บทที่ 9

พอถึงเวลาอาหารเย็นกับข้าวถูกจัดวางกลางโต๊ะรับประทานอาหารมากมาย สีสันสดใสน่ากิน ขณะที่นะผู้จัดการหนุ่มกำลังคร่ำเคร่งกับการจัดตารางงานให้นายแบบหนุ่มของเขา โดยที่คนทั้งคู่ปฏิเสธไม่ให้นะมาร่วมทำอาหารด้วยเพราะนายแบบหนุ่มมีความตั้งใจและต้องการจะเซอร์ไพรซ์ผู้จัดการหนุ่มของตัวเอง หลังจากที่คนทั้งคู่จัดเรียงกับข้าวบนโต๊ะรับประทานอาหารจนเสร็จ เขาจึงเดินไปยังมุมห้องที่ทำงานของนะ เพื่อจะชวนผู้จัดการหนุ่มด้วยตัวของเขาเอง

"นะครับ ยุ่งอยู่หรือเปล่า กินข้าวเย็นกันก่อนมั๊ยครับ วาทำกับข้าวเสร็จแล้วนะ อาหารพร้อมบนโต๊ะอาหารแล้วด้วยครับ" วากล่าวกับชายหนุ่มอย่างสุภาพด้วยรอยยิ้มเล็กๆ ให้กับเขา

"อ๋อครับผมเสร็จงานพอดีเลย" ผู้จัดการหนุ่มยิ้มตอบเขาพลางลุกขึ้นเดินตามเพื่อนรักไปยังโต๊ะรับประทานอาหาร ทันทีที่ผู้จัดการหนุ่ม เห็นกับข้าวมากมายบนโต๊ะรับประทานอาหาร ทำให้เขายิ้มกว้างอย่างคนที่มีความสุขเพราะกับข้าวตรงหน้าเขาล้วนแล้วเป็นของโปรดของเขาทั้งสิ้น นายแบบหนุ่มช่างรู้ใจเขาจริงๆ ทำให้เขาดีใจอย่างบอกไม่ถูก น้ำตาของนะไหลรินอาบแก้มอย่างไม่ตั้งใจด้วยความปลาบปลื้มในน้ำใจของคนที่เขาแอบรักมาตลอด

"นะเป็นอะไรหรือเปล่ากับข้าวไม่ถูกใจเหรอครับ ร้องไห้ทำไมอ่ะนะ..." เมื่อนายแบบหนุ่มเห็นคนตรงหน้ามีน้ำตาด้วยความที่วาไม่รู้ ทำให้วาเริ่มมีอาการตาแดงๆ คล้ายจะร้องไห้ตาม

"เปล่าครับวา นะไม่ได้เป็นอะไร นะดีใจที่วาตั้งใจทำกับข้าวให้ผมกิน" เขากล่าวพลางปาดน้ำตาที่แก้ม ทำให้อีกคนที่นั่งรออยู่ที่โต๊ะรับประทานอาหารอดยิ้มด้วยความปลื้มใจกับนะไม่ได้เช่นกัน

"ใครจะรู้ล่ะครับ ก็เห็นร้องไห้ขนาดนั้นก็คิดว่าทำอาหารไม่ถูกใจซะอีก หยุดร้องเถอะวาจะร้องตามอยู่แล้วนะนะ เช็ดน้ำตาลงนั่งกินกับข้าวฝีมือวาดูสิครับ ว่าจะอร่อยสู้ฝีมือของนะได้หรือเปล่าแต่ก็คงเทียบนะไม่ได้อยู่ดีแหละ ฮ่าๆๆ"

คนทั้งสามต่างพากันหัวเราะอย่างมีความสุขสนุกสนานและทานอาหารร่วมกันอย่างเอร็ดอร่อย คนที่ดูจะมีความสุขมากที่สุดในค่ำคืนนี้ก็คงจะเป็นนะ ที่ทานไปยิ้มไป ชมฝีมือการทำกับข้าวของเพื่อนรักตัวเองไปจนจบอาหารมื้อค่ำที่แสนพิเศษสำหรับเขา

ในวันหยุดของนายแบบหนุ่มนับเป็นวันที่พิเศษและสำคัญมากสำหรับเขา ที่จะได้พักผ่อนอย่างเต็มที่โดยจะมีกิจกรรมเล็กๆ ที่ทำร่วมกันกับผู้จัดการหนุ่มและแฟนหนุ่มของเขา ซึ่งในวันนี้ได้มีน้องชายสุดที่รักของวาอีกหนึ่งคนที่มาร่วมพักผ่อนร่วมเล่นกิจกรรมในวันว่างของเขานี้ด้วย

