บทที่ 2

ในขณะที่ปวริศากำลังจะเดินไปที่ป้ายรถเมล์ด้วยความหงุดหงิดนั้น เธอก็เห็นรถคู่กรณีจอดติดไฟแดงอยู่ด้านริมฟุตบาท เธอจึงรีบเดินตรงเข้าไปเคาะกระจกรถด้านข้างคนขับรถคันนั้นทันที ใบหน้าของเธอพร้อมวีนและเหวี่ยงตลอดเวลา เธอเคาะจนเจ้าของรถต้องยอมกดกระจกด้านนั้นลงพร้อมกับชะโงกหน้าไปถาม แต่เพราะเขาสวมแว่นตากันแดดสุดเท่ ทำให้ปวิรศาเห็นใบหน้าของเขาได้ไม่ชัดเจนนัก

“มีปัญหาอะไรหรือคุณ หรือว่าว่างมากเกินไปก็เลยเที่ยวมาก่อก่วนคนอื่น ด้วยการมาเคาะกระจกรถเล่น”

“เชอะ! ทำความผิดเอาไว้แล้วยังกล้าปากดีแบบนี้อีก”

“ตกลงคุณจะหาเรื่องผมใช่ไหม”

“ใครกันแน่ที่เป็นฝ่ายหาเรื่อง คุณต่างหากที่สร้างความเดือดร้อนให้คนอื่น แถมยังไม่มีความรับผิดชอบ”

“เพ้อเจ้ออะไรน่ะคุณ ไปปรึกษาจิตแพทย์บ้างก็ดีนะเผื่ออาการจะดีขึ้น”

ปวริศายังไม่ทันได้โต้ตอบอะไรกลับไป เธอได้ยินเสียงแตรรถดังสนั่นหวั่นไหว เพราะสัญญาณเปลี่ยนเป็นไฟเขียวแล้วแต่รถคันหน้ายังไม่ยอมขับเคลื่อนออกไป ทำให้มีเสียงแตรดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง ทันใดนั้นชายหนุ่มก็เคลื่อนรถทันทีโดยไม่ได้หันมาให้ความสนใจกับปวริศาอีกเลย และนั่นยิ่งเพิ่มความหงุดหงิดให้หญิงสาวมากขึ้นกว่าเดิม เมื่อเห็นว่าสายแล้วปวริศาจึงตัดสินใจเรียกแท็กซี่ให้ขับพาเธอไปส่งที่ทำงาน

เมื่อถึงออฟฟิศเธอก็รีบเดินตรงไปที่แผนก แต่ยังไม่ทันที่จะได้วางสัมภาระก็มีเสียงรุ่นพี่ในแผนกเอ่ยทัก

“ไปทำอะไรมาน่ะป่านเสื้อผ้าถึงได้เลอะแบบนั้น”

ธันวาทักนักข่าวสาวรุ่นน้องซึ่งเป็นผู้หญิงเพียงหนึ่งเดียวในแผนก

“พูดถึงเรื่องนี้แล้วป่านละเซ็งสุดๆ อะไรจะซวยแต่เช้า”

“เกิดอะไรขึ้นใครทำอะไรให้สาวสวยของแผนกเราอารมณ์เสียแต่เช้าแบบนี้ได้”

“ก็ไอ้เจ้าของรถเฮงซวยนั่นนะสิพี่ธันที่ขับรถปรู๊ดปร๊าดไม่ดูตาม้าตาเรือ ก็เห็นอยู่ว่าบนถนนมันมีน้ำขังแทนที่จะชะลอความเร็ว แต่ดันเร่งสปีดซะจนน้ำสกปรกกระเด็นมาโดนเสื้อผ้าป่านอย่างที่พี่ธันเห็นนี่แหละ หงุดหงิดชะมัด”

“เรื่องมันผ่านไปแล้วหงุดหงิดไปก็เท่านั้น”

ธันวาพูดด้วยรอยยิ้มพร้อมมองหน้านักข่าวสาวฝีปากกล้าที่ยืนอยู่ตรงหน้า เดิมทีปวริศาเป็นนักข่าวสายบันเทิง แต่ด้วยความที่เป็นคนพูดจาโผงผางตรงไปตรงมามากจนเกินไป ดันไปสัมภาษณ์ดาราสาวที่กำลังได้รับความนิยมอยู่ในขณะนี้ด้วยคำถามที่จี๊ดใจ ก็เลยทำให้เธอต้องโดนย้ายแบบสายฟ้าแลบ มาประจำที่สายข่าวอาชญากรรมแทน ซึ่งโดยปกติแล้วแผนกนี้จะมีแต่ผู้ชาย เมื่อเธอย้ายเข้ามาก็เลยกลายเป็นสีสันที่คอยสร้างความสดใสให้กับแผนก ปวริศาเป็นหญิงสาวที่มีความกระตือรือร้นและมีความรับผิดชอบต่อหน้าที่ ไม่ว่าจะได้รับหน้าที่อะไรเธอก็จะไม่เคยเกี่ยงงอน และทำงานที่พวกพี่ๆ มอบหมายมาให้ด้วยความเต็มใจ

