5

หลังจากที่ตฤณอาบน้ำเสร็จก็ใส่เสื้อยืดขาวกางเกงขาสั้นสีเทา เดินออกจากห้องนอนของนับดาวตรงมานั่งข้างๆ เหมือนจงใจนั่งให้ชิดนับดาว ในขณะที่เธอกำลังเป่าผมอยู่

“นี่ ! นายไปนั่งไกลๆ หน่อย โซฟาว่างก็ตั้งเยอะ” นับดาวพูดห้วนๆ มองตฤณตาขวาง แววตานั้นทำให้เขาถึงกับขยับตัวออกไปนั่งห่างๆ นับดาวยังไม่รู้สึกคุ้นเคยกับการอยู่ในห้องเดียวกับชายหนุ่มสองต่อสอง แม้ว่าเธอกับเขาเกือบจะเป็นแฟนกันเมื่อ 15 – 16 ปีที่ผ่านมาก็ตาม ปกตินับดาวก็มีแต่เพื่อนผู้หญิง ยิ่งอยู่บ้านก็มีแต่คุณยาย คุณป้า นอกจากเพื่อน และรุ่นพี่ที่มหาวิทยาลัยที่เป็นผู้ชาย แต่นับดาวก็ไม่ได้สนิทด้วย จนเพื่อนๆ มักจะพูดเล่นๆ ว่าเธอครองตัวอยู่เป็นแม่ชี พอเรียนจบคงจะเปิดสำนักชีเป็นแน่

นับดาวรู้สึกอึดอัดไม่น้อย เพราะตอนนี้ห้องที่เคยเป็นพื้นที่ส่วนตัวกลับไม่เป็นแบบนั้นแล้ว นับดาวพยายามคิดว่าขอเพียงแค่คืนนี้ผ่านไป ทุกอย่างคงกลับมาเป็นปกติเหมือนเดิม

ตฤณเห็นนับดาวนิ่งเงียบไป จึงพูดขึ้นว่า

“คุณ คร๊าบ ผมจะเป่าผมเสร็จมั้ยคร๊าบ”

“แล้วจะทำไม” เธอตอบน้ำเสียงไม่ใส่ใจนัก

“นี่คุณคิดจะพูดกับผมดีๆ กับผมบ้างมั้ยครับ”

“มีไร”

“แหม ผมก็อยากจะเป่าผมให้แห้งเหมือนกัน อีกอย่างผมก็ง่วงจะแย่ ถ้าคุณไม่รังเกียจ จะเป่าให้ผมด้วยก็ได้นะครับ หรือจะให้ผมช่วยเป่าให้จะได้เร็วๆ”

“นี่ ! นายจะต้องเป่าผมทำไม ผมสั้นแบบนั้น เพี้ยนหรา” นับดาวยังคงทำท่าเป่าแบบไม่รีบร้อนต่อไป

“ผมไม่แห้งผมจะนอนได้งัย” ตฤณตอบน้ำเสียงกวนๆ

“โห! เยอะเนอะ ไดร์ฟเป่าผมของนายไม่มีหรา อยากนอนก็นอนไปสิใครว่าไร อ่อ! แล้วก็เก็บของด้วย พรุ่งนี้ชั้นจะไปส่งที่โรงแรม”

“ถ้ามีผมจะยืมคุณทำไมกัน” ตฤณตอบนับดาว ไม่ใส่ใจคำพูดตะกี๊ที่เธอว่าจะไปส่งเขาที่โรงแรมพรุ่งนี้

“ทั้งเนื้อทั้งตัวนายมีอะไรมามั่งเนี่ยะ”

“งั้นเดี๋ยวผมช่วยเป่าให้” ตฤณพูดจบก็พยายามแย่งไดร์เป่าผมจากมือของนับดาว แต่นับดาวไม่ยอมปล่อย ทั้งคู่ยื้อแย่งกันแป๊บนึง นับดาวก็สู้แรงของตฤณไม่ได้ เธอจึงปล่อยมือ ตฤณอมยิ้มและยักคิ้วให้นับดาวแล้วจับไดร์เป่าให้อย่างชำนาญ แล้วก็เริ่มแสดงฝีมือการเป่าผมให้นับดาว นับดาวเห็นท่าทีของตฤณก็รู้สึกเบาใจขึ้น ว่าตฤณคงจะทำบ่อยเป็นเรื่องปกติ และยอมให้ตฤณเป่าผมให้แต่โดยดี