กันต์เด็กหนุ่มผู้มีความเข้าใจเหตุการณ์และความสัมพันธ์ระหว่างรุ่นพี่กับแฟนหนุ่ม ที่กันต์รักมากที่สุดจากงานแฟชั่นโชว์ต่างๆ รายการทีวีต่างๆ ก็จะมีข้าราชการหนุ่มปรากฏตัวอยู่ในงานนั้นๆ ด้วยทุกครั้ง ยิ่งได้เห็นคนทั้งคู่เล่นกิจกรรมเป็นคู่อย่างสนุกสนาน น่ารัก กุ๊กกิ๊ก ก็ยิ่งตอกย้ำความเข้าใจ ว่าตัวเขาคงเป็นได้แค่น้องชายจริงๆ เด็กหนุ่มมองคนทั้งคู่ด้วยรอยยิ้มอย่างสุขใจ มันเหมือนกับว่าเขาได้ให้ความรักการดูแลแก่รุ่นพี่คนที่เขารักมากมายไปแล้ว ส่วนตัววาเองก็ได้ตอบแทนความรักของเด็กหนุ่ม ไม่ว่าจะเป็นการช่วยสอนการบ้าน ช่วยทำโครงงานและกิจกรรมต่างๆ มากมายที่เด็กหนุ่มไม่สามารถจะทำได้ในขณะที่ยังเป็นนักเรียนด้วยกัน ถึงแม้ว่าตอนนี้วาจะได้เป็นนายแบบหนุ่มชื่อดังของประเทศ วาก็ยังคงทำตัวเหมือนเดิม ยังรักและหวังดีในตัวเด็กหนุ่มเสมอ

ณ ตอนนี้ความรักความหวังดีของเด็กหนุ่มยิ่งเพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณ มันถูกส่งมอบให้กับนายแบบหนุ่มต่อไปโดยไม่หวังสิ่งตอบแทน ได้แค่รักก็ดีแล้ว ซึ่งเป็นคำพูดที่เพิ่งเกิดขึ้นภายในใจของกันต์เมื่อสักครู่นี้ จนเผลอยิ้มกว้างให้กับคนทั้งคู่

"น้องกันต์ครับ... น้องกันต์... ได้ยินพี่มั๊ย..." ผู้จัดการหนุ่มจับแขนเด็กหนุ่มเขย่าเพื่อเรียกสติ เมื่อพบว่าเด็กหนุ่มยืนยิ้มเหม่ออยู่นานจนผิดสังเกต

"ครับ… ครับพี่นะมีอะไร…" จังหวะที่เด็กหนุ่มหันมาถามคนเรียก เท้าเขาไปสะดุดกับขาเก้าอี้ ทำให้หกล้มหน้าคว่ำไปทับผู้จัดการหนุ่มอย่างจัง

"ระวังครับน้องกันต์... โอ๊ย!"

"โอ๊ะ!!"

"น้องกันต์เป็นยังไงบ้างครับ เจ็บตรงไหนหรือเปล่า" เสียงร้องถามของวาเป็นผลทำให้คนทั้งคู่ที่นอนกองอยู่กับพื้นได้สติ เด็กหนุ่มค่อยๆ ลืมตาด้วยความตกใจกลัวกับการล้ม ก็พบว่าใบหน้าของตนเองอยู่ใกล้กับใบหน้าของผู้จัดการหนุ่มแค่เอื้อม โดยที่ตัวของเขานอนทาบทับร่างชายตรงหน้าอย่างจังโดยมีสองแขนกอดประคองเขาอยู่ ทั้งคู่นอนมองตากันด้วยความรู้สึกดี แววตาคนตรงหน้าดูมีเสน่ห์ น่าค้นหา ชวนหลงใหล อย่างไม่เคยรู้สึกมาก่อน พลังงานบางอย่างทำให้เด็กหนุ่มค่อยๆ เคลื่อนริมฝีปากบางลงไปหาคนตรงหน้าโดยอัตโนมัติ...

ทางผู้จัดการหนุ่มไม่มีทีท่าปฏิเสธริมฝีปากนั้นแต่อย่างใด กลับตอบรับริมฝีปากเล็กนั้นด้วยความเต็มใจ ทั้งคู่ลิ้มรสความหอมหวานจากริมฝีปากของกันและกันเนิ่นนาน ส่งผลให้นายแบบหนุ่มต้องส่งเสียงเรียกคนทั้งคู่อีกครั้ง

"นะน้องกันต์!!" คนทั้งคู่ถึงกับตกใจและรีบลุกขึ้นอย่างเขินอายกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อสักครู่นี้

