EPISODE6

ฟอด

หอมแก้มฉันโชว์คุณแม่ไปอีกฟอดใหญ่

"ตอแหล" ฉันก่นด่าเบาๆ พลางหยิกขาเขาอย่างแรง

"โอ้ย" คนตัวโตร้องโอดโอย

"เป็นอะไรลูก"

"เปล่าครับแม่ แค่มดกัด"

"มดบ้าอะไร บ้านแกมีมดด้วยเหรอ" ถามพลางมองหน้าลูกชายด้วยความสงสัย

"ช่างมันเถอะครับ ผมขอตัวก่อนเพื่อนชวนเล่นเกม" ไม่รอให้ใครได้พูดอะไร พูดจบภาคีก็เดินขึ้นห้องไปทันที

"ลูกคนนี้" แม่สามีบ่นพึมพำมองตามหลังลูกชายพลางส่ายหน้าเอือมระอา

ในเวลาต่อมาฉันเดินขึ้นห้องตามภาคีมา เปิดประตูห้องเข้าไปเห็นเขากำลังเล่นเกมพร้อมสบถด่าคำหยาบกับเพื่อนเขาอย่างเมามัน ฉันกอดอกมองพลางส่ายหน้าน้อยๆให้กับภาพตรงหน้า

"ไม่รู้จักโต" โพล่งด่าเขาออกไปอย่างลืมตัว

"สาระแน" และไม่วายที่เขาจะตอกกลับมา

ฉันเดินเข้าไปหาพลางหย่อนก้นนั่งลงข้างๆเขา เห็นดังนั้นภาคีกระชากตัวฉันให้ขยับไปนั่งกลางหว่างขาของเขา ฉันพิงตัวไปกับอกแกร่งพลางมองภาคีเล่นเกมในโทรศัพท์มือถือไปด้วย

"จะหอมไรนักหนา" ฉันถามออกไปเมื่อภาคีเอาแต่หอมศีรษะฉันอยู่แบบนั้นหลายๆที

".........." เขาเงียบไม่ตอบมือกดรัวเกมไม่หยุด

ครืดดครืดดด

จู่ๆ เสียงโทรศัพท์เรียกเข้าของฉันก็ดังขึ้นมา ฉันเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์มือถือมาดูว่าเป็นใครที่โทรมาหา แต่พอเห็นชื่อของคนที่โทรเข้ามาฉันถึงกับนิ่งงันไปเลยทันที เช่นเดียวกันกับภาคีที่มองหน้าจอโทรศัพท์มือถือฉันนิ่งๆ

"ขอตัว" ฉันบอกแค่นั้นก่อนจะลุกออกจากเตียงนอนเดินออกมารับโทรศัพท์ที่ระเบียงห้อง

ฉัน: ฮัลโหล

กรอกเสียงลงไปให้ปลายสายได้ยิน

พี่สา: น้องดาพี่ดีใจจังไม่คิดว่าพี่จะโทรหาน้องดาติด

ฉัน: พี่สาโทรมามีอะไรรึเปล่าคะ

พี่สา: พี่

ฉัน: คะ

พี่สา: พี่หย่ากับสามีพี่แล้วนะ ถ้าพี่จัดการทุกอย่างที่นี่เรียบร้อยพี่จะบินกลับไทย แต่ไม่ใช่เร็วๆนี้หรอกนะอีกสักสี่ห้าเดือนน่ะ อย่าบอกพ่อแม่ก่อนล่ะพี่อยากเซอร์ไพรส์

ฉัน: ..........

หูฉันดับตั้งแต่พี่สาบอกจะกลับไทยแล้วค่ะ

พี่สา: ภาคีสบายดีใช่ไหม

ฉัน: ค่ะ สบายดี

พี่สา: พี่คิดถึงภาคีจัง

ฉัน: ..........

พี่สา: น้องดาว่าพี่ภาคีเขายังรักพี่อยู่ไหม

ฉันเม้มริมฝีปากแน่นเมื่อพี่สาวคนเดียวของฉันเอ่ยประโยคนั้นออกมา

พี่สา: หึ

เสียงแค่นหัวเราะเยาะดังเล็ดลอดออกมาจากปลายสายก่อนที่สายจะตัดไป

ฉันกำหมัดแน่นด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย จะกลับมาอีกทำไมกัน ในเมื่อวันนั้นตัวเองเป็นคนทิ้งเขาไปอย่างไม่ใยดี.....