ตอนที่ ๑ คนที่ไม่เคยถูกรัก

วิวาห์ร้าย วิวาห์รัก

ตอนที่ ๑

คนที่ไม่เคยถูกรัก

"พลอยว่าเราหย่ากันเถอะเหนือ" พลอยปภัสสรพูดพลางวางเอกสารข้อตกลงการหย่าไว้ข้างหน้าทิศเหนือ

"อืมได้สิ วางไว้เดี๋ยวเหนือเซ็นให้" เพราะมัวแต่ตั้งใจอ่านเอกสารตรงหน้าทิศเหนือไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมามองกระดาษที่พลอยปภัสยื่นให้เลยสักนิด

"เซ็นเลยได้ไหม" พลอยปภัสสรไม่รู้ว่าทิศเหนือคิดยังไงกับการขอหย่าของเธอ ทุกครั้งที่เธอเอาเอกสารไปให้เขาเซ็น เขาจะพูดเพียงว่าให้วางไว้ก่อน ตอนนี้เขายังไม่สะดวก ยังไม่ว่าง ยังมีเรื่องต้องทำ และสุดท้ายเอกสารที่เธอจัดเตรียมไว้ก็ถูกเมินทิ้งอยู่บ่อยครั้ง แต่มันก็ไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกย่อท้อหรือเหนื่อยล้ามากกว่าความสัมพันธ์ที่กำลังเป็นอยู่ตอนนี้

"เอามาสิ เอกสารที่พลอยจะของบไปทำกิจกรรมจิตอาสาใช่ไหม" เขายังคงไม่เงยหน้าจากกองเอกสารกองโตของเขา แต่เมื่อกี้เขาพูดว่าอะไรนะ เอกสารของบทำจิตอาสาอย่างนั้นเหรอ เอกสารฉบับนั้นเธอให้เขาเซ็นเมื่อเดือนที่แล้ว นี่นอกจากเขาจะจำอะไรไม่ได้ เขายังไม่ฟังที่เธอพูดอีกด้วย

ทิศเหนือเซ็นเอกสารโดยที่ไม่อ่านเนื้อหาข้างในเลยสักคำ วันนี้เขามีนัดกับดาวประกาย เพื่อนสมัยเรียนของเขาที่จะบินกลับจากเรียนต่อที่ต่างประเทศ เขาจึงต้องเร่งทำงานจนไม่มีเวลามาสนใจพลอยปภัสสร

"คืนนี้เหนือไม่กลับบ้านนะพลอย" เขาพูดขณะที่หญิงสาวกำลังเปิดประตู มือบางกำที่จับประตูแน่น ทำไมเธอจะไม่รู้ว่าเขาจะไปไหน ไปกับกับใคร ก็น้องสาวของเขาเล่นป่าวประกาศไปทั่วว่ารักแรกของทิศเหนือกำลังจะกลับมา พร้อมกับมาเยาะเย้ยว่าผู้หญิงที่แต่งงานเพราะธุรกิจอย่างเธอสมควรหลีกทางให้คนรักที่แท้จริงได้เสียที ทิศเหนือไม่เคยรักเธอ แต่ที่ยอมแต่งงานกับเธอเพราะเธอมีผลประโยชน์แค่นั้น พูดมาได้ไม่อายปากเลยสักนิด

"อืม พลอยรู้แล้ว" พลอยปภัสสรหันมายิ้มให้เขา หากทิศเหนือเลือกที่จะเงยหน้ามองมายังพลอยปภัสสรสักนิด เขาจะเห็นรอยยิ้มที่กล้ำกลืนของเธอ รอยยิ้มที่ยิ้มได้อย่างทุกข์หนักหนาเสียเหลือเกิน

พลอยปภัสสรมองเอกสารที่ทิศเหนือเซ็นให้ด้วยใจโหวง เขาไม่ฟังสิ่งที่เธอพูด ไม่สนใจเธอ ไม่แม้แต่จะเปิดเอกสารอ่านเลยสักนิด หรือไม่เขาก็อาจจะรู้อยู่แล้วว่าเอกสารฉบับนี้เป็นเอกสารการหย่า

