ตอนที่สาม รีบบอกมา (NC)

ตอนที่สาม รีบบอกมา

“อึม...ช่องทางของเจ้าทั้งตอดรัดทั้งคับแน่น เจ้าถึงกลับยอมสละพรหมจรรย์เพื่อหลอกล่อข้าเชียวหรือ” แท่งกายโดนบีบจนแทบแหลกถึงเพียงนั้นองค์ชายสี่ย่อมมั่นใจว่าหญิงสาวตรงหน้าไม่เคยต้องมือชายเป็นแน่

เสียงที่ตอบออกมามีเพียงร้องอืออาด้วยความรัญจวนใจ

“ซี้ดดด...อ้า...อื้อ...”

“เป็นอย่างไร หลับหูหลับตาร้องไม่ยอมหยุดเชียว”

“อื้อ...ดี ดี” หลินปินอินไม่เคยถูกสอดใส่มาก่อน ที่ผ่านมาเคยแต่ช่วยเหลือตนเองเพื่อให้สุขสม เมื่อถูกของแข็งสอดแทรกกระแทกกระทั้นผ่านน้ำใสที่ไหลลื่น จึงรู้สึกทั้งแปลกทั้งดีทั้งลอยล่องจนติดใจ

มิน่าล่ะ ลูกศิษย์ของเธอจึงแอบหนีไปร่วมรักกับหญิงสาวนอกค่ายอยู่บ่อยๆ

ทั้งเสียวทั้งสนุกอย่างนี้นี่เอง

องค์ชายหนุ่มมองใบหน้างดงามซึ่งเคลิบเคลิ้มส่งเสียงครวญครางซ่านกระเส่าไม่หยุด เต้าทรวงอวบกระเพื่อมไหวไปตามแรงโยกขย่มของเขาจนอดไม่ได้ที่จะก้มลงกัดกิน

เดิมทีเขาคิดจะข่มขู่ให้นางกลัวจนเปิดปากออกมา ไม่ว่าหญิงใดล้วนไม่อยากถูกชายอื่นปล้นเอาร่างกายตนเองไปตอบสนองความใคร่

ยิ่งหญิงบริสุทธิ์เช่นนาง ครั้งแรกควรหวงแหนเอาไว้ให้สามีหรือชายคนรัก แต่กลายเป็นว่านางชื่นชอบการเสพสมจนออกแรงโยกรับดั่งจะเร่งให้เขาเร็วขึ้นอีก

หญิงงามนางนี้ ร่านสวาทไม่เบา

แต่เขาก็เสียวจนไม่อาจหยุดยั้งได้เช่นกัน

ตับ ตับ ตับ

เสียงเนื้อกระทบกันดังสนั่นกระโจม ก่อนหญิงสาวจะเปล่งเสียงร้องดังด้วยความสุขสม

“อ้า...เสร็จแล้วววววว พอแล้ว”

องค์ชายหนุ่มจำต้องหยุดนิ่งอยู่ครู่หนึ่งด้วยถูกบีบรัดจนเจ็บปวด แต่มีหรือที่เขาจะพอตามที่หญิงสาวร้องบอก

เมื่อร่างบางคลายการเกร็งตัว สะโพกแกร่งจึงโถมกระหน่ำตอกกระแทกถี่รัว

ปัก ปัก ปัก

“อื้อ...พอแล้วววว...ซี้ดดด โอ๊ยยย...เสียว...อ้า...”

หลินปินอินซึ่งเพิ่งเห็นสวรรค์และกำลังหาทางกลับถูกแรงโยกส่งขึ้นไปใหม่จนต้องร้องโวยวายไม่หยุด

ร่างบางถูกจับคว่ำหน้าสอดใส่แท่งแกร่งพรวดเข้าไปแล้วเด้งกระหน่ำจนก้นขาวถูกแรงกระแทกขึ้นสีแดงเถือก

ป๊าบ ป๊าบ ป๊าบ

“เป็นอย่างไร เสียวดีหรือไม่”

“เสียว...อ้า...อย่าบีบขยำแรงเช่นนั้น โอ้ว...”

