บทที่5

หลังจากที่ฟื้นขึ้นมาจากสลบเพราะรสจูบที่ไนท์สู้อุตส่าห์มอบให้ มารู้สึกตัวอีกทีฉันก็มานั่งท้าทายความตายอยู่บนรถตามเดิมแล้วล่ะ เพราะกลัวความผิดเลยทำให้ฉันไม่กล้าเอ่ยปากถามอะไรไนท์ที่กำลังเดือดพล่านในตอนนี้มากนัก บางทีเขาอาจจะกำลังมุ่งตรงกลับบ้าน แต่ทว่าทำไมเส้นทางมันไม่เหมือนทุกทีล่ะเนี่ย นี่มันไม่ใช่ทางกลับบ้านไม่ใช่เหรอ หรือว่าจะเป็นทางลัด แต่ว่าเอ๊ะ!

“หยุดทำหน้าอยากรู้แต่ไม่กล้าถามแบบนั้นซะที!!” ดูเหมือนว่าไนท์จะดูสีหน้าฉันออกไปเสียหมด เก่งเกินไปแล้วนะอีตาบ้า!

“มิกะคือใครอย่างงั้นเหรอ” เพื่อเห็นสีหน้าที่ผ่อนคลายลงไปมากกว่าแต่ก่อนของเขา ฉันก็รวมรวบความกล้าเอ่ยปากถามสิ่งที่ค้างคาใจออกไปในทันที

ใช่แล้วมิกะ! ทำไมฉันถึงได้คุ้นเคยกับชื่อนี้เป็นพิเศษกันนะ

“มิกะเป็นใครฉันไม่รู้ และเธอก็ไม่จำเป็นต้องอยากจะรู้ด้วย หุบปากแล้วนั่งเงียบๆ ไปเถอะ”

“แต่ว่าบางทีนะ ฉันอาจจะหน้าตาคล้ายดาราก็ได้เนอะ เป็นอย่างงั้นจะมีใครหลงผิดเดินเข้ามาขอลายเซ็นฉันมั้ยนะ”

“บอกให้หุบปากไงยัยโง่!!”

ทำไมเรื่องแค่นี้ต้องขึ้นเสียงด้วยเล่า คนแค่สงสัยและอยากจะรู้ในความเป็นไปของโลกบ้างไม่ได้เลยรึยังไงกัน ชิชะ!

ใช้เวลาเพียงไม่นานไนท์ก็จอดรถลง ณ สถานที่ที่ไม่คุ้นตาแห่งหนึ่ง มีผู้ชายสองคนยืนตรวจบัตรอยู่หน้าทางเข้า แถมข้างๆ ยังมีแม่สาวผมสวยหุ่นเซ็กซี่ ยืนโยกย้ายกันอยู่ไม่ห่าง ที่นี่มัน...

“ลงมาสิ หรือเธอจะอาสาอยู่เฝ้ารถ!” ไนท์พูดขึ้น ก่อนที่ฉันจะรู้สึกตัวว่าเขาลงไปยืนเก๊กหน้าขรึมรออยู่ก่อนแล้ว

“เรามาทำอะไรกันที่นี่เหรอไนท์!”

“ฉันอยากจะพิสูจน์อะไรบางอย่างสักหน่อย เร็วเข้า รีบลงมา!!” ไนท์พูดเสียงแข็งเหมือนกำลังพยายามสื่อให้ฉันรู้ว่าเขากำลังโมโหเข้าให้แล้ว ในขณะที่ฉันได้แต่ก้มมองสภาพตัวเองสลับกับผู้หญิง ที่เดินเข้าไปในนั้นด้วยสีหน้าไม่ค่อยดีเท่าไหร่นัก

“นั่งเซ่ออยู่ทำไม บอกให้ลงมา ไม่ได้ยินที่สั่งรึไง!!”

“ตะ...แต่ว่าสภาพฉันแบบนี้มีหวังเราทั้งคู่คงได้ถูกเตะโด่งออกมานอกร้านแน่ๆ นายไม่คิดแบบนั้นเหรอไนท์” ไนท์ตวัดสายตามองฉันอย่างเบื่อๆ ก่อนจะเอื้อมมือมากระชากฉันให้ลงจากรถและลากไปยังหน้าร้านในทันที

“ฉันมากับยัยนี่ เข้าไปได้มั้ย”

พูดอะไรของเขาน่ะอีตาบ้า!!ชายฉกรรจ์สองคนที่ยืนคุมหน้าร้านหันเหจากยัยสาวเปรี้ยวเกาะอกมามองที่ฉันด้วยสีหน้าหงุดหงิด แต่พอเขาได้เห็นหน้าฉันอย่างชัด สีหน้าก็แปรเปลี่ยนไปในทันที และก่อนที่ฉันจะได้ทันเอ่ยปากถามว่ามองหน้าหาป้าคุณเหรอคะ.พวกเขาทั้งคู่ก็รวมพลังเสียงตะโกนลั่นขึ้นมาซะก่อน

