ล่าร้าย (หลงเหยื่อ)

เรื่องนี้มีคำหยาบ กู มึง ค่อนข้างเยอะหากไม่รีดไม่ชอบผ่านเรื่องนี้ก่อนนะคะ

เรื่องนี้พระเอก ดุ โหด ดิบเถื่อน  หื่นจัดไร้ความปรานี   นางเอกก็แซ่บ   ร้ายไม่เบาจ้า

งานเลี้ยงโต๊ะจีนกลางสนามหญ้าในช่วงกลางวัน หลังจากพิธีรดน้ำสังข์ให้คู่บ่าวสาว เสี่ยรุตผู้ร่ำรวยจากการเป็นพ่อค้าทั้งถูกและผิดกฎหมายชายแก่รูปร่างท้วมผิวขาวยิ้มหน้าแป้นเดินทักทายแขกผู้ร่วมงานทีละโต๊ะพร้อมกับเจ้าสาวปิ่นมุกสาวสวยหน้าหวานรูปร่างเพรียวบางผิวขาวผ่อง แม้เธอจะเดินหน้าบึ้งก็ไม่อาจบดบังออร่าความงามของเธอได้ ระหว่างที่เดินอยู่ในงานลูกน้องสี่คนเดินประกบข้างเสี่ยและยังมีลูกน้องรอบงานอีกหลายสิบชีวิต

ธาดา นั่งมองภาพจากล้องวงจรปิดอยู่ภายในบ้าน ชายหนุ่มหน้าหล่อสายตาคมราวพญาเหยี่ยวมีเสน่ห์น่าหลงใหลเขาขึ้นชื่อว่าเป็นมือขวาผู้เด็ดขาดแข็งกระด้างไม่เกรงกลัวใคร ผู้คนต่างนับถือว่าหลานชายคนนี้คือผู้ที่จะรับช่วงต่ออำนาจจากเสี่ย

งานแต่งงานดำเนินต่อไร้ซึ่งปัญหาไม่เป็นอย่างที่ตั้งใจไว้เพราะงานนี้เสี่ยจัดขึ้นเพื่อล่อภูผาลูกน้องเก่าที่ทรยศเสี่ยไปเข้าพวกกับฝั่งตรงข้ามให้มันออกมาปรากฏตัว เสี่ยจึงบังคับปิ่นมุกหญิงคนรักของภูผามาแต่งงานเผื่อว่าภูผาจะโผล่มาให้จัดการแต่มันไม่มา.....

ช่วงค่ำเสี่ยส่งตัวเข้าหอกับเจ้าสาว ด้านลูกน้องรวมตัวกันดื่มเหล้าสังสรรค์กันเต็มที่หลังจากทำงานเหนื่อยมาทั้งวัน

เช้าวันรุ่งขึ้น

เสียงเอะอะโวยวายดังมาจากชั้นสองของบ้านไม้สักหลังใหญ่ ลูกน้องหน้าตาตื่นรีบวิ่งกรูกันเข้าไปในบ้านเสี่ยหน้ามึนสวมเสื้อคลุมเดินโซเซออกมาตรงระเบียง

“อีมุกมันหนีไปแล้ว ไปจับตัวมันมาให้กู!”เสี่ยรุตตะโกนเสียงดังลั่นบ้าน ธาดาเดินขึ้นไปหาเสี่ยบนระเบียงบ้านด้วยสีหน้าเงียบขรึม

“มันเอาสินสอดอาไปด้วย”เสี่ยสะบัดหน้าไปมายังมึนไม่หายเมื่อคืนน่าจะโดนวางยานอนหลับ

“ให้จับเป็นหรือจับตาย”ธาดาน้ำเสียงนุ่มลึกแฝงไปด้วยความดุดัน ในเมื่อหญิงสาวไม่มีประโยชน์ที่จะล่อภูผาออกมาก็ไม่ควรเก็บเอาไว้

“จับมันกลับมาเป็น ๆ อายังต้องใช้ตัวมัน”เสี่ยแววตาแข็งกร้าวยังอยากรวบหัวรวบหางเมียภูผา หากจะฆ่าทิ้งก็เสียของ ธาดาหลุบตาลงก้มหน้าเล็กน้อยก่อนที่จะมาดขรึม ลงไปเตรียมพวกเพื่อออกตามล่าตัวปิ่นมุกทันที..............

