ตอนที่ ๒ คนเก่ากลับมา

วิวาห์ร้าย วิวาห์รัก

ตอนที่๒

คนรักเก่ากลับมา

พลอยปภัสสรยังคงดำเนินชีวิตประจำวันตามปกติ เธอตื่นเช้ามาเพื่อเตรียมอาหารเช้าให้กับทิศเหนือด้วยตัวเอง จัดการเตรียมสิ่งจำเป็นไว้ให้เขา คนภายนอกอาจจะคิดว่าเธอแต่งเข้ามาสุขสบาย นั่งกินนอนกินเงินที่สามีเธอหาให้ แต่ใครจะรู้ล่ะว่าเธอเป็นเจ้าของอสังหาริมทรัพย์หลายแห่ง มีหุ้นส่วนในเครือโรงแรมใหญ่ๆไม่น้อย รวมถึงร้านอาหารอีกหลายสาขา รวมถึงมีหุ้นส่วนในบริษัทของทิศ้หนือด้วย เธอจึงสามารถตรวจสอบกิจการต่างๆที่บ้านได้ แม้แต่ทิศเหนือเองก็ไม่รู้เรื่องนี้ เขาคิดว่าเธอเป็นเพียงลูกชาวสวนธรรมดาที่สอบได้ทุนมาเรียนโรงเรียนเอกชนที่เขาเรียนอยู่เท่านั้น ส่วนเงินที่พลอยปภัสสรเอามาช่วยประคองธุรกิจเขาช่วงนึงก็เป็นเงินที่หญิงสาวบอกว่าได้มาจากการขายที่ดินที่พ่อแม่เธอแบ่งให้เป็นมรดกเท่านั้น

"พลอย พลอยไม่ต้องตื่นมาทำกับข้าวให้เหนือทุกเช้าก็ได้นะ" ทิศเหนือเดินมานั่งที่เก้าอี้ประจำของเขา มองดูข้าวต้มทรงเครื่องทะเลตรงหน้าด้วยความภาคภูมิใจ เขาคิดไม่ผิดจริงๆที่แต่งงานกับพลอยปภัสสร เธอทำหน้าที่ภรรยาได้ดีเยี่ยม ไม่ขาดตกบกพร่องเลยสักนิด ตั้งแต่ตื่นเช้าขึ้นมาทุกอย่างถูดจัดเตรียมไว้อย่างเรียบร้อย แม้แต่แปรงสีฟันก็ถูกบีบยาสีฟันไว้รอเขาแล้ว

"เหนือเบื่อกับข้าวฝีมือพลอยแล้วเหรอ?"

"ไม่หรอก เหนือแค่กลัวพลอยเหนื่อย อีกอย่างบ้านเราก็มีแม่บ้าน"

"ไม่เป็นไร พลอยเต็มใจ กินสิพลอยตั้งใจทำสุดฝีมือเลยนะ" พลอยปภัสสรยิ้มให้เขา ก่อนจะขยับชุดเครื่องปรุงให้เข้าใกล้ทิศเหนือมากขึ้นอีกนิด

ทิศเหนือมองรอยยิ้มกับการกระทำของพลอยปภัสสรด้วยความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูก รอบยิ้มของเธอไม่ได้สดใสอย่างที่ผ่านมา รอยยิ้มที่เคยสดใสของเธอหายไปตอนไหนกันนะ เขากำลังจะถามเธอแต่โทรศัพท์มือถือเครื่องหรูที่ถูกวางไว้ข้างตัวกลับดังขึ้นมาก่อน

"ครับดาว เหนือตื่นแล้ว" ทิศเหนือเหลือบตามองพลอยปภัสสรที่นั่งทำหน้าเรียบเฉยอยู่ใกล้เขา ก่อนจะลุกเดินเลี่ยงไปคุยโทรศัพท์ทางอื่นแทน

เธอเกือบจะดีใจกับความเป็นห่วงที่เขามอบให้เธอเมื่อครู่แล้ว เกือบจะกลับไปทบทวนเรื่องราวระหว่างเขาและเธออีกครั้ง อย่างน้อยก็ได้ทบทวน แต่ตอนนี้เธอกลับมองว่าไม่จำเป็น ทำไมเธอต้องเป็นฝ่ายทบทวอยู่ฝ่ายเดียวด้วยล่ะ ทำไมทิศเหนือไม่คิดจะหันกลับมามองความสัมพันธ์ของเขากับเธอตอนนี้บ้าง ที่เป็นอยู่มันดีแล้วจริงๆเหรอ

"พลอย เหนือมีเรื่องอยากจะขอพลอยหน่อย" ทิศเหนือเดินกลับเข้ามาด้วยสีหน้าลำบากใจหลังจากหายไปคุยโทรศัพท์มาพัดใหญ่ คงไม่พ้นเรื่องของประกายดาวสินะ

"ค่ะ" น้ำเสียงเรียบนิ่ง สีหน้าและท่าทางที่ดูสงบและเยือกเย็นของพลอยปภัสสรยิ่งทำให้ทิศเหนือกลืนก้อนขมลงคออย่างยากลำบาก

"พลอยจำดาวได้ใช่ไหม?"

"...." พลอยปภัสสรยังคงวางสีหน้าเรียบเฉย ทั้งๆที่ความรู้สึกภายในใจเจ็บปวดราวกับโดนมีดกรีดแทงนับพันแผล

"ดาวเขากลับมาไทยแล้วยังหาที่พักไม่ได้ เหนือจะขอให้ดาวมาอยู่กับเราสักพักได้ไหม?"

"...."

"บ้านช่องเราก็ใหญ่โต ห้องหับก็มีมากมาย พลอยคงไม่ว่าอะไรใช่ไหม?"

