ตอนที่สาม ช่วยข้าด้วย NC

ตอนที่สาม

ช่วยข้าด้วย

ซุนซู่เฉินมองซ้ายมองขวา ตัดสินใจอุ้มศิษย์หญิงคนใหม่เพื่อพาไปแช่ตัวในลำธารใสด้วยคิดลดความร้อนรุ่มจากพิษร้ายในกายนาง

ไม่คาดว่ามือน้อยจะเกาะแน่นติดหนึบยิ่งกว่าปลิง หญิงสาวซึ่งทิ้งตัวลงน้ำจนเปียกปอนแลเห็นสัดส่วนอะร้าอร่ามเต็มตา ใช้สองมือเกี่ยวลำคอของอาจารย์หนุ่มพลางแนบชิดเนื้อตัวเสียดสีถูไถอย่างร้อนเร่า

“อาจารย์ ช่วยข้าด้วย” เสียงที่เปล่งออกมาเริ่มสั่นกระเส่าตามห้วงอารมณ์แห่งกำหนัดรุนแรง

“อาจือ เจ้าปล่อยก่อน เจ้ากราบข้าเป็นอาจารย์แล้ว พวกเราไม่ควรใกล้ชิดกันเช่นนี้” ซุนซู่เฉินพยายามแกะมือเล็กออกเพื่อหลีกหนีจากความลำบากใจตรงหน้า

“อาจารย์ ท่านต้องช่วยข้าก่อน ข้าไม่ไหวแล้ว ร้อนเหลือเกิน ข้าใกล้ตายแล้ว” เสียงน่าสงสารเรียกร้องพลางจับมือหนาให้ลูบไล้ไปทั่วกายเพื่อบรรเทาความกระสัน

ซุนซู่เฉินสัมผัสได้ว่าร่างบางร้อนผ่าวราวกับเพลิงไฟทั้งๆที่แช่อยู่ในน้ำเย็นจึงรีบตรวจจุดชีพจรสำคัญก่อนจะสบถออกมา

“พิษร้ายกาจนัก อาจือ อาจารย์จะเร่งสกัดจุดให้ก่อน เจ้าอดทนอีกนิด”

อาจารย์หนุ่มรีบลงมือช่วยเหลือลูกศิษย์สาว แต่ยิ่งนานยิ่งไม่เป็นผล ทั้งกายของหญิงสาวร้อนระอุดุจจะแตกออกเป็นเสี่ยง

ฟางเจียวจือร้อนรนทรมาน ทางหนึ่งพยายามไขว่คว้าให้มือหนามาลูบวนบนร่างกายของตนเอง อีกทางฉีกกระชากชุดเสื้อผ้าจนขาดวิ่นเผยความขาวกระจ่างนวลเนียน

“อาจือ ใจเย็นๆก่อน” ซูนซู่เฉินไม่คิดว่าพิษกำหนัดที่ลูกศิษย์สาวโดนจะร้ายกาจถึงเพียงนี้ ที่ผ่านมาหลายวันนับว่ายาที่มารดาของฟางเจียวจือให้ไว้ได้ผลยิ่งนักจึงระงับเอาไว้ได้

บัดนี้เมื่อพิษไหลเวียนไปทั่วร่างจึงออกฤทธิ์รุนแรงจนไม่อาจยับยั้งความหื่นกระหายร้อนรุ่ม

ฟางเจียวจือดิ้นรนอย่างทรมาน เมื่อไม่อาจได้รับการเติมเต็มด้วยความกำหนัด ร่างกายจึงร้อนเร่าเหงื่อไหลพรากลมปราณแตกซ่าน

ซุนซู่เฉินเห็นว่าการสกัดจุดไม่เป็นผลอีกทั้งน้ำเย็นไม่อาจช่วยอันใดจึงอุ้มร่างบางขึ้นจากน้ำก่อนจะวางลงบนพื้นหญ้านุ่ม

“อาจารย์ ช่วยข้าด้วย” เสียงอ้อนวอนขอร้องอย่างน่าสงสารก่อนใบหน้าเล็กซึ่งแดงก่ำจะโผเข้ามาซุกไซ้ร่างสูงใหญ่

“อาจือ อาจือ” ซุนซู่เฉินเขย่าร่างบางพยายามยับยั้งการจู่โจม แต่ยามนี้หญิงสาวใช้เรี่ยวแรงที่มีทั้งหมดโจมตีปาดป่ายเสียดสีไปทั่วความเรียบลื่นตรงหน้าเพื่อช่วยผ่อนคลายความเร่าร้อนภายในกาย

“อาจารย์ ช่วยข้าที ช่วยข้า” หญิงสาวยังคงเว้าวอนแล้วกดริมฝีปากประทับไปกับเรียวปากใหญ่อย่างเงอะงะ

มือเล็กลูบไล้ไปมาจนสัมผัสท่อนกลางกายซึ่งค่อยๆขยายขึ้นจากการเสียดสีของร่างกาย

หญิงสาวกอบกุมกำแน่นอย่างโหยหา แม้ไม่เคยประสาแต่นางย่อมรู้ว่ามีแต่สิ่งนี้ที่จะช่วยบรรเทาพิษกำหนัดในกายให้ลดลงได้