รถไฟชั้นประหยัดมุ่งหน้าไปยังเชียงใหม่ ปิ่นมุกนั่งกอดกระเป๋าเป้บนโบกี้รถไฟร่างบางใส่กางเกงยีนส์ขายาวเสื้อยึดพอดีตัวมัดผมรวบตึงสวมหมวกแก้บปิดบังใบหน้าเหงื่อไหลชุ่มหน้าสวย สายตาหวานสาดส่องมองรอบข้างอย่างหวาดระแวง มือเรียวผสานกำแน่นสลับบีบขยี้ไปมา ในตอนนี้เป็นช่วงเวลาที่อึดอัดน่ากลัวสำหรับเธอ

หลายชั่วโมงผ่านไป

ปิ่นมุกลงรถไฟที่สถานีแล้วนั่งสองแถวต่อไปยังห้องเช่าเล็ก ๆ ที่หาทางเว็บไซต์ เธอซื้ออาหารเครื่องดื่มตุนไว้ถือเต็มสองมือรีบเข้าไปห้องพักปิดล็อคประตูแน่น หญิงสาวเหนื่อยล้านอนทิ้งตัวบนที่นอนลูกฟูกน้ำตาไหลจากหางตาไม่รู้ว่าต้องหลบซ่อนแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหนเธอต้องรอจนกว่าภูผาจะติดต่อมาหา หญิงสาวร้องไห้สะอื้นแล้วผล็อยหลับไปด้วยความอ่อนเพลีย

ปิ่นมุกนอนหลับไปนานเท่าไหร่ไม่รู้ได้แต่รู้สึกตัวอีกทีว่าเหมือนมีคนมานั่งจ้องหน้าอยู่ สายตาสวยปรือมองกระพริบตาถี่ปรับสายตาในความมืด หน้าหล่อคมฉายชัดขึ้นแวบแรกเธอคิดว่าเป็นภูผาแต่ไม่ใช่นั่นมันธาดาหลานชายมือขวาของเสี่ยรุต ร่างบางสะดุ้งพรวดหน้าตาตื่นกระเถิบตัวหนีถอยหลังชนกับผู้ชายอีกคนที่นั่งอยู่ข้างหลัง

“ให้ตามหาซะเหนื่อยเลยนะ นางตัวดี”ธาดาจ้องตาเขม็งกระตุกยิ้มร้ายที่มุมปาก ปิ่นมุกหน้าซีดตัวสั่นหวาดกลัวกลืนน้ำลายลงคอฝืด ๆ วันนี้คงเป็นวันสุดท้ายที่เธอจะมีชีวิต

“เอาตัวมันไป”ธาดาเสียงแข็งลุกขึ้นยืนสูงตระหง่าน ลูกน้องผู้ชายด้านหลังรวบแขนเรียวไว้ด้านหลังแล้วฉุดดึงให้เธอลุกขึ้นเดินไปตามแรงกระชาก ร่างบางเอนเซตามแรงเหวี่ยงคอยมองซ้ายมองขวาพอออกมานอกห้องก็รวบแรงสะบัดตัวออกพร้อมกับกรีดร้องโวยวายเสียงดังให้คนอื่นได้ยิน ลูกน้องอีกคนรีบปรี่เขามาต่อยหน้าท้องดัง “พลั่ก” ปิ่นมุกตัวงอเจ็บจุกอ้าปากค้างร้องไม่ออก ธาดาหันมองด้วยสายตาเรียบเฉยแล้วกระดิกนิ้วเรียกให้ลูกน้องรีบพาหญิงสาวขึ้นรถ

