Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บท
ตั้งค่า
3
เขาเอ่ยถาม
“คะ” เธอทำหน้างง เขาลูบเป้ากางเกงก่อนจะร้องคราง โอ๊ะ โอ๊ย โอ้วว์ มัญชุดาหน้าแดง
“ไอ้คนลามก!”
เธออยากจะกรีดร้องให้ลั่น เอาอะไรมาเลาะฟันในปากเขาออกให้หมด จะได้หายปากเสีย
“คิดว่าจะแต่งงานกับคนลามกอย่างฉันได้เหรอ”
เขาเอ่ยถาม นี่แค่เริ่มต้ม ยังมีอีกเยอะ ที่เขาจะจัดการผู้หญิงหน้าเงินอย่างเธอ ผู้หญิงดีๆ ที่ไหน จะแต่งงานกับผู้ชายง่ายๆ จะแกล้งเสียให้เข็ด
ทั้งๆ ที่เกิดมาไม่เคยทำอะไรแบบนี้มาก่อน แต่คนตรงหน้าเป็นข้อยกเว้น
“ฉันเลือกได้ด้วยเหรอคะ”
“ถ้าเธอปฏิเสธแม่ของฉัน”
ทั้งสองมองสบตากัน มัญชุดามองสบตาเขาไม่หลบ แต่ไร้คำพูดต่อกัน
“ฉันปฏิเสธแม่ของคุณไม่ได้หรอก”
“ไม่มีความคิดเป็นของตัวเองเลยหรือไง”
เขาพูดอย่างดูถูก
“ฉันติดหนี้แม่ของคุณอยู่”
“เยอะมากเลยเหรอ”
เขาเลิกคิ้วขึ้น ถือว่าเป็นความรู้ใหม่
“ใช่ค่ะ คุณจะใช้หนี้ให้ฉันหรือไง”
“แล้วไม่รู้จักทำงานทำการหรือไง ถึงเอาตัวเข้าแลกมาแต่งงานใช้หนี้”
“ฉันรับปากแม่ของฉันไปแล้ว”
“รับปาก อือหึ!... แสดงถึงความกตัญญูว่างั้น”
เขาจ้องตาเธอ มัญชุดาหลบสายตาของเขา
“ฉันนอนห้องรับแขกนี่แหละ” เธอตัดบท
“เอาที่เธอสบายใจ เกิดอะไรขึ้นมา ฉันไม่รับผิดชอบนะ”
เขาเดินเข้าห้องของตัวเอง เธอมองตามร่างสูงแล้วหน้างอ นึกว่าเขาจะเป็นสุภาพบุรุษมากกว่านี้ เสียสละห้องนอนให้เธอ เชอะ!
การอยู่ร่วมบ้านกับนิกรทำให้เธอต้องระวังตัวแจ แถมยังโดนเขาแกล้งตลอดเวลา ผู้ชายอะไรนิสัยไม่ดีเอาเสียเลย นี่นะเหรอคนที่จะมาเป็นสามีของเธอ แค่คิดก็เพลียใจ
“เปลี่ยนใจหรือยัง”
“เปลี่ยนใจอะไรคะ”
เธอกำลังทำกับข้าวอยู่ ทำหน้างงๆ เมื่อถูกเอ่ยถาม จู่ๆ เขาก็โผล่หน้ามาในห้องครัว ยืนพิงกรอบประตู กอดอกเข้าหากัน
“ไม่แต่งงานกับฉันไง”
เขาคิดว่าการได้แกล้งเธอแรงๆ เธอจะล้มเลิกการแต่งงานกับเขาในที่สุด
“ไม่แต่งก็ได้ค่ะ”
“โอเค เก็บของกลับบ้านไปได้แล้ว”
“ฉันไม่มีบ้านเป็นของตัวเองหรอกค่ะ”
“อะไรของเธอ”
“ฉันมีแต่หนี้ ไม่ได้อยู่บ้านของแม่ของคุณ ก็ต้องมาอยู่คอนโดของคุณ หรือคุณจะหาที่อยู่ให้ฉันใหม่”
