EPISODE3 (R18+)

วิศวะคลั่งเมีย

(Engineer'n Cute Girl)

EPISODE3 (R18+)

เวลาต่อมา...ณ ห้องพยาบาล

เจ้าของร่างสูงราวหนึ่งร้อยแปดสิบเก้าที่เดินลัดเลาะตึกเรียนมายังตึกพยาบาลในช่วงคาบพัก เป็นที่คุ้นหน้าคุ้นตานักศึกษาคณะมนุษย์ศาสตร์อยู่ไม่น้อย เพราะใคร ๆ ก็รู้ว่าเขาคือ ไป๋เฟิ่งหนุ่มฮอตวิศวะปี 2 ซึ่งเป็นน้องชายของปืนใหญ่ และเขามักจะแวะมาใช้ห้องพยาบาลเป็นที่สำหรับเล่นสนุกกับสาว ๆ เสมอ

ซึ่งทุกคนรู้กันดีว่าถ้ามาห้องพยาบาลช่วงพักกลางวันและเจอว่าประตูเปิดไม่ออก แปลว่าด้านในไป๋เฟิ่งกำลังใช้งานอยู่แน่นอน

เมื่อเดินพ้นประตูห้องพยาบาลเข้ามา สายตาคู่คมของไป๋เฟิ่งก็เหลือบไปเห็นว่ามีเตียงหนึ่งถูกดึงม่านไว้ตามข้อความที่สาวสวยส่งแชทมา นั่นแปลว่าสาวที่นัดกับเขาคงจะมาถึงก่อนแล้ว ไป๋เฟิ่งจึงจัดการหันไปกดล็อคประตูทันที เขากะว่าพอกินเธอเสร็จ จะได้ไปกินข้าวพร้อมกับกลุ่มพี่ชายช่วงเที่ยงครึ่งพอดี

ชายหนุ่มจึงไม่รอช้าตั้งหน้าเดินมายังของหวานมื้อกลางวัน พร้อมมือยื่นไปแหวกผ้าม่านกั้นเตียงก็เห็นว่าบนเตียงมีสาวผมสีบลอนด์สว่างกำลังนอนหลับใหลอยู่ จะว่าไปนี่เธอมาตั้งแต่กี่โมงวะ ทำไมถึงชิ่งหลับไปซะแล้วล่ะ อีกอย่างพอมาดูใกล้ ๆ เธอสวยกว่ารูปโปรไฟล์ที่เขาเห็นอีกแฮะ

“งานดีจังวะ ขาวสวยแถมอึ๋มกว่าในรูปมีอยู่จริง แต่ไม่หลับลึกไปรึไง” ชายหนุ่มได้แต่พึมพำ ก่อนจะถอดเสื้อช็อปพาดไว้ที่ปลายเตียง แล้วเดินมานั่งลงข้าง ๆ ร่างอวบอัดที่ยังคงนอนหลับตาพริ้มอยู่ โครงหน้าสวยได้รูป ปากนิดจมูกหน่อย พวงแก้มดูจิ้มลิ้ม จัดว่าสวยและงานดีจนเขาต้องขมวดคิ้วทีเดียว ไม่คิดว่า ‘สาวผ่านทาง’ จะทำใจสั่นได้ขนาดนี้

“อืม...” เสียงครางแผ่ว ๆ ของคนที่ปัดผ้าห่มออก เพราะรู้สึกร้อนเนื่องจากพิษไข้ถูกยาทำให้คลายอาการลงบ้างแล้ว ทำให้ไป๋เฟิ่งขยับตัวถอย สายตาคู่คมกวาดมองไปทั่วเรียวขาขาวที่โผล่พ้นกระโปรงพลีท ยิ่งมองก็ยิ่งเห็นแต่ความสวยและน่าลอง จนชายหนุ่มค่อย ๆ ลูบไล้ฝ่ามือไปตามเรียวขาเธออย่างเบามือ