ระหว่างการเดินทางท้องฟ้ามืดครึ้มฝนทำท่าจะตกกับเส้นทางที่ไม่คุ้นเคย ธาดาสั่งให้ลูกน้องหาที่พักเพื่อความปลอดภัยและพักผ่อนหลังจากเหน็ดเหนื่อยตามล่าตัวปิ่นมุกมาทั้งวัน ธาดาให้ปิ่นมุกอยู่ในบ้านพักที่แบ่งเป็นหลัง ๆ แล้วสั่งลูกน้องเฝ้าหน้าประตูและหน้าต่างด้านหลังคอยสับเปลี่ยนกันทุกชั่วโมง

ด้านธาดากับลูกน้องนั่งล้อมวงดื่มเหล้ากันอยู่ไม่ไกล ไม่นานนักผู้หญิงกลุ่มหนึ่งเดินมายังวงเหล้ารูปร่างบอบบางหน้าตาสวยผิวขาวเนียนแบบสาวเหนือ

“ผมให้เจ้าของรีสอร์ทหาสาว ๆ มาให้คลายเครียด”ปืนลูกน้องคนสนิทของธาดายิ้มกรุ้มกริ่มหน้าเมายืนโอนเอนเมาได้ที่

“ทำดีมาก ได้ลองสาวเหนือกันหน่อย”ทศหนุ่มใหญ่ยกนิ้วโป้งชื่นชมปืนแล้วลุกขึ้นไปโอบกอดสาวร่างบางคนหนึ่ง

“เฮ้ย พี่เดี๋ยวเมียก็รู้หรอก”ลูกน้องอีกคนพูดแซว หัวเราะกันร่วนในวงเหล้า

“พวกมึงอย่าบอกดิว่ะ”ทศหรี่ตามองเจ้าเล่ห์แล้วพาหญิงสาวเดินไปที่ห้องพัก

“กูเอาคนนั้น”ธาดาชี้ไปที่หญิงสาวสวยที่สุดในกลุ่มใส่กางเกงยีนส์ขาสั้นเสื้อสายเดี่ยวยืนบิดไปมาส่งสายตายั่วยวน เขาลุกขึ้นโอบหญิงสาวเดินกลับไปที่ห้องพัก

ภายในห้องพักของธาดา

สองกายกอดรัดฟัดเหวี่ยงนัวเนีย ธาดาถอดเสื้อยืดออกเผยกายกำยำกล้ามเป็นมัด ๆ พร้อมรอยสักที่หน้าอก มือเรียวลูบไล้เรือนร่างแกร่ง หน้าคมซุกไซร้ซอกคอเนียนปากบางเผยอจูบแทะเล็มหน้าหล่อเคลื่อนเข้าใกล้จะประกบจูบ ธาดาเอามือปิดปากบางไว้แล้วเหวี่ยงร่างบางลงนอนบนเตียงกว้าง

“ห้ามจูบ กูไม่ชอบ”สายตาคมดุดันถอดกางเกงยีนส์ออกขึ้นคร่อมกายสาว ความแข็งแกร่งพร้อมรบเข้ากายสาวเต็มที่

“ปึง ปึง ปึง!!!”เสียงเคาะประตูดังขึ้นขัดจังหวะคนที่กำลังจะได้เสีย ธาดาหันขวับอย่างหงุดหงิดเดินตัวเปลือยไปดึงผ้าขนหนูหน้าประตูห้องน้ำมาพันรอบเอวหลวม ๆ ก่อนจะเปิดประตูห้องนอน

“เหยื่อปีนหนีทางหน้าต่าง ตอนผลัดเวร!”เป้กดเสียงต่ำหน้าเครียด ธาดาสบถเดินออกจากห้องทั้งผ้าขนหนูผืนเดียว