เธอพูดแบบกำปั้นทุบดิน เพราะตอนนี้มีแต่หนี้จริงๆ มองเขาตาปริบๆ เขาจะเอายังไงก็ว่ามา
“อยู่กับฉันก็ได้ แต่ต้องจ่ายค่าเช่า”
“ค่าเช่าฉันจ่ายให้คุณแล้วไง ทั้งหุงข้าว ทำกับข้าว ทำความสะอาดบ้าน ซักผ้า รีดผ้าให้คุณด้วย”
เธอตอบกลับให้เขาสำนึกว่าเขาใช้แรงงานเธอหนักขนาดไหน
“วันนี้ทำอะไรกิน”
เขาถามอย่างเกียจคร้าน เปลี่ยนเรื่องคุยกะทันหัน เดินไปนั่งบนโซฟาเพื่อดูทีวี ด้วยกิริยาเอื่อยเฉื่อย
“ฉันทำสเต็กปลาแซลมอนค่ะ”
“ฉันไม่กินปลา”
“คะ”
เธอชะงัก เดินออกมามองเขาเหมือนตัวประหลาด
“มีปัญหาอะไร”
เขาเลิกคิ้วถามอย่างกวนๆ เธอเม้มปาก
“ฉันอยากกินเนื้อสันใน ไม่สิ... อยากกินสเต็กเนื้อโคขุน”
เขาทำท่าหิวโหย
“ห๊ะ!” เธออุทานอย่างตกใจ
“หรือจะไม่ไปซื้อ... ก็ได้นะ งั้นเก็บของกลับบ้านไป”
“ก็ได้ค่ะ”
มัญชุดาพูดอย่างเหลืออด รู้ว่าเขากำลังแกล้ง แต่เธอเป็นสีทนได้ เอาสิ! เขาจะทนได้สักแค่ไหน ถ้าเขาแกล้งเธอ แต่เธอไม่สะทกสะท้านแบบนี้
เธอไม่มีวันยอมแพ้เขาหรอก ถึงไม่ได้แต่งงานกัน เธอก็ไม่สนใจเรื่องนั้นอยู่แล้ว สนใจแค่ว่า ให้เขาเลิกดูถูกคนอย่างเธอเสียที
“ก็ไปสิ”
นิกรผายมือไปที่ประตู เขาเคาะนิ้วไปมา จะทำยังไงดีนะ แกล้งก็ยังอึด...ถึก...ทน...
ตอนนี้แผนการเต็มหัวไปหมด...
สมองอันชาญฉลาดเริ่มคิดอะไรแผลงๆ ได้อีกหลายอย่าง
คนที่ออกไปซื้อของเพื่อกลับมาทำกับข้าวให้คนเอาแต่ใจกินปาดเหงื่อเมื่อมาถึงหน้าห้องพักในที่สุด
เธอถอนใจอย่างโล่งอก ถึงสักที... ความรู้สึกในตอนนี้คือความหิว มันหิวมากๆ จนแทบกินช้างได้ทั้งตัว
เขาโทรจิกไม่หยุด จะแวะหาอะไรกินก็ไม่ทัน เธอเลยหาอะไรมารองท้องบนรถระหว่างเดินทาง
ดีหน่อยที่คุณหญิงช่ออรุณมารดาของเขาให้เงินเธอมาใช้จ่าย ถ้าให้ไปขอเขาคงโดนเขาดูถูกเอาอีกแน่ๆ
สภาพห้องตรงหน้า ทำให้มัญชุดาแทบจะกรีดร้องให้ลั่น ทำไมเละเทะแบบนี้นะ เธอคิดว่าจะรีบทำอาหารให้เขาและอุ่นสเต็กปลาแซลมอนกิน กลายเป็นสเต็กปลาของเธอเหลือแต่ซาก
“คุณนิก คุณทำอะไรนี่”
ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
