EP 6 - เข้าตา

“เชี่ย คนสวยกูกลัวมึงจนรีบเดินหนีไปเลยสัส” พายุหันมาโอบบ่าไฟที่เอาแต่จ้องมองหญิงสาวที่เดินลุกลี้ลุกลนออกไป

“ได้ยินที่กูพูดไหมเนี้ย หรือว่ามึงจะชะ...”

ไม่ทันที่พายุจะพูดจบประโยค

“มึงว่า หน้าคุ้น ๆ เหมือนเจอที่ไหนมาก่อนไหมปะวะ” คิ้วหนาของไฟขมวดกันเป็นปม ยิ่งมองก็ยิ่งรู้สึกคุ้น

“นั่นแน่ นี้มึงเล่นมุกนี้เลยเหรอ” พายุหรี่ตาเล็กน้อยตาน้อยมองไฟที่มองผู้หญิงคนนั้นไม่เลิก

“มุกเหี้ยไร” ใบหน้าหล่อคิ้วขมวดยิ่งกว่าเดิมหันไปเอ่ยถามเพื่อนชายทันที

“เอ้า ก็มุกจีบสาวประมาณว่า ผมคุ้นหน้าคุณจังละ...”

“อ่อนสัส กูแค่บอกว่าค้น” ยังไม่ทันให้พายุพูดจบ ไฟก็ก่นด่าเพื่อนชายพร้อมกับเดินหนีเขาอีกครั้งด้วยความหงุดหงิด

“เอ้าไอ้สัส เขินกูดูออก”

“หุบปากเลยไอ้พายุ เชี่ยไร้สาระ”

@ตึกคณะวิศวกรรม

“ทำไมหน้าไอ้ไฟเป็นอย่างนั้น” เพลิงกับเฟียร์ที่นั่งอยู่ด้วยกัน เอ่ยทักพายุกับไฟที่กำลังเดินเข้ามาใต้ตึก เดินข้างกันแท้ ๆ แต่อีกคนสีหน้าดูบึ้งตึงบอกบุญไม่รับ ผิดกับอีกคนที่เดินผิวปากเข้ามาอย่างคนอารมณ์ดี ก่อนที่ทั้งคู่จะนั่งลงข้างเพื่อนที่นั่งกันอยู่ก่อน

“มันชอบสาวแต่สาวเดินหนีมัน” พายุเอ่ยติดตลกพลางเอามือโอบบ่าไฟที่หันไปมองตาขวาง

“ยัง มึงยังไม่เลิกอีกนะ”

“ไฟอะนะ ชอบสาว” เฟียร์ทำตาโตอย่างไม่อยากจะเชื่อ ก็นะ คนอย่างไฟ ร้อยวันพันปีไม่เคยสนใจผู้หญิงคนไหน วัน ๆ คลุกอยู่กับรถ จนแทบคิดไม่ออกเลยว่าระหว่างผู้หญิงกับรถ ไฟจะเลือกอะไร

“ฮ่า ฮ่า ๆ ไม่เชื่อกูอะดิ มันปิ้งสาวบริหารเว้ย สวยฉิบหาย นมเป็นนม ตูดเป็นตูด”

“อ่าจริงดิ เหลือเชื่อ” เฟียร์พยักหน้าหงึก ๆ รู้ว่าทั้งสองคนเพิ่งเดินไปตึกบริหารมาด้วยกัน ดังนั้นสิ่งที่พายุก็น่าจะเป็นจริง แต่ที่แน่ ๆ ไม่เคยได้ยินไฟโดนแซวเรื่องสาว ๆ แบบนี้มาก่อน

“โคตรของโคตรจริง กูเห็นกับตา”

“แสดงว่าสวยมาก”

“สเปกมันเลย” พายุพยักหน้าหงึก ๆ จนไฟต้องเอาข้อศอกกระทุ้งใส่พายุที่ยังตั้งหน้าตั้งตาล้อไม่เลิก

