ตอนที่ 04 : นางฟ้าแปลงกาย

ผับ! ผับ! ผับ!

“อ๊า! ไม่ไหวแล้ว นินาร้อนเหลือเกิน อือ! อ๊า!” เวียนนาได้แต่ร้องครวญครางด้วยความเสียวร้อนกาย ยิ่งตอนนี้ชายหนุ่มเร่งจังหวะเร้าให้เร็วขึ้น จนเธอสั่นพร่าไปทั้งตัว ขบเม้มไปตามแขนแข็งแรงของอีกฝ่ายด้วยความเสียว มือเล็กจิกไปตามแผ่นหลังกว้าง

“อ๊า! นางฟ้านินาจ๋า...พร้อมกันนะ อูว์! ซี้ดดดดด” อินทัชซอยถี่เอวสอบของตนอย่างหนักหน่วงรัวเร็ว โอบรัดร่างเล็กแนบแน่นไปกับร่างแข็งแรงตัวเองไว้แน่น จนไม่เหลือที่ว่างให้อากาศลอดผ่านได้ ยิ่งมือน้อยๆ ของนางฟ้าจำแลงลูบไล้จิกเล็บ ขบกัดเขาด้วยความเสียวนั้นอีก มันยิ่งทำให้เขาเสียวร้อนปวดเกร็งไปทั่วความแข็งขึง

“อะ! อ่อย! นินา...อ๊า! ไม่ไหวแล้วค่ะ อึก! อุ๊ย!” เวียนนาครางเสียวซ่าน แอ่นรับทุกจังหวะรักแรงกระแทกสอดใส่หาตน มือเล็กจิกไปตามเรือนกายกำยำอย่างเสียวซ่าน ปรารถนากายร้อนเร่าอย่างกับสิ่งเสพติดก็มิปาน

“โอว์! นางฟ้าจ๋า...นางฟ้าของฉัน อะ! อืม! ผมใกล้แล้ว อ๊า!” คำรามเสียงห้าวด้วยความซ่านไม่ต่างจากร่างเล็ก ยิ่งมือซุกซนของคนใต้ร่างรัดตนแน่น ยิ่งทำให้เขาต้องการเธอไม่มีหยุดหย่อน

“อะ! อื้อ! นินาร้อน...อูว์!” ตอนนี้สาวเจ้าไม่หลงเหลือความเป็นตัวเองเสียแล้ว เธอมีแต่ความเสียวซ่าน และความปรารถนาอยากครอบครองกลืนกินอีกฝ่ายเท่านั้น

“อ๊า! นางฟ้านินาจ๋า...พร้อมกันนะคนดี โยว์! ซี้ดดดดด” เสียงพร่าคำรามแหบ ก่อนจะเร่งเร้าสะโพกสอบอีกรอบ จนทำให้เกิดแรงเสียดสีของเนินเนื้อระหว่างจุดเชื่อมต่อจนทำให้เขาและหญิงสาวแข่งกันร้องครวญคราง และไม่นานเขาและสาวเจ้าก็ถึงจุดสวรรค์สั่ง

“อ๊า! มันเหลือเกิน ชูว์!” คำรามพร่ากอดรัดร่างเล็กแนบแน่น

“กรี๊ดดดดด” หญิงสาวก็กรีดร้องออกมาด้วยความสุขสมกับความแปลกใหม่ที่เคยพบอย่างหมดแรงยิ้มค้างราวคนละเมอ

“อ๊า! ชอบไหมนางฟ้าของฉัน” อินทัชผละออกจากร่างเล็กโดยที่แช่ความแข็งร้อนของตนอยู่ในกายของอีกฝ่าย

เวียนนาหาได้ตอบไม่ ตอนนี้เธอกำลังยิ้มค้างเบลอไปหมดกับเรื่องราวที่เกิดขึ้น จนทำให้คนถามหงุดหงิดถามคำถามเดิมอีกครั้ง และครั้งนี้เสียงหวานเหนื่อยๆ ของเธอก็ตอบกลับ

“แก! แกมันสัตว์นรก ไอ้คนถ่อย!”

