ตอนที่ 3

กาแฟในถ้วยเย็นชืดไปนานแล้วและดูเหมือนว่าเจ้าของร่างระหงในเชิ้ตขาวสวมทับด้วยแจ็คเก็ตหนังเข้ารูปสีเบอร์กันดีและกางเกงลีวายส์ทรงกระบอกสีซีดจะไม่สนใจเครื่องดื่มที่มีเพียงอย่างเดียวบนโต๊ะตรงหน้านอกจากสอดส่ายสายตาคู่คมไปมาผ่านบานกระจกซึ่งมีผู้คนเดินขวักไขว่ภายนอกร้านกาแฟในมหานครอันตระการอย่างนิวยอร์ค บ่อยครั้งที่หญิงสาวผมยาวประกายน้ำตาลหม่นก้มลงมองเรือนนาฬิกาบนข้อมือทว่าก็มีทีท่าใจเย็นแม้เวลาจะล่วงมาหลายนาทีแล้ว

“ขอโทษที่ทำให้คุณรอนานนะสาวน้อย”

เสียงทุ้มหนักดึงความสนใจของอลินทิราจากด้านนอกบานกระจกให้หันกลับมามองร่างสูงของชายผิวสีแทนในโค้ทหนังซึ่งนั่งลงก่อนถอดหมวกแบเรต์เพื่อปัดฝุ่นออกอย่างเบามือเผยให้เห็นใบหน้าดุของบุรุษวัยเกือบสี่สิบปี

“คุณมาช้าไปยี่สิบห้านาทีค่ะ เฟลรอฟ”

หญิงสาวติติงด้วยน้ำเสียงอันราบเรียบขณะบริกรเดินเข้ามาเพื่อรับออเดอร์

“เอสเปรซโซ่ที่หนึ่ง...ขอเข้ม ๆ เลยนะ”

เฟลรอฟ ชายร่างสูงใหญ่เชื้อสายรัสเซียสั่งก่อนหันมายังเจ้าของใบหน้ารูปไข่สวยคม โดยเฉพาะดวงตาคู่สวยสีน้ำตาลแกมเขียวใสสว่างที่จ้องเขาแทบไม่กระพริบ

“ขอโทษทีที่ทำให้รอนาน ผมกำลังรับคำสั่งจากนายใหญ่ เขาตื่นเต้นมากที่ภารกิจของคุณประสบความสำเร็จ”

เฟลรอฟกล่าวยิ้มแย้มขณะประสานมือหนาทั้งสองบนโต๊ะ เขามีท่าทีที่ดูเป็นมิตร แต่กลับมีอะไรบางอย่างที่อลินทิราเริ่มจับสังเกตุจากประกายตาคู่นั้นซึ่งไม่มีวันเก็บงำอารมณ์ได้เช่นรอยยิ้ม

“ฉันทำตามหน้าที่ค่ะ และตอนนี้ทุกอย่างก็ลุล่วงไปได้ด้วยดี”

“น่าชื่นชม...ผมรู้สึกชื่นชมความสามารถของคุณมากจริง ๆ ออโซลย่า...ห้องปฏิบัติการด้านฟิสิกส์ในคฤหาสน์ไพรซ์มีระบบความปลอดภัยแน่นหนามาก แต่คุณก็ทำได้ คุณเข้าไปเอาข้อมูลที่นายใหญ่ของเราต้องการออกมาได้ ผมเคยพบกับแดเนียล ไพรซ์ เจ้าของคฤหาสน์ เขาเป็นนักธุรกิจด้านอสังหาริมทรัพย์ที่ทั้งหล่อเหลาและฉลาดหลักแหลม ไม่มีใครรู้เลยว่าเบื้องหลังแดเนียลคือนักนิวเคลียร์ฟิสิกส์มือฉกาจและเขาก็เก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับขนาดที่รัฐบาลสหรัฐก็ยังไม่รู้เลยว่าการทดลองของเขาประสบความสำเร็จไปมากแค่ไหน...ทุกภารกิจที่คุณทำเพื่อไซออนเนตล้วนประสบความสำเร็จ และนายใหญ่ของเราก็พร้อมตอบรับทุกข้อเสนอที่คุณต้องการซึ่งก็หมายถึงสิ่งนี้ด้วย”

รอยยิ้มเกลื่อนบนใบหน้าดุก่อนที่เขาจะล้วงหยิบซองกระดาษจากด้านในเสื้อโค้ทส่งให้ออโซลย่า...สายลับสาวสวยลูกครึ่งไทย เวเนซูเอล่าที่ปฏิบัติภารกิจให้กับองค์กรไซออนเนตไม่เคยผิดพลาด แน่นอนว่าเธอทั้งสวยและฉลาดเป็นกรด เฟลรอฟ มองตามนิ้วเรียวบางที่หยิบซองจากมือเขาเปิดออกดูด้วยใบหน้าที่ไม่แสดงความรู้สึกใด ๆ บุรุษร่างสูงเลิกคิ้วเล็กน้อยขณะยกถ้วยกาแฟที่บริกรนำมาวางไว้ขึ้นจิบเบา ๆ

“นี่คือทั้งหมดที่คุณต้องการ ทั้งตั๋วเครื่องบินไปเมืองไทย และเช็คเงินสดยี่สิบล้านดอลล่าห์ นายใหญ่ตั้งใจมอบให้ออโซลย่าก่อนที่เธอจะวางมือจากการเป็นสายลับขององค์กร”

“ขอบคุณมากค่ะ”