02

ร่างบางของหญิงสาวเดินกลับเข้ามาพร้อมอุปกรณ์ทำแผล ก่อนจะวางลงข้าง ๆ ไอติม ด้วยท่าทีปกติ ทว่าท่าทีของไอติม สั่นเทาราวกับลูกนก สร้างรอยยิ้มให้หญิงสาวอีกคนไม่น้อย

"สั่นเป็นเจ้าเข้าเลยนะ มันไม่เจ็บเท่าโดนเอาหรอก"

"โดนเอา ?"

ไอติมเอ่ยทวนคำถามอีกครั้งด้วยความมึนงง ก่อนติ่วจะพยักหน้าแทนคำตอบ พร้อมกับหัวเราะออกมาเสียงดังลั่น

"อย่าบอกนะ ว่าไม่เคยโดนเอา"

"ค่ะ ติมไม่เคยมีแฟน"

ปึง!!

เสียงเปิดประตูห้องดังขึ้นก่อนจะปรากฎร่างชายหนุ่มสามคน พร้อมกับสาวสวยข้างกาย เว้นแต่อีกคน ที่เดินเข้ามาในห้องด้วยท่าทีกระฟัดกระเฟียด

"โตมาป่านนี้มารยาทในการเคาะประตู พวกมึงควรมีป่ะ?"

ติ่วเอ่ยขึ้นด้วยท่าทีหวุดหงิด เมื่อเพื่อนสนิทของเธอเดินดุ่ม ๆ เข้ามาในห้อง ก่อนจะไปสะดุดกับสายตาคู่หนึ่ง ที่จ้องเด็กสาวไม่วางตา

" จ้องอะไรไอ้สายฟ้า!"

ติ่วเอ่ยขึ้น ก่อนเพื่อนสนิทอีกสองคนจะหันมามองพร้อมกัน

"ไอติม!"

"พี่ธีร์"

ไอติมเอ่ยขึ้นด้วยความดีใจ เมื่อเห็นพี่ชายข้างบ้านของเธออยู่ที่นี่ ความหวาดระแวงในการใช้ชีวิตที่นี่ หายไปโดยปริยายโดยไม่รู้ว่า การที่ได้มารู้จักกับคนในกลุ่มนี้นั้น มันอันตรายเหนือสิ่งใดบนโลกใบนี้แล้ว

"ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่"

"น้องมันโดนพวกแก๊งกาโม่ จะรุมโทรมอะ กูไปช่วยไว้ เลยพามานี่ คงตกใจมาก แถมบาดเจ็บอีก"

ติ่วเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้เพื่อน ๆ ฟัง ก่อนที่พายุจะเดือดดาลขึ้นมาอย่างหนัก

"พวกเหี้ย เลวไม่สร่าง เมื่อไหร่แม่งจะตายห่าคาม้าสักทีวะ"

" ปลอดภัยก็ดีแล้ว ไอ้ธีร์ชงเหล้าดิ"

เสียงสายฟ้าเอ่ยขึ้น ก่อนจะยกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม ขณะจ้องมองติ่วล้างแผลให้เด็กสาว

"ซี้ด...อ๊า!! สะ...แสบ ฮืออ"

น้ำเสียงหวานเอ่ยร้องขึ้น เมื่อแอลกอฮอล์ล้างแผลหยดลงบนแผลสด ทำเอาหนุ่มๆ ที่นั่งอยู่ชะงักไปทันที

"อ่าา!! ติมเจ็บ...อืออ"

ไอติมเริ่มเอาขาถอยห่าง ทว่าติ่วกลับดึงกลับมาที่เดิม ก่อนจะเร่งมือในการล้างต่อ

"อ๊ะ! อ๊า..สะ...แสบ!!"

" อีติ่ว! มึงรีบล้างรีบเสร็จดิ กูจะไม่ไหวแล้วนะ เสียงแม่งโคตรได้อารมณ์"

เป็นพายุที่เอ่ยแทรกขึ้น ก่อนไอติมจะจ้องมองเขาด้วยความมึนงง ทว่าสายฟ้ากลับจ้องมองพายุ ด้วยสายตาดุดัน เพียงเท่านั้น ก็ทำให้เพื่อนสนิทอย่างเขา เข้าใจได้ในทันที

"พวกจิตหมกหมุ่น ! เสร็จแล้ว นั่งตรงนี้ จะกินอะไร จะได้สั่งขึ้นมา"

" ข้าวผัดค่ะ ข้าวผัดปู ติมชอบกินมาก"

"อืม!"

ไอติมเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงสดใส ก่อนจะจ้องมองติ่วด้วยความดีใจ ถึงจะเพิ่งรู้จักกัน แต่เธอก็มั่นใจว่าเธอเป็นคนใจดี และจริงใจกับเธอ ระหว่างนั่งรอข้าวมาส่ง ไอติมก็นั่งเล่นโทรศัพท์มือถือ

ครืด...ครืด...

เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น ก่อนไอติมจะขอตัวออกไปรับโทรศัพท์ที่ริมระเบียง

"ติมขอไปคุยกับแม่ก่อนนะคะ"

(สวัสดีค่ะแม่)

(นอนยังลูก)

(เอ่อ...กำลังจะนอนค่ะ)

(แม่เป็นห่วง... อย่าออกไปไหนมาไหนกลางค่ำกลางคืนนะลูก พวกคนไม่ดีมันเยอะ)

ไอติมเงียบไปทันที หากพ่อแม่ของเธอรับรู้ว่าวันนี้เธอเจออะไรมาบ้าง คงไม่ใช่เรื่องดีแน่ ๆ

( ติมโอเคค่ะแม่ ไว้จะหาลูกเขยไปฝาก เป็นของขัวญวันเรียนจบนะคะ)

(แม่จะรอลูกเขยนะ งั้นติมพักผ่อนนะ แม่จะนอนแล้ว)

(ค่ะแม่ ฝันดีนะคะ)

ไอติมกดวางสายทันที ก่อนจะถอนหายใจอย่างโล่งอก พร้อมกับหันหลังกลับไปทันที

ปึก!

