ตอนที่สาม ช่วยข้าด้วย2 NC

ตอนที่สาม ช่วยข้าด้วย

“อาจารย์ ช่วยข้าที ช่วยข้า” หญิงสาวยังคงเว้าวอนแล้วกดริมฝีปากประทับไปกับเรียวปากใหญ่อย่างเงอะงะ

มือเล็กลูบไล้ไปมาจนสัมผัสท่อนกลางกายซึ่งค่อยๆขยายขึ้นจากการเสียดสีของร่างกาย

หญิงสาวกอบกุมกำแน่นอย่างโหยหา แม้ไม่เคยประสาแต่นางย่อมรู้ว่ามีแต่สิ่งนี้ที่จะช่วยบรรเทาพิษกำหนัดในกายให้ลดลงได้

ซุนซู่เฉินหันหน้าหนีลิ้นอุ่นซึ่งไล่เลียไปทั่วอย่างไร้ทิศทาง เขาเป็นชายหนุ่มทั้งแท่ง แม้จะมีวัยถึงเกือบ40ปีแล้ว แต่รูปร่างหน้าตายังดูอ่อนเยาว์ราวเพียง30ขวบปีเท่านั้น

เมื่อได้สัมผัสความนุ่มนิ่มนวลเนียนของหญิงสาว ชายหนุ่มเช่นเขาย่อมเกิดอารมณ์ราคะขึ้นได้ตามธรรมชาติแห่งชายหญิง ยามทรวงอกอวบดิ้นรนเสียดสี แท่งหยกขาวย่อมลุกตั้งชูชี้ชันให้มือเล็กได้จับกุมอย่างถนัด

“อาจือ เจ้าทำเช่นนี้ ไม่ดีแน่” เสียงที่เปล่งออกมาเริ่มแหบพร่าตามห้วงอารมณ์ ถึงอย่างไรเขาก็คนมีเลือดมีเนื้อ มิใช่พระอิฐพระปูน

“มีอันใดไม่ดี อาจารย์กำลังช่วยข้าไม่ให้ต้องตาย หรืออาจารย์จะปล่อยให้ข้าตายลงไปจริงๆ ท่านรับปากท่านแม่แล้ว” ฟางเจียวจือทวงคำสัญญาเสียงสั่น

“อาจารย์เป็นสหายกับมารดา เจ้าเองก็คล้ายเป็นหลานของข้าคนหนึ่ง”

“เช่นนั้นอาจารย์ต้องยิ่งช่วยเหลือข้า”

ฟังคำอ้อนวอนอีกทั้งท่าทีทุกข์ทรมานของหญิงสาวแล้วซุนซู่เฉินจึงเร่งตัดสินใจ

“ได้ ในเมื่อเจ้าต้องการให้อาจารย์ช่วย เช่นนั้นเรื่องนี้ต้องปิดเป็นความลับระหว่างเรา ห้ามผู้ใดล่วงรู้เด็ดขาด เข้าใจหรือไม่” หากปล่อยเนิ่นช้าไปฟางเจียวจืออาจถูกพิษเล่นงานจนตายลงจริงๆ ชายหนุ่มจึงจำใจช่วยเหลือ

“เข้าใจ ข้าเข้าใจ” หญิงสาวรับคำอย่างละล่ำละลั่กก่อนจะต้องตกใจเมื่อร่างหนาจับนางให้นอนลงไปบนพื้นหญ้าแล้วเริ่มเป็นฝ่ายจู่โจมเอง

มือใหญ่ตรงเข้าคลึงเคล้าความอวบหยุ่นขณะอีกมือลากผ่านเนินนูนโหนกเพื่อแหวกว่ายลูบไล้สองกลีบดอกไม้ฉ่ำ

น้ำหวานใสไหลรินออกมาเป็นสายด้วยห้วงอารมณ์ร้อนซึ่งถูกปลุกขึ้น เพียงนิ้วมือสะกิดถูกติ่งเกสร ฟางเจียวจือถึงกับสะดุ้งเด้งร่างส่งให้ชายหนุ่มได้ละเลงเล่นอย่างเต็มที

“อื้อ...เร็วอีก อ้า...อาจารย์ เร็วอีกหน่อยเจ้าค่ะ”

ริมฝีปากอุ่นตรงเข้าครอบงับเม็ดบัวชมพูกลางปทุมงามขณะด้านล่างใช้นิ้วร้อนรุกไล่เค้นคลึงทั้งติ่งกลางกลีบบุปผาและช่องทางสีหวาน

ฟางเจียวจือรู้สึกสั่นยุบยิบตรงกลางหว่างขาของตนเอง บัดนี้ความร้อนรุ่นในกายพุ่งขึ้นสูงราวจะขาดใจตายเสียให้ได้

“อาจารย์ อย่าทรมานข้า อื้อ...ข้าอยากได้ อาจารย์” เสียงเว้าวอนพร้อมมือเล็กซึ่งเอื้อมมาคว้าจับท่อนกายแข็งอันถูไถอยู่ที่เรียวขาพาให้ซุนซู่เฉินระงับความหื่นไม่ไหว

“ในเมื่อเจ้าอยากได้ เช่นนั้นอาจารย์ก็จะมอบให้” ชายหนุ่มเลื่อนตัวขึ้นจับแท่งทวนคู่กายออกจากมือเล็ก ก่อนจะลากส่วนปลายของด้ามทวนใหญ่กรีดลูบไล้ไปตามรอยแยกของกลีบเนื้อสาว

“อื้อ...อาจารย์ ใส่เข้ามาเถิด ข้าไม่ไหวแล้ว”

เสียงเรียกร้องพาให้ชายหนุ่มจับแท่งเนื้อจ่อเข้ากับปากถ้ำน้ำอันฉ่ำเยิ้ม ด้วยความเจิ่งนองลื่นไหล ท่อนกายอวบจึงค่อยๆถูกกดจมลึกมุดแทรกเข้าไปในช่องทางด้านในทีละน้อย

“โอ๊ย!...เจ็บ ข้าเจ็บ” เสียงร้องพร้อมหยาดน้ำตาที่หยดลงมาชวนให้สงสาร

ถึงขั้นนี้แล้วซุนซู่เฉินย่อมไม่อาจหยุดยั้ง ได้แต่ทุ่มเทแรงกายช่วยเหลือลูกศิษย์สาวแม้จะเจ็บปวดท่อนเอ็นด้วยถูกบีบรัดจนแทบแหลก

“ฮือๆๆๆๆ เจ็บ เจ็บมาก”

น่าเสียดายที่ฟางเจียวจือตัวจริงไม่อาจทนฤทธิ์จากพิษกำหนัดได้ไหว ผนวกกับความเจ็บปวดจากการโดนล่วงล้ำ สุดท้ายวิญญาณของสาวน้อยจึงหลุดลอยออกจากร่างไป