“อืม...เลิกเรียนแล้วเหรอ” น้ำเสียงหวานของคนที่หนังตายังคงหนักอึ้งพึมพำ เมื่อมีบางอย่างสัมผัสลงที่เรียวขาขาว

ทว่ายิ่งได้ยินเสียงเธอ ไป๋เฟิ่งกลับยิ่งตื่นเต้น เพราะเขาเคยโทรคุยกับน้องเบลลี่มาครั้งหนึ่งแล้ว ซึ่งเสียงในสายของเธอไม่ได้หวานเย้ายวนใจขนาดนี้นี่หว่า ไม่คิดว่าเสียงจริง ๆ ของเธอจะเร้าใจเขาสุด ๆ

“จะไม่ตื่นจริง ๆ เหรอ ถ้าอย่างนั้นพี่เฟิ่งจะเริ่มบทลักหลับนะคะ” ชายหนุ่มพึมพำ ก่อนจะจับเรียวขาสวยให้ตั้งชันขึ้น ซึ่งทันทีที่ชายกระโปรงไหลลงไปกองที่เอวคอด เขาก็เห็นว่าส่วนที่ถูกแพนตี้สีชมพูอ่อนปกปิดไว้มันน่าค้นหาจริง ๆ

“อ่าส์....อย่ากวนน่า ยังปวดหัวอยู่เลย” เสียงแผ่ว ๆ เอ่ยเตือน และทำท่าจะยืดขาลง ทำให้ชายหนุ่มก้มหน้าลงจูบที่ขาอ่อนขาว กลิ่นหอมอ่อน ๆ ของผิวกายเนียนนุ่ม ทำให้เขาพรมจูบและซุกไซ้ไปยังความอ่อนไหวกลางกายเธอ ที่เอาแต่ยั่วเย้ากันไม่หยุด

“จุ๊บ...ทำไมหอมขนาดนี้” กลีบปากที่แนบจูบลงบนแพนตี้สีสวยเบา ๆ กระตุกยิ้มอย่างพอใจ นอกจากหน้าตาแล้ว ส่วนนี้ของเธอยังหอมไม่หยอก งั้นวันนี้เขาจะคอมโบให้เธอเป็นกรณีพิเศษก็แล้วกัน

“อืม...อย่ากวน” เมื่อร่างกายถูกรบกวนทำให้คนที่ยังคงไม่สบายตัวเพราะอาการป่วยเริ่มหงุดหงิด มือเรียวปัดป่ายไปทั่วหวังขับไล่สิ่งที่วุ่นวายให้พ้นทาง

“ขอพี่เฟิ่งดูหน่อยว่าน้องเบลซ่อนอะไรไว้” ไป๋เฟิ่งไม่ได้สนใจว่าเธอจะงอแงเพราะง่วงนอนยังไง ชายหนุ่มจัดการรั้งแพนตี้ของเธอลง ก่อนจะต้องลอบกลืนน้ำลายลงคอฝืด เมื่อส่วนที่เผยสู่สายตามันสวยแล้วก็ดูเหมือนยังไม่ผ่านการใช้งานเลยนี่หว่า ให้ตาย! เขาตื่นเต้นจะแย่อยู่แล้ว

“อะไรจะขาวอมชมพูขนาดนี้...งานดีเกินไปแล้วค่ะ” ชายหนุ่มพึมพำ แค่มองลมหายใจก็ติดขัดไปหมด อดรนทนไม่ไหวจนต้องรุกใส่เธอทั้งที่ยังไม่มีสติ

“อื้อ...เอินเพลียอยู่” เสียงหวานงึมงำ ขณะที่ชายหนุ่มก้มหน้าลงสัมผัสส่วนอ่อนไหวของเธอ แต่เมื่อกี้เธอพูดว่าอะไร...เขาฟังไม่ถนัด

“จุ๊บ...แผล็บ ๆ อ่าส์...ร่องหวานใช้ได้เลย”