อึก!

จมูกปลายเชิ้ดรั้นชนเข้ากับแผงอกแกร่งของชายหนุ่ม ก่อนหญิงสาวจะแหงนหน้าขึ้นมองเขา ด้วยความตกใจ

"ขอโทษค่ะ ติมไม่ได้ตั้งใจ"

"ไอติมเอ่ยขอโทษชายหนุ่ม ก่อนจะเดินเลี่ยงไปอีกทาง ทว่าสายฟ้ากลับมาขวางไว้

"ทำไมไม่บอกแม่ ว่าวันนี้เจออะไรมา"

" ติมไม่อยากให้แม่เป็นห่วงค่ะ"

"แล้วถ้ามันเกิดขึ้นอีกเธอจะทำยังไง"

ไอติมเงียบไปทันที ที่ชายหนุ่มเอ่ยจบ ก่อนจะสบตากับเขาอีกครั้ง

" ติมจะระวังตัวให้มากกว่านี้ค่ะ"

" คิดว่าจะรอดพ้นจากพวกมันได้ ติ่วมันคงปกป้องเธอไม่ได้ตลอดเวลาหรอกจริงไหม"

" ถ้าเป็นแบบนั้นติมก็คงแจ้งความ"

"ถ้าตำรวจทำอะไรมันได้ มันคงไม่ลอยนวลแบบนี้หรอก เธอจะมาคาดหวังอะไรกับตำรวจไทย"

เป็นอีกครั้งที่ไอติมเงียบไป เธอรู้ดีว่าหลังจากนี้ชีวิตของเธอจะไม่ปลอดภัย แต่แล้วยังไง ในเมื่อเธอเองก็ทำอะไรไม่ได้ นอกจากระวังตัว

"ไปอยู่คอนโดฉันไหม?"

" ห๊ะ?!"

ไอติมตาเบิกกว้างด้วยความตกใจ ที่อยู่ๆ ชายหนุ่มก็ชวนเธอไปอยู่ด้วยทั้งที่เพิ่งเจอกันครั้งแรก

"ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณมากนะคะ"

ไอติมรีบเอ่ยตอบทันที ก่อนจะรีบเดินออกไปในทันที เป็นครั้งแรกที่สายฟ้ารู้สึกถูกใจเธอ หากเป็นคนอื่นคงตอบตกลงเขาไปแล้ว

หลังจากมาถึงก็พบว่าอาหารมาส่งทันที ไอติมรีบยื่นเงินจำนวนหนึ่งให้ติ่ว ทว่าหญิงสาวกลับไม่รับพร้อมกับนั่งดื่มกับเพื่อน ๆเธอ ไอติมจ้องมองติ่วด้วยความสงสัย ก่อนหญิงสาวจะเอ่ยถามเธอ

"อยากถามอะไรฉัน ก็ถามมา"

" ที่บอกมีกินเลี้ยงกับเพื่อน คือมีแค่นี้หรอคะ"

"อื้ม...ฉันไม่ค่อยมีเพื่อนอะ"

"ไม่มีเพื่อนผู้หญิงหรอคะ"

" ก็เคยมีเพื่อนสนิทนะ แต่ตอนนี้ไม่มีแล้ว"

"ติมถามได้ไหมคะว่าทำไม"

มีปัญหากันนิดหน่อย พยายามทำความเข้าใจกันแล้ว แต่เหตุผลที่ทำให้ยอมออกมา คือ เขาอยากกลับไปอยู่ในกรอบของตัวเอง ในเมื่อเราเป็นเซฟโซนให้เขาไม่ได้แล้ว ก็ไม่มีเหตุผลที่ต้องฝืนในความสัมพันธ์นั้นต่อ

"พี่ก็เลยเลือกที่จะเอาตัวเองออกมาเหรอคะ?"

"แล้วฉันทำอะไรได้มากกว่านั้นเหรอ"

ไอติมจ้องมองหญิงสาวตรงหน้าด้วยความเห็นใจ คงไม่มีใครอยากจบความสัมพันธ์ทั้งที่ยังรักและหวังดี เธอเข้าใจดี

"ตอนนี้เขาเป็นยังไงบ้างคะ"

" ไม่รู้สิ ก็คงมีความสุขดี ต่างจากฉันนะ ที่เป็นห่วงเขาอยู่ตลอด ถึงจะไม่ได้พูดคุยหรือสนิทใจกันเหมือนเมื่อก่อน แต่ฉันก็มั่นใจในความรู้สึกตัวเอง ว่ายังคงมีแต่ความหวังดีให้อีกฝ่ายเสมอ"

" ทุกอย่างที่มันเคยเกิดขึ้นแล้ว มันสวยงามเสมอ ติมเชื่ออย่างนั้นค่ะ"

ไอติมเอ่ยขึ้นด้วยท่าทีสดใส ก่อนคนร่างเล็กจะยกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม พร้อมกับลูบหัวไอติม

" รักษามิตรภาพของตัวเองไว้ให้ดี เพราะเราสามารถทำมันพังได้้ตลอดเวลา โดยที่เราไม่รู้ตัว"