ตอนที่ 7

อาหารเริ่มทยอยมาขึ้นโต๊ะ ทุกคนลงมือรับประทานอาหารกันไปคุยกันไป ภัทรพลตักอาหารให้ลักษิกา เธอเอ่ยขอบคุณเขาเบา ๆ และตักให้เขาบ้าง ระรินมองอย่างริษยา

"พี่ฟลุคตักให้โรสบ้างสิคะ"

"มือก็มีครบ...ไม่ได้ด้วนสักหน่อย ทำไมต้องให้พี่เขาตักให้ด้วยล่ะ"

ลักษิกาพูดเสียงเบา แค่พอได้ยิน

"ทำไม...กลัวพี่ฟลุคจะชอบฉันมากกว่าเธอเหรอ"

ลักษิกายักไหล่ยิ้มมุมปาก เธอตักแกงกะหรี่ใส่จานให้ระริน

"เอ้า...กินซะ แกงกะหรี่นี่...เป็นอาหารที่เธอควรกินมากที่สุดแล้วล่ะ จะได้เลิกทำตัวแบบนี้ซะที"

ระรินโกรธจนหน้าแดง

"หนอยยย...อี..."

"จุ๊ ๆๆๆ"

ลักษิกาเอานิ้วจุ๊ปาก มีแขกที่นั่งใกล้ ๆ หันมามองสองสาว

"ไม่เอา...ไม่หยาบคายนะคะ.."

แล้วลักษิกาก็ทำปากโดยไม่ออกเสียงว่า...

"อีโรส..."

ระรินทุบโต๊ะด้วยความโกรธ เธอลุกขึ้นชี้หน้าลักษิกา

"อีขิม...อี..."

"โรส...หุบปากแล้วออกไปซะ ไม่มีสมบัติผู้ดีเอาซะเลย เด็กอะไรหยาบคายจริง ๆ "

อุษาตวาดระรินเสียงดัง ระรินเห็นทุกคนมองเธออย่างตำหนิ ก็ปิดหน้าร้องไห้วิ่งออกไป

"ลูกสาววิ่งไปโน่นแล้ว จะไม่ตามไปดูหน่อยหรือคะ...คุณขวัญตา"

พรพรรณพูดด้วยปาก ถากด้วยตา ขวัญตาจึงลุกขึ้นสะบัดหน้าเดินออกไปอีกคน อุษา พรเทพ พรพรรณต่างก็ส่ายหัวระอา ภัทรพลชอบใจ...ที่ลักษิกาตอบโต้ระรินไปแบบนั้น ทุกคนหันไปคุยกัน เลิกสนใจสองแม่ลูกคู่นั้น

การแต่งงานยังไม่ถูกกำหนด เพราะทางลักษิกาอ้างว่ายังไม่พร้อม พรพรรณก็ไม่ได้เร่งรัดอะไร เรื่องแต่งงานจึงถูกวางพักไว้ก่อน

ลักษิกานั่งตรวจเอกสารอยู่ที่โต๊ะทำงาน มีเสียงเคาะประตูเบา ๆ

"เข้ามา"

หญิงสาวหน้าตาดี แต่งตัวทันสมัย เดินถือแฟ้มเปิดประตูเข้ามา

"มีอะไรเหรอคุณโอ๋"

โอ๋หรืออรุณวดี เลขาสาวคนเก่ง ยิ้มให้เธอ พร้อมกับวางแฟ้มงานลงบนโต๊ะ ลักษิกาเลิกคิ้วมอง

"แฟ้มอะไรคะเนี่ย"

ลักษิกาหยิบมาเปิดดู

"แฟ้มงบดุลย้อนหลัง 5 ปีที่คุณขิมขอไปไงคะ แผนกบัญชีเพิ่งเอามาส่งให้ค่ะ"

ลักษิกาพยักหน้า

"ขอบคุณนะคะ"

"ถ้าคุณขิมมีอะไรจะใช้โอ๋ โอ๋ยินดีรับใช้เสมอค่ะ คุณขิมสั่งมาได้เลย"

"ขอบคุณค่ะ มีอะไร...ฉันจะคอลไปถามนะคะ"

อรุณวดียิ้ม เธอก้มหัวคำนับแล้วเดินออกไปจากห้อง ลักษิกาตรวจดูรายละเอียดต่าง ๆ ในแฟ้ม เสียงมือถือของเธอก็ดังขึ้น เธอเอื้อมมือไปหยิบมากดรับสาย

"ขิม...เหนื่อยไหมลูก"

อุษาถามอย่างเป็นห่วง

"ไม่เลยค่ะคุณแม่ ขิมกำลังสนุกกับงานค่ะ"

"อย่ามัวแต่เพลินกับงานนะจ๊ะ ต้องกินข้าวกินปลาให้ตรงเวลาด้วยล่ะ"

ลักษิกาหัวเราะเสียงใส

"ค่ะคุณแม่...เย็นนี้จะทำอะไรให้เราทานคะ"

"อยากกินอะไรล่ะลูก"

"อะไรก็ได้ค่ะ คุณแม่ทำอะไรก็อร่อยหมดเลย"

"วันนี้แม่ซื้อปูตัวใหญ่มา เอาปูผัดผงกะหรี่ดีไหมลูก"

"เยี่ยมเลยค่ะ...เย็นนี้ขิมกับคุณพ่อได้แข่งกันแทะปูแน่ ๆ ค่ะ"

สองแม่ลูกหัวเราะกันอย่างมีความสุข

"เอาล่ะ...แม่ไม่รบกวนแล้ว เย็นนี้เจอกันนะลูก"

"ค่ะ...คุณแม่"