยค่ะ” พนักงานสาวรีบรับบัตรจากมือของเสี่ยกันต์ไปชำระสินค้าที่ซื้อทันที ส่วนแป้งหอมได้แต่ยืนอ้าปากค้างกับความแพงของโทรศัพท์ที่เธอจะได้ในครั้งนี้ 

ตอนแรกตัวเธอกะจะเอาความจำโทรศัพท์ที่ต่ำที่สุดเพื่อที่จะประหยัดเงินเขาไว้บ้างแต่ก็โดนเขาพูดตัดหน้าไป แถมยังเป็นความจำสูงสุดที่แพงที่สุดอีกด้วย

“งื้อออ เสี่ยขา หนูขอบคุณมากๆเลยนะคะที่ซื้ออันที่แพงที่สุดให้หนูในครั้งนี้”

“หึ ตอบแทนฉันซะด้วยล่ะ”

“ได้สิคะ ว่าแต่เสี่ยจะให้หนูทำอะไรบ้างคะ งานบ้านหนูก็ทำได้นะ”

“งานบ้านไม่ต้องหรอก แค่ออนท๊อปให้ฉันก็พอ เอาให้ฉันหมดแรงเลยนะ หึหึ”

“บ...บ้า เสี่ยก็~ มาพูดอะไรตรงนี้ล่ะคะ” แป้งหอมรีบมุดอกแกร่งของเสี่ยกันต์ทันทีที่เขาพูดอะไรที่ลามกๆออกมา เพราะกลัวแต่ว่าคนอื่นจะได้ยินที่เสี่ยเขาพูดออกมาหรือเปล่า

เมื่อทั้งสองได้ซื้อโทรศัพท์เสร็จแล้วก็เดินจูงมือกันตรงไปที่รถทันที โดยที่แป้งหอมไม่ได้เอ๊ะใจเลยว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นกับตัวของเธอเองในไม่กี่นาทีต่อมา เพราะมัวแต่ดีใจกับโทรศัพท์ที่เสี่ยกันต์ซื้อให้อยู่