ขณะที่ตฤณเป่าผมให้อยู่นั้น นับดาวก็คิดไปถึงบทความต่างประเทศที่เธอเคยอ่าน เนื้อหาเกี่ยวกับการเชื่อมสัมพันธ์ให้ลึกซึ้งมากกว่าแฟน ตอนที่อ่านนับดาวยังรำพึงกับตัวเองว่า ‘มากกว่าแฟนก็เป็นผัวแล้ว’ ในบทความแนะนำว่า ให้เรียกชื่อเล่นของคนรักให้มากขึ้น หรือ ให้เล่นผมหรือนวดหัวให้คนรัก ตอนนั้นนับดาวเองก็ไม่รู้หรอกว่าจะได้ผลจริงหรือไม่ เพราะบทความ how to วิธีการช่วยทำให้ความสัมพันธ์ของคู่รักแน่นเฟ้นมากขึ้น โดยที่ไม่เกี่ยวกับเรื่อง sex นั้นเป็นบทความจากเมืองนอก นับดาวคิดว่าบางอย่างคงจะใช้กับสังคมไทยไม่ได้ เพราะวัฒนธรรมความเชื่อที่แตกต่างกันนั่นเอง แต่ขณะนี้ สิ่งที่ตฤณทำอยู่ ทำไมมันถึงทำให้เธอคิดไปมากมายแบบนี้ นับดาวพยายามจะสลัดเอาความคิดนี้ออกจากสมอง จู่ๆ เธอก็ตะโกนขึ้นเสียงดัง ตฤณตกใจ แล้วก็ไม่รู้ทำท่าไหน ผมของนับดาบจึงเข้าไปติดอยู่ในรูเล็กๆ ด้านหลังไดร์เป่าผม ตฤณพยายามกลั้นหัวเราะเมื่อเห็นสภาพที่อยู่ตรงหน้า แต่สุดท้ายก็อดหัวเราะไม่ได้ แทนที่เจ้าตัวน่าจะตกใจที่ทำให้ผมของนับดาวติดอยู่ข้างในไดร์เป่าผม เขาเอื้อมมือไปถอดปลั๊ก แล้วค่อยๆ หาทางดึงผมนับดาวออกจากไดร์นั้นทีละเส้น แต่คนที่ใจร้อนก็คือนับดาว นับดาวเองก็แอบคิดว่าไดร์เป่าผมที่เป็นแบบมีที่ม้วนผมในเครื่องเดียวกันแบบนี้ ก็มีทั้งข้อดีและนี่คือข้อเสีย ซึ่งปกติแล้ว ถ้านับดาวใช้เองก็ไม่เคยเกิดเหตุการณ์แบบนี้

“โอ๊ย! ดึงเบาๆ หน่อยได้มั้ย”

ระหว่างนั้นเสียงโทรศัพท์ของนับดาวก็ดังขึ้น นับดาวบอกให้ตฤณช่วยหยิบโทรศัพท์มือถือของเธอให้ ปลายสายจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากเมย์ เพื่อนสนิทของเธอ นับดาวกดรับโทรศัพท์และเปิดสพีคเกอร์โฟนไว้ แต่ยังไม่ทันที่จะพูดอะไรกับเมย์ เธอหันไปว่าตฤณที่ดึงผมของเธอแรงจนเจ็บ

“โอ๊ย! เจ็บนะ เมื่อไหร่จะเอาออกสักที”

“นี่คุณใจเย็นๆ หน่อยได้มั้ย แล้วก็อยู่นิ่งๆ ด้วย”

“ทำอะไรกั๊น ยายดาว นายตฤณ นายทำไรเพื่อนชั้น”

เสียงของเมย์ทำให้ทั้งสองชะงัก แล้วทั้งคู่ก็หัวเราะขึ้นพร้อมกัน ก่อนนับดาวจะตอบไปว่า

“ก็เพื่อนคนดีของเธอน่ะสิ เป่าผมชั้นอีท่าไหนก็ไม่รู้ ทำผมชั้นเข้าไปพันในไดร์เป่าผม แค่นี้ก่อนนะ แล้วค่อยคุยกัน” นับดาวรีบวางสายแล้วกลับมาบ่นตฤณต่อ

“นี่ นายนี่มันสร้างความเดือดร้อนจริงๆ เล้ย”

“ผมว่า ดาวตัดผมสั้นดีกว่า ง่ายกว่าเยอะ”

แล้วนับดาวก็นิ่งอึ้งไปเพราะคำพูดของเขา ไม่ใช่เพราะเรื่องที่เขาไล่ให้เธอไปตัดผม แต่เธอนิ่งไปเพราะเขาเรียกชื่อของเธอด้วยน้ำเสียงที่คุ้นเคยสนิทสนมกัน ตฤณเห็นนับดาวนิ่งไป จึงพูดขึ้นว่า

“ดาวเสียดายผมหรา งั้นก็เอาไปบริจาคให้มูลนิธิให้เขาเอาไปทำวิกผม กับผมป่วยที่เป็นมะเร็งสิ เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมจะส่งไปให้”

นับดาวรู้สึกโมโหตัวเอง ที่กำลังจะใจอ่อนเพราะตฤณ แต่เมื่อคิดถึงเรื่องบริจาคแล้ว เธอก็เห็นด้วย เพียงแต่เธอไม่อยากแสดงออกให้เขารู้สึกว่า เธอยอมเชื่อตามที่เขาแนะนำ

“ก็คิดอยู่ เดี๋ยวพรุ่งนี้ชั้นไปตัดที่ร้านเอง”

“คืนนี้ดาวจะนอนโดยที่มีไดร์เป่าผมติดอยู่แบบนี้หรา ให้ผมตัดให้มั้ย”

“ให้นายตัดให้เนี่ยนะ”

“แหม อย่าเพิ่งดูถูกกันสิ นักเรียนไทยที่ไปเรียนที่โน่น ผ่านมือผมมาหมดแหละครับ”

นับดาวมองหน้าตฤณที่คุยโวด้วยสีหน้ามั่นใจ จริงๆ เธอก็จะยอมให้เขาตัดง่ายๆ แต่ก็ไม่อยากจะให้ดูเสียฟอร์มไปมากกว่านี้