“เช้านี้ป่านว่าจะแวะไปสืบข่าวที่สน. เพราะได้ยินมาว่าจะมีสารวัตรคนใหม่ย้ายมาประจำที่นี่ แทนคนเดิมที่โดนเด้งไปแบบสายฟ้าแลบ ป่านเลยกะว่าจะไปทำความรู้จักและสนิทสนมกันไว้ เผื่อว่ามีคดีที่น่าสนใจจะได้พูดคุยกันง่ายขึ้น ฝากพี่ธันบอกหัวหน้าด้วยนะคะว่าป่านออกไปหาข่าว ถ้ามีอะไรคืบหน้าจะรีบแจ้งกลับมาทันที”

“ระวังตัวด้วยล่ะ อย่าลืมนะว่าเราไปสืบข่าวจากเขา ไม่ใช่ให้เขามาล้วงความลับของเรา”

“พูดแบบนี้ดูถูกกันนี่นา ป่านซะอย่างไม่มีพลาดง่ายๆ อยู่แล้ว” พูดจบก็เดินจากไปด้วยความเร่งรีบตามสไตล์สาวไฮเปอร์

“ป่านจะรีบร้อนไปไหน” สุเมธตะโกนถามนักข่าวรุ่นน้องที่เขาเอ็นดูเหมือนน้องสาว

“จะไปหาข่าวที่สถานีตำรวจค่ะพี่เมธ ป่านไปนะ”

สุเมธเดินเข้ามาที่โต๊ะทำงานพร้อมกับบ่นพึมพำเบาๆ “อะไรจะรีบร้อนปานนั้น”

“เห็นบอกว่าจะไปสืบข่าวและไปทำความรู้จักกับสารวัตรคนใหม่ที่จะย้ายมาประจำที่สน.“

“ได้ยินมาว่าเป็นสารวัตรหนุ่มรุ่นใหม่ไฟแรง และมีผลงานโดดเด่นเกี่ยวกับคดียาเสพติดมาแล้วหลายคดี ก็เลยถูกย้ายเพื่อให้มาปราบปรามยาเสพติดในท้องที่นี้”

สุเมธเอ่ยถึงคุณสมบัติเด่นของสารวัตรคนใหม่ที่เขาเคยได้ยินมาก่อนหน้านี้

“นายว่าใครจะชนะระหว่างสารวัตรหนุ่มรุ่นใหม่ไฟแรง กับนักข่าวสาวฝีปากกล้าของหนังสือพิมพ์ชื่อดัง”

“ใครจะไปรู้คำตอบ แต่ฉันว่าสูสีเพราะน้องเราก็ใช่ย่อยทั้งฝีมือและฝีปาก”

สองหนุ่มหัวเราะออกมาพร้อมกันก่อนจะหันกลับไปทำงานในหน้าที่ของตนเอง

ปวริศาเดินทางมาถึงที่สถานีตำรวจดังกล่าวภายในครึ่งชั่วโมง หญิงสาวก้าวเท้าเข้าไปด้านในด้วยความมั่นใจ พร้อมกับเอ่ยทักทายจ่ายอดและจ่าสิงห์ด้วยความสนิทสนม

“ทานอะไรกันมาหรือยังคะคุณจ่า ถ้ายังละก็ป่านมีของมาฝาก” เธอพูดพร้อมกับยื่นของฝากในมือให้จ่าทั้งสอง จ่ายอดยื่นมือออกไปรับของเหล่านั้นมาเปิดดู

“ลาภปากแท้ๆ มีของฟรีมาให้กินแต่เช้า”

“วันนี้มาสายกว่าทุกวันนะคุณป่าน ว่าแต่ซื้ออะไรมาฝากเราสองคนครับ” จ่าสิงห์เอ่ยถาม

“เหมือนเดิมน้ำเต้าหู้ ปลาท่องโก๋ และแซนด์วิชของโปรดของจ่าสิงห์”

“ถ้าเปลี่ยนจากน้ำเต้าหู้มาเป็นกาแฟบ้างคงจะดี”

“กาแฟมันมีแต่คาเฟอีนไม่ดีต่อสุขภาพนะจ่ายอด สู้ดื่มน้ำเต้าหู้ไม่ได้ทานแล้วสุขภาพแข็งแรง ป่านรับรองว่าถ้าพวกจ่าดื่มน้ำเต้าหู้ที่ป่านซื้อมาฝากแล้วจะฟิตปึ๋งปั๋งแน่นอน”

