2

ร่องสาวที่โดนกระแทกกระทั้นยับเยินเจ็บแปลบจนเธอแทบเป็นไข้

ร่างกายรู้สึกสะบัดร้อนสะบัดหนาวครั่นเนื้อครั่นตัวพอเวลาผ่านไปหลายชั่วโมง

คนใจร้ายที่จับเธอมาขังเอาไว้ เข้ามาในห้องอีกครั้ง เธอปรือตามองด้วยพิษไข้ เขาแก้มัดให้เธอ กระชากทีเดียวร่างน้อยร่วงลงไปกองแทบเท้าบนพื้นหน้าเตียง

“ลุกขึ้นมา ฉันอยากอาบน้ำ อยากได้คนถูหลังให้สักหน่อย”

เขากระชากอีก เธอล้มตึงลงมา สติดับวูบในทันที

เพลิงสบถอย่างหัวเสีย ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำ เขาเอาน้ำมาสาด จนหญิงสาวปรือตาตื่นจากการสลบไสล

“อย่าเพิ่งรีบตายล่ะ ฉันยังทรมานเธอไม่สมใจเลย”

เขากระแทกจูบปากเธอจนแตก เลือดไหลซิบ มณีรินทร์ส่ายหน้าหนี อ่อนแรงยิ่งนัก มือน้อยทุบตีร่างสูงใหญ่แต่เขาหาได้ปล่อย เขาอุ้มเธอเดินตัวปลิวไปยังห้องน้ำ

ก่อนจะทิ้งร่างของเธอลงอย่างไม่ปรานี

“โอ๊ย!”

ร่างน้อยเซไปกระแทกกับอ่างอาบน้ำ ศีรษะของเธอโขกกับขอบอ่าง เลือดไหลซิบ

มณีรินทร์ยกมือขึ้นแตะหน้าผากตัวเองเบาๆ เธอหวาดกลัวเขาจับใจ

“ฉันจะอาบน้ำ”

เขาพูดเสียงเหี้ยม ไม่มีความปรานีในน้ำเสียงหรือการกระทำเลยแม้แต่น้อย

มณีรินทร์ตัวสั่นกึกๆ ปากคอสั่น เธอยันกายลุกขึ้นอย่างอ่อนแรง ร่างกายเซถลาจนเป็นลมอีกครั้ง

เธอเป็นลมเขาก็เอาน้ำสาด ร่างน้อยสำลักน้ำ กัดฟันฝืนตัวเองจนสุดท้ายเธอก็หมดสติไม่ฟื้นอีกเลย

มณีรินทร์ฟื้นขึ้นมาบนเตียงอีกครั้ง เธอกวาดสายตามองรอบกาย สบตาคมดุกร้าวของผู้ชายใจร้าย เธอถอยหนีอย่างหวาดกลัว ไม่กล้าสบตาเขา

ร่างน้อยรีบกระเสือกระสนลงจากเตียง เขามองเฉย เธอลากขาไปที่ประตูแต่ประตูเปิดไม่ออก

“คิดจะหนีฉันเหรอ เธอไม่มีทางหนีออกไปจากที่นี่ได้หรอก จำเอาไว้ นอกจากฉันจะปล่อยไป”

“คะ.. คุณอย่าทำอะไรฉันเลยนะ ฉันไม่รู้จักคุณจริงๆ”

เธอยกมือไหว้เขาปรกๆ ปากคอสั่นระริก ยิ่งเขาก้าวเข้าหา เธอยิ่งกลัวจนหน้าซีดเผือด

“เธอไม่รู้จักฉัน แต่ฉันรู้จักเธอดีเชียวล่ะ หว่านเสน่ห์ผู้ชายไปทั่ว ร่านแบบนี้ต้องเจอกับคนแบบฉัน”

เขาบีบคางเธอจนเจ็บ มณีรินทร์นิ่วหน้า ดึงมือเขาออก แต่เขากระชากไปกดเอาไว้กับประตู ก่อนจะบดจูบริมฝีปากหนาแนบชิด มันกระแทกเข้ากับปากที่มีรอยแตก เลือดไหลซิบอีกครั้ง เขาแกล้งดูดให้เธอยิ่งน้ำตาเล็ด

“อื้อ...”

เธอประท้วง เบี่ยงหน้าหนี เขาขยำหน้าอกเธอแรงๆ ก่อนจะจับร่างน้อยแบกขึ้นบ่า

มณีรินทร์ผวา เธอทุบตีแผ่นหลังของเขาอย่างตกใจ เขาโยนเธอโครมลงบนเตียงอย่าไม่ปรานี

“โอ๊ย!”

หล่อนร้องครางเสียงหลง ถอยหนีอย่างหวาดกลัว ในขณะที่เขาโถมกายเข้าใส่ทั้งตัว

“อย่าทำอะไรฉันเลยนะ”

เธอยกมือไหว้เขาตัวสั่น เขารวบมือของเธอเอาไว้ มองด้วยสายตาเหี้ยมเกรียมก่อนจะบดจูบหนักๆ ลามขึ้นไปตามแขนเรียวเนียนนุ่ม

เธอขนลุกซู่ พยายามผลักไส แต่เขากดมือเธอเอาไว้ด้วยมือข้างเดียว ก่อนจะกระชากเสื้อผ้าของเธอออก

มณีรินทร์กรีดร้องแต่เธอรู้ดีว่าไม่มีใครช่วยเธอได้ ความป่าเถื่อนเกิดขึ้นอีกครั้ง เขากัดอกเธอแรงๆ ไม่มีการเล้าโลมกระตุ้นให้เธอมีอารมณ์ร่วมมีแต่ความดิบเถื่อนโหดร้ายและความเจ็บปวดที่เขายัดเยียดให้ตลอดลำนำรัก

เสียงกระแทกของท่อนกายใหญ่ยักษ์ที่โจนจ้วงเข้ามาในร่องรัก

ตั่บ ตั่บ ตั่บๆ ลั่นไปทั่วเตียงนอนกว้าง

“อ่ะ อ่า โอ้ว...”

เสียงครางลั่นไปตลอดไม่มีหยุดหย่อน

เขาถอนกายออกห่างเมื่อเสร็จสม ปลดปล่อยธารรักในร่างเธอจนหมดสิ้น

หญิงสาวพลิกตัวนอนตะแคงกอดตัวเองก่อนจะร้องไห้เบาๆ

“ถ้าฉันอยาก... จะมาเอาเธออีก”

เขาไม่ปลอบโยน ไม่แม้แต่จะเอ่ยถาม ความห่วงใยนั้นแทบไม่มีเลย

เธอร้องไห้เบาๆ ไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร แต่เธอกลัวจริงๆ

พอเขาไปแล้วเธอก็ควานหาเสื้อผ้ามาสวมใส่ แต่มันฉีกขาดไม่มีชิ้นดี ร่างน้อยเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้า เธอเห็นมีเสื้อผ้าอยู่หลายชุด ก็จัดการสวมใส่ เดินลากขาสำรวจห้องแต่มันไม่มีทางหนีเลยสักนิด

จู่ๆ น้ำตาก็ไหล เธอนั่งกอดเข่าเจ่าจุกอยู่บนเตียง เขาเปิดประตูเข้ามาพร้อมอาหารในถาด เธอสะดุ้งถอยหนีทุกครั้งที่เขาเข้าใกล้