แต่ก็นะ นาน ๆ ทีพายุจะได้เห็นเพื่อนชายอย่างไฟเสียอาการให้กับผู้หญิง ดูเอาเถอะมีอย่างที่ไหนไฟเล่นสำรวจหญิงสาวคนนั้นไม่วางตา จ้องเอาจ้องเอามองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า เรียกว่าแทบจะอ่านกินเธอทั้งตัวเลยก็ว่าได้ ปกติไฟเพื่อนเขามันเคยมองผู้หญิงขนาดนี้เมื่อไหร่ ถึงมั่นใจว่ายังไงไฟก็ชอบผู้หญิงคนนั้นแน่ ๆ

“ชอบควxไร กูแค่บอกว่าคุ้นหน้า”

“พวกมึงสองคนดู มีคนปากแข็งว่ะ” พายุหัวเราะลั่นในขณะที่ไฟได้แต่ส่ายหัวเบา ๆ เมื่อเพื่อนล้อไม่เลิก

“หึ นั่นดิวะ เก็บอาการหน่อย” เพลิงที่เงียบอยู่นานถึงกับหัวเราะในลำคอให้กับอาการของเพื่อนชายที่ดูเสียอาการอยู่ตรงหน้า

“พวกมึงจะเลิกพล่ามได้ยัง” ไฟยกพอตขึ้นสูดเต็มปอดก่อนจะพ่นออกมา สายตามองควันขาวที่ลอยฟุ้งไปไกล

ถ้าถามว่าผู้หญิงคนนั้นสวยถูกใจไหม...

อืม...ก็ยอมรับว่าเข้าตาอยู่เหมือนกัน

“เออ กูลืมบอก มันนัดเวลามาแล้วพรุ่งนี้บ่ายสามโมง” พายุพูดขึ้นทำลายความเงียบ

เมื่อได้ยินดังนั้นไฟก็พยักหน้ารับทันที สายตาคมของไฟแน่วแน่จริงจังเมื่อนึกถึงเรื่องแข่งรถในวันพรุ่งนี้

“มึงแน่ใจนะ ว่าจะลงแข่งจริง ๆ” เป็นเพลิงที่เอ่ยถามขึ้น

ที่จริงแล้วไฟไม่จำเป็นต้องลงแข่งจริง ๆ ก็ได้ เพราะการแข่งครั้งก่อนอีกฝ่ายผิดกฎให้คนอื่นมาแข่งแทน ซึ่งถือว่าการแข่งเป็นโมฆะ ทั้งหลักฐานจากกล้องวงจรปิดก็มีไฟสามารถไปตามรถกลับคืนมาได้

แต่…

เขาไม่คิดจะทำอย่างนั้น

“อือ คราวนี้กูจะไม่ชะล่าใจเหมือนคราวก่อนแล้ว ถ้ากูยังแพ้ กูจะยอมรับว่ากูแพ้ แต่ถ้ากูชนะ...มันต้องชดใช้” ไฟพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก กับเรื่องนี้เขาจริงจังที่สุด

เขาแค่อยากลองฝีมืออีกครั้ง

“มึงหมายถึงใคร ผู้หญิง หรือไอ้เหี้ยแทน”

“ทั้งสอง” ไฟตอบกลับเพื่อนชายอย่างไม่ลังเล

“ไฟ เธออาจจะมีความจำเป็นที่ต้องทำแบบนั้น” เฟียร์พูดขึ้นเมื่อเธอรู้สึกเป็นห่วงผู้หญิงที่อาจจะต้องเดือดร้อนเพราะไฟ เธอรู้จักนิสัยของเขาดีว่าเรื่องแบบนี้เพื่อนชายของเธอไม่ชอบแพ้ใคร และเขาต้องเอาคืนผู้หญิงคนนั้นแน่ ๆ

“กูไม่สน เพราะชื่อเสียงที่กูเสียไป มันเอากลับมาไม่ได้แล้ว”

ถึงอีกฝ่ายจะเล่นตุกติกจริง แต่สำหรับเขา เขาแพ้ไปแล้วยังไงข้อนี้ก็เปลี่ยนแปลงไม่ได้

“มีความจำเป็นแค่ไหน กูก็ไม่สนแม่งทั้งนั้นแหละ”