ตอนที่ ๓ อะไรที่เคยเป็น...

ร้างลาวิวาห์ร้าย

ตอนที่ ๓

อะไรที่เคยเป็นของฉัน ฉันแค่กลับมาเอาคืน

"อ้าว น้องอีสเตอร์มาได้ยังไงคะ" พลอยปภัสสรที่กำลังจะเตรียมตัวเข้าบริษัทเพื่อจัดการเอกสารสำคัญบางอย่างชะงักทันทีเมื่อเห็นน้องสาวของทิศเหนือกพลังเดินเข้ามา เธอจำใจต้องวางรองเท้าที่กำลังจะสวมเพื่อต้อนรับแขก

"นี่มันบ้านพี่ชายเตอร์ เตอร์จะมาตอนไหนก็ได้" ท่าทางหยิ่งผยองของอีสเตอร์ไม่ได้ทำให้พลอยปภัสสรรู้สึกแย่ไปกว่าที่เป็นอยู่เลยสักนิด เธอแต่งงานกับทอศเหนือมาสามปีเธอชินชากับท่าทางแบบนี้ของอีสเตอร์เสียแล้ว เธอพยายามคิดเสียว่าเพราะอีสเตอร์เป็นลูกคนเล็ก ซ้ำยังเป็นลูกสาวคงถูกตามใจจนเคยตัว จึงไม่อยากเก็บมาถือสา

"ค่ะ พี่รู้ว่าอีสเตอร์เป็นน้องสาวเหนือ อยากมาบ้านนี้ตอนไหนก็ได้ แต่ที่พี่อยากจะถามคืออีสเตอร์มาที่นี่มีธุระอะไรหรือเปล่า หากมาหาเหนือ เหนืออกไปทำงานแล้ว" พลอยปภัสสรตอบอย่างใจเย็น

"รูแล้ว!! เตอร์ไม่ได้โง่ถึงจะไม่รู้ว่าพี่เหนือไปทำงานตอนไหน แต่พี่พลอยนี่ก็ดีนะคะ งานการไม่ทำ พอสามีออกจากบ้านก็แต่งตัวออกไปตาม ไม่รู้ว่าไปใช้เงินหรือไปหาชู้รัก" อีสเตอร์จีบปากจีบคอพูดอย่างคะนองปาก

"..."พลอยปภัสสรกำหมัดแน่นด้วยด้วยความโกรธ เธอพยายามระงับความโกรธที่มีลงให้ได้ พยายามบอกกับตัวเองว่าเด็กนิสัยเสียแบบอีสเตอร์ต่อล้อต่อเถียงไปก็คงไม่มีประโยชน์ สู้ปล่อยให้เธอนิสัยเสียแบบนี้ต่อไปนั้นแหละดีแล้ว ทุกวันนี้ก็นิสัยเสียจนไม่มีใครคบแล้ว

"แต่เตอร์จะบอกพี่พลอยให้เอาบุญก็ได้ค่ะ วันนี้เตอร์แค่มารอรับพี่ดาว พี่สะใภ้ตัวจริงของเตอร์เท่านั้น ส่วนคนอื่นไม่ใช่!!"

"อย่างนั้นเหรอคะ พี่คิดว่าอีสเตอร์อาจจะลืมไปแล้วว่าพี่เป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย มีใบทะเบียนสมรส ส่วนพี่สะใภ้ที่อีสเตอร์กำลังพูดถึงอยู่เนี่ย ตามประสาชาวบ้านเขาไม่เรียพี่สะใภ้ตัวจริงหรอกนะคะ เขาเรียกเมียน้อย!!!" เธอพยายามอย่างที่สุดที่จะมองข้ามความนิสัยเสียของอีสเตอร์แล้ว แต่ยิ่งทำเฉยเมยมากเท่าไหร่ เธอกลับพบว่าอีสเตอร์ไม่มีการปรับปรุงตัวเองเลยสักนิด มีแต่แย่ลงทุกวันๆ เธอควรจะปรามน้องสาวของสามีเธอบ้าง อย่างน้อยก็ในฐานะพี่สะใภ้