“สรรพคุณน้ำเต้าหู้ของคุณป่าน ทำไมมันช่างฟังดูคล้ายกับสรรพคุณของยาบำบัดอาการเซ็กส์เสื่อม แต่บอกซะก่อนนะว่าของพวกเราสองคนมันปึ๋งปั๋งโดยไม่ต้องอาศัยยาพวกนั้น” จ่าสิงห์เอ่ยแซว

“ป่านหมายถึงความฟิตของร่างกาย ในการปฏิบัติหน้าที่ตำรวจของพวกจ่าต่างหากล่ะ ไม่ได้หมายถึงเรื่องใต้สะดือ”

จ่าทั้งสองหัวเราะพร้อมกับทานอาหารเช้าที่หญิงสาวซื้อมาฝาก ปวริศาถือโอกาสนี้ถามเกี่ยวกับสารวัตรคนใหม่ที่จะย้ายมาประจำที่นี่

“ป่านได้ข่าวมาว่าจะมีสารวัตรคนใหม่ย้ายมาประจำที่นี่เร็วๆ นี้”

“คุณป่านหมายถึงสารวัตรภาคภูมิหรือครับ” จ่ายอดถาม

“ป่านหมายถึงเจ้านายคนใหม่ของพวกจ่านั่นแหละ”

“สารวัตรเข้ามารายงานตัวและรับตำแหน่งที่นี่ตั้งแต่เมื่อสัปดาห์ก่อนแล้วนะครับ คุณป่านไปอยู่ที่ไหนมาถึงไม่รู้ข่าวนี้”

“จริงหรือจ่ายอด!”

“จริงสิครับ”

“เรื่องแบบนี้ไม่มีมากระซิบบอกกันบ้างเลยนะ น่าผิดหวังจริงๆ แล้วบอกว่าเป็นคนกันเอง”

“ก็คุณป่านไม่ได้ถาม เราสองคนก็เลยเข้าใจว่าคุณป่านรู้เรื่องนี้แล้ว”

“แล้วเจ้านายใหม่ของพวกจ่าเป็นอย่างไรบ้าง”

“ก็ดีนี่ครับ” จ่าสิงห์ตอบ

“ก็ดี...ตอบแค่นี้...จ่าสิงห์ไม่คิดว่าคำตอบของตัวเองมันสั้นไปหน่อยหรือ”

“ผมไม่รู้ว่าคุณป่านต้องการคำตอบแบบไหนก็เลยไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไร”

“ช่างเถอะ! พึ่งพากันไม่ได้จริงๆ”

จ่ายอดหัวเราะกับท่าทางผิดหวังของหญิงสาวตรงหน้า ก่อนจะให้ข้อมูลเกี่ยวกับเจ้านายคนใหม่ของตนเอง

“เจ้านายใหม่ของเราเป็นนายตำรวจหนุ่มอนาคตไกลและเป็นตำรวจรุ่นใหม่ไฟแรง นิสัยที่เราได้รับรู้มาคือเป็นคนตรงอย่างกับไม้บรรทัด รักความยุติธรรมและพูดจาโผงผาง ที่สำคัญหล่อขั้นเทพโดนใจสาวๆ”

“ตำรวจที่เข้ามารับตำแหน่งนี้ใหม่ๆ ป่านก็เห็นว่าไฟแรงอย่างนี้ทุกคนแหละ พอเวลาผ่านไปแล้วเป็นไงพึ่งไม่ได้สุดท้ายก็โดนเด้ง” ปวริศากล้าที่จะวิจารณ์แบบตรงไปตรงมา

“แต่สารวัตรภูมิถูกทางตำรวจชั้นผู้ใหญ่ขอร้องให้มาประจำที่นี่นะครับคุณป่าน เพราะว่าสารวัตรเคยมีผลงานโดดเด่นทำคดีดังๆ มาแล้วหลายคดี โดยเฉพาะคดีที่เกี่ยวข้องกับยาเสพติด ผลงานเข้าตาทางตำรวจชั้นผู้ใหญ่ก็เลยถูกเรียกตัวให้มารับหน้าที่ที่สน.นี้ ทางผู้ใหญ่คงต้องการให้สารวัตรภูมิมาปราบปรามยาเสพติดที่ท้องที่ของเรา”

“จ่าสิงห์พูดเข้าข้างเจ้านายของตนเองมากเกินไปหรือเปล่า พูดถึงคุณสมบัติของเขาซะเลอเลิศเลย ระวังเถอะจะกลายเป็นท่าดีทีเหลว จากประสบการณ์ที่ผ่านมาคนที่เข้ามารับตำแหน่งนี้ใหม่ๆ ก็มักจะมีความกระตือรือร้นในการทำงานกันทุกคน แต่ดีอยู่ได้แค่พักเดียวเท่านั้นแหละ ป่านสามารถทำนายล่วงหน้าได้เลยว่าสารวัตรคนนี้ก็คงจะไม่ต่างจากคนก่อนๆ ที่มารับตำแหน่งนี้หรอก ไม่เชื่อก็คอยดู”