อินทัชกัดกรามแน่นเป็นสันปูดโปนขึ้นมาทันทีด้วยความโกรธ เมื่อถูกสาวที่ตนร่วมรักด้วยผรุสวาทใส่เช่นนี้

“ฟังนะนางฟ้าน้อย เธอมันก็เป็นแค่เศษขยะข้างทางที่ฉันเอากลับบ้านมาและเผอิญหน้าตาดีหน่อยฉันเลยสงเคราะห์ให้ก็เท่านั้น” ตอนนี้ความภาคภูมิที่ได้ซอกซ่อนดอกไม้ดอกนี้เป็นคนแรกก็ไม่มีอีกแล้ว มีแต่ความโกรธเข้ามาแทรกแซงอารมณ์

“อะ!” อุทานออกมาด้วยความเสียว เมื่อชายที่ทำร้ายตนขยับถอยห่างพร้อมกับถอนแก่นกายร้อนออกจากกายเล็กตน “นายมันผีห่าซาตานชัดๆ เมื่อคืนนี้ฉันยอมเป็นของคนพวกนั้นยังจะดีเสียกว่ามาเจอแก” เมื่อคิดถึงเหตุการณ์เมื่อคืน ทั้งๆ ที่คิดว่าตนหนีรอดแล้วแต่ยังมาเจอผู้ชายที่เลวร้ายกว่าพวกนั้นเสียอีก เวียนนารู้สึกว่าบุรุษร่างใหญ่โตคนนี้มีอะไรน่ากลัวกว่าที่เห็น จนทำให้ร่างกายเปลือยเปล่าเธอหนาวสั่นขึ้นมาจนต้องกอดปลอบตัวเอง

“หึหึ ปกติฉันก็เป็นคนมีเหตุผลนะ แต่สำหรับเธอแม้นางฟ้าข้างทาง สำหรับเธอมันก็แค่ขยะดีๆ ที่ฉันโชคดีได้เจอ อีกอย่างมันเป็นบุญของพรหมจรรย์เธอแล้วที่ได้ฉันเข้าไปทะลวงขาดน่ะ” ขบกรามเอ่ยอย่างกรุ่นโกรธ

“ฉันจะกลับ” เอ่ยพลางจะลุก แต่ก็ลุกไม่ขึ้น เพราะเธอยังเจ็บระบมช่วงกึ่งกลางลำตัวอยู่ “อุ๊ย!”

“ทำไมไม่ลุกล่ะ” รู้ทั้งรู้ว่าทำไหมเธอถึงยังไม่ลุก

“กะ...ก็ฉันเจ็บลุกไม่ไหว” เธอตอบอย่างแค้นเคืองและเอียงอาย

“ไหนว่ามาสิเธอชื่ออะไร เมื่อกี้ตอนที่เรากำลังโหมโรงกันนั้นเธอพูดแทนตัวเองว่า ‘นินา’ นั่นชื่อเธอเหรอแม่นางฟ้า และก็บอกมาให้ละเอียดด้วยนะ ถ้าไม่ละเอียดเจอหนักเหมือนเมื่อกี้แน่ อีกอย่างบอกอายุด้วยนะ ฉันไม่อยากโดนข้อหาพรากผู้เยาว์ ตอนอายุ 35 ปี” ถามพร้อมกับเอื้อมมือไปบีบทรวงอกของสาวเจ้าอย่างตั้งใจ จนเธอจ้องมองเขาด้วยหน้าตาบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บ

เวียนนารู้ว่าซาตานข้างกายนี้เอาจริง และเธอก็เพิ่งจะสังเกตมองสำรวจเขาก็ตอนนี้เอง เขาไม่ได้ใส่เสื้อผ้า และตัวการร้ายที่ทำให้เธอต้องร้าวระบมมันยังชี้ชันชี้เพดานดู ไม่อยากเชื่อว่าสิ่งที่เธอเห็นนั้นก่อนหน้านี้มันเข้ามาอยู่ในตัวเธอ คิดแล้วก็เสียวสันหลังขึ้นมาทันทีด้วยความหวาดกลัว

“คิดอะไรอยู่ บอกฉันมาและฉันจะบอกชื่อเธอแม่นางฟ้า” เพิ่มแรงบีบที่เต้างามให้แรงกว่าเดิม เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายเงียบ

“บอกแล้วไอ้คนเถื่อน!” ไม่วายจะต่อว่าอีกฝ่าย

“ก็รีบๆ พูดมาสิ ฉันไม่ว่างพอจะมานอนฟังเธอทั้งวันนะ ถ้าอยากให้ฟังก็ต้องมีอะไรทำ” ตอนนี้อารมณ์โกรธได้คลายลงบ้างแล้ว เมื่อได้บีบเคล้นทรวงงามของหญิงสาวเล่น

“ฉันชื่อ เวียนนา ภูวดี หรือนินา อายุ 24 ปี”

“ไม่อยากเชื่อว่าอายุ 24 ปี ฉันนึกว่าเด็กอายุ 17 ปี เธอหน้าเด็กเกินไปแล้วนะนางฟ้า” เอ่ยขัดขึ้นด้วยความไม่อยากเชื่อสายตาตน ว่าตนได้นอนกับหญิงสาววัย 24 ปี จริงน่ะเหรอ