“มะ...มิกะ!! พระเจ้า ทางร้านเรารู้สึกเป็นเกียรติมากเลยครับที่คุณมาที่นี่ ผมได้ยินข่าวว่าคุณมาเมืองไทย ไม่นึกไม่ฝันเลยว่าจะได้มีโอกาสเห็นตัวเป็นๆ ฮึกๆ ดีใจจนกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่แล้วคร้าบบบ~ คุณสวย สวยเสมอไม่ว่าจะอยู่ในชุดไหน!” อะไรของเขานะ วันนี้โลกเรามันดูแปลกๆ ไปล่ะ ฉันเนี่ยนะสวย ก็จริงอยู่ที่ฉันอาจจะดูสวย แต่ไม่น่าเชื่อเลยว่าความสวยของฉันมันจะทำให้ผู้ชายท่าทางน่ากลัวแบบหมอนั่นร้องไห้ออกมาได้อย่างง่ายดายราวกับเสกฝุ่นเข้าตาได้ยังไงยังงั้น

“คือว่าฉันหน้าตาเหมือนมิกะมากขนาดนั้นเลยเหรอคะ คุณพอจะมีรูปถ่ายของเขาบ้างมะ...อุ๊บ!” ยังไม่ทันจะได้ถามเรื่องสำคัญที่อยากรู้ ไนท์ก็เอื้อมมือมาอุดปากฉันพร้อมทั้งกระซิบขู่ที่ข้างหู

“ถามบ้าอะไรของเธอเนี่ย! เดี๋ยวพวกมันก็รู้หรอกว่าเธอไม่ใช่ อยากถูกเตะโด่งออกไปนอกร้านรึไง!” ใครมันจะไปอยากโดนกันเล่า! ฉันก็แค่อยากรู้ก็เท่านั้นเอง คนอยากรู้มันผิดด้วยรึไง

“ยืนตรงนี้มันจะเมื่อยเอานะครับ เชิญมิกะกับเพื่อนสะ...”

“แฟน! ฉันเป็นแฟนยัยนี่”

“คะ...ครับ เชิญคุณกับแฟนหนุ่มที่ด้านในเลยครับ พวกเราจะบริการให้อย่างเต็มที่เลยครับ”

เฮ้อ~ ถึงจะรู้สึกผิดที่ไปเอาชื่อของมิกะมาแอบอ้างก็ตามที แต่ฉันก็จำยอมเดินเข้าไปในร้านจนได้ อยากเห็นมิกะจัง อยากรู้ว่าหน้าตาเราสองคนจะเหมือนกันสักแค่ไหนกันเชียวนะ ด้านในของร้านมันก็คือผับดีๆ นี่เอง

บรรยากาศโดยรอบปกคลุมไปด้วยเสียงเพลงที่ดังระเบิด กลิ่นควันบุหรี่ลอยคลุ้งเต็มอากาศไปหมด นี่น่ะเหรอสวรรค์ที่ใครหลายๆ คนชอบมาเที่ยวกัน ฉันว่าถ้าตัดเอาความสุขชั่วคราวออกไป มันก็เป็นแค่นรกบนดินดีๆ นี่เอง

บริกรในชุดหรูเดินนำพวกเราไปยังโต๊ะที่มีป้ายแปะเอาไว้ว่า VIP โอ้โหเหะ ขนาดโต๊ะธรรมดาฉันว่าท่าทางก็หรูแล้วนะเนี่ย ไม่เห็นต้องทุ่มทุนเพื่อยัยตัวปลอมอย่างฉันเลย รู้สึกผิดขึ้นมาตงิดๆ แล้วสิ

“อยากจะรับประทานอะไรเชิญสั่งมาได้เลยนะครับ วันนี้ทางร้านเราเต็มใจให้คุณรับประทานฟรี หวังว่าคุณมิกะคงจะถูกใจนะครับ” ผู้จัดการร้านเอ่ยขึ้นในขณะที่ฉันได้แต่งง กินฟรีงั้นเหรอ กินฟรีจริงๆ เหรอเนี่ย!

“ทำแบบนี้มันจะดีแน่เหรอไนท์ ถ้าพวกเราถูกจับได้ล่ะก็ ตายลืมเกิดเลยนะจะบอกให้!” ทันทีที่วางก้นลงบนเก้าอี้สีแดงสด ฉันก็กระซิบถามไนท์ที่นั่งผิวปากอย่างสบายอารมณ์ด้วยน้ำเสียงที่สั่นคลอนทันที หมอนี่เคยทุกข์ร้อนอะไรในชีวิตบ้างมั้ยนะ

“เธอก็ทำตัวเนียนๆ ไปสิ ไม่อยากประหยัดค่าอาหารมื้อดึกรึยังไง!” นี่สินะความหมายและจุดหมายมุ่งที่เราเดินทางมาร้านอาหารแห่งนี้ ที่เขาบอกว่าจะมาพิสูจน์อะไรบางอย่างนั้น คงจะอยากพิสูจน์ว่าฉันที่หน้าเหมือนยัยมิกะอะไรนั่นจะทำประโยชน์ให้ได้มากแค่ไหน แผนสูงจริงๆ

“แต่ว่ามันบาปนะถ้าพระเจ้ารู้มีหวังเราได้ตกนรกแหงๆ”

“ถ้าเธอเงียบ ฉันเงียบ พระเจ้าจะรู้ได้ยังไง”

นั่นสินะ...อ๊ากกกก!~ ถึงไม่มีใครบอก ท่านก็รู้อยู่แล้วล่ะโว้ย หมอนี่กวนประสาทฉันได้ทุกเวลาและสถานการณ์จริงๆ สิน่า

“แต่ว่าฉัน...”

“ถ้าเธอกลัวตกนรก เธอก็ไม่ต้องกินสิ นั่งมองฉันกินอย่างอร่อยๆ ก็พอ แต่ว่าเธอจะได้ไปสวรรค์คนเดียวนะ เพราะว่าฉันไม่อยากไป ฉันอยากไปเที่ยวนรกมากกว่า” ไนท์กระซิบต่อท้าย ก่อนจะหันไปสั่งอาหารกับเด็กเสิร์ฟที่ตอนนี้เอาแต่จ้องหน้าฉันราวกับว่าเราเป็นญาติที่ไม่ได้เจอะเจอกันมานานแรมปี

“แล้วคุณมิกะล่ะครับ จะรับอะไรดี”

“ยัยนั่นไม่กินหรอก เธอบอกว่า...”

“กินสิคะ! ฉันอยากทานอะไรก็ได้ที่ทางร้านที่คิดว่าอร่อยที่สุด รบกวนด้วยนะคะ” ว่าจบฉันก็โปรยยิ้มหวานไปให้เด็กเสิร์ฟคนนั้นอย่างเป็นมิตร แต่ผลปรากฏว่าหมอนั่นเป็นลมล้มพับไปเลยในชั่วพริบตาเดียว

“ไหนบอกว่ากลัวตกนรกไง ไม่อยากไปแล้วรึไง สวรรค์น่ะ” ร่างสูงที่บัดนี้กำลังนั่งพิจารณายัยชะนีข้ามโต๊ะเอ่ยปากถาม แต่ทว่าสายตากลับไม่ได้เหลียวแลฉันเลยสักนิด ฮึ! นี่ขนาดฉันนั่งหัวโด่อยู่ตรงนี้ทั้งคนนะเนี่ย ทำไมเขาถึงได้กล้าชายตาไปมองสาวสวยคนอื่นอีกล่ะ

ต่อหน้ายังขนาดนี้ แล้วลับหลังจะขนาดไหน ฉันเกลียด! เกลียดผู้ชายเจ้าชู้ประตูดินที่สุด! ทำไมกันนะ ราวกับมีบางสิ่งไหลย้อนทวนกระแสความทรงจำของฉัน เรื่องราวแบบนี้นี่มัน...

“อะ...โอ๊ยยย! ปวดหัวจัง” ฉันร้องลั่นพลางยกมือกุมหัวที่ปวดตุบๆ ราวกับมีใครสักคนเอาระเบิดเวลาไปฝังเอาไว้ยังไงยังงั้น ทำไมกันนะ?

“เป็นอะไรมากรึเปล่า!!” ไนท์ถามอย่างเป็นห่วง ก่อนจะเอื้อมมือมากุมมือฉันเอาไว้อย่างอบอุ่น

อ่า~ ในที่สุดเขาก็มองมาที่ฉันแล้ว แค่รู้ว่าในสายตาของไนท์ยังมีฉันอยู่ แค่คิดแค่นี้ความเจ็บปวดที่มีก็ค่อยๆ จางหายไปอย่างช้าๆ มีแต่ความสุขที่ล้นใจเข้ามาแทนที่

“เฮ้อ~ เธอนี่มัน แล้วแบบนี้จะไปอยู่ได้รึไงสวรรค์น่ะ ไม่มีฉันอยู่ที่นั่นหรอกนะจะบอกให้”

“ไม่ไปแล้วล่ะ ที่ไหนๆ ที่ไม่มีไนท์ก็ไม่ใช่สวรรค์ทั้งนั้น ไม่ว่าจะเป็นนรกขุมที่ลึกที่สุด หรือว่าจะเป็นสถานที่ที่โดดเดี่ยวแค่ไหน ขอแค่ที่นั่นมีนาย นั่นแหละสวรรค์ของฉัน” ว่าจบฉันก็อิงหัวแนบชิดกับไนท์ที่กำลังจ้องฉันด้วยสีหน้าหวาดหวั่น ถึงแม้ว่าหลายต่อหลายครั้งเขาจะชอบตะโกนใส่หน้าฉัน ว่าฉัน และชอบหางานประหลาดๆ มาให้ฉันทำ แต่ไม่เคยมีเลยสักวันที่ฉันจะไม่มีความสุขในอ้อมกอดของคนคนนี้

ฉันรักนายจังเลยไนท์!