เมื่อลิ้นชื้นของชายหนุ่มเริ่มปาดเลียไปตามรอยแยกอ่อนนุ่ม ยิ่งเลียก็ยิ่งถูกปาก ทำให้เขาถึงกับใช้มือช่วยแหวกกลีบพูสวยแล้วแยงลิ้นเข้าออกในรูร่องสาวซ้ำ ๆ จนน้ำหวานใสซึมปริ่มออกมาให้เขากลืนกิน ซึ่งการกระทำวาบหวามของชายหนุ่มก็ส่งผลให้เจ้าของร่างสวยบิดกายเร่าร้องครางกระเส่าหวานออกมาเบา ๆ ในหัวเธอเริ่มเรียบเรียงความรู้สึกที่เกิดขึ้นกับร่างกาย มันเกิดอะไรขึ้นกับเธอ ความฝันหรือว่าอะไรกันแน่ ทำไมส่วนนั้นมันถึงได้รู้สึกชื้นแฉะขึ้นมา

“อะ...อะไรน่ะ อ๊ะ! อื้อ...ไม่...อื้อ!” เสียงครางหวานของคนที่ถูกปลุกให้ตื่นเต็มตา ทำให้เจ้าของเส้นผมสีเงินเงยหน้าขึ้นมองเธอที่มีสีหน้าตระหนกไม่น้อย

“พี่ทำน้องเบลตื่นเหรอ” เขาย้อนถามเธออย่างหน้าตาเฉยแล้วขยับยิ้มให้ แต่นั่นกลับทำให้สาวสวยถึงกับอึ้งสุด ๆ ผู้ชายคนนี้เป็นใคร ทำไมเขาถึงได้มุดหน้าอยู่ที่ตรงส่วนนั้นของเธอล่ะ!

เพียะ!

ฝ่ามือน้อยของคนที่ยันตัวลุกขึ้นจัดการฟาดตบเข้าที่หน้าของอีกฝ่ายฉาดใหญ่จนไป๋เฟิ่งวิ้งก์ในหูทีเดียว นี่มันอะไรวะเนี่ย ตื่นมาก็ตบกันเลยเหรอ เขาอุตส่าห์เบิร์นให้เธอจนเสร็จเลยนะ แตกคาปากชัด ๆ

“ไอ้โรคจิต! ทำบ้าอะไรเอิน” เอินเอินละล่ำละลักอย่างตื่นตระหนก เธอรีบถดตัวหนีและจัดการรั้งชั้นในสีหวานของตัวเองขึ้นมาสวมดังเดิม ก่อนขยับลงจากเตียงทันที

“มะ...เมื่อกี้...พูดว่าอะไรนะ” ไป๋เฟิ่งเองก็ชักจะงงจัดเช่นกัน เธอบอกว่าชื่ออะไรนะ?

“โรคจิต! ตำรวจ...ไม่สิอาจารย์ คะ...ใครก็ได้ช่วยด้วยค่ะมีโรคจิตอยู่ในมหา’ลัย!” เอินเอินได้แต่สับสนไปหมด เธอพึมพำสองสามคำก่อนจะโพล่งออกมาเสียงดัง ทั้งยังทำท่าจะวิ่งหนีไปที่ประตู จนชายหนุ่มที่ยังเรียบเรียงเหตุการณ์ไม่ได้ ต้องรีบตามไปรั้งร่างเธอไว้เสียก่อน

“เดี๋ยวดิ! ใจเย็นก่อน เราคุยกันได้น่า คนสวยคุยกันก่อนนะคะ พี่อธิบายได้นะ พี่ไม่ใช่โรคจิต”

ไป๋เฟิ่งรีบบอกเธอ แต่สาวสวยที่ยังมีสีหน้าตื่นตระหนก ดันเอาแต่ส่ายหน้าปฏิเสธท่าเดียวเลย