"ดูท่าทางคงไม่เป็นอะไรแล้วล่ะ แต่เรากลับจะได้คู่รักคู่ใหม่แทนใช่มั๊ยครับ นะ น้องกันต์" คนทั้งคู่ยืนจับมือกันโดยอัตโนมัติกับอาการเขินอายไม่หาย หลังจากถูกนายแบบหนุ่มจับคู่ให้เป็นคนรักกันเสียแล้ว กลับไม่มีคำปฏิเสธใดๆ จากปากผู้ชายทั้งสองคน มีเพียงภาพชายสองคนยืนจับมือประสานกันและมองหน้ากันด้วยรอยยิ้ม งานนี้คงต้องขอบคุณ นายแบบหนุ่มและข้าราชการหนุ่ม ที่ทำให้คนทั้งคู่ได้รู้ถึงความต้องการของใจตัวเอง เมื่อความผิดหวังมาเจอกันจึงเกิดเป็นความเข้าใจก่อนกลายเป็นคำว่า 'รัก' ขึ้นมาในที่สุด

บรรยากาศในช่วงบ่ายกับกิจกรรมสนุกๆ ของคนสองคู่ยิ่งดูอบอวลไปด้วยความรัก ความเข้าใจและความสุขมากขึ้น

ติ๊ง...น่อง...ติ่ง...น่อง…

เสียงออดหน้าบ้านนายแบบหนุ่มดังขึ้น

"เดี๋ยวผมไปดูเองครับพี่ๆ เล่นกันต่อเถอะ" เด็กหนุ่มอาสาทันที หลังจากได้ยินเสียงออด

"พี่ไปด้วยสิน้องกันต์ เดี๋ยวมานะครับ วาคุณธีร์" คนทั้งคู่วิ่งจับมือกันไปยังหน้าบ้าน ทำให้นายแบบหนุ่มและข้าราชการหนุ่มที่ยืนมองตามหลังมีรอยยิ้มขึ้นมากับภาพที่เห็น

"มีดอกไม้มาส่งถึงคุณวา วายุครับ" ผู้จัดการหนุ่มเป็นคนรับช่อดอกไม้ใหญ่ เป็นดอกกุหลาบสีขาวสวยมาก ซึ่งมีการ์ดใบเล็กเสียบอยู่

"ขอบคุณนะครับ"

"กรุณาเซ็นชื่อผู้รับด้วยครับ"

"เรียบร้อยครับ" ทั้งคู่ช่วยกันถือช่อดอกกุหลาบช่อใหญ่อย่างระมัดระวังเข้าไปทางสระว่ายน้ำ

"ของวาครับ ช่อใหญ่มากก...” ผู้จัดการหนุ่มยืนส่งช่อกุหลาบให้กับนายแบบหนุ่มที่ดูสีหน้ามีความสุข แต่ชายหนุ่มด้านข้างวากลับมีท่าทางเหมือนไม่ค่อยพอใจเท่าไรนัก เมื่อเขาหันไปเห็นพลางส่งยิ้มให้กับคนรัก

"เป็นอะไรครับธีร์ คุณอย่าคิดมากสิ แฟนคลับเขาส่งมาให้น่ะครับ" เขากล่าวพลางกอดแขนแฟนหนุ่มพร้อมเอียงศีรษะลงกับไหล่กว้างเหมือนเป็นการออดอ้อนชายหนุ่มด้านข้างอย่างน่ารัก ทำให้คู่รักอีกคู่อดยิ้มกับท่าทางของคู่ตรงหน้าไม่ได้ก่อนที่นาบแบบชื่อดังจะหยิบการ์ดใบ้เล็กขึ้นมาอ่าน

'ขอแสดงความยินดีกับการถ่ายแบบปกนิตยสารชื่อดังระดับโลกด้วยนะครับ ผมรู้ว่าคุณเป็นคนเก่ง คุณเป็นคนสวย มากด้วยความสามารถ คุณเปรียบเสมือนนางฟ้าในใจของผม จงสู้และทำหน้าที่ของคุณให้ดีที่สุด ผมจะอยู่เคียงข้างคุณและเป็นกำลังใจให้คุณตลอดไป

ด้วยรัก

เอ็ม อังกูร

ทันทีที่เขาอ่านข้อความจบรอยยิ้มสวยได้เผยขึ้น รอยยิ้มนี้เป็นรอยยิ้มที่แสดงถึงความภูมิใจ ดีใจ มีความสุขกับคนสนิทของเขาอีกคนหนึ่ง ซึ่งเวลานี้เจ้าของช่อกุหลาบยังคงมีความสำคัญกับเขาอยู่ แม้วันนี้ความสำคัญนั้นได้ลดระดับลงไปก็ตาม

คนทั้งสี่เล่นกันอย่างสนุกสนานจนถึงเวลาเย็น จึงช่วยกันทำอาหารเพื่อรับประทานร่วมกันของเย็นอย่างมีความสุข โดยเฉพาะนะและกันต์ดูจะสวีทหวานกันออกหน้าออกตาโดยคนอีกคู่รู้สึกเขินแทน...