ทิศเหนือเป็นเพื่อนในวัยเด็กของพลอยปภัสสร ทั้งสองเติบโตมาด้วยกันตั้งแต่จำความได้ แต่มีบางช่วงที่ทิศเหนือตีตัวออกห่างจากเธอ เพียงเพราะเขากำลังตามจีบดาวมหาลัยอย่างดาวประกาย ช่วงที่ทั้งสองตกลงคบกัน ทิศเหนือได้หายไปจากชีวิตของพลอยปภัสสรโดยสิ้นเชิง ตอนแรกเธอก็คิดว่าที่เธอหวงทิศเหนือคงเป็นเพียงการหวงเพื่อนคนนึงเท่านั้น แต่กลับไม่ใช่อย่างที่เธอคิด ทุกครั้งที่เธอเห็นเขามากับดาวประกาย จูงมือกอดแขนกันกระหนุงกระหนิง มันทำให้เธอรู้สึกเจ็บปวดที่หัวใจ แต่แค่เพียงระยะเวลาอันสั้นเท่านั้น ไม่นานทิศเหนือกับดาวประกายก็ได้เลิกลากันไปด้วยเหตุผลที่ว่าดางประกายต้องไปเรียนต่อต่างประเทศและเธอไม่พร้อมที่จะมีรักทางไกลกับทิศเหนือ เธอจึงเลิกยุติความสัมพันธ์ระหว่างเธอและทิศเหนือทันที นับว่าโชคชะตายังเข้าข้างพลอยประภัสสรที่ได้กลับเข้าไปในชีวิตทิศเหนืออีกครั้ง พลอยปภัสสรคอยอยู่เคียงข้างเขา โอบกอดเขาในวันที่เขาอ่อนแอ ดูแลเอาใจใส่ทิศเหนือเป็นอย่างดี อะไรที่เขาอยากได้ เธอพร้อมจะหามาให้เขาโดยไม่ลังเล จนกระทั่งธุรกิจที่บ้านของชายหนุ่มทรุดตัวลงอย่างหนัก เธอจึงยื่นมือเข้าไปช่วยประคองเขาไว้ กว่าจะกลับมาฟื้นฟูเช่นทุกวันนี้ตัวพลอยประภัสสรเองก็ถือว่าสาหัสเช่นกัน และเมื่อธุรกิจของทิศเหนือตั้งตัวได้และมั่นคงมากพอแล้ว เขาก็ได้ขอเธอแต่งงาน การแต่งงานที่เธอคิดว่ามันเต็มเปี่ยมไปด้วยความรัก แต่ไม่ใช่เลยที่ทิศเหนือยอมแต่งงานกับเธอเพียงเพราะต้องการทดแทนบุญคุณเท่านั้น เขารู้ว่าพลอยปภัสสรรักเขา และเขาเองก็ไม่มีมีอะไรที่จะต้องเสียหาย อีกอย่างผู้หญิงแบบพลอยปภัสสรใช่ว่าจะหาได้ง่ายเสียเมื่อไหร่ ไม่ใช่แค่ความสวยที่พลอยปภัสสรมีเท่านั้น เธอยังเป็นคนที่พร้อมจะยินยอมทำทุกอย่างแบบถวายชีวิตให้เขา ต่อให้ภายในใจของเขาจะมีแค่ประกายดาวแต่เขาคงเฝ้ารอเธอแบบนี้ไปตลอดไม่ได้ อีกอย่างหากเทียบกันแล้วทิศเหนือคิดว่าตัวเองคงรักพลอยปภัสสรได้ไม่ยากนัก การเก็บคนแบบพลอยปภัสสรไว้ย่อมเป็นประโยชน์กับเขามากกว่าอยู่แล้ว

"ขอเวลาอีกอาทิตย์เดียวเท่านั้น พลอยจะหายไปจากชีวิตเหนือเอง" พลอยปภัสสรพึงพัมกับตัวเอง เธอยกมือปาดน้ำตาที่ไหลออกมาตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่อาจรู้ได้ อย่างน้อยโลกก็ยังใจดีที่ให้มือคู่นี้ไว้ให้เธอคอยเช็ดน้ำตาตัวเอง ในเมื่อทิศเหนือไม่เห็นคุณค่าและความสำคัญของเธอ เธอก็จะไปเอง ไปอยู่ในที่ที่เธอมีคุณค่ามากกว่านี้ พลอยปภัสสรมองเอกสารตอบรับในมืออย่าตกตระกอนในใจแล้วว่า เธอมีคุณค่ามากกว่าจะร้องขอเศษความรักจากทิศเหนือ