ตอนที่ 1

ตอนที่ 1

ภายในบ้านสองชั้นหลังใหม่เอี่ยมเพราะเพิ่งผ่านการซ่อมแซมมาได้เพียงเดือนเศษ บนเตียงมีร่างเล็กนั่งเปิดกล่องใบหนึ่งที่มีภาพถ่ายสมัยเรียนของตัวเองดูอย่างเพลิดเพลิน ภาพที่ดูก็เป็นภาพของเธอกับเพื่อนรักและรุ่นน้องที่สนิท ถ่ายภาพร่วมกันในสถานที่ต่างๆ กระทั่งเรียนจบก็แยกย้ายกันไปทำงาน แพรวพรรณ กานต์รรีวงศ์ ลูกสาวเจ้าของบ้าน หยิบภาพที่เพื่อนรุ่นน้องโพสท่าถ่ายรูปริมลำธาร แต่พลาดเสียหลักตกลงในน้ำ

ปากอิ่มสวยคลียิ้มกับภาพนั่น เพราะหยิบมาดูทีไรก็อดจะยิ้มไม่ได้ แล้ววันนั้นเพื่อนรุ่นน้องก็โวยวายใหญ่เลยว่าต้องโดนผลักแน่ๆ

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!

“แพรว! หลับอยู่หรือเปล่าลูก” เสียงของมารดาทำให้คนที่กำลังนั่งยิ้มกับภาพถ่ายสะดุ้งเล็กน้อย ก่อนจะลุกจากเตียงเดินไปเปิดประตูถามไถ่ผู้เป็นแม่ “มีอะไรเหรอคะแม่”

“มีคนมาหาจ้ะ รออยู่ข้างล่าง”

“ใครกัน” แพรวพรรณพึมพำอย่างสงสัยว่าใครมาหาที่บ้าน

“ลูกก็ลงไปดูสิ เดี๋ยวแม่จะไปเตรียมขนมไว้ให้” คนเป็นแม่บอกกล่าวแล้วก็เดินลงมาเตรียมขนม ใจก็คิดไปว่าหากตนสุขภาพแข็งแรงเหมือนแต่ก่อน ลูกสาวคงไม่ต้องมานั่งหลังคดหลังแข็งวาดภาพหาเงินอยู่แบบนี้ แม้รายได้จะดี แต่ก็ไม่ได้ดีตลอด ตนจึงอยากให้ลูกสาวออกไปหางานทำเป็นหลักเป็นแหล่ง แต่ลูกสาวก็ไม่ยอมไป เพราะเป็นห่วงตน ที่แม้ตอนนี้อาการเจ็บป่วยของตนจะดีขึ้นมากแล้ว แต่ลูกสาวก็ยืนกรานว่าไม่ไปเพราะเป็นห่วงตนที่ต้องอยู่บ้านตามลำพัง

ทางด้านแพรวพรรณ หลังจากมารดาลงไปจัดเตรียมขนม เธอก็เดินมาเก็บภาพลงกล่องและจัดเก็บไว้ในลิ้นชัก แล้วเดินลงมาที่ห้องรับแขก ครั้นพอเห็นว่าเป็นใครมาเยี่ยมถึงบ้านก็ยิ้มกว้างดีใจ เพราะไม่ได้เจอหน้าเพื่อนมาเกือบปี แต่เธอก็เห็นเพื่อนทางหน้าจอทีวีอยู่บ่อยๆ

“กี้! ลมอะไรหอบมาจ๊ะ” แพรวพรรณทักทายเพื่อนรักอย่างประหลาดใจปนดีใจที่เพื่อนนางแบบคนดังมาหาถึงบ้าน ทั้งที่เจ้าตัวก็ทำตลอดแทบไม่มีวันว่าง

“ลมคิดถึงได้ไหมล่ะ” ภีรมาส นางแบบสาวกำลังมาแรงหันไปตอบไปเพื่อนรัก แล้วดึงมือเพื่อนรักให้มานั่งคุยกันที่โซฟา

“เดี๋ยวนี้มีวันว่างแล้วเหรอ ถึงได้แวะมาหากัน แต่มาไม่บอกกันเลยนะ”

“ก็อยากเซอร์ไพรส์ไง ว่าแต่ช่วงนี้เธอทำอะไรอยู่ล่ะ” หลังจิบน้ำส้มเย็นเจี๊ยบที่มารดาของเพื่อนนำมาให้แล้วภีรมาสก็ถามเพื่อน เพราะตนอยากให้เพื่อนไปเป็นนางแบบด้วยกัน เพราะหน่วยก้านของแพรวพรรณใช้ได้ทีเดียว แต่ติดที่เจ้าตัวไม่ชอบงานแบบที่เธอทำ

“ก็วาดภาพขายเหมือนเดิมแหละ”

“นี่เธอกะยึดอาชีพนี้ไปตลอดเลยเหรอ”

“ก็แพรวไม่อยากออกไปทำงานข้างนอก ห่วงแม่อยู่คนเดียว”

“ก็จ้างเด็กสักคนสิ แล้วเธอก็ไปทำงานกับฉัน เงินดีมากเลยนะ”

“เป็นนางแบบน่ะเหรอ”

“ใช่ แต่ถ้าไม่ชอบ เดี๋ยวฉันให้พี่แอนหางานละครให้ เอาไหมล่ะ แต่เธอต้องไปเรียนการแสดงก่อนนะ เรียนสักเดือนสองเดือนก็น่าจะเล่นละครได้แล้ว”

“ไม่เอาหรอก แพรวไม่ชอบ”