8 ฉลองก่อนปิดเทอม

รุ่งเช้าทั้งคู่ก็โดนเจ้าของหอเรียกพบ เนื่องจากตอนที่พีท ออกจากหอไป เจ้าของหอดันไปเห็นเขาพอดีตอนเกือบสว่างแล้ว ก่อนหน้านี้ยามที่หอก็โดนเจ้าของหอดุ เพราะมัวหลับและปล่อยให้น้ำน่านและปันปันพาคนนอกขึ้นหอพัก เธอทั้งสองทำผิดกฎของหอพัก จึงถูกเรียกพบ

“หนูต้องขอโทษด้วยค่ะ พอดีว่าเพื่อนเขาเมา แล้วขับรถกลับไม่ไหวค่ะ

“แต่เธอสองคนทำผิดกฎของหอพักนะ สิ้นเดือนนี้ผมจะให้พวกคุณย้ายออก”

“ขอโทษนะคะ พวกเราขออยู่จนจบเทอมนี้ได้มั้ยคะ” เสียงปันปันพูดขึ้นเพราะไม่อยากออกกลางคัน พ่อเธอต้องรู้แน่ ๆ เพราะพ่อของเธอขับรถมาหาที่หอพักบ่อย ๆ แล้วก็ยังรู้จักอาจารย์คนหนึ่งในมหาลัยนี้เป็นอย่างดี เพราะเป็นเพื่อนกันสมัยเรียน

“จะเอายังไงดีล่ะ น้ำน่าน” ปันปันรีบปรึกษากับเพื่อนสาว

“ก็ถ้ารอจบเทอมนี้เจ้าของหอเขาไม่ยอมจริง ๆ ก็คงต้องย้ายออกแหละ..ทำไงได้ล่ะ” น้ำน่านรีบตอบเพื่อนด้วยอารมณ์เซ็ง ๆ

เช้านี้ที่หน้าคณะบริหาร พีทมารอขอโทษปันปันอยู่ที่หน้าตึก เขาตามง้อเธออยู่นาน จนมาถึงหน้าห้องเรียน

“ถ้าปันปันไม่ยอมยกโทษให้พี่ พี่จะนั่งอยู่ในห้องนี้ไม่ไปไหน”

“อาจารย์ใกล้มาสอนแล้วพี่พีทกลับไปก่อนเถอะ เอาไว้ค่อยคุยกัน”

“ไม่ถ้าปันปันไม่ยอมยกโทษให้พี่ พี่จะไม่ไปไหนทั้งนั้น”

“ถ้าพี่คิดได้จริง ๆ พี่ควรจะไปขอโทษน้ำน่านมากกว่านะคะ”

“ก็พี่บอกแล้วว่าพี่ไม่ได้ตั้งใจ พี่เมามาก”

“คำแก้ตัวของพี่มันฟังไม่ขึ้นหรอกค่ะ ถ้าพี่ยังไม่หยุดปันปันจะแจ้งความ” คำพูดนี้ได้ผล พีทยอมเดินออกจากห้องไปอย่างง่ายดาย พีทตัดสินใจไปง้อน้ำน่านตามที่ปันปันเสนอ

พีทใช้ความพยายามอย่างหนักในการง้อน้ำน่านอยู่หลายอาทิตย์ ไม่ว่าจะเป็นช่วงพักเที่ยง ช่วงเช้า หรือทุกครั้งที่ก่อนเข้าห้องเรียน พีทก็จะไปดักรอน้ำน่าน แต่ว่าเธอก็ไม่ยอมใจอ่อน เธอไม่ยอมบอกอันดากับโรซี่ว่าเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้นในคืนนั้น

จนมาวันนี้ อันดาก็ได้ถามขึ้นอีกครั้ง น้ำน่านจึงยอมเล่าเรื่องให้อันดาฟัง และนี่ก็เป็นเหตุผลที่เธอไม่อยากไปผับหรือเที่ยวโดยมีพีทไปด้วย

“เอายังไงดียัยโรซี่คืนนี้ถ้าจะให้ปันกับน้ำน่านไปด้วยก็ต้องไม่ชวนพี่พีทนะ..”

“แหม่!! ก็ถ้าพี่พีทเขาอยากไปด้วยก็ช่างเค้าเหอะ อย่างน้อยก็เอาไว้ควงเล่น แต่ชั้นไม่ติดนะยะถ้าเขาอยากจะทำแบบนั้นกับชั้นบ้าง..คริๆๆ” โรซี่สาวสองหัวเราะออกมา

“แกไปแปลงเพศสิ เพื่อพี่พีทเขาสนใจแก ฮ่า ๆ” อันดาแอบแซวเพื่อน ทั้งคู่หัวเราะคิกคักจนพีทเดินมาหาที่โรงอาหาร

“เย็นนี้สรุปให้พี่ไปด้วยมั้ย อันดา โรซี่”

“ไปได้ค่ะ แต่ว่าสองคนนั่นเขาไม่ไปกับพวกเรานะคะถ้าพี่ไปด้วย น้ำน่านยื่นคำขาดเอาไว้แล้วด้วย”

“ไหนว่าอันดาเคลียร์ให้พี่แล้วไงละ”

“อันดาก็ไปเคลียร์แล้ว แต่ว่าสองคนนั่นเขาไม่โอเค ก็พี่ไปทำอะไรพวกมันไว้ละ”

“อืมห์ ๆ ช่างเหอะ แล้วคืนนี้จะไปไหนกัน เดี๋ยวพี่เลี้ยงเอง”

“ที่เดิมแหละพี่ หนุ่ม ๆ เยอะดี” โรซี่รีบบอกกับเจ้ามือทันที

“แหม!..ไวเชียวนะยัยชะนี แต่คืนนี้ฉันไม่ว่างหรอกนะ แกไปสองคนกับพี่พีทเถอะฉันมีนัด”