มือหนาขององค์ชายหนุ่มกอบกุมขยำขยี้เต้าทรวงเต่งซึ่งห้อยย้อยลงมาตามแรงโน้มตัว ยิ่งหญิงสาวส่งเสียงห้าม แรงคลึงเคล้นกลับยิ่งแรงขึ้นจนแทบแหลกคามือ

“ซี้ดดด...เบาหน่อย...อื้อ...”

เสียงห้ามคล้ายไม่ได้เข้าในโสตประสาทขององค์ชายสี่แต่อย่างใด แรงตอกทิ่มยังคงส่งเสียงดังแม้เสียงแห่งการถึงฝั่งฝันจะดังยิ่งกว่า

“อ้า.....”

น้ำอุ่นร้อนถูกฉีดพ่นเข้าไปในช่องทางสีแดงจนฉ่ำท่วมหลินปินอินนอนหอบหายใจด้วยความเหนื่อยหอบ

มิคาดการสอบสวนยังไม่จบด้วยองค์ชายยังไม่พอใจในคำตอบ อีกทั้งเขายังชอบใจที่สามารถตอกแทงช่องคับแคบได้โดยไม่ต้องทะนุถนอมดังเช่นการร่วมรักกับชายา

องค์ชายสี่จับร่างบางหงายหน้าขึ้นแล้วล้วงควักน้ำกามาในร่องรูออกบางส่วนก่อนจะเสือกแทงมังกรแข็งเข้าไปอีกครา

“คราวนี้จะบอกออกมาได้หรือไม่ เจ้ามีนามว่าอันใด มาด้วยเหตุใด”

“นาม...ข้าชื่อหลินปินอิน” สาวงามเปิดปากบอกชื่อก่อนจะโดนแรงขย่มจนตัวโยกโยน

“อื้อ...ซี้ดดด...เบาหน่อย”

“อยากให้เบาก็จงบอกมาว่าผู้ใดส่งเจ้ามา” แรงกระแทกยังคงหนักหน่วงรุนแรง

ปัก ตับ ปัก ตับ

“ไม่มีผู้ใด ข้าไม่รู้จักผู้ใดในที่นี้ทั้งสิ้น ข้า... ข้าหลงทางมา” หญิงสาวคิดข้อแก้ตัวข้างๆคูๆออกมา

“หลงทางหรือ กลางสนามรบเนี่ยนะ ผู้ใดจะเชื่อ” แรงกระแทกกระทั้นเร็วขึ้นอีกด้วยสองขาเรียวถูกยกจนสูงลอยเปิดช่องทางฉ่ำน้ำให้มังกรแกร่งได้แหวกว่ายอย่างเริงร่า

ปัก ปัก ปัก

“ซี้ดดดด...อื้อ...เสียววววว...โอ้ว...”

หญิงสาวรู้สึกว่าของแข็งด้านในล่วงล้ำเข้ามาได้ลึกมากจนจุกแน่น

“สารภาพความจริงมา มิเช่นนั้นข้าจะไม่ให้เจ้าได้พักทั้งคืน ดูสิว่าจะทนได้นานเพียงใด” เสียงข่มขู่มาพร้อมแรงตอกตรึงอันดุเดือดจนร่างน้อยโยกขยับหัวสั่นหัวคลอน

“ซี้ดดด...ข้า...ข้าไม่..อื้อ...ไม่มีผู้ใดรู้จักข้า...อ้า...อื้อ...ข้า...โอ้ว...” คำที่ออกจากปากบางฟังแทบไม่เป็นภาษาด้วยผสมผสานเสียงซ่านกระเส่าประกอบกับร่างที่ถูกยกลอยล่องแทบไม่ติดเตียง

“เช่นนั้นก็รอรับท่อนกายของข้าไปตลอดคืนก็แล้วกัน” องค์ชายหนุ่มตอกกระแทกอีกไม่กี่ครา กระสุนน้ำก็ถูกพ่นออกมาจนฉ่ำนอง