ตอนที่ 5

ลักษิกากับครอบครัวเดินทางมาที่โรงแรมใหญ่กลางกรุง เพื่อมาทานอาหารกับพรพรรณและภัทรพล ลักษิกาแต่งตัวสวย เธอทำผมปิดหน้าครึ่งหนึ่ง...เพื่อซ่อนรอยแผลเป็น แต่เสี้ยวหน้าอีกข้างนั้น...ดูงดงาม และอ่อนหวานมาก พรพรรณกับภัทรพลมานั่งรออยู่ก่อนแล้ว ทุกคนลุกขึ้นทักทายกัน

"แหม...หนูขิมโตเป็นสาวแล้วนะ ป้าจำแทบไม่ได้เลย"

ลักษิกายิ้ม แอบชำเลืองมองภัทรพลที่ดูจะไม่สนใจเธอเลย

"ฟลุคก็เหมือนกันนะคะ โตเป็นหนุ่มหล่อเชียว"

อุษายิ้ม เธอจ้องภัทรพลที่นั่งเงียบ ๆ และเห็นว่าเขาไม่ใคร่จะสนใจลักษิกาเท่าไหร่ เธอจึงแกล้งเอามือไปปัดผมลักษิกา พรพรรณชะงัก เมื่อเห็นแผลเป็นบนหน้าเธอ

"อุ๊ย...หนูขิม..."

"ทำไมเหรอคะ"

อุษาทำเป็นไม่เข้าใจ ภัทรพลเงยหน้ามอง แล้วทำหน้าอึ้ง ๆ

"ไป...โดนอะไรมาครับเนี่ย"

เขายอมเปิดปากพูด ทั้งที่คิดว่าจะเงียบแล้วแท้ ๆ

"โดนกระจกบาดตอนเด็ก ๆ ค่ะ ผ่านมาตั้งหลายปีแล้ว...ก็รักษาได้แค่นี้ค่ะ"

ขวัญตาตอบเอง เธอกับระรินเป็นแขกที่ไม่ได้รับเชิญ ขวัญตาตั้งใจจะมาทำลายการดูตัวของลักษิกา เธอเดินมาจับพนักเก้าอี้ที่ลักษิกานั่งอยู่ และมองเธอด้วยสายตาเยาะเย้ย

"สวัสดีค่ะคุณพรพรรณ"

"สวัสดีค่ะ"

"ขอนั่งด้วยคนนะคะ"

พรเทพกับอุษาโกรธมาก แต่เกรงใจพรพรรณ จึงต้องอดทนกัดฟันนิ่งไว้ ขวัญตามองยิ้มสะใจ

"ป้ามาทำไมคะ"

ลักษิกาถามเสียงเย็น

"ว่าจะมากินข้าว แต่มาเจอพวกเธอเสียก่อน...ก็เลยมาทัก"

"อ้อ...มีเงินมากินข้าวแล้วหรือคะ วันก่อนยังมาขอเงินกับคุณพ่ออยู่เลย"

ขวัญตาหน้าตึง แทบอยากจะเข้าไปทึ้งหัวลักษิกา แต่ต้องทำเป็นเงียบไว้ ระรินมองภัทรพลอย่างสนใจ เขาหล่อถูกใจเธอมาก

"สวัสดีค่ะ...ชื่อโรสนะคะ เป็นญาติกับขิมค่ะ"

ระรินทำเสียงอ่อนเสียงหวาน ทักทายและชะม้ายชายตาหวานให้ภัทรพล

"ครับ"

เขาตอบเพียงสั้น ๆ

"คุณ...จะไม่แนะนำตัวให้โรสรู้จักหน่อยหรือคะ"

"เพื่ออะไร...ผมไม่ได้อยากรู้จักคุณสักหน่อย"

ภัทรพลพูดอย่างไม่ยี่หระ ระรินหน้าม้าน ไม่คิดว่าเขาจะพูดแบบนี้ ขวัญตาชักสีหน้าไม่พอใจ พรพรรณไม่สนใจ เธอหันไปพูดกับพรเทพว่า

"ดิฉันยินดีมากนะคะ ที่เราสองครอบครัวได้มาพบกันเสียที ตั้งแต่คุณวสันต์เสียไป เราก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย ต้องขอบคุณคุณพรเทพและคุณอุษามากจริง ๆ ค่ะ"

"อย่าเกรงใจเลยครับ ผมกับวสันต์เป็นเพื่อนกันมานาน กับคุณ...ก็คุ้นเคยกันดีอยู่แล้ว"

"เรื่องของลูก ๆ เรา ดิฉันคิดว่า..."

"อุ๊ย...ทานโทษนะคะ เห็นแบบนี้แล้ว คุณยังจะยอมรับขิมเป็นสะใภ้อีกเหรอคะ ฉันว่านะ...คุณน่าจะมองผู้หญิงคนใหม่ที่สวยกว่านี้มาเป็นสะใภ้นะคะ มันถึงจะคู่ควรกับลูกคุณหน่อย"

"พูดแบบนี้...หมายความว่ายังไงคะ คุณต้องการจะพูดอะไรกันแน่"

พรพรรณเริ่มไม่พอใจ