“งั้นเอางี้ พี่ว่าพี่ขอตัวก็แล้วกัน พูดจบพีทก็เดินหนีไป”

“สงสัยเขากลัวแกจับทำผัวแน่เลยยัยโรซี่”

“บ้า!..แต่ถ้าได้ก็ดีนะ” โรซี่รีบเสริมทัพ

“เอ้า! ดื่มแก้เซ็งกันหน่อยเพื่อน” อันดาพูดขึ้นเมื่อเริ่มได้ที่

สิ้นเดือนนี้ทั้งสองต้องถูกย้ายออกจากหอพัก ปันปันบอกกับพ่อว่าอยากย้ายหอไปใกล้ ๆ ที่เรียนอีกหน่อยเพราะไม่อยากโหนรถเมล์อยากเดินไปมากกว่า พ่อเธอยอมเชื่อวันนี้ก็เลยมาฉลองกันที่ห้องของโรซี่แทนการไปผับ ทั้งสี่คนล้อมวงกัน

“แล้วน้ำน่านจะไปอยู่หอเดียวกับปันปันมั้ย” อันดาถามขึ้น

“ก็ไปอยู่ด้วยกันเนี่ยแหละ อันดาไปช่วยขนของด้วยนะ”

อันดาพูดพร้อมกับส่งแก้วแอลกอฮอล์ให้เพื่อนสาว น้ำน่านกำลังจะเอื้อมมือไปรับ ทว่ามือขององศายื่นมาจับแก้วเหล้าที่อยู่ในมือของอันดา ก่อนจะส่งแก้วน้ำส้มให้หญิงสาวแทน จากนั้นก็หันมาต่อว่าอันดาเพื่อนสนิท

“แกจะบ้าหรือยังไงอันดา แกให้น้ำน่านกินเหล้าเยอะไปแล้ว รู้อยู่ว่าน้ำน่านกินเหล้าไม่เก่ง” องศาเพื่อนในคณะนิเทศศาสตร์ที่เริ่มไปไหนมาไหนกับแก็งสาว ๆ แทนพีท เพราะองศาจะเล่นละครเวทีกับน้ำน่านและทั้งคู่ก็ไปซ้อมกันอยู่บ่อย ๆ จึงเริ่มสนิทกัน

“ฉันรู้หรอกน่าว่าน้ำน่านกินเหล้าไม่เก่ง แกแหกตาดูให้ดีก่อนองศาว่าฉันส่งอะไรให้น้ำน่าน สปาย มันคือสปายโว้ย!”

“สปายมันก็มีแอลกอฮอล์เหมือนกัน แม้ว่าจะมีน้อยแต่ก็ถือว่ามี เพราะฉะนั้นมันก็เมาได้ไม่ใช่เหรอ แกอย่าเถียงให้น้ำน่านกินน้ำส้มน่ะดีแล้ว น้ำน่านไม่เหมือนแกนี่” องศาเถียงสู้

“ฉันเป็นยังไงเหรอคะคุณองศา บอกมาดีๆ นะ บอกไม่ดีมีตบ” น้ำน่านรู้ดีว่าไม่มีผู้หญิงคนไหนดีเทียบเท่าอันดา โดยเฉพาะผู้หญิงอย่างเธอที่ต้องปากกัดตีนถีบ ทำงานหาเงินเลี้ยงตัวเองและครอบครัวที่เหลือเพียงแม่คนเดียว ด้วยการเป็นนักร้องในผับแห่งหนึ่ง คุ้นเคยกับการดื่มสุรา เนื่องจากบางครั้งเธอต้องไปนั่งกับแขก พูดคุยและดื่มสุราเป็นเพื่อน นี่คือข้อมูลที่น้ำน่านรับรู้มา แต่เธอเห็นเพื่อนสาวของเธอมีเงินทองจับจ่ายใช้สอยตั้งมากมายก็คิดอยู่ว่าคงไม่ใช่แค่นั้น อีกทั้งยังมีรถเก๋งขับอีกต่างหากถึงจะไม่ใช่ป้ายแดงก็เหอะ จริง ๆ สภาพครอบครัวน้ำน่านและอันดาคล้าย ๆ กันเพราะเหลือแม่เพียงคนเดียว น้ำน่านอยากหาเงินเก่งแบบอันดาบ้างจะได้ช่วยเหลือภาระของมารดา

“ไม่รู้สิ คิดเอาเอง”

“อย่าทะเลาะกันเลยนะ เป็นเพื่อนกันแท้ๆ” น้ำน่านออกโรงห้ามเพื่อนสนิททั้งสองคน

“ก็ไอ้คุณองศามันกวนบาทาก่อนนี่” พูดจบอันดาก็กระดกดื่มเหล้าด้วยความโมโห

“แกต่างหากที่กวน” องศาไม่ยอมแพ้ สวนกลับไปทันที

“ถ้าไม่เลิกทะเลาะกัน น้ำน่านจะกลับหอแล้วนะ ทะเลาะกันตั้งแต่ต้นเทอมยันปิดเทอม ไม่เบื่อบ้างหรือไง” องศากับอันดาเป็นทั้งเพื่อนสนิทและคู่กัด วันไหนไม่ได้ต่อล้อต่อเถียงกันคงจะนอนไม่หลับ

“เลิกทะเลาะกันก็ได้ เห็นแก่น้ำน่านหรอกนะ เอ้า! ชนแก้ว” องศาพูดจบก็ยื่นแก้วไปข้างหน้า น้ำน่านกับปันปันจึงยื่นแก้วไปชนกับแก้วของเพื่อนชายจนเกิดเสียง ‘เคล้ง’ เบาๆ