ตอนที่ 4

“ผมมีนัดกับนายใหญ่และมีเวลาไม่มากนัก ถ้าคุณจะส่งมอบของที่เราต้องการ...ตอนนี้”

เฟลรอฟรวบรัดตัดความทั้งที่เอสเปรซโซ่ตรงหน้าเขาแทบไม่พร่องลงเลยด้วยซ้ำ อลินทิราช้อนสายตามองเขานิดหนึ่งก่อนวางซองเอกสารลงบนโต๊ะ

“แต่ไม่ใช่ที่นี่” เขายับยั้งหญิงสาวที่กำลังจะล้วงหยิบของในกระเป๋าก่อนยืดลำตัวขึ้นและพยักหน้าเป็นสัญญาณให้เธอเดินตามไป

อลินทิราลุกขึ้นและเดินตามไปโดยไม่มีข้อแม้ เฟลรอฟเดินนำหน้าเข้าไปด้านหลังของร้านกระทั่งถึงทางเดินแคบ ๆ ตรงไปยังห้องน้ำที่แทบไม่มีใครเดินผ่านมา

“นายใหญ่เสียดายคุณมาก เพราะนี่เป็นงานสุดท้ายของสายลับมือหนึ่งที่ดีที่สุดเท่าที่ไซออนเนตเคยมีมา”

ชายหน้าดุกล่าวขณะล้วงถุงมือสีดำขึ้นมาสวมอย่างใจเย็น สายลับมือหนึ่งขององค์กรคือออโซลย่า แต่นักฆ่าแห่งไซออนเนตคือเขา

“และงานท้ายสุดที่คุณต้องทำ...ส่งข้อมูลนั้นมา ออโซล...”

เสียงทุ้มห้าวขาดหายเข้าไปในลำคอคนตัวโตที่หันกลับมาพร้อมปืนพกขนาดเล็กที่หวังจ่อลงตรงหน้าท้องของอลินทิรา แต่เฟลรอฟก็ช้ากว่าสายลับสาวที่เข้าประชิดตัวและจ่อปืนเข้าไปในโค้ทของเขาพร้อมเหนี่ยวไกให้กระสุนทะลุลงตรงหน้าอกข้างซ้ายติดกันสามนัดซ้อน

“ออโซลย่า...”

เฟลรอฟครางออกมาใบหน้าบิดเบี้ยวเมื่อสำนึกถึงความเจ็บปวดที่เขาไม่ทันได้รู้สึกถึงมันด้วยซ้ำ เขาประมาทเกินไป ปืนพกสั้นที่เขาหวังใช้เจาะร่างเล็กแบบบางกว่าร่วงหล่นจากมือ

“ฉันคิดไว้แล้วว่ามันต้องเป็นแบบนี้ เฟลรอฟ...ฉะนั้น นี่จึงเป็นงานสุดท้ายของฉัน...และของคุณด้วย”

“แก...”

ชายหน้าดุคำรามออกมาเป็นครั้งสุดท้ายก่อนร่างทั้งร่างจะทรุดลง อลินทิรารีบเก็บปืนพกกลับเข้าไปในแจ็คเก็ตขณะที่ยังไม่มีใครเดินผ่านมา เธอมองร่างของชายชาวรัสเซียที่นั่งแน่นิ่งเหมือนคนเมาแล้วหลับในท่าหลังพิงฝา หญิงสาวเก็บกลั้นน้ำตาและรำพึงออกมาเบา ๆ

“ฉันก็เสียดายคุณเหมือนกัน เฟลรอฟ”

ร่างระหงรีบพาตัวเองออกไปจากที่นั้นโดยไม่ยอมหันกลับไปอีก อลินทิราก้าวออกจากร้านด้วยใบหน้าที่พยายามปรับให้มันราบเรียบเสมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น หญิงสาวทำใจไว้ก่อนหน้าว่าต้องเจออะไรบ้าง ซึ่งที่คิดไว้นั้นไม่ผิดคาด ไซออนเนตหักหลังเธอและคงต้องส่งคนออกตามล่าหากรู้ว่านักฆ่าขององค์กรถูกเธอฆ่าทิ้ง สาวสวยลูกครึ่งไทย เวเนซูเอล่ามิได้ยินดีต่อการก่ออาชญากรรมใด ๆ ทั้งสิ้น แต่เธอจำเป็นต้องป้องกันตัวเอง เธอก็เป็นแค่สายลับที่ตั้งใจทำงานให้องค์กรด้วยความสัตย์ซื่อเสมอมา อลินทิราไม่เคยทำงานพลาดและทุกคนให้การยอมรับเธอในฐานะของ ออโซลย่า สายลับสาวแห่งไซออนเนต ทว่านานเข้าความไม่ชอบมาพากลทำให้เธอต้องถอนตัวออกมา แม้จะรู้ว่าทุกอย่างอาจสายเกินไปก็ตาม

หญิงสาวตั้งความหวังไว้ว่าจะทำภารกิจสุดท้ายคือการจารกรรมข้อมูลจากห้องปฏิบัติการทดลองด้านฟิสิกส์ในคฤหาสน์ไพรซ์ เธอไม่รู้ว่ามันคืออะไรหากแต่สิ่งนั้นก็มีมูลค่าตอบแทนสูงถึงยี่สิบล้านดอลล่าห์และเพื่อแลกกับอิสรภาพจากการเป็นสายลับที่ทำงานให้องค์กรมาจนตอนนี้เธอมีอายุครบยี่สิบหกปี และเมื่อเหตุการณ์พลิกผันเธอจึงคิดได้อย่างเดียวเท่านั้นคือการมุ่งหน้ากลับไปหาแม่บุญธรรมที่รัฐยูทา

การเดินทางไกลกว่าพันเก้าร้อยไมล์จากท่าอาศยานนานาชาติ จอห์น เอฟ เคเนดี้ ในกรุงนิวยอร์คเพื่อมุ่งหน้าไปยังฝั่งตะวันตกของอเมริกาซึ่งที่หมายคือรัฐยูทาห์เป็นเรื่องง่ายดายสำหรับอลินทิราที่เปลี่ยนแปลงชื่อสกุลตัวเองในปฏิบัติการของสายลับสาว