“ไม่เชื่อก็แล้วแต่แก มีแค่นี้ใช่ไหมที่ต้องการ ถ้าไม่มีอะไรแล้วฉันขอตัวกลับ และอย่าได้พบเจอกันอีกเลย” ว่าแล้วก็ปัดมือใหญ่ออกจากหน้าอกตนด้วยความเกลียดชัง

“ใครบอกเธอจะได้ออกจากที่นี่ ในเมื่อได้เข้ามาแล้วก็อยู่ต่อไปจนกว่าฉันจะไล่ออกจากบ้านเอง”

เอ่ยพลางลุกขึ้นจากเตียงเดินอ้อมมาฝั่งที่ สาวเจ้าคนงามหันหน้า อินทัชไม่สามารถจะหักห้ามความปรารถนาที่ตนมีต่อกายเล็กนี้ได้เลย ไม่ว่าจะเป็นผิวขาวนวลเนียน ที่ตอนนี้มีแต่รอยแดงช้ำด้วยฝีมือเขาเต็มไปหมด ไหนจะทรวงงามอวบอิ่ม ปากหวานน่าดูดกลืนกิน ทุกๆ อย่างที่เป็นผู้หญิงคนนี้มันดึงดูดเขาทุกขณะจิต แต่ก็พยายามหักห้ามตัวเองไว้ เพราะรู้ว่าอีกฝ่ายยังเจ็บระบมอยู่

เวียนนาแทบเอามือปิดตาไว้ไม่ทันที่ร่างเปลือยของซาตานร้ายมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าของตน แต่อะไรก็ไม่ตกใจเท่ากับประโยคที่ตนได้ฟัง จนต้องเอามือที่ปิดตาออก

“ว่าไงนะ? ฉันไม่ได้มาขายตัวหรือเป็นทาสแกนะไอ้โจรเถื่อน”

“อินทัช หรือทัช เรียกฉันแบบนั้นนินา ฉันเป็นเจ้าของชีวิตเธอตั้งแต่ที่ช่วยเธอมาแล้ว เพราะฉะนั้นฉันมีสิทธิ์ทุกอย่างในของของฉัน” เอ่ยด้วยท่าทีสบาย ถึงแม้จะอยากหัวเราะคนตัวเล็กก็ตามที่ทำตาตื่นโตตกใจจนเกิดเหตุ เป็นครั้งแรกที่มีผู้หญิงไม่อยากอยู่กับเขา ทั้งๆ ที่เขานั้นหล่อราวกับเทพบุตรลงมาจุติ ถึงแม้ว่านิสัยจะราวกับผีร้ายมาจากนรกก็ตามเถอะ

“บอกฉันทำไม ฉันไม่เรียก และจะไม่อยู่ด้วย” ว่าแล้วก็รีบลุกขึ้นไวๆ จนทำให้ร้องออกมาด้วยความเจ็บ “โอ๊ย!”

“หึหึ บอกแล้วนะว่าให้อยู่ที่นี่ อย่าให้ฉันเอาโซ่มาล่ามเธอเลยนางฟ้าจำแลงของฉัน” ว่าพลางผลักร่างเล็กกลับลงที่เดิม

“ไม่นะ ชีวิตฉันต้องไม่เป็นแบบนี้ ฝันใช่ไหม ฝันแน่ๆ เลย” ว่าพลางส่ายหัวไปมาเพื่อให้ตนตื่นจากฝันอย่างที่พูด

“ทุกอย่างไม่ใช่ฝัน แต่มันคือชะตากรรมต่างหาก” ว่าแล้วก็โถมตัวไปบดขยี้ปากของสาวเจ้าเพื่อยืนยันกับเรื่องราวที่เกิดขึ้น

“อะ! อื้อ!” เวียนาร้องครางอู้อี้ในลำคอ มือเล็กทุบตีดันซาตานร้ายออกห่างตน และมันก็ได้ผลเมื่อเขายอมผละออกไปง่ายๆ

“อ๊า! เธอหวานมากนินา เย็นนี้เรามาต่อกันนะ วันนี้เธอนอนพักที่นี่ฉันจะให้ป้าพิมพ์มาดูแล อย่าคิดหนีเชียวละ ถ้าหนีเธอก็หนีไม่รอด เพราะฉันจะตามเธอมากักขังไว้อยู่ดี” พูดพลางกระตุกยิ้มร้าย ก่อนจะเดินโทงๆ ไปยังห้องน้ำ เพื่ออาบน้ำชำระร่างกายของตน