"ไม่ค่ะ ยังไงเสียบ้านหลังนี้ก็ชื่อของเหนือ เหนืออยากให้ใครเข้ามาพักก็ตามใจเหนือเลยค่ะ" พลอยปภัสสรวางช้อนข้าวต้มลง ก่อนจะเช็ดมือเตรียมลุกหนีออกไป เธอทนฟังคำขอร้องของเขาต่อไม่ไหว เธออยากจะเดินหนีไปร้องไห้คนเดียวเงียบๆ ไม่อยากเจอหน้าเขา ไม่อยากรับรู้เรื่องราวต่างๆ

"อย่างี่เง่าสิพลอย ดาวเขากำลังลำบาก แค่ให้เขามาอยู่ด้วยมันจะอะไรนักหนา" ทิศเหนือที่ได้ยินคำพูดของพลอยปภัสสร เขาคิดว่าเธอประชดเขาและกำลังงี่เง่าใส่เขาย่างไร้เหตุผล

"งี่เง่าเหรอคะเหนือ พลอยเป็นภรรยาเหนือนะ เป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย พลอยต้องรู้สึกยังไงที่จู่ๆสามีก็มาขอพาแฟนเก่าเข้ามาอยู่ในบ้านด้วย"

"อย่าใจแคบสิพลอย เหนือก็บอกพลอยอยู่ว่าดาวเขากำลังลำบาก"

"หึ!! ลำบากเหรอคะ คุณหนูตระกูลใหญ่โต บ้านช่องร่ำรวยมหาศาลขนาดนั้น ลำบากเหรอคะ"

"...."

"พลอยถามจริงๆนะเหนือ พลอยยังใจกว้างไม่พออีกเหรอคะ ที่ให้คุณแอบไปเสวยสุขกับมันข้างนอก หรือเหนือเห็นพลอยไม่พูดเลยคิดว่าพลอยไม่รู้ พลอยโง่ คิดแบบนั้นใช่ไหมคะ" พลอยปภัสสรหมดความอดทนแทบทันทีที่ได้ยินเขากล่าวหาว่าเธองี่เง่าไร้เหตุผล ทั้งที่ความเป็นจริงแล้วเธอพยายามหาเหตุผลมาซัพพอร์ตทุกเรื่องมาโดยตลอด ไม่ใช่เพื่อให้เธอเป็นคนมีเหตุผลแต่เพื่อหลอกตัวเองต่างหาก

"พลอยปภัสสร!!" ทิศเหนือตวาดใส่พลอยปภัสสรเสียงดัง เมื่อเห็นว่าหญิงสาวเริ่มควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นหญิงสาวร้องไห้มากขนาดนี้

"ทำไมคะ กลัวจำชื่อภรรยาคนนี้ไม่ได้เหรอคะ ใช่สิ เหนือไม่เคยรักพลอยเลยด้วยซ้ำ ที่ขอพลอยแต่งงงานก็แค่ไม่อยากใช้หนี้ที่พลอยเอาที่ดินแปลงนั้นไปขายเพื่อประคองไม่ให้ธุรกิจของเหนือล้มแค่นั้น แล้วยังไงคะ วันนี้เหนือมีทุกอย่างแล้ว คนรักเก่าของเหนือกลับมาแล้ว เหนือเลยอยากเฉดหัวพลอยทิ้งใช่ไหมคะ"

"ไปกันใหญ่แล้วพลอย เหนือไม่เคยคิดแบบนั้น" ใช่ทิศเหนือไม่เคยคิดแบบนั้นเลย เขารู้ว่าเขาแต่งงานแล้ว แต่เขาก็มีเหตุผลที่จะต้องคอยดูแลประกายดาวเช่นกัน

พลอยปภัสสรไม่ได้โตต้อบอะไรกลับไป ทำเพียงยืนมองหน้าทิศเหนือ สามีผู้ที่เช้ามาถือสิทธิ์ครองหัวใจเธอมาตลอดสิบกว่าปีก่อนจะยิ้มเยาะให้กับความโง่ของตัวเอง

'แกนี่เก่งทุกเรื่องเลยว่ะยัยพลอย โง่เรื่องเดียวเรื่องผู้ชายเนี่ยล่ะ ไอ้เหนือมันมีตาหามีแววไม่ ชอบคนแบบยัยประกายดาวได้ยังไง ทั้งๆที่แกดีกว่ายัยนั่นตั้งเยอะ' คำพูดของปริมนภาเพื่อนสนิทที่คอยอยู่เคียงข้างเธอมาตลอดดังเข้ามาในความคิด วันนี้เธอเห็นแล้วว่าสิ่งที่เพื่อนพูดนั้นจริงแค่ไหน เธอโง่เรื่องความรัก โง่งม ดักดานและเชื่อในความรักผิดๆมาตลอด

"เอาแบบนี้นะเหนือ พลอยไม่ติดหากเหนือจะให้คุณดาวเข้ามาอยู่ ไม่ว่าเหตุผลของเหนือจะเป็นอะไรพลอยยินดีจะยอมรับมัน" และมันก็เป็นแบบนั้นทุกที เวลาของเธอเหลือน้อยเกินกว่าจะเก็บเรื่องพวกนี้มาใส่ใจเสียแล้ว หากเธอยังไม่ปล่อยวาง เธอก็จะแบกความเจ็บปวดนี้ไว้กับตัวเธอจนเธอไม่สามารถจากไปได้

"ขอบคุณนะครับพลอย เหนือรักพลอยที่สุดเลย" ทิศเหนือเดินเข้ามาตะกองกอดพลอยปภัสสรด้วยความโล่งใจ อย่างน้อยเธอก็ยอมอ่อนข้อให้เขาเช่นทุกที เขาไม่สบายใจนักหากต้องทะเลาะกับหญิงสาวเพื่อใครอีกคน