"ก..แก!!" ใบหน้าหวานที่คล้ายคลึงกับทิศเหนือบูดเบี้ยวและแกงก่ำเพราะความโกรธ นิ้วเรียวแหลมเล็กๆนั่นยกมาชี้หน้าพลอยปภัสสรด้วยความโมโห ดูก็รู้ว่าหญิงสาวคงโกรธและโมโหไม่น้อย แต่นั่นไม่ใช่ธุระอะไรของเธอ พลอยปภัสสรมองอีสเตอร์ด้วยความสมเพชเวทนา ดีเสียจริงคนพี่ก็แต่งงานกับเธอเพราะตอบแทนบุณคุณ ส่วนคนน้องก็ตามระรานเธอราวกับว่าเธอไปแย่งของรักมาเสียอย่างนั้น เธอรักทิศเหนือ ทุ่มเทให้เขาได้ แต่เธอก็ไม่เคยคิดจะไปแย่งชายหนุ่มมาจากใคร

"อย่ากรี๊ดนะคะ เพื่อนบ้านของพี่เนี่ยเขาต้องการพักผ่อน รักษามารยาทด้วย"

"..."

พลอยปภัสสรยิ้มมุมปากอย่างผู้ชนะ ที่ผ่านมาเธอเลือกมองข้ามสิ่งเหล่านี้มาตลอด เพียงเพราะอยากให้ชีวิตคู่กับทิศเหนือ แม้เขาจะไม่เคยปกป้องเธอ แต่เขาก็ไม่เคยพาใครเข้ามาทำร้ายจิตใจเธอแบบวันนี้ ในเมื่อไม่รักกัน ก็ต่างคนต่างอยู่ เธอก็มีศักดิ์ศรีของเธอ เธอจะไม่ปล่อยให้ใครเข้ามาเหยียบย่ำอีกแล้ว พลอยปภัสสรยืนมองอีสเตอร์ที่บืนกระทืบเท้าอย่างเด็กเอาแต่ใจ ก่อนจะหันหลังเดินออกจากบ้านทันที บ้านที่ไม่มีที่ยืนสำหรับเธอ

เสียงพูดคุยสนุกสนานดังออกมาจากภายในตัวบ้านทำให้เท้าบางที่ก้าวเข้ามาหยุดชะงัก ประกายดาวคงมาถึงแล้วสินะ

"คุณพลอยคะ คุณเหนือรออยู่ที่ห้องรับแขกค่ะ" แม่บ้านเดินเข้ามาบอกเมื่อเห็นพลอยปภัสสรยืนนิ่งอยู่ที่หน้าประตูนานมากแล้ว และไม่มีทีท่าว่าจะเดินเข้าไปในตัวบ้าน

"ขอบคุณค่ะป้าแจ่ม" น้ำเสียงเรียบนิ่งที่พักหลังเธอได้ยินจากปากนายหญิงของบ้านเป็นประจำ รอยยิ้ม น้ำเสียงและแววตาที่สดใสที่เธอเคยเห็นเคยสัมผัสมันค่อยๆหายไปเรื่อยๆ ตอนแรกเธอก็ไม่ทราบสาเหตุแต่วันนี้เธอรู้เหตุผลแล้ว

"คุณพลอยคะ"

"คะป้าแจ่ม" พลอยปภัสสรขานรับ ก่อนจะหยิบรองเท้าใส่ชั้นด้วยตัวเอง ทำให้คนแก่นึกเอ็นดู พลอยปภัสสรปฏิบัติดับเธอเสมือนญาติผู้ใหญ่ ให้เกียรติ ให้ความเคารพ เธอจึงรักและเอ็นดูพลอยปภัสสรไม่น้อย

"คุณพลอยต้องเข้มแข็งนะคะ นิสัยผู้ชายสมัยนี้มักจะหลงของใหม่ ไม่นานก็เบื่อแล้วค่ะ เราตัวจริงยังไงเสียก็เป็นตัวจริงอยู่วันยันค่ำนะคะ"

พลอยปภัสสรยิ้มอย่างเข้าใจที่แม่บ้านของตนพูดอย่างดี ไม่ผิดจากที่เธอพูดสักคำ หากจะผิดก็คงผิดที่ว่าเธอไม่ใช่ตัวจริง เธอเป็นเพียงของใหม่ที่ทิศเหนือหลงใหลชั่วครู่เท่านั้น ส่วนตัวจริงที่ยังเป็นตัวจริงอยู่วันยันค่ำคือประกายดาวต่างหาก วันนี้ตัวจริงเขาได้กลับมาทวงทุกอย่างของเขาคืนแล้ว เธอต่างหากที่ต้องเป็นคนหลบถอยหลัง

"พี่พลอยมาแล้วค่ะพี่เหนือ" เสียงระรื่นของอีสเตอร์ไม่ได้ทำให้พลอยปภัสสรรู้สึกดีเลยสักนิด น้ำเสียงที่แสดงความดีใจที่ไม่ได้หมายถึงดีใจที่เธอกลับมาแต่น่าจะดีใจเรื่องอื่นที่กำลังจะเกิดขึ้นในอีกไม่ช้าต่างหาก

"พลอยไปไหนมา วันนี้เหนือบอกพลอยแล้วนี่ว่าดาวจะมาทำไม่อยู่รับแขก" ทิศเหนือเอ็ดพลอยปภัสสรต่อหน้าประหายดาวและอีสเตอร์

"น้องสาวเหนือก็มาอยู่รอรับคุณดาวแล้ว ไม่จำเป็นต้องให้พลอยอยู่รอรับหรอกค่ะ"

"แต่คุณเป็นเจ้าของบ้าน ปล่อยให้แขกมานั่งรอแบบนี้ได้ยังไง!! นี่ถ้ายัยเตอร์ไม่โทรไปบอกผม ผมคงไม่มีทางรู้แน่นอนว่าคุณไม่อยู่บ้าน ทำแบบนี้ลับหลังผมมานานแค่ไหนแล้ว" เหอะ!! พูดเต็มปากเต็มคำว่าเธอเป็นเจ้าของบ้าน เขาเคยถามคนรอบตัวเขาบ้างไหมว่าเคยเห้นหัวเธอหรือเปล่า คำว่าเจ้าของบ้านหมายถึงเขา ส่วนเธอแต่ผู้อาศัยในฐานะภรรยาเจ้าของบ้านเท่านั้น

"คุณดาว ขอโทษทีนะคะ ลำบากแย่เลยที่ต้องมานั่งรอพลอย" พลอยปภัสสรหันไปแสดงละครกับประกายดาว แสร้งทำท่าทางเสียอกเสียใจที่ทำให้หญิงสาวต้องมานั่งรอเธอเป็นค่อนวัน ทำเอาประกายดางที่เตรียมการแสดงทำหน้าเหวอไปในทันที

"ไม่เป็นไรหรอกค่ะคุณพลอย ดาวรอไม่นานพอเหนือรู้ว่าดาวมาถึงเหนือก็รีบกลับจากที่ทำงานมาหาดาวเลย" ประกายดาวพูดอย่างเป็นต่อ ราวกับต้องการประกาศให้พลอยปภัสสรรับรู้ว่าทิศเหนือให้ความสำคัญกับเธอมากกว่าพลอยปภัสสร

"ดีจังเลยค่ะ เห็นไหมเหนือ ไม่จำเป็นต้องมีพลอยก็ได้ แค่มีเหนือกับอีสเตอร์ก็พอแล้ว ถ้าไม่มีอะไรแล้วพลอยขอตัวก่อนนะ"

"เดี๋ยว!!"