EPISODE7

หลังการที่วางสายโทรศัพท์ฉันไม่ได้เดินกลับเข้าไปหาภาคี ยืนนิ่งอยู่ตรงนี้พลางคิดอะไรบางอย่าง คำพูดของพี่สาวมันยังคงดังก้องอยู่โสตประสาทของฉัน

พี่สาอดีตคนรักของภาคีและเป็นพี่สาวแท้ๆเพียงคนเดียวของฉัน ตอนนั้นพี่สาทิ้งภาคีไปแต่งงานกับหนุ่มฝรั่งและย้ายรากฐานไปอยู่กับสามีใหม่ ฉันจำได้ดีว่าตอนนั้นสภาพภาคีเป็นแบบไหน และสภาพตัวเองตอนนั้นแย่เพียงใดที่โดนภาคีทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจ เพื่อหวังให้พี่สาวฉันรู้ว่าเขาทำอะไรกับฉันให้พี่สาวฉันเจ็บแบบที่เขาเจ็บ แต่ก็นั่นแหละค่ะต่อให้เขาฆ่าฉันตรงหน้าพี่สา พี่สาก็คงไม่รู้สึกอะไรอยู่ดีเพราะเธอเกลียดฉันยิ่งกว่าอะไร.... ยิ่งรู้ว่าภาคีแต่งงานกับฉันความเกลียดที่มีเป็นทุนเดิมอยู่แล้วก็ยิ่งทวีคูณเข้าไปใหญ่

กว่าฉันกับภาคีเราจะมองหน้ากันเหมือนวันนี้ได้ กว่าที่เราจะอยู่ด้วยกันเหมือนวันนี้อยู่ด้วยกันโดยที่ฉันไม่มีความรู้สึกโกรธและเกลียดเขาไม่ง่ายเลยสักนิด

วันที่เธอไปเธอได้ทิ้งบาดแผลใหญ่ไว้ให้คนทั้งสองคน ในวันนี้ที่แผลของฉันและเขาเริ่มหายดีทำไมเธอต้องกลับมา

"คิดว่าตัวเองเป็นนางเอกเอ็มวีหรือไงยืนเหม่อซะ" เสียงเข้มๆ ที่ดังมาจากทางด้านหลังทำให้ฉันหลุดออกจากภวังค์ ยกมือบางปาดน้ำตาที่ไม่รู้ว่าไหลลงมาตอนไหนออกจากใบหน้า หันหลังกลับมามองภาคีที่ยืนค้ำประตูระเบียงมองหน้าฉันอยู่

"มีอะไร" เอ่ยถามเขาเสียงเรียบ

"ก็เห็นหายไปนาน เลยออกมาดูว่าเป็นอะไร" ภาคียักไหล่ก่อนจะสาวเท้าเดินเข้ามาหาฉันเขาจับแก้มฉันพลางใช้นิ้วหัวแม่มือเช็ดน้ำตาให้กัน "ร้องไห้ทำไม"