EPISODE8

"ฝุ่นเข้าตา"

"คำแก้ตัวโคตรโบราณ" ภาคีว่าพลางแค่นหัวเราะออกมาเบาๆ "สาโทรมาทำไม" ถามพลางจ้องหน้าฉันนิ่ง

"แค่โทรมาถามข่าวคราว" ภาคีมองหน้าฉันอย่างไม่เชื่อในสิ่งที่ฉันพูดแต่เขาก็ไม่ได้เซ้าซี้ถามอะไรต่อ

"แต่งตัวจะไปไหน" ฉันมองเขาที่อยู่ในชุดพร้อมออกไปนอกบ้านก่อนจะเอ่ยถาม

"ไปดื่ม" ตอบพร้อมยักไหล่อย่างไม่แยแส

"กับใคร"

"เพื่อน"

"มีกลิ่นน้ำหอมผู้หญิงติดมา เชิญนอนนอกห้องนะคะคุณภาคี"

"นี่บ้านผมครับ"

"แต่ฉันเป็นภรรยาค่ะ"

"วันนี้มีออกคำสั่ง ทุกทีเห็นไฟเขียวตลอด" ภาคีว่าแบบยิ้มๆ ใช้นิ้วเชยคางฉันเบาๆ ก่อนที่เขาจะก้มลงมาจูบปิดปากฉัน "สัญญาว่าจะเป็นเด็กดี" พูดพลางยักคิ้วหลิ่วตาให้ฉัน ก่อนจะหันหลังเดินออกจากห้องไป

คนแบบเขามันเชื่อได้ที่ไหน ไอ้คำที่บอกว่าจะเป็นเด็กดีเขาน่ะตอแหลทั้งเพ

หลังจากภาคีออกจากบ้านไปฉันก็หมกตัวอยู่แต่ในห้อง ขี้เกียจจะออกไปเพราะยังไงป่านนี้คุณแม่ก็เข้านอนแล้ว นอนรอภาคีที่ออกไปดื่มพลางหาหนังดูฆ่าเวลา

ติ้ง

เสียงแจ้งเตือนแอปพลิเคชันไลน์เด้งขึ้นมา ฉันเอื้อมมือหยิบโทรศัพท์มือถือมาเปิดดู

อาร์: ส่งรูปภาพให้คุณ

ฉันเปิดดูรูปภาพที่ลูกน้องภาคีส่งมาให้ ก่อนจะสบถคำหยาบออกมา

ผิดจากที่ฉันคิดซะที่ไหน ว่าคำพูดคนแบบภาคีมันเชื่อถือไม่ได้

ฉัน: ขอบใจ

ฉันพิมพ์ตอบกลับไปพร้อมแนบสลิปโอนเงินค่ารูปไปให้ด้วย ที่ทำแบบนี้ไม่ใช่อะไรหรอกค่ะ ไม่ได้โกรธที่เขาจะไปมีใคร เพราะเราทำสัญญากันไว้ เขาจะมีใครก็ได้แลกกับการที่เขาจะเลิกทำร้ายฉันแบบที่ผ่านมา แต่เมื่อไหร่ที่เขาคิดจะเฉดหัวฉันทิ้งหรือคิดเอาคนอื่นขึ้นเทียบเท่าฉัน วันนั้นฉันก็จะไม่ไว้หน้าเขาเหมือนกัน ฉันเก็บทุกเม็ดเก็บทุกอย่างไม่มีตกหล่น หลักฐานที่ฉันมีคงฟ้องเรียกเงินจากเขาได้มหาศาล..

แกร่ก

เวลาประมาณตีหนึ่งเสียงเปิดประตูห้องนอนก็ดังขึ้นมา ก่อนที่ร่างสูงของผู้เป็นสามีจะปรากฏต่อสายตา ฉันรีบลุกจากเตียงนอนเดินเข้าไปหายื่นหน้าสูดดมกลิ่นกายจากตัวเขา

"ไม่ได้นั่งใกล้ผู้หญิงที่ไหน" ฉันเหยียดยิ้มให้คนที่ปฏิเสธความผิดอย่างไว

เพียะ

"สันดานกลางวันกินกับแม่หน้าเลขาหน้าวอกนั่นไม่อิ่มหรือไง" ฉันฟาดมือใส่แขนเขาอย่างจังก่อนจะก่นด่าเขาออกไป

"แค่นั่งใกล้" ฉันจ้องหน้าเขานิ่ง "อย่าลืมสัญญาของเราสิ ก่อนไปฉันก็บอกอยู่ว่าจะเป็นเด็กดีคืนนี้เลยแค่นั่งคลอเคลียไม่ได้เอากัน"

"นายนี่มันดับเบิ้ลเลวจริงๆ"

